Voorlopig zal dit de laatste weblog zijn. Misschien dat we hier later nog wat statistiek van onze reis opzetten. Maar eerst gaan we maar weer eens terug in het gewone leventje zien te komen. We hebben nog ongeveer een maand vrij. Daarna is het weer werken geblazen. Dat zal behoorlijk wennen zijn.
We hebben echt enorm van deze reis genoten. Veel gezien en veel geleerd. We hebben er zeker geen spijt van. Sterker nog: we kunnen het iedereen aanraden, die maar een beetje met de gedachte speelt...
Vanaf deze plek willen we iedereen bedanken die onze weblog gevolgd heeft. Erg bedankt voor de leuke reacties!! Dat is echt fijn als je zo ver weg bent.
Wil je ons bereiken of heb je vragen? Dat kan via: bastelmania@gmail.com.
De foto-site houden we ook up-2-date.
Ga naar: http://picasaweb.google.com/bastelmania
Nogmaals erg bedankt en tot ziens of mails!!
Groetjes,
Bas & Christel!
vrijdag 7 maart 2008
Terug naar huis...
Donderdag 28 februari 2008 (dag 182)
Om half vijf gaat de wekker. Met enige moeite slepen we ons naar de badkamer. Douchen en spullen naar beneden brengen. Peter en Ellen zijn ondertussen ook al wakker. Wat doen we ze aan...
Ellen heeft het ontbijt gereed gemaakt. Na het eten laden we de spullen in de auto. We nemen afscheid van Ellen. Zij kruipt nog even terug. Groot gelijk heeft ze. Samen met Peter rijden we naar het station. Daar nemen we afscheid van Peter. Echt super toffe mensen aan de andere kant van de wereld!
We kopen kaartjes en nemen de trein van half zes. Na een uurtje komen we aan op Central Station, daar stappen we over. Na 20 minuten komen we aan op de luchthaven. Ruim op tijd. Inchecken is al gebeurd, dus we hoeven alleen onze backpacks in te leveren. Alles netjes binnen het gewicht...
Op de luchthaven eten we nog wat en relaxen we. Een uurtje later mogen we de gate in. Daar komt net de A380 aan. Het schip waarmee wij gaan vliegen. Toch wel leuk hoor! Na een tijdje mogen we aan boord. We zitten op het maindeck, dus niet boven. Dat maakt niks uit. Je merkt eigenlijk niet dat het zo'n groot toestel is.
De plaatsen zijn erg ruim en we hebben kussentjes en dekens. Elke stoel heeft een beeldscherm. Best groot en je kan vanalles doen en zien. 30 films, 50 series, spelletjes, vluchtinformatie, etc. Luxe dus!
Na 7,5 uur vliegen landen we op Singapore. Hier is het benauwd. Ach, we zijn wel wat gewend ondertussen. We lopen eerst naar de Singapore Infobalie. Daar vragen we of we het centrum in kunnen, want we hebben 10 uur! Geen probleem, we krijgen een transitvisum. Weer een paar stempels erbij in het paspoort!
Met een gratis bus worden midden in het centrum afgezet. We lopen wat rond op een markt en lopen daarna naar Little India. Best grappig allemaal. We hebben ons niet verkleed, dus we hebben het warm. Spijkerbroek en zware schoenen...
Het is echt weer Azie. Stiekum hebben we dat best gemist. Azie heeft iets speciaals. Het is gewoon zo. We vleien ons neer in een klein restaurantje en drinken er alleen wat. We zitten precies aan de straatkant. Dan ziet Bas plotseling een bekende. Hij roept. We worden herkend. Het zijn Maarten en Alexandra (Alex). We hebben hen ontmoet in Vietnam en daarna weer een keer in Phnom Penh (Cambodja). Leuke lui. Ze moeten snel even naar hun hotel en komen dan weer terug. Wij wachten wel.
Als ze terug komen kletsen we bij. Wij gaan naar huis en zij zijn op weg naar Perth, Australie. Maarten heeft gelijk een boel vragen. Wij hebben op de meeste wel een antwoord. Leuk om zo mensen te kunnen helpen. Samen lopen we door Little India en later gaan we ergens wat eten. Na het eten nemen we afscheid. Wij moeten terug naar de luchthaven en zij moeten nog een en ander regelen voor hun reis naar Perth.
Wat is de wereld toch klein he?!
We nemen weer de gratis pendelbus terug naar de luchthaven. Daar halen we onze handbagage weer op. Kopen nog wat parfum voor onszelf en we gaan ergens rustig zitten en relaxen wat.
Dan gaat de gate open. We gaan door allerlei controles en dan is het wachten voordat je het vliegtuig in kan. Maar dat duurt niet lang. Eenmaal binnen installeren we ons en gaat het vliegtuig richting startbaan.
We kijken een paar series en documentaires, we eten en we proberen veel te slapen. Dat lukt eigenlijk aardig. Van de 12,5 uur vliegen hebben we meer dan de helft geslapen. We waren ook wel extreem moe, dat helpt!
Vrijdag 29 februari 2008 (dag 183)
Om 6.20 uur landen we op schiphol. Op naar de douane en de bagageband. Het duurt erg lang voordat onze backpacks komen. He, daar is die van Christel. Die van Bas nog niet. Hmmm, toch spannend dan hoor. Maar uiteindelijk komt ook die van Bas de band op. Mooi!
We gaan door de laatste douane controle en lopen Nederland binnen na 183 dagen weg geweest te zijn. We worden enthousiast ontvangen door de ouders van Christel en Ilse en Dave. We halen de auto en rijden naar Roosendaal.
Daar aangekomen (9.15 uur) hangt er een groot spandoek voor het huis: "Globetrotters, Welcome back". Erg leuk!
De moeder van Bas heeft koffie en cake klaar staan (het is toch geen uitvaart?). Even na 10-en is iedereen weer weg. Even rust. Douchen, spullen uitpakken, wasje draaien.
Daarna gaan we naar de ouders van Bas. Die hebben een half jaar op de katten gepast. We zijn erg benieuwd naar ze. Ze herkennen ons vrijwel meteen en zijn niet meer weg te slaan. Toch mogen we ze nu nog niet meenemen. Mijn vader wil ze eerst nog zien. Ok.
Dan boodschappen doen. Er is niks in huis. Duur karretje. Het is erg raar om weer terug te zijn. Het is alsof de tijd hier stilgestaan heeft...
's Avonds komen de ouders van Bas een hapje eten en we kletsen bij. Ook zijn de katten ondertussen weer thuis. Het wordt niet laat, we zijn toch best moe. Van een echte jetlag is op dit moment geen sprake...
Zaterdag 1 maart 2008 (dag 1, weer thuis...)
De hele dag proberen we vrienden te bereiken. We krijgen sms-smoesjes dat ze vanavond wel bellen en dat ze nu geen tijd hebben. Toch raar hoor. Is dan niemand blij en enthousiast dat we weer terug zijn?
's Middags gaan we toch op bezoek bij Martijn en Linda en de kids. Een erg leuk weerzien. Ze wonen ondertussen alweer een half jaar in hun nieuwe huisje. We bekijken alles en we vertellen veel over de reis. We blijven ook nog frietjes eten... lang geleden!
Om een uur of zeven zijn we weer terug thuis. De ouders van Christel komen om een uur of acht op de koffie. Nog steeds hebben we niks van de andere vrienden en familie gehoord... toch vreemd...
Om acht uur staan Ruud en Karin (ouders Christel) voor de deur. De koffie staat klaar. Nog geen tien minuten later gaat de bel.......
Al onze vrienden en familie staan voor de deur: 'Surprise!'. Een erg leuke verrassing. Nu vallen de puzzelstukjes allemaal op hun plaats.
Ze hebben vanalles geregeld: hapjes, drank, etc. Het wordt een erg gezellige avond tot in de late uurtjes...
Groetjes,
Bas & Christel!
Om half vijf gaat de wekker. Met enige moeite slepen we ons naar de badkamer. Douchen en spullen naar beneden brengen. Peter en Ellen zijn ondertussen ook al wakker. Wat doen we ze aan...
Ellen heeft het ontbijt gereed gemaakt. Na het eten laden we de spullen in de auto. We nemen afscheid van Ellen. Zij kruipt nog even terug. Groot gelijk heeft ze. Samen met Peter rijden we naar het station. Daar nemen we afscheid van Peter. Echt super toffe mensen aan de andere kant van de wereld!
We kopen kaartjes en nemen de trein van half zes. Na een uurtje komen we aan op Central Station, daar stappen we over. Na 20 minuten komen we aan op de luchthaven. Ruim op tijd. Inchecken is al gebeurd, dus we hoeven alleen onze backpacks in te leveren. Alles netjes binnen het gewicht...
Op de luchthaven eten we nog wat en relaxen we. Een uurtje later mogen we de gate in. Daar komt net de A380 aan. Het schip waarmee wij gaan vliegen. Toch wel leuk hoor! Na een tijdje mogen we aan boord. We zitten op het maindeck, dus niet boven. Dat maakt niks uit. Je merkt eigenlijk niet dat het zo'n groot toestel is.
De plaatsen zijn erg ruim en we hebben kussentjes en dekens. Elke stoel heeft een beeldscherm. Best groot en je kan vanalles doen en zien. 30 films, 50 series, spelletjes, vluchtinformatie, etc. Luxe dus!
Na 7,5 uur vliegen landen we op Singapore. Hier is het benauwd. Ach, we zijn wel wat gewend ondertussen. We lopen eerst naar de Singapore Infobalie. Daar vragen we of we het centrum in kunnen, want we hebben 10 uur! Geen probleem, we krijgen een transitvisum. Weer een paar stempels erbij in het paspoort!
Met een gratis bus worden midden in het centrum afgezet. We lopen wat rond op een markt en lopen daarna naar Little India. Best grappig allemaal. We hebben ons niet verkleed, dus we hebben het warm. Spijkerbroek en zware schoenen...
Het is echt weer Azie. Stiekum hebben we dat best gemist. Azie heeft iets speciaals. Het is gewoon zo. We vleien ons neer in een klein restaurantje en drinken er alleen wat. We zitten precies aan de straatkant. Dan ziet Bas plotseling een bekende. Hij roept. We worden herkend. Het zijn Maarten en Alexandra (Alex). We hebben hen ontmoet in Vietnam en daarna weer een keer in Phnom Penh (Cambodja). Leuke lui. Ze moeten snel even naar hun hotel en komen dan weer terug. Wij wachten wel.
Als ze terug komen kletsen we bij. Wij gaan naar huis en zij zijn op weg naar Perth, Australie. Maarten heeft gelijk een boel vragen. Wij hebben op de meeste wel een antwoord. Leuk om zo mensen te kunnen helpen. Samen lopen we door Little India en later gaan we ergens wat eten. Na het eten nemen we afscheid. Wij moeten terug naar de luchthaven en zij moeten nog een en ander regelen voor hun reis naar Perth.
Wat is de wereld toch klein he?!
We nemen weer de gratis pendelbus terug naar de luchthaven. Daar halen we onze handbagage weer op. Kopen nog wat parfum voor onszelf en we gaan ergens rustig zitten en relaxen wat.
Dan gaat de gate open. We gaan door allerlei controles en dan is het wachten voordat je het vliegtuig in kan. Maar dat duurt niet lang. Eenmaal binnen installeren we ons en gaat het vliegtuig richting startbaan.
We kijken een paar series en documentaires, we eten en we proberen veel te slapen. Dat lukt eigenlijk aardig. Van de 12,5 uur vliegen hebben we meer dan de helft geslapen. We waren ook wel extreem moe, dat helpt!
Vrijdag 29 februari 2008 (dag 183)
Om 6.20 uur landen we op schiphol. Op naar de douane en de bagageband. Het duurt erg lang voordat onze backpacks komen. He, daar is die van Christel. Die van Bas nog niet. Hmmm, toch spannend dan hoor. Maar uiteindelijk komt ook die van Bas de band op. Mooi!
We gaan door de laatste douane controle en lopen Nederland binnen na 183 dagen weg geweest te zijn. We worden enthousiast ontvangen door de ouders van Christel en Ilse en Dave. We halen de auto en rijden naar Roosendaal.
Daar aangekomen (9.15 uur) hangt er een groot spandoek voor het huis: "Globetrotters, Welcome back". Erg leuk!
De moeder van Bas heeft koffie en cake klaar staan (het is toch geen uitvaart?). Even na 10-en is iedereen weer weg. Even rust. Douchen, spullen uitpakken, wasje draaien.
Daarna gaan we naar de ouders van Bas. Die hebben een half jaar op de katten gepast. We zijn erg benieuwd naar ze. Ze herkennen ons vrijwel meteen en zijn niet meer weg te slaan. Toch mogen we ze nu nog niet meenemen. Mijn vader wil ze eerst nog zien. Ok.
Dan boodschappen doen. Er is niks in huis. Duur karretje. Het is erg raar om weer terug te zijn. Het is alsof de tijd hier stilgestaan heeft...
's Avonds komen de ouders van Bas een hapje eten en we kletsen bij. Ook zijn de katten ondertussen weer thuis. Het wordt niet laat, we zijn toch best moe. Van een echte jetlag is op dit moment geen sprake...
Zaterdag 1 maart 2008 (dag 1, weer thuis...)
De hele dag proberen we vrienden te bereiken. We krijgen sms-smoesjes dat ze vanavond wel bellen en dat ze nu geen tijd hebben. Toch raar hoor. Is dan niemand blij en enthousiast dat we weer terug zijn?
's Middags gaan we toch op bezoek bij Martijn en Linda en de kids. Een erg leuk weerzien. Ze wonen ondertussen alweer een half jaar in hun nieuwe huisje. We bekijken alles en we vertellen veel over de reis. We blijven ook nog frietjes eten... lang geleden!
Om een uur of zeven zijn we weer terug thuis. De ouders van Christel komen om een uur of acht op de koffie. Nog steeds hebben we niks van de andere vrienden en familie gehoord... toch vreemd...
Om acht uur staan Ruud en Karin (ouders Christel) voor de deur. De koffie staat klaar. Nog geen tien minuten later gaat de bel.......
Al onze vrienden en familie staan voor de deur: 'Surprise!'. Een erg leuke verrassing. Nu vallen de puzzelstukjes allemaal op hun plaats.
Ze hebben vanalles geregeld: hapjes, drank, etc. Het wordt een erg gezellige avond tot in de late uurtjes...
Groetjes,
Bas & Christel!
Naar de Blue Mountains...
Maandag 25 februari 2008 (dag 179)
We worden (uiteraard) laat wakker. Eigenlijk moeten we om 10 uur uitchecken. Toch gaan we ons niet haasten. We pakken al onze spullen weer in en checken uiteindelijk tegen elven uit. Geen probleem.
We kunnen onze spullen bij de receptie achterlaten. Pas aan het eind van de middag gaan we naar Penrith waar Peter en Ellen wonen.
Maar eerst gaan we naar de kapper. Bas laat zijn coupe weer bijknippen en Christel neemt een andere coupe aan.
Na het knippen gaan we weer de stad in. Sydney blijft leuk en we hebben er toch wel een beetje ons hart verloren... We lopen wat rond en lunchen. Dit is de laatste keer dat we Sydney zien... voorlopig...
Terug in Kings Cross gaan we internetten. We werken een deel van de weblog bij en zetten de laatste foto's er op. Ondertussen bellen we Peter. We spreken af dat we de trein van 16.00 uur nemen. Het is een uur met de trein naar Penrith. We bellen als we in de buurt zijn.
We pakken onze spullen op bij de receptie van het hotel en gaan op reis...
Als we Paramatta gepasseerd zijn belt Bas Peter op. Hij zal tegen de tijd van aankomst op het station wachten. Mooi!
Omstreeks half zes komen we aan. Peter staat keurig te wachten. We maken kennis met deze tot dan toe onbekende mensen. Zoals al eerder verteld op deze weblog zijn Peter en Ellen jeugdvrienden van Leo en Anja, dat zijn weer goede vrienden van de ouders van Christel. Toch is het altijd weer raar, spannend en leuk om zulke ontmoetingen te hebben. Dit hebben we ook al eerder meegemaakt met de ouders van Andrew...
Peter is een hele aardige man en we rijden naar hun huis. Ellen is nog thuis. Ze moet vanavond nog wel een curus geven. Ook Ellen is een alleraardigste vrouw. Ze spreken nog goed Roosendaals! Leuk om dat weer te horen. We kletsen veel met Peter over onze reis en hun leven in Australie, waar ze al weer 26 jaar wonen.
Om half negen is Ellen weer terug. Ze maakt heerlijk eten en we drinken lekkere wijn. 's Avonds kletsen we weer veel en maken plannen voor morgen. De Blue Mountains liggen zowat bij hun in de achtertuin. Ze hebben daar veel ervaring. Natuurlijk willen ze ons het een en ander laten zien. Wij zijn enthousiast!
Tegen enen gaan we pas naar bed. Welterusten...
Dinsdag 26 februari 2008 (dag 180)
Om negen uur zitten we aan het ontbijt. We hebben heerlijk geslapen. Om tien uur zitten we in de auto. Op weg naar de Blue Mountains. Het is niet ver. Er lopen maar een paar wegen door de Blue Mountains. Eigenlijk de enige twee mogelijkheden. De Blue Mountains zijn eigenlijk heel stijl. Andere wegen zijn niet mogelijk. We komen langs een paar monumenten. Interessant!
We komen aan bij de eerste uitkijk van vandaag. Een erg imponerend zicht. Kaarsrechte stijle wanden. Veel groen en natuur. Peter wijst aan waar we naar toe lopen. We gaan op pad.
We lopen via de aangegeven paden. Het is er mooi en onwillekeurig doet het ons denken aan Luxemburg. Echter de hoogte en de uitgestrektheid heb je in Luxemburg niet. Na anderhalf uur lopen komen we bij de tweede uitkijk aan. Deze is helemaal op de rotsen gebouwd. Je staat zowat midden in het dal op een grote hoogte. Erg mooi!
We lopen weer terug. We hebben geen tijd om hier een echte grote hike te maken. Dat komt ooit nog wel eens. Dat staat vast!
Weer terug bij de auto regent het. We zien grote, heftige onweersbuien richting Sydney trekken. Ook dat is een fascinerend gezicht. Tijdens het schuilen eten we vers fruit. Daarna rijden we naar de Three Sisters. Dat zijn drie bergtoppen op een rijtje, ooit een stuk of zeven trouwens.
Als we aankomen parkeren we de auto. We lopen naar het pas vernieuwde platform waarvanuit je de toppen goed kunt zien. Het is erg mooi, maar toch valt het een beetje tegen. Wij hadden ons voorgesteld dat het groter en massaler was. Peter dacht dat al, maar heeft ons bewust niets gezegd. Toch is het wel de moeite waard om ze te zien, het blijft prachtig allemaal!
Na deze uitkijk rijden we naar een ander gedeelte van de Blue Mountains. Peter heeft hier veel gehiked. Trips van dagen met een tentje. Nu zit dat er niet in, vanwege de tijd. Wel is ook dit stuk wederom prachtig. We lopen naar een waterval en kruisen deze ook nog eens. Je kan hier een rondje lopen en je komt zo weer uit bij de parkeerplaats. Goed geregeld! Eerlijk gezegd zijn we best moe nu. Het trappen lopen wordt wat zwaarder...
Terug bij de auto gaan we via een omweg door de natuur terug naar het huis van Peter en Ellen. Daar relaxen we wat en nemen een douche.
Peter en Ellen zijn golfers. Golf is in Australie helemaal geen elitesport zoals in Nederland. Het is heel normaal en iedereen doet het zowat. Op de club gaan we een hapje eten. We drinken er wat en het is gezellig! Weer terug thuis kletsen we nog wat, maar de vermoeidheid slaat toe. Naar bed!
Woensdag 27 februari 2008 (dag 181)
Helaas moet Peter werken vandaag. Daar kon hij niet onderuit. Samen met Ellen ontbijten we. Daarna laat Ellen ons zien waar het roeien tijdens de Olympische Spelen van 2000 plaatsvond. Het is een groot gebied speciaal aangelegd hiervoor. Het wordt nog steeds gebruikt en is nu een soort openlucht sportplaats voor de lokale bewoners.
Hierna gaan we naar de stranden van Penrith. Dat ligt helemaal niet aan de kust. Maar ze bouwen hier nieuwe (dure) huizen in een natuurlijke omgeving. Veel meer dan een bouwput is het op dat moment nog niet. Maar wel leuk om te zien.
Ellen moet wat boodschappen doen. Er is een markt en we struinen weer wat rond. Daarna zijn we weer thuis. Ellen moet even weg voor haar werk. Wij gaan onze spullen nu eens goed inpakken. Morgen moeten we vliegen... We maken ook handig gebruik van hun computer en sturen wat mailtjes. Ook checken we gelijk in voor de vlucht van Sydney naar Singapore.
Peter is om een uur of vijf weer thuis. We kletsen weer wat en Bas helpt Peter met wat computervraagjes. Ellen komt ook weer thuis en maakt weer een overheerlijke maaltijd. 's Avonds gaan we aan de borrel en evalueren we onze reis en de tijd die we bij hun zijn geweest. Het is erg gezellig geweest en we hebben er zeker geen spijt van!
Morgen moeten we vroeg op staan. Peter wilde ons naar de luchthaven brengen, maar gezien de ochtenddrukte in Sydney is het handiger om met de trein te gaan. Prima geregeld hier!
Nu op tijd naar bed!
Groetjes,
Bas & Christel
We worden (uiteraard) laat wakker. Eigenlijk moeten we om 10 uur uitchecken. Toch gaan we ons niet haasten. We pakken al onze spullen weer in en checken uiteindelijk tegen elven uit. Geen probleem.
We kunnen onze spullen bij de receptie achterlaten. Pas aan het eind van de middag gaan we naar Penrith waar Peter en Ellen wonen.
Maar eerst gaan we naar de kapper. Bas laat zijn coupe weer bijknippen en Christel neemt een andere coupe aan.
Na het knippen gaan we weer de stad in. Sydney blijft leuk en we hebben er toch wel een beetje ons hart verloren... We lopen wat rond en lunchen. Dit is de laatste keer dat we Sydney zien... voorlopig...
Terug in Kings Cross gaan we internetten. We werken een deel van de weblog bij en zetten de laatste foto's er op. Ondertussen bellen we Peter. We spreken af dat we de trein van 16.00 uur nemen. Het is een uur met de trein naar Penrith. We bellen als we in de buurt zijn.
We pakken onze spullen op bij de receptie van het hotel en gaan op reis...
Als we Paramatta gepasseerd zijn belt Bas Peter op. Hij zal tegen de tijd van aankomst op het station wachten. Mooi!
Omstreeks half zes komen we aan. Peter staat keurig te wachten. We maken kennis met deze tot dan toe onbekende mensen. Zoals al eerder verteld op deze weblog zijn Peter en Ellen jeugdvrienden van Leo en Anja, dat zijn weer goede vrienden van de ouders van Christel. Toch is het altijd weer raar, spannend en leuk om zulke ontmoetingen te hebben. Dit hebben we ook al eerder meegemaakt met de ouders van Andrew...
Peter is een hele aardige man en we rijden naar hun huis. Ellen is nog thuis. Ze moet vanavond nog wel een curus geven. Ook Ellen is een alleraardigste vrouw. Ze spreken nog goed Roosendaals! Leuk om dat weer te horen. We kletsen veel met Peter over onze reis en hun leven in Australie, waar ze al weer 26 jaar wonen.
Om half negen is Ellen weer terug. Ze maakt heerlijk eten en we drinken lekkere wijn. 's Avonds kletsen we weer veel en maken plannen voor morgen. De Blue Mountains liggen zowat bij hun in de achtertuin. Ze hebben daar veel ervaring. Natuurlijk willen ze ons het een en ander laten zien. Wij zijn enthousiast!
Tegen enen gaan we pas naar bed. Welterusten...
Dinsdag 26 februari 2008 (dag 180)
Om negen uur zitten we aan het ontbijt. We hebben heerlijk geslapen. Om tien uur zitten we in de auto. Op weg naar de Blue Mountains. Het is niet ver. Er lopen maar een paar wegen door de Blue Mountains. Eigenlijk de enige twee mogelijkheden. De Blue Mountains zijn eigenlijk heel stijl. Andere wegen zijn niet mogelijk. We komen langs een paar monumenten. Interessant!
We komen aan bij de eerste uitkijk van vandaag. Een erg imponerend zicht. Kaarsrechte stijle wanden. Veel groen en natuur. Peter wijst aan waar we naar toe lopen. We gaan op pad.
We lopen via de aangegeven paden. Het is er mooi en onwillekeurig doet het ons denken aan Luxemburg. Echter de hoogte en de uitgestrektheid heb je in Luxemburg niet. Na anderhalf uur lopen komen we bij de tweede uitkijk aan. Deze is helemaal op de rotsen gebouwd. Je staat zowat midden in het dal op een grote hoogte. Erg mooi!
We lopen weer terug. We hebben geen tijd om hier een echte grote hike te maken. Dat komt ooit nog wel eens. Dat staat vast!
Weer terug bij de auto regent het. We zien grote, heftige onweersbuien richting Sydney trekken. Ook dat is een fascinerend gezicht. Tijdens het schuilen eten we vers fruit. Daarna rijden we naar de Three Sisters. Dat zijn drie bergtoppen op een rijtje, ooit een stuk of zeven trouwens.
Als we aankomen parkeren we de auto. We lopen naar het pas vernieuwde platform waarvanuit je de toppen goed kunt zien. Het is erg mooi, maar toch valt het een beetje tegen. Wij hadden ons voorgesteld dat het groter en massaler was. Peter dacht dat al, maar heeft ons bewust niets gezegd. Toch is het wel de moeite waard om ze te zien, het blijft prachtig allemaal!
Na deze uitkijk rijden we naar een ander gedeelte van de Blue Mountains. Peter heeft hier veel gehiked. Trips van dagen met een tentje. Nu zit dat er niet in, vanwege de tijd. Wel is ook dit stuk wederom prachtig. We lopen naar een waterval en kruisen deze ook nog eens. Je kan hier een rondje lopen en je komt zo weer uit bij de parkeerplaats. Goed geregeld! Eerlijk gezegd zijn we best moe nu. Het trappen lopen wordt wat zwaarder...
Terug bij de auto gaan we via een omweg door de natuur terug naar het huis van Peter en Ellen. Daar relaxen we wat en nemen een douche.
Peter en Ellen zijn golfers. Golf is in Australie helemaal geen elitesport zoals in Nederland. Het is heel normaal en iedereen doet het zowat. Op de club gaan we een hapje eten. We drinken er wat en het is gezellig! Weer terug thuis kletsen we nog wat, maar de vermoeidheid slaat toe. Naar bed!
Woensdag 27 februari 2008 (dag 181)
Helaas moet Peter werken vandaag. Daar kon hij niet onderuit. Samen met Ellen ontbijten we. Daarna laat Ellen ons zien waar het roeien tijdens de Olympische Spelen van 2000 plaatsvond. Het is een groot gebied speciaal aangelegd hiervoor. Het wordt nog steeds gebruikt en is nu een soort openlucht sportplaats voor de lokale bewoners.
Hierna gaan we naar de stranden van Penrith. Dat ligt helemaal niet aan de kust. Maar ze bouwen hier nieuwe (dure) huizen in een natuurlijke omgeving. Veel meer dan een bouwput is het op dat moment nog niet. Maar wel leuk om te zien.
Ellen moet wat boodschappen doen. Er is een markt en we struinen weer wat rond. Daarna zijn we weer thuis. Ellen moet even weg voor haar werk. Wij gaan onze spullen nu eens goed inpakken. Morgen moeten we vliegen... We maken ook handig gebruik van hun computer en sturen wat mailtjes. Ook checken we gelijk in voor de vlucht van Sydney naar Singapore.
Peter is om een uur of vijf weer thuis. We kletsen weer wat en Bas helpt Peter met wat computervraagjes. Ellen komt ook weer thuis en maakt weer een overheerlijke maaltijd. 's Avonds gaan we aan de borrel en evalueren we onze reis en de tijd die we bij hun zijn geweest. Het is erg gezellig geweest en we hebben er zeker geen spijt van!
Morgen moeten we vroeg op staan. Peter wilde ons naar de luchthaven brengen, maar gezien de ochtenddrukte in Sydney is het handiger om met de trein te gaan. Prima geregeld hier!
Nu op tijd naar bed!
Groetjes,
Bas & Christel
Weer terug in Sydney...
Zaterdag 23 februari 2008 (dag 177)
Vandaag gaan we de camper inleveren. Maar voordat het zover is gaan we eerst naar Kiama. Een toeristisch plaatsje. Toch wel leuk. Er is een gigantisch blowhole. Dat is zeg maar een soort gat in de rosten, ingeslagen door de zee. De golven slaan hier in en dat zorgt voor een geisereffect. In Curacao heb je ze ook, daar worden het Boca's genoemd. Het is een fascinerend gezicht. Wederom veel foto's.
We rijden weer verder. Onderweg lunchen we nog eerst voordat we Sydney induiken. Na wat gezoek vinden we Apollo, onze camperverhuurder. Na nog geen vijf minuten zijn we van onze camper af. Alles is in orde. Mooi! We bestellen een taxi. Die arriveert binnen 10 minuutjes. We laten ons in Kings Cross, Sydney afzetten.
Als we bij het hotel inchecken, blijken we niet op de lijst van verwachte gasten te staan. Toch is er voor ons een kamer, mooi! We sjouwen alles naar boven. Op de kamer blijkt er een lampje niet te werken, het heet water is er niet en de tv geeft vooral sneeuw...
In overleg wisselen we van kamer. Hier is alles in orde.
We wandelen naar het centrum van Sydney en struinen daar wat rond. In de haven van Sydney liggen twee cruiseschepen. Het zijn de Queen Victoria (nieuw) en de Queen Elizabeth II (oud). De laatste vaart voor de allerlaatste keer van Sydney naar Dubai. Het is uniek dat ze alle twee hier zijn. Morgen zal het een spektakel zijn als ze elkaar passeren en de scheepshoorns laten horen.
Aan het eind van de middag zijn we weer terug in het hotel. We gaan douchen. Wederom geen heet water. Hmmm... Volgens de receptie problemen met de warmwatervoorziening. Tja, dat dachten we al. Toch is het water niet ijskoud en in Sydney is het warm en we zijn ondertussen wel wat gewend. We maken er geen punt van verder.
's Avonds gaan we naar het Italiaanse restaurant wat we de vorige keer ontdekt hebben. Helaas is het vol. We reserveren direct voor morgen. Wel eten we lekker bij een Thai. Lekker pittig!
Eigenlijk willen we nog wat drinken. Maar we zijn eigenlijk te moe. Bij de receptie nemen we een film mee en die gaan we lekker op bed kijken. We halen het einde van de film niet...
Zondag 24 februari 2008 (dag 178)
We worden vroeg wakker. We doezelen nog wat en kijken tv. De douche is nog steeds niet echt warm. Na het ontbijten pakken we de trein naar Paddy's Market. Daar kopen we twee trolly's. Ja, een mens verzamelt wat zo onderweg... Ook kopen we hier de nodige souvenirs. Het blijft leuk om op zulke markten rond te struinen.
Eerst brengen we de spullen terug naar het hotel. Daarna pakken we weer een trein en deze keer naar de haven. We lopen daar wat rond en we zoeken nog wat aboriginal souvenirs. Die blijken hier 3x zo duur als op de markt. We pakken snel een trein terug naar de markt. Die is op maandag namelijk gesloten. Daar aangekomen kopen we wat we zoeken en gaan weer terug naar het hotel. Daar kleden we ons om en spoeden ons weer terug naar de haven, want de cruiseschepen gaan elkaar daar passeren.
Het is erg druk, we zijn eigenlijk net op tijd. De Queen Victoria is aan het draaien en de Queen Elizabeth II ligt rustig te wachten. We gaan snel naar de botanische tuin. Daar hebben we het beste uitzicht. Maar ook daar is het uiteraard stervens druk. Toch bemachtigen we een mooi plaatsje en maken tal van foto's. Als het allemaal weer achter de rug is, gaan we weer terug naar Kings Cross.
Om acht uur zijn we in het Italiaans restaurant. Als we net zitten, komen er mensen binnen die we ook in de trein gezien hebben. De vrouw heeft toevallig dezelfde tas als Christel uit Cambodja. Ook zij zijn daar geweest. We kletsen lekker. Dan komen er ook nog kennissen van hen. Er blijkt ook een voetbal wedstrijd geweest te zijn vandaag in Sydney. Er wordt vollop gediscussieerd. Ook andere mensen bemoeien zich ermee. Allemaal in een gemoedelijke sfeer. Best gezellig. Toch lukt het om van de heerlijke maaltijd te genieten. Erg lekker!
Na het eten gaan we terug. Als we de Empire (bar/disco) passeren, zien we daar het stel weer zitten. We moeten direct binnen komen en wat drinken. Het wordt gezellig...
Groetjes,
Bas & Christel!
Vandaag gaan we de camper inleveren. Maar voordat het zover is gaan we eerst naar Kiama. Een toeristisch plaatsje. Toch wel leuk. Er is een gigantisch blowhole. Dat is zeg maar een soort gat in de rosten, ingeslagen door de zee. De golven slaan hier in en dat zorgt voor een geisereffect. In Curacao heb je ze ook, daar worden het Boca's genoemd. Het is een fascinerend gezicht. Wederom veel foto's.
We rijden weer verder. Onderweg lunchen we nog eerst voordat we Sydney induiken. Na wat gezoek vinden we Apollo, onze camperverhuurder. Na nog geen vijf minuten zijn we van onze camper af. Alles is in orde. Mooi! We bestellen een taxi. Die arriveert binnen 10 minuutjes. We laten ons in Kings Cross, Sydney afzetten.
Als we bij het hotel inchecken, blijken we niet op de lijst van verwachte gasten te staan. Toch is er voor ons een kamer, mooi! We sjouwen alles naar boven. Op de kamer blijkt er een lampje niet te werken, het heet water is er niet en de tv geeft vooral sneeuw...
In overleg wisselen we van kamer. Hier is alles in orde.
We wandelen naar het centrum van Sydney en struinen daar wat rond. In de haven van Sydney liggen twee cruiseschepen. Het zijn de Queen Victoria (nieuw) en de Queen Elizabeth II (oud). De laatste vaart voor de allerlaatste keer van Sydney naar Dubai. Het is uniek dat ze alle twee hier zijn. Morgen zal het een spektakel zijn als ze elkaar passeren en de scheepshoorns laten horen.
Aan het eind van de middag zijn we weer terug in het hotel. We gaan douchen. Wederom geen heet water. Hmmm... Volgens de receptie problemen met de warmwatervoorziening. Tja, dat dachten we al. Toch is het water niet ijskoud en in Sydney is het warm en we zijn ondertussen wel wat gewend. We maken er geen punt van verder.
's Avonds gaan we naar het Italiaanse restaurant wat we de vorige keer ontdekt hebben. Helaas is het vol. We reserveren direct voor morgen. Wel eten we lekker bij een Thai. Lekker pittig!
Eigenlijk willen we nog wat drinken. Maar we zijn eigenlijk te moe. Bij de receptie nemen we een film mee en die gaan we lekker op bed kijken. We halen het einde van de film niet...
Zondag 24 februari 2008 (dag 178)
We worden vroeg wakker. We doezelen nog wat en kijken tv. De douche is nog steeds niet echt warm. Na het ontbijten pakken we de trein naar Paddy's Market. Daar kopen we twee trolly's. Ja, een mens verzamelt wat zo onderweg... Ook kopen we hier de nodige souvenirs. Het blijft leuk om op zulke markten rond te struinen.
Eerst brengen we de spullen terug naar het hotel. Daarna pakken we weer een trein en deze keer naar de haven. We lopen daar wat rond en we zoeken nog wat aboriginal souvenirs. Die blijken hier 3x zo duur als op de markt. We pakken snel een trein terug naar de markt. Die is op maandag namelijk gesloten. Daar aangekomen kopen we wat we zoeken en gaan weer terug naar het hotel. Daar kleden we ons om en spoeden ons weer terug naar de haven, want de cruiseschepen gaan elkaar daar passeren.
Het is erg druk, we zijn eigenlijk net op tijd. De Queen Victoria is aan het draaien en de Queen Elizabeth II ligt rustig te wachten. We gaan snel naar de botanische tuin. Daar hebben we het beste uitzicht. Maar ook daar is het uiteraard stervens druk. Toch bemachtigen we een mooi plaatsje en maken tal van foto's. Als het allemaal weer achter de rug is, gaan we weer terug naar Kings Cross.
Om acht uur zijn we in het Italiaans restaurant. Als we net zitten, komen er mensen binnen die we ook in de trein gezien hebben. De vrouw heeft toevallig dezelfde tas als Christel uit Cambodja. Ook zij zijn daar geweest. We kletsen lekker. Dan komen er ook nog kennissen van hen. Er blijkt ook een voetbal wedstrijd geweest te zijn vandaag in Sydney. Er wordt vollop gediscussieerd. Ook andere mensen bemoeien zich ermee. Allemaal in een gemoedelijke sfeer. Best gezellig. Toch lukt het om van de heerlijke maaltijd te genieten. Erg lekker!
Na het eten gaan we terug. Als we de Empire (bar/disco) passeren, zien we daar het stel weer zitten. We moeten direct binnen komen en wat drinken. Het wordt gezellig...
Groetjes,
Bas & Christel!
Terug naar de kust...
Donderdag 21 februari 2008 (dag 175)
We staan op en ontbijten weer zoals gebruikelijk. Voordat we weer richting kust gaan door de bergen willen we eerst nog even een bezoek brengen aan het Australian Spacecenter. We gaan op pad. Een paar kilometer buiten het centrum vinden we het Spacecenter. We rijden helemaal naar boven. Daar komen we er achter dat het Center is gesloten wegens verbouwing. Ach ja, dan komen we toch gewoon een keer terug...
We rijden terug naar Canberra en nemen daar de Kings Highway. We rijden via Queanbeyan dwars door de bergen. Het is echt mooi rijden en het wordt op een gegeven moment erg mistig. We zijn helemaal in de wolken... Toch zien we geen hand voor ogen. Heel voorzichtig dalen we af. Na een paar kilometer lost de mist op en hebben we weer zicht. We rijden door tot aan Batemans Bay. Daar lunchen we bij de SubWay. Lekkere broodjes. En we doen boodschappen.
We hebben pas zaterdag een hotel geboekt en we zitten nu wel erg dicht tegen Sydney aan. We besluiten om nog een paar uur naar het zuiden te rijden. Tegen het eind van de middag komen we aan in Turros Heads. Daar vinden we een camping.
De camping ligt precies aan de kust. Nu zelfs nog meer dan ooit. Een paar weken geleden is een stuk van een paar hondermeter in de zee gestort. Best heftig! Ondanks dat de hele rand is afgezet met hekken, nemen we toch een plaatsje aan het water. Het uitzicht is adembenemend.
We relaxen wat en wandelen naar het strand. Idyllisch... Als we weer terug zijn, drinken we wat en merken we dat de lorikieten (soort parkieten) wel erg brutaal zijn. Het zijn erg mooi vogels. Diep groen met een diep rode borst. De overburen voeren ze appels. Ja, dat lusten ze wel. Ook stikt het hier van de konijnen. Ook die zijn niet echt schuw. We maken al snel vrienden met brood en aardbeien...
Dan is het alweer etenstijd. We maken een heerlijke salade en smullen ervan. 's Avonds spelen we zoals gebruikelijk een potje kaar. Deze keer in de camper, want de wind maakt het fris en de kaarten waaien weg...
Daarna maken we het bed weer op en duiken erin...
Vrijdag 22 februari 2008 (dag 176)
We zijn vroeg wakker, maar we luieren nog even. Haast kennen en hebben we niet. Uiteindelijk gaan we toch douchen en ontbijten. We kletsen nog wat met Australiers die net een half jaar in Zuid Amerika hebben gereisd. Erg interessant allemaal...
We rijden de camping af en nemen de toeristische route terug naar Batemans Bay. Erg mooi en leuk. Batemans Bay doorkruisen we en laten we verder voor wat het is. Na een paar uur rijden komen we bij Jervis Bay. Dit is een natuurreservaat. We besluiten om er in te gaan. Na een paar kilometer asfalt wordt het een gravelweg. Een beetje stoffig, maar na kilometers rustig rijden komen we bij een prachtige uitkijk terecht. Daar schieten we wat foto's. We rijden terug en gaan nog langs het strand met grotten. Ook weer prachtig. We kletsen nog met wat mensen en dan rijden we weer verder. Zeker de moeite waard!
Christel heeft haar campingboekje weer gepakt. Ze heeft een camping gevonden in Shoalhaven Heads. Daar parkeren we camper. De camping heeft een soort kinderboerderij, daar nemen we een kijkje. Ook hier zijn weer veel vogels en via het brood leggen we contact. We maken dus weer vrienden...
Christel doet nog snel een wasje en Bas ontfermt zich over het avondeten. Daarna weer lezen en kaarten en dan slapen...
Groetjes,
Bas & Christel!
We staan op en ontbijten weer zoals gebruikelijk. Voordat we weer richting kust gaan door de bergen willen we eerst nog even een bezoek brengen aan het Australian Spacecenter. We gaan op pad. Een paar kilometer buiten het centrum vinden we het Spacecenter. We rijden helemaal naar boven. Daar komen we er achter dat het Center is gesloten wegens verbouwing. Ach ja, dan komen we toch gewoon een keer terug...
We rijden terug naar Canberra en nemen daar de Kings Highway. We rijden via Queanbeyan dwars door de bergen. Het is echt mooi rijden en het wordt op een gegeven moment erg mistig. We zijn helemaal in de wolken... Toch zien we geen hand voor ogen. Heel voorzichtig dalen we af. Na een paar kilometer lost de mist op en hebben we weer zicht. We rijden door tot aan Batemans Bay. Daar lunchen we bij de SubWay. Lekkere broodjes. En we doen boodschappen.
We hebben pas zaterdag een hotel geboekt en we zitten nu wel erg dicht tegen Sydney aan. We besluiten om nog een paar uur naar het zuiden te rijden. Tegen het eind van de middag komen we aan in Turros Heads. Daar vinden we een camping.
De camping ligt precies aan de kust. Nu zelfs nog meer dan ooit. Een paar weken geleden is een stuk van een paar hondermeter in de zee gestort. Best heftig! Ondanks dat de hele rand is afgezet met hekken, nemen we toch een plaatsje aan het water. Het uitzicht is adembenemend.
We relaxen wat en wandelen naar het strand. Idyllisch... Als we weer terug zijn, drinken we wat en merken we dat de lorikieten (soort parkieten) wel erg brutaal zijn. Het zijn erg mooi vogels. Diep groen met een diep rode borst. De overburen voeren ze appels. Ja, dat lusten ze wel. Ook stikt het hier van de konijnen. Ook die zijn niet echt schuw. We maken al snel vrienden met brood en aardbeien...
Dan is het alweer etenstijd. We maken een heerlijke salade en smullen ervan. 's Avonds spelen we zoals gebruikelijk een potje kaar. Deze keer in de camper, want de wind maakt het fris en de kaarten waaien weg...
Daarna maken we het bed weer op en duiken erin...
Vrijdag 22 februari 2008 (dag 176)
We zijn vroeg wakker, maar we luieren nog even. Haast kennen en hebben we niet. Uiteindelijk gaan we toch douchen en ontbijten. We kletsen nog wat met Australiers die net een half jaar in Zuid Amerika hebben gereisd. Erg interessant allemaal...
We rijden de camping af en nemen de toeristische route terug naar Batemans Bay. Erg mooi en leuk. Batemans Bay doorkruisen we en laten we verder voor wat het is. Na een paar uur rijden komen we bij Jervis Bay. Dit is een natuurreservaat. We besluiten om er in te gaan. Na een paar kilometer asfalt wordt het een gravelweg. Een beetje stoffig, maar na kilometers rustig rijden komen we bij een prachtige uitkijk terecht. Daar schieten we wat foto's. We rijden terug en gaan nog langs het strand met grotten. Ook weer prachtig. We kletsen nog met wat mensen en dan rijden we weer verder. Zeker de moeite waard!
Christel heeft haar campingboekje weer gepakt. Ze heeft een camping gevonden in Shoalhaven Heads. Daar parkeren we camper. De camping heeft een soort kinderboerderij, daar nemen we een kijkje. Ook hier zijn weer veel vogels en via het brood leggen we contact. We maken dus weer vrienden...
Christel doet nog snel een wasje en Bas ontfermt zich over het avondeten. Daarna weer lezen en kaarten en dan slapen...
Groetjes,
Bas & Christel!
maandag 25 februari 2008
Great Alpine Road en Canberra
Vrijdag 15 februari 2008 (dag 169)
We staan op en gaan ontbijten. Onze campingbuurman komt een praatje maken en geeft ons de tip om ook naar Wilsons Promontory NP te gaan. Ok, we zullen zien. We willen vandaag eerst een stukje langs de kust rijden en dan morgen aan de Great Alpine Road beginnen.
Na het ontbijt breken we ons kampje weer op. Althans Bas haalt de stekker uit de stroompaal en we rijden weg. We rijden in een paar uur tijd naar Wilsons Promontory. Het is inderdaad erg mooi. We gaan er even kijken. Toch besluiten we hier niet te overnachten, het is nog vroeg in de middag. En in wandelen hebben we niet zoveel trek op het moment. We rijden via de mooie weg terug naar de highway. Christel heeft ondertussen een camping gevonden in Toora, een dorpje aan de Gibbsland Highway.
Later in de middag komen we daar aan. We hebben geluk, want ze hebben nog maar 1 plaatsje met stroom. Waarom is het zo druk dan? Er is een golftoernooi hier in de buurt. Kamperen die gasten dan? Ja, want hier in Australie kampeert eigenlijk iedereen en is golf niet per definitie een 'elite sport'.
Christel stopt wat kleren in de wasmachine en daarna lopen we de berg op recht achter de camping. Er loopt een koe en een apaca (een soort lama) rond. Ze zijn vriendelijk en Bas is gelijk vrienden. Niet gek, want hij heeft een paar boterhammen meegenomen om te voeren.
Boven op de berg staat een bankje waar we plaats nemen. We genieten van het uitzicht. We kijken recht op de zee en Wilsons Promontory. Dan komt er een man aanlopen die uitgeput is. Ja, het is nog een hele klim. Hij gaat ook zitten en we maken een praatje. Hij komt uit Malta maar woont al 40 jaar hier in Australie. We kletsen nog wat en lopen daarna weer terug naar beneden. We aaien de dieren nog even en dan zijn we weer bij de camper.
Het is weer etenstijd. We hebben nog pasta van Neil, dus die warmen we op. Smaakt prima! Daarna komen de buren thuis. Het zijn golfers, maar inderdaad niet echt elite. We maken een praatje en de vrouw blijkt in Nederland geboren te zijn. Ze spreekt nog een heel klein beetje Nederlands. Grappig. De man biedt Bas een biertje aan. We kletsen nog meer en dan begint het een beetje fris te worden. De man geeft Bas de rest van z'n six-pack bier. Kadootje. In de camper kaarten we nog wat en niet veel later zoeken we ons bed maar weer eens op...
Zaterdag 16 februari 2008 (dag 170)
Na het ontbijt maken we nog een praatje met een man die nieuwsgierig is naar ons en daarna gaan we weer op pad.
In Bairnsdale doen we nog even boodschappen bij de Woolies. Daarna gaan we de Great Alpine Road op. Het is prachtig. Bekijk de foto's maar! We rijden dwars door de bergen. Soms erg stijl en niet geschkt voor vrachtauto's en caravans. Na een paar uur toeren door de haarspeldbochten komen we aan in Bright. Een dorpje verder op, Porepunkah, heeft een camping. Daar parkeren we camper weer. We hebben een plekje recht aan een riviertje. Er mooi en leuk.
's Avonds kokerellen we in de camper en eten alles smakelijk op. We spelen een potje kaart voor de verandering en gaan op tijd naar bed. We zijn moe!
Zondag 17 februari 2008 (dag 171)
We worden laat wakker. Hierdoor vertrekken we pas om half elf van de camping. Geeft niks, we hebben toch geen afspraken!
We rijden de Great Alpine Road helemaal af tot aan Wangaratta. Via onze eigen toeristische route rijden we verder naar Albury. Dat ligt net over de grens in New South Wales. We lunchen heel ongezond bij de KFC. Daar bellen we ook met Peter en Ellen. Dat zijn vrienden van de ouders van Christel. Ze wonen in Sydney en we willen ze opzoeken. Ellen neemt op en we spreken af dat ze met Peter overlegt voor volgende week. Wordt vervolgt.
We rijden weer verder en komen na een uurtje uit bij Lake Hume. Het is nog vroeg in de middag. Maar we hebben eigenlijk wel zin om hier te blijven. Het is tevens ook erg mooi weer. We krijgen een plaatsje met uitzicht over het meer. Niet verkeerd!
's Middags lopen we over de dam. De dam is precies op de grens tussen Victoria en New South Wales. In het water stikt het van de schildpadden. En op de rand van de dam zitten pelikanen.
Terug op de camping trakteren we onszelf op een ijsje. Lekker afkoelen in 40 graden! We kuieren over de camping op ons gemak terug naar de camper. We hebben overburen gekregen. Het zijn drie Australische stellen met caravans. We kijken hoe ze het allemaal doen met die caravans. Blijft leuk kijk-vermaak altijd.
Na het avondeten zitten we bij de camper wat te lezen en te kletsen. Dan komt een van de mannen van de overkant naar ons toe ennodigt ons uit om bij hun te komen zitten. Dat doen we. We kletsen tot in de late uurtjes over reizen, Australie en Nederland. Erg gezellig allemaal.
Maandag 18 februari 2008 (dag 172)
We zijn weer eens lekker laat wakker. Met de overburen kletsen we nog wat over Canberra. Een stel heeft daar jarenlang een hotel gehad. Ze geven ons tips over wat we allemaal kunnen doen daar. Prima! Daarna worden we vriendelijk uitgezwaaid.
We gaan weer op pad. Via de bergen rijden we verder. Onderweg komen we een elektriciteit centrale tegen. Er is een bezoekerscentrum waar we parkeren. Het station heeft Murray 1. Het blijkt onderdeel te zijn van een van de grootste projecten in Australie en misschien wel de wereld: The Snowy Mountians Scheme. Via een ingenieus buizen/tunnelstelsel door de bergen heen, wordt het (smelt)water uit de bergen gedirigeerd. Het gaat naar verschillen bassins (meren). Dan wordt het water via drie grote buizen naar Murray 1 geloodst. Daar drijft het water 10 grote generatoren aan. Daarna stroomt het water naar Murray 2 en wordt het weer een keer gebruikt. Erg interessant allemaal. Meer info: http://www.snowyhydro.com.au/ en http://en.wikipedia.org/wiki/Snowy_Mountains_Scheme.
Via haarspeldbochten en prachtige uitzichten rijden we verder door de bergen. Na een paar uur komen we aan in Thredbo. Een van de skigebieden van Australie. Hier ligt ook Mount Kosciuszko, hoogste berg van Australie. Hij meet 2228 meter. Niet echt super hoog, maar toch. Het is te laat om een wandeling er naar toe te maken. We besluiten door te rijden naar Jindabyne waar een camping is.
's Avonds kletsen we wat met de buren en we nemen een bubbelbad. Tja, het was een erg luxe camping deze keer. We bubbelen wat en nemen ook nog een sauna-tje. Doen we anders nooooit! Toch wel lekker hoor! Daarna doen we niet veel meer en gaan lekker slapen!
Dinsdag 19 februari 2008 (dag 173)
We staan extreem vroeg op. Om 8 uur! We ontbijten vlug en verlaten de camping. We rijden terug naar Thredbo. Na een half uurtje rijden komen we daar aan. We nemen de stoeltjeslift naar boven. Daar wacht ons een wandeling van 6,5 kilometer naar de bergtop. Het is goed te doen. Het is prachtig hier. Veel bergplanten en mooie uitzichten. Het is niet de alpen, maar zeker niet minder mooi. Na anderhalf uur komen we boven aan. We eten ons meegebrachte boterhammen op en maken wat foto's. De terugtocht doen we in een uurtje. Bergaf dus... Met de stoeltjeslift weer naar beneden. Daar pakken we de camper weer en rijden verder.
Na een paar uur door de bergen slingeren komen we aan in Cooma. Daar lunchen we bij de Subway. Heerlijke broodjes daar. Ook gooien we hier de tank even vol en rijden we richting Canberra.
Aan het eind van de middag komen we aan in Canberra. Er is een camping op 6 kilometer van het centrum. Daar parkeren we de camper en installeren we ons weer.
's Avonds willen we een bus naar het centrum nemen. Als we aankomen bij de halte rijdt de bus net weg. Helaas. Die bus was wel erg op tijd. Vijf minuten te vroeg... Volgende bus een uur later. Dat doen we dus niet. We bellen een taxi en die brengt ons keurig naar het centrum.
Daar lopen we wat rond. Het valt ons op dat het hier wel erg zakelijk allemaal is. Heel anders dan in Adelaide, Melbourne of Sydney. Wel eten we heerlijk bij een Italiaan. Daarna nemen we een bus terug naar de camping. De buschauffeur geeft ons de tip om morgen een dagkaart te nemen buiten de spitsuren. Die is voordelig en is geldig na 9 uur maar niet tussen half vijf en zes 's avonds. Prima, daar kunnen wij mee leven.
We lopen de donkere weg naar de camping in. Halverwege hoort Bas een auto aankomen. We gaan precies in de lampen lopen zodat ze ons zien. Precies op dat moment kruist een kangaroo ons pad. Op nog geen meter afstand! De auto stopt keurig en rijdt weer verder. Wij zijn net zo beduust als de kangaroo, die aan de overkant blijft zitten en ons bekijkt. Het is een groot beest. Zeker 2 meter hoog. Bas durft het toch niet aan om er naar toe te gaan. We lopen weer verder. De kangaroo ook. Best een gave ervaring!
Terug op de camping duurt het niet lang voordat we gaan slapen... dromen over kangaroos...
Woensdag 20 februari 2008 (dag 174)
We nemen de bus van 10 uur. We stappen uit in de buurt van het Technologisch Museum: Questacon. Het is erg interactief. We doen vanalles. We laten ons rondzwieren en ballen gooien tegelijkertijd en we vallen van 3 meter omlaag zonder ons te bezeren. Allemaal natuurkunde. Hier vermaken we ons de hele ochtend.
Daarna lopen we naar het Parlement House. We lopen naar binnen. Het is best druk. We zien de zaal van de Senaat. De zaal van het Parlement is wel open, maar erg druk en je moet door allerlei beveiliging. Daar hebben we nu niet zo'n trek in allemaal. We bekijken de portretten van kennelijk belangrijke mensen en daarna lopen we weer naar buiten.
We pakken de bus naar Civic, het 'gezellige' stadshart van Canberra. We lopen daar wat rond en besluiten eerst even terug te gaan naar de camping voor een douche. Het is erg warm en we stinken!
Op de camping aangekomen douchen en verkleden we ons. We relaxen even en om zeven uur nemen we weer de bus naar Civic. We eten bij een Indiaas resaturant. Daarna kuieren we nog wat rond en houden het voor gezien!
We gaan weer terug naar de camping met de bus van negen uur. Daar drinken we nog wat gaan we slapen...
Groetjes,
Bas & Christel!
Check de foto updates:
http://picasaweb.google.com/bastelmania
We staan op en gaan ontbijten. Onze campingbuurman komt een praatje maken en geeft ons de tip om ook naar Wilsons Promontory NP te gaan. Ok, we zullen zien. We willen vandaag eerst een stukje langs de kust rijden en dan morgen aan de Great Alpine Road beginnen.
Na het ontbijt breken we ons kampje weer op. Althans Bas haalt de stekker uit de stroompaal en we rijden weg. We rijden in een paar uur tijd naar Wilsons Promontory. Het is inderdaad erg mooi. We gaan er even kijken. Toch besluiten we hier niet te overnachten, het is nog vroeg in de middag. En in wandelen hebben we niet zoveel trek op het moment. We rijden via de mooie weg terug naar de highway. Christel heeft ondertussen een camping gevonden in Toora, een dorpje aan de Gibbsland Highway.
Later in de middag komen we daar aan. We hebben geluk, want ze hebben nog maar 1 plaatsje met stroom. Waarom is het zo druk dan? Er is een golftoernooi hier in de buurt. Kamperen die gasten dan? Ja, want hier in Australie kampeert eigenlijk iedereen en is golf niet per definitie een 'elite sport'.
Christel stopt wat kleren in de wasmachine en daarna lopen we de berg op recht achter de camping. Er loopt een koe en een apaca (een soort lama) rond. Ze zijn vriendelijk en Bas is gelijk vrienden. Niet gek, want hij heeft een paar boterhammen meegenomen om te voeren.
Boven op de berg staat een bankje waar we plaats nemen. We genieten van het uitzicht. We kijken recht op de zee en Wilsons Promontory. Dan komt er een man aanlopen die uitgeput is. Ja, het is nog een hele klim. Hij gaat ook zitten en we maken een praatje. Hij komt uit Malta maar woont al 40 jaar hier in Australie. We kletsen nog wat en lopen daarna weer terug naar beneden. We aaien de dieren nog even en dan zijn we weer bij de camper.
Het is weer etenstijd. We hebben nog pasta van Neil, dus die warmen we op. Smaakt prima! Daarna komen de buren thuis. Het zijn golfers, maar inderdaad niet echt elite. We maken een praatje en de vrouw blijkt in Nederland geboren te zijn. Ze spreekt nog een heel klein beetje Nederlands. Grappig. De man biedt Bas een biertje aan. We kletsen nog meer en dan begint het een beetje fris te worden. De man geeft Bas de rest van z'n six-pack bier. Kadootje. In de camper kaarten we nog wat en niet veel later zoeken we ons bed maar weer eens op...
Zaterdag 16 februari 2008 (dag 170)
Na het ontbijt maken we nog een praatje met een man die nieuwsgierig is naar ons en daarna gaan we weer op pad.
In Bairnsdale doen we nog even boodschappen bij de Woolies. Daarna gaan we de Great Alpine Road op. Het is prachtig. Bekijk de foto's maar! We rijden dwars door de bergen. Soms erg stijl en niet geschkt voor vrachtauto's en caravans. Na een paar uur toeren door de haarspeldbochten komen we aan in Bright. Een dorpje verder op, Porepunkah, heeft een camping. Daar parkeren we camper weer. We hebben een plekje recht aan een riviertje. Er mooi en leuk.
's Avonds kokerellen we in de camper en eten alles smakelijk op. We spelen een potje kaart voor de verandering en gaan op tijd naar bed. We zijn moe!
Zondag 17 februari 2008 (dag 171)
We worden laat wakker. Hierdoor vertrekken we pas om half elf van de camping. Geeft niks, we hebben toch geen afspraken!
We rijden de Great Alpine Road helemaal af tot aan Wangaratta. Via onze eigen toeristische route rijden we verder naar Albury. Dat ligt net over de grens in New South Wales. We lunchen heel ongezond bij de KFC. Daar bellen we ook met Peter en Ellen. Dat zijn vrienden van de ouders van Christel. Ze wonen in Sydney en we willen ze opzoeken. Ellen neemt op en we spreken af dat ze met Peter overlegt voor volgende week. Wordt vervolgt.
We rijden weer verder en komen na een uurtje uit bij Lake Hume. Het is nog vroeg in de middag. Maar we hebben eigenlijk wel zin om hier te blijven. Het is tevens ook erg mooi weer. We krijgen een plaatsje met uitzicht over het meer. Niet verkeerd!
's Middags lopen we over de dam. De dam is precies op de grens tussen Victoria en New South Wales. In het water stikt het van de schildpadden. En op de rand van de dam zitten pelikanen.
Terug op de camping trakteren we onszelf op een ijsje. Lekker afkoelen in 40 graden! We kuieren over de camping op ons gemak terug naar de camper. We hebben overburen gekregen. Het zijn drie Australische stellen met caravans. We kijken hoe ze het allemaal doen met die caravans. Blijft leuk kijk-vermaak altijd.
Na het avondeten zitten we bij de camper wat te lezen en te kletsen. Dan komt een van de mannen van de overkant naar ons toe ennodigt ons uit om bij hun te komen zitten. Dat doen we. We kletsen tot in de late uurtjes over reizen, Australie en Nederland. Erg gezellig allemaal.
Maandag 18 februari 2008 (dag 172)
We zijn weer eens lekker laat wakker. Met de overburen kletsen we nog wat over Canberra. Een stel heeft daar jarenlang een hotel gehad. Ze geven ons tips over wat we allemaal kunnen doen daar. Prima! Daarna worden we vriendelijk uitgezwaaid.
We gaan weer op pad. Via de bergen rijden we verder. Onderweg komen we een elektriciteit centrale tegen. Er is een bezoekerscentrum waar we parkeren. Het station heeft Murray 1. Het blijkt onderdeel te zijn van een van de grootste projecten in Australie en misschien wel de wereld: The Snowy Mountians Scheme. Via een ingenieus buizen/tunnelstelsel door de bergen heen, wordt het (smelt)water uit de bergen gedirigeerd. Het gaat naar verschillen bassins (meren). Dan wordt het water via drie grote buizen naar Murray 1 geloodst. Daar drijft het water 10 grote generatoren aan. Daarna stroomt het water naar Murray 2 en wordt het weer een keer gebruikt. Erg interessant allemaal. Meer info: http://www.snowyhydro.com.au/ en http://en.wikipedia.org/wiki/Snowy_Mountains_Scheme.
Via haarspeldbochten en prachtige uitzichten rijden we verder door de bergen. Na een paar uur komen we aan in Thredbo. Een van de skigebieden van Australie. Hier ligt ook Mount Kosciuszko, hoogste berg van Australie. Hij meet 2228 meter. Niet echt super hoog, maar toch. Het is te laat om een wandeling er naar toe te maken. We besluiten door te rijden naar Jindabyne waar een camping is.
's Avonds kletsen we wat met de buren en we nemen een bubbelbad. Tja, het was een erg luxe camping deze keer. We bubbelen wat en nemen ook nog een sauna-tje. Doen we anders nooooit! Toch wel lekker hoor! Daarna doen we niet veel meer en gaan lekker slapen!
Dinsdag 19 februari 2008 (dag 173)
We staan extreem vroeg op. Om 8 uur! We ontbijten vlug en verlaten de camping. We rijden terug naar Thredbo. Na een half uurtje rijden komen we daar aan. We nemen de stoeltjeslift naar boven. Daar wacht ons een wandeling van 6,5 kilometer naar de bergtop. Het is goed te doen. Het is prachtig hier. Veel bergplanten en mooie uitzichten. Het is niet de alpen, maar zeker niet minder mooi. Na anderhalf uur komen we boven aan. We eten ons meegebrachte boterhammen op en maken wat foto's. De terugtocht doen we in een uurtje. Bergaf dus... Met de stoeltjeslift weer naar beneden. Daar pakken we de camper weer en rijden verder.
Na een paar uur door de bergen slingeren komen we aan in Cooma. Daar lunchen we bij de Subway. Heerlijke broodjes daar. Ook gooien we hier de tank even vol en rijden we richting Canberra.
Aan het eind van de middag komen we aan in Canberra. Er is een camping op 6 kilometer van het centrum. Daar parkeren we de camper en installeren we ons weer.
's Avonds willen we een bus naar het centrum nemen. Als we aankomen bij de halte rijdt de bus net weg. Helaas. Die bus was wel erg op tijd. Vijf minuten te vroeg... Volgende bus een uur later. Dat doen we dus niet. We bellen een taxi en die brengt ons keurig naar het centrum.
Daar lopen we wat rond. Het valt ons op dat het hier wel erg zakelijk allemaal is. Heel anders dan in Adelaide, Melbourne of Sydney. Wel eten we heerlijk bij een Italiaan. Daarna nemen we een bus terug naar de camping. De buschauffeur geeft ons de tip om morgen een dagkaart te nemen buiten de spitsuren. Die is voordelig en is geldig na 9 uur maar niet tussen half vijf en zes 's avonds. Prima, daar kunnen wij mee leven.
We lopen de donkere weg naar de camping in. Halverwege hoort Bas een auto aankomen. We gaan precies in de lampen lopen zodat ze ons zien. Precies op dat moment kruist een kangaroo ons pad. Op nog geen meter afstand! De auto stopt keurig en rijdt weer verder. Wij zijn net zo beduust als de kangaroo, die aan de overkant blijft zitten en ons bekijkt. Het is een groot beest. Zeker 2 meter hoog. Bas durft het toch niet aan om er naar toe te gaan. We lopen weer verder. De kangaroo ook. Best een gave ervaring!
Terug op de camping duurt het niet lang voordat we gaan slapen... dromen over kangaroos...
Woensdag 20 februari 2008 (dag 174)
We nemen de bus van 10 uur. We stappen uit in de buurt van het Technologisch Museum: Questacon. Het is erg interactief. We doen vanalles. We laten ons rondzwieren en ballen gooien tegelijkertijd en we vallen van 3 meter omlaag zonder ons te bezeren. Allemaal natuurkunde. Hier vermaken we ons de hele ochtend.
Daarna lopen we naar het Parlement House. We lopen naar binnen. Het is best druk. We zien de zaal van de Senaat. De zaal van het Parlement is wel open, maar erg druk en je moet door allerlei beveiliging. Daar hebben we nu niet zo'n trek in allemaal. We bekijken de portretten van kennelijk belangrijke mensen en daarna lopen we weer naar buiten.
We pakken de bus naar Civic, het 'gezellige' stadshart van Canberra. We lopen daar wat rond en besluiten eerst even terug te gaan naar de camping voor een douche. Het is erg warm en we stinken!
Op de camping aangekomen douchen en verkleden we ons. We relaxen even en om zeven uur nemen we weer de bus naar Civic. We eten bij een Indiaas resaturant. Daarna kuieren we nog wat rond en houden het voor gezien!
We gaan weer terug naar de camping met de bus van negen uur. Daar drinken we nog wat gaan we slapen...
Groetjes,
Bas & Christel!
Check de foto updates:
http://picasaweb.google.com/bastelmania
donderdag 14 februari 2008
Great Ocean Road en Melbourne
Maandag 11 februari 2008 (dag 165)
We staan weer op tijd op. Ontbijten doen we met lekkere abrikozen jam! Vandaag is ons doel Warrnambool. Brett heeft ons de tips gegeven om in Mount Gambier naar het Blue Lake te gaan. Dat is een kratermeer met erg blauw water.
We rijden er naar toe en inderdaad het is prachtig. Een bijzonder kleur blauw. Ze gebruiken dit water om het stadje te voorzien van drinkwater.
Daarna gaan we onze route volgen. Onderweg doen we nog de Piccaninnie Ponds aan. Ook dat is een tip van Brett. Deze ponds, een soort vennen, zijn diep en gevuld met kraakhelder water. Erg bijzonder om te zien. Er zijn ook twee duikers die de boel gaan verkennen. We maken ook nog een praatje met de begeleider van de duikers.
In Portland lunchen we. Een grappig plaatsje met een behoorlijke haven. Na de lunch zetten we koers naar Warrnambool. Daar doen we eerst boodschappen en daarna zoeken we een camping op.
In de winkel hebben we allemaal lekkere dingetjes gekocht. Olijfjes, gedroogde tomaatjes, etc. We trekken een flesje wijn open en genieten van het weer!
Tegen de avond maken we kennis met onze buren. Een stel uit Oostenrijk, Martin en Valeska. We kletsen en drinken bier. Het is gezellig. De mannen gaan koken en de vrouwen dekken de tafel. Na het eten hebben we pannekoeken met abrikozen jam als toetje. Het wordt gezellig tot in de late uurtjes...
Dinsdag 12 februari 2008 (dag 166)
Wij staan pas om half tien op. De Oostenrijkers zijn al veel eerder uit de veren. Ze staan klaar om te vertrekken. We nemen afscheid en daarna een douche...;-)) Na het douchen ontbijten we op het gemak.
Vandaag gaan we starten met de Great Ocean Road. Dat is een weg die van Warrnambool naar Geelong loopt (of andersom). De weg volgt precies de kust van limestone (zandsteen). De kust is erg mooi en erg afgesleten door de zee, regen en de wind. Dat geeft erg mooie plaatjes om te schieten. Wel is het erg druk met voornamelijk toeristen. Wij zijn dat ook, maar we vinden het wel een beetje jammer, we hadden het kunnen verwachten. Uiteraard doen we ook de Twaalf Apostelen aan. Een groep pilaren die in zee staan. Helemaal ge-erodeerd door het weer. We doen verder zowat elke uitkijk aan. De foto's spreken boekdelen.
Tussen de middag picknicken we in Port Campbell. Een klein, leuk en toeristisch plaatsje.
Aan het eind van de middag vinden we een camping in Apollo Bay. De camping is vol. Maar hij heeft nog wel een (ongezellig) plekje bij hem in de voortuin met stroom en voor half geld. Ach, het is maar voor 1 nacht. We doen het.
Het plekje valt wel mee en per slot van rekening regent het nu een beetje. Bas bakt de steaks en maakt de sla. Het smaakt echt heel erg lekker.
's Avonds is het fris en in de camper spelen we kaart. Daarna maken we het bed en lezen we nog wat voordat we in slaap vallen...
Woensdag 13 februari 2008 (dag 167)
Rudi en Karin, gefeliciteerd met jullie trouwdag!
We staan op en ontbijten. Vandaag vervolgen we de Great Ocean Road. Dit gedeelte is volgens ons het mooiste. Er zijn minder uitkijken, maar de weg volgt nu echt de kust en slingert lekker. De uitzichten op zee zijn prachtig!
Na een paar uur rijden passeren we Geelong. Dat is een grotere plaats zo'n 85 kilometer voor Melbourne. In Geelong lunchen we bij de Mac. Daarna rijden we door naar Melbourne.
Zo'n negen kilometer van het stadscentrum vinden we een camping. Dat is ver, maar er stopt een bus recht voor de deur. Tevens is dit ook de dichtstbijzijnde camping.
We parkeren de camper en pakken gelijk een bus naar het centrum. We lopen eigenlijk zomaar wat rond en proeven van het Melbournse stadsleven. Het is een leuke, mooie stad.
's Avonds gaan we naar de Griekse straat. Daar eten we lekker Grieks. Ook al weer lang geleden. Het smaakt anders dan bij ons, maar zeker niet minder lekker! Na het toetje nemen we de bus weer terug naar de camping...
Donderdag 14 februari 2008 (dag 168)
We worden om een uur of negen wakker. Op staan, douchen en ontbijten. Het regent... Als we klaar zijn voor vertrek stopt het met regenen. Mooi! We pakken weer de bus en een half uur later staan we op Queen Victoria Market. Een markt met allerlei kraampjes met snuisterijen en groenten. Wij vinden het toch altijd weer leuk om daar overheen te struinen.
Na de markt lopen we naar de City Circle Tram. Dat zijn oude originele trams die rond het stadhart rijden. We stappen in en rijden een stuk mee. Bij Chinatown stappen we uit en lunchen we bij een Thai. Daarna stappen we weer op een tram en stappen nu uit bij het Flinders Street Station. Daar pakken we de brug naar de Southbank Promenade. Ziet er erg gezellig uit allemaal. We doen ook de St. Pauls Cathedral aan. Een mooie kerk.
Verder lopen we zomaar wat rond. We zien een poster hangen van de film: 'Jumper'. Het is nog vroeg in de middag en we hebben wel zin in een filmpje. We zoeken de biscoop op en de film begint om 15.10 uur. Mooi dan hebben we nog even tijd om te internetten. Daar werken we een stuk weblog bij.
De film was wel grappig, niet supergoed, maar leuk vermaak. We zijn weer uitgerust en kunnen er weer tegenaan. We flaneren wat door de winkelstraten en aan het eind van de middag vinden we weer een internetcafe. Daar maken we onze weblog af. Dat is dus nu!
Zometeen wat eten ergens en dan de bus weer terug naar de camping. Morgen gaan we via de bergen richting Canberra, de hoofdstad van Australie...
Tot de volgende keer!
Groetjes,
Bas & Christel!
Check alle foto's op: http://picasaweb.google.com/bastelmania
We staan weer op tijd op. Ontbijten doen we met lekkere abrikozen jam! Vandaag is ons doel Warrnambool. Brett heeft ons de tips gegeven om in Mount Gambier naar het Blue Lake te gaan. Dat is een kratermeer met erg blauw water.
We rijden er naar toe en inderdaad het is prachtig. Een bijzonder kleur blauw. Ze gebruiken dit water om het stadje te voorzien van drinkwater.
Daarna gaan we onze route volgen. Onderweg doen we nog de Piccaninnie Ponds aan. Ook dat is een tip van Brett. Deze ponds, een soort vennen, zijn diep en gevuld met kraakhelder water. Erg bijzonder om te zien. Er zijn ook twee duikers die de boel gaan verkennen. We maken ook nog een praatje met de begeleider van de duikers.
In Portland lunchen we. Een grappig plaatsje met een behoorlijke haven. Na de lunch zetten we koers naar Warrnambool. Daar doen we eerst boodschappen en daarna zoeken we een camping op.
In de winkel hebben we allemaal lekkere dingetjes gekocht. Olijfjes, gedroogde tomaatjes, etc. We trekken een flesje wijn open en genieten van het weer!
Tegen de avond maken we kennis met onze buren. Een stel uit Oostenrijk, Martin en Valeska. We kletsen en drinken bier. Het is gezellig. De mannen gaan koken en de vrouwen dekken de tafel. Na het eten hebben we pannekoeken met abrikozen jam als toetje. Het wordt gezellig tot in de late uurtjes...
Dinsdag 12 februari 2008 (dag 166)
Wij staan pas om half tien op. De Oostenrijkers zijn al veel eerder uit de veren. Ze staan klaar om te vertrekken. We nemen afscheid en daarna een douche...;-)) Na het douchen ontbijten we op het gemak.
Vandaag gaan we starten met de Great Ocean Road. Dat is een weg die van Warrnambool naar Geelong loopt (of andersom). De weg volgt precies de kust van limestone (zandsteen). De kust is erg mooi en erg afgesleten door de zee, regen en de wind. Dat geeft erg mooie plaatjes om te schieten. Wel is het erg druk met voornamelijk toeristen. Wij zijn dat ook, maar we vinden het wel een beetje jammer, we hadden het kunnen verwachten. Uiteraard doen we ook de Twaalf Apostelen aan. Een groep pilaren die in zee staan. Helemaal ge-erodeerd door het weer. We doen verder zowat elke uitkijk aan. De foto's spreken boekdelen.
Tussen de middag picknicken we in Port Campbell. Een klein, leuk en toeristisch plaatsje.
Aan het eind van de middag vinden we een camping in Apollo Bay. De camping is vol. Maar hij heeft nog wel een (ongezellig) plekje bij hem in de voortuin met stroom en voor half geld. Ach, het is maar voor 1 nacht. We doen het.
Het plekje valt wel mee en per slot van rekening regent het nu een beetje. Bas bakt de steaks en maakt de sla. Het smaakt echt heel erg lekker.
's Avonds is het fris en in de camper spelen we kaart. Daarna maken we het bed en lezen we nog wat voordat we in slaap vallen...
Woensdag 13 februari 2008 (dag 167)
Rudi en Karin, gefeliciteerd met jullie trouwdag!
We staan op en ontbijten. Vandaag vervolgen we de Great Ocean Road. Dit gedeelte is volgens ons het mooiste. Er zijn minder uitkijken, maar de weg volgt nu echt de kust en slingert lekker. De uitzichten op zee zijn prachtig!
Na een paar uur rijden passeren we Geelong. Dat is een grotere plaats zo'n 85 kilometer voor Melbourne. In Geelong lunchen we bij de Mac. Daarna rijden we door naar Melbourne.
Zo'n negen kilometer van het stadscentrum vinden we een camping. Dat is ver, maar er stopt een bus recht voor de deur. Tevens is dit ook de dichtstbijzijnde camping.
We parkeren de camper en pakken gelijk een bus naar het centrum. We lopen eigenlijk zomaar wat rond en proeven van het Melbournse stadsleven. Het is een leuke, mooie stad.
's Avonds gaan we naar de Griekse straat. Daar eten we lekker Grieks. Ook al weer lang geleden. Het smaakt anders dan bij ons, maar zeker niet minder lekker! Na het toetje nemen we de bus weer terug naar de camping...
Donderdag 14 februari 2008 (dag 168)
We worden om een uur of negen wakker. Op staan, douchen en ontbijten. Het regent... Als we klaar zijn voor vertrek stopt het met regenen. Mooi! We pakken weer de bus en een half uur later staan we op Queen Victoria Market. Een markt met allerlei kraampjes met snuisterijen en groenten. Wij vinden het toch altijd weer leuk om daar overheen te struinen.
Na de markt lopen we naar de City Circle Tram. Dat zijn oude originele trams die rond het stadhart rijden. We stappen in en rijden een stuk mee. Bij Chinatown stappen we uit en lunchen we bij een Thai. Daarna stappen we weer op een tram en stappen nu uit bij het Flinders Street Station. Daar pakken we de brug naar de Southbank Promenade. Ziet er erg gezellig uit allemaal. We doen ook de St. Pauls Cathedral aan. Een mooie kerk.
Verder lopen we zomaar wat rond. We zien een poster hangen van de film: 'Jumper'. Het is nog vroeg in de middag en we hebben wel zin in een filmpje. We zoeken de biscoop op en de film begint om 15.10 uur. Mooi dan hebben we nog even tijd om te internetten. Daar werken we een stuk weblog bij.
De film was wel grappig, niet supergoed, maar leuk vermaak. We zijn weer uitgerust en kunnen er weer tegenaan. We flaneren wat door de winkelstraten en aan het eind van de middag vinden we weer een internetcafe. Daar maken we onze weblog af. Dat is dus nu!
Zometeen wat eten ergens en dan de bus weer terug naar de camping. Morgen gaan we via de bergen richting Canberra, de hoofdstad van Australie...
Tot de volgende keer!
Groetjes,
Bas & Christel!
Check alle foto's op: http://picasaweb.google.com/bastelmania
Murray Bridge en de boerderij...
Woensdag 6 februari 2008 (dag 160)
Om 10 uur rijden we weer. Gisteravond hebben we Ome Wim gebeld en gezegd dat we die kant weer opkomen. Geen punt we zijn van harte welkom!
Het is maar een uur of twee rijden van Loxton naar Murray Bridge. Daar gaan we eerst naar de bakker voor wat lekkers bij de koffie. Ook gaan we langs de slijter voor een lekkere fles whisky voor Ome Wim.
Als we bij Ome Wim aankomen treffen we daar geheel toevallig(!) ook zijn kleindochter Julie. Zij is een dochter van de overleden zoon Bill. Ome Wim heeft heel goed contact met haar en heeft haar de avond van te voren gebeld dat wij kwamen. Dus zodoende was Julie ook bij Ome Wim.
We kletsen lekker met z'n allen. We vertellen wat we allemaal meegemaakt hebben. Julie vertelt dat ze met een schapenboer is getrouwd en dus op een echte Australische farm woont. Ze hebben twee kinderen Teagan (9) en Phoebe (7).
Wij zijn wel erg geinteresseerd in het boerenleven van Australie. Hoe gaat dat dan allemaal met die schapen. Hoe groot is het. Hoe ver van de bewoonde wereld. En nog meer van die vragen. Julie nodigt ons uit om langs te komen. Dan kunnen we het allemaal zelf zien. Ze vindt het erg leuk om familie uit Nederland te ontmoeten. Ook zij is erg geinteresseerd in ons.
Omdat het nu erg druk is met schapenscheren, heeft Brett, haar man, weinig tijd. Maar van het weekend zijn jullie van harte welkom. Hmm, dan hebben we dus nog twee dagen te gaan. Christel stelt voor om samen met Ome Wim naar het Fleurieu Peninsula onder Adelaide te gaan. En vrijdag zien we wel wat we gaan doen. Goed plan! Doen we! Ome Wim is door het dolle heen, hij vindt het fantastisch dat we een paar dagen blijven.
Julie gaat snel weg, want haar kinderen wachten bij de schoolbushalte.
De rest van de middag kletsen we lekker. Christel draait een wasje. Bas gaat naar de kapper. En daarna gaan Ome Wim en Bas aan de whisky. Goed geregeld allemaal.
's Avonds eten we lekkere beenham. Ome Wim heeft het speciaal voor ons in
huis gehaald. We komen hier niks tekort!
Na het eten kijken we lekker tv en kletsen. Ome Wim en Bas hebben het wel erg naar hun zin met de whisky. Het wordt hoog tijd om naar bed te gaan...
Donderdag 7 februari 2008 (dag 161)
We worden lekker laat wakker. Om half tien gaan de eerste luikjes open. Ome Wim is al lang wakker en heeft ook alvast maar ontbeten. Wij gaan eerst even douchen en daarna vallen we aan op het ontbijt.
Nadat de ochtendhonger is gestild stappen we gedrie-en in onze camper en gaan we op pad. Vandaag gaan we het Fleurieu Peninsula aandoen. Dat is een schiereiland onder Adelaide. We rijden, de snelweg mijdend, eerst naar Strathalbyn en dan naar Victor Harbour. Een mooie route door het platte land en de heuvels van Adelaide (The Adelaide Hills). Als we het schiereiland naderen zien we de oceaan al liggen. Helaas is het wel een erg bewolkte dag. Vervolgens rijden we langs de kust naar Cape Jervis. Daar vertrekt de ferry naar Kangaroo Island. Daar gaan we deze reis niet naar toe. Wel kijken we daar even en maken we een praatje met een paar mannen die daar staan.
De kust volgend komen we aan in Normanville. De magen knorren: Tijd voor lunch! Ome Wim gaat aan de traditionele 'Fish and Chips'. Wij nemen allebei een Camel Burger. Ja, van echt kamelenvlees. Smaakt prima!
Na de lunch rijden we naar Reynella. Daar gaan we op zoek naar een van de grootste wijnboeren van Australie: Hardys. Na even zoeken, vinden we het. We parkeren de camper en gaan naar de shop. Helaas doen ze geen toers. Maar dit is wel het hoofdkantoor van Hardys. Toch geinig. Alle flessen worden hier gebotteld.
Wij gaan dan maar wijnproeven. Ome Wim is geen wijndrinker, maar hij lust wel graag een portje. Die gaat hij proeven. Wij de wijn.
Van de vijf wijnen die we proeven, vinden we er twee echt heel lekker. Christel grapt dat dat wel de duursten zullen zijn. Dat klopt! We vinden het toch wel erg duur, dus we twijfelen of we er wel een zullen kopen. Ome Wim heeft ondertussen al een fles port uitgezocht. Ook een hele dure. Hij zegt dat hij die samen met onze wijn afrekent. Wij zeggen dat hij niet zo gek moet doen! Toch staat hij er op. Hij vindt dat wij hem al de hele dag mee op sleeptouw nemen en hij vindt dat prachtig. Dus we moeten de wijn aannemen. Ok, dan maar!
Na Reynella willen we wederom niet over de snelweg terug naar Murray Bridge. Ome Wim weet nog wel een weggetje. Toch is het al meer dan 20 jaar geleden dat hij hier geweest is en er is veel veranderd. Volgens Ome Wim moeten we niet naar Blackwood, volgens de kaart van Christel wel. We geven Ome Wim het voordeel van de twijfel. Later gaan we inderdaad toch een beetje de verkeerde kant op. Er is veel veranderd...
Toch is de route erg mooi, zo via Clarendon. We rijden nu echt door de Adelaide Hills. Bas vindt het prima, kan hij lekker bochtjes nemen met de camper. Ome Wim en Christel zetten zich schrap...
Tegen het eind van de middag zijn we weer terug in Murray Bridge. Eerst gaan we boodschappen doen. We kopen lekkere steak en een bloemkool. Christel gaat haar fameuze bloemkoolschotel maken. Lekker uit de oven met veel kaas. Da's lang geleden!
Ome Wim en Bas nemen een neutje. Christel prepareerd alles in de keuken. Een uurtje later zitten we alles lekker op te eten. Goed en lekker hoor! Ome Wim eet zijn vingers er bij op! De steak is ook heerlijk. Het vlees smaakt op de een of andere manier hier in Australie erg goed!
's Avonds maken we het niet te laat. Ome Wim is helemaal op en gaat al om kwart over negen naar bed. Wij eigenlijk niet veel later. We lezen nog wat in de camper en daarna vallen we ook in slaap.
Vrijdag 8 februari (dag 162)
Iedereen slaapt lekker uit. Vandaag hebben we geen strakke plannen. We ontbijten en daarna kijken we in de stratenatlas. Ome Wim heeft wel een idee. We rijden langs de Murray River naar Wellington en dan met het pontje over en dan via Tailem Bend terug. Wij vinden het best.
Zoals gezegd rijden we deze route. We volgen de rivier en na een uurtje of wat komen we aan in Tailem Bend. Ome Wim herrinert zich dat hier een soort openlucht museum is: 'Old Tailem Bend'. Mee dat hij dat zegt staan er grote borden en we slaan af.
In 'Old Tailem Bend' proberen ze vroeger te bewaren. Er staan veel oude huizen en het lijkt net of de tijd inderdaad heeft stilgestaan hier. Er zijn straatjes met bakkers, slagerijen, benzinestations, een bioscoop en allerlei andere winkeltjes. Ook staan er veel oude auto's en vrachtwagens. Er staat zelfs een van de eerste treinstellen van Australie. Ome Wim, die we ondertussen 'Pop' moeten noemen, dat is opa op z'n Australisch, weet niet of hij de hele route kan lopen. Bas zegt dat hij de rolstoel wel meeneemt.
In een paar uur tijd lopen we het hele terrein rond. Hier en daar is het echt oud en een beetje slecht onderhouden voor een museum, vinden we. Toch is het wel interessant allemaal. Later komt er ook nog een man die zegt dat hij een demonstratie gaat geven met oude grammafonen. Heel interessant en Ome Wim weet zich nog veel te herinneren. Ook heeft hij veel verhalen over hoe het vroeger in Australie was.
Ondertussen zijn we rond en Bas heeft de hele tijd voor Jan L*l met die rolstoel rond gelopen. Ome Wim is te eigenwijs om te gaan zitten in dat ding. Maar goed, agge mar leut et!
Op de terugweg gaan we nog even langs de winkel en doen we inkopen voor het avondeten. Vandaag wordt het gestoofde witlof... lekker!
Bas belt 's middags nog even met Ricky. Hij vraagt of we vanavond langs kunnen komen op de koffie en of hij even gebruik mag maken van haar computer. Geen punt. We zijn van harte welkom!
Zo gezegd rijden we 's avonds naar Neil en Ricky in Mypolonga. Ze zijn weer zeer enthousiast en Neil vertelt weer honderduit. We drinken thee en koffie en eten van de taart die we meegenomen hebben. Bas gaat ondertussen wat foto's op de website zetten. Christel klets lekker met Ricky en Neil laat alle foto's zien die in huis zijn.
Tegen elven nemen we afscheid. Wellicht zien we ze volgende maand in Nederland. Wie weet. Wij rijden nu terug naar Murray Bridge. Ome Wim slaapt al zowat! Neil stopt ons nog even 3 bakken met zelfgemaakte macaroni toe.
Zaterdag 9 februari 2008 (dag 163)
We staan betijds op. We douchen en ontbijten en daarna gaan we naar de winkel. Voor Julie en haar familie nemen we lekkere dingen mee van de bakker en Ome Wim koopt een fles Baileys en een six-pack bier.
Tegen elven zetten we koers naar Moorlands. Dat is een dorpje net achter Tailem Bend. Op de Malee Highway slaan we af naar een zandweg. Dan is het nog 10 kilometer naar hun boerderij.
Als we aankomen staan ze al te wachten. We maken kennis met Brett, Teagan en Phoebe. Ook Julei zien we weer uiteraard. Eerst kletsen we wat en dan gaat Julie de keuken in om de lunch klaar te maken. Ze hebben speciaal voor de gelegenheid een lam geslacht (Nee, het zijn geen moslims!).
Brett legt uit dat ze wolschapen (Merino's) en vleesschapen houden. Ondertussen lopen we naar de schuren en laat hij al het materieel zien wat ze gebruiken. Hij heeft ongeveer 80 vierkante kilometer land. Dat klinkt veel, maar dat is voor Australische begrippen maar klein. Een keer per jaar zetten ze op een derde deel graan. Het andere jaar staan daar dan weer de schapen. Zo gaat dat rond en houden ze goede grond.
De lunch smaakt heerlijk. Echt vers schapenvlees. Om je vingers bij op te eten! Julie heeft ook nog een pasta- en aardappelschotel gemaakt. Ook dat smaakt heerlijk. We worden verwend!
Na de lunch gaan we naar de buurman, 10 kilometer verder op. Brett heeft speciaal voor ons geregeld dat daar twee schapen staan die geschoren moeten worden. Het ene schaap wordt geschoren via een oude techniek en de tweede op de meer moderne wijze. Het gaat te ver om dat hier allemaal uit te leggen, laat staan dat we dat allemaal nog weten. Wel hebben we er de nodige foto's van gemaakt. Het was erg interessant en boeiend om te zien. Dit was echt!
Na het schapenscheren moet het materiaal schoongemaakt worden en de messen worden weer geslepen. Brett heeft ondertussen zijn speeltje aan ons laten zien. In een klein schuurtje staat een zelfgebouwde buggy. Eerst gaat Brett met zijn dochters een rondje rijden. Daarna is Bas aan de beurt. We scheuren echt superhard over de zandweg op hun terrein. We springen over heuveltjes en nemen haakse bochten. Lekker driften! Daarna is Christel aan de beurt. Ook zij geniet er van. Dan zegt Brett dat Bas ook wel even mag rijden. Dat laat hij zich geen tweede keer zeggen. Bas springt in het ding en scheurt over de zandwegen. Echt super gaaf! Kicken!!
Na de buggy laten de meiden hun quad-bikes zien. Ze hebben allebei zo'n vierwiel motortje. Ze laten eerst zien wat ze allemaal kunnen. Daarna mogen ook wij weer lekker scheuren. Gaaf hoor zo op die quadjes rijden!
Dan is het tijd voor een biertje. We kletsen lekker en drinken en eten wat. Ze vinden het geweldig dat we er zijn. Ze krijgen niet zo snel bezoek uit Nederland.
Julie maakt het avondeten klaar. We eten frietjes en vis. Brett is een tijd geleden samen met een vriend wezen vissen. De vis wordt op de bbq bereid. Het smaakt allemaal heerlijk!
's Avonds kletsen we tot in de late uurtjes onder het genot van port en wijn en wat versnaperingen. Daarna is het bedtijd...
Zondag 10 februari 2008 (dag 164)
We worden op tijd wakker. Brett staat al 'bacon & eggs' klaar te maken op de bbq. Julie is in de keuken in de weer. Ome Wim heeft de luie stoel al weer gevonden.
We ontbijten dus lekker met eieren en spek! Het zo veel dat we het allemaal niet op kunnen. Na het ontbijt gaan we met Brett, Teagan en Phoebe achter op de 'Ut' (spreek uit: 'Joet') het land verkennen. Een 'ut' is kort voor utilization vehicle, das in goed Nederlands gewoon een pick-up truck.
We doen dat 's ochtends omdat dan de schapen nog actief zijn. Later in de dag als het heter wordt dan zoeken ze de schaduw op en doen ze maar weinig.
Brett kruipt achter het stuur en wij staan met ons viertjes achterop. We rijden nu de paddocks in. De paddocks zijn eigenlijk de weilanden. Het hele terrein is verdeeld in een aantal van deze paddocks. Brett doet zijn rondje en vertelt vanallus. Ook wij hebben de nodige vragen. We controleren de watervoorziening. Daarna tellen we schapen, en we vallen niet in slaap. Ook de hekken worden gecontroleerd. Brett laat zien waar de kangaroo's onder het hek door kruipen en waar een vos zijn kuil had.
Al met al zijn we meer dan twee uur bezig om een deel van het terrein te zien en de drie schapenkuddes te controleren. Wederom een interessante ervaring. Brett vindt het ook geweldig om het allemaal te vertellen.
Als we weer terug zijn drinken we nog wat. Daarna wordt het tijd om te gaan. We willen hier nog wel langer blijven, maar we moeten door. Zo gaat dat nu eenmaal als je aan het reizen bent. Je komt en je gaat weer.
We hebben erg genoten van dit weekend. Ook hebben we veel gezien en geleerd van het Australische boerenleven. Brett vertelt ons ook nog wat verhalen over schapenscheren in de echte outback. Daar hebben boeren zoveel land als Nederland groot is...
We nemen uitgebreid afscheid en we beloven terug te komen. Hun beloven dat ze een keer naar Nederland komen. Ook nemen we hier afscheid van Ome Wim. Er worden weer wat traantjes gepinkt. We krijgen nog vanallus mee. Zelfgemaakte abrikozen jam, verse eieren en gemarineerde steak.
Nu moeten we toch echt gaan! We rijden weg en worden vriendelijk uitgezwaaid. Stiekum hebben wij het ook zwaar. Soms valt afscheid nemen niet mee...
Brett heeft ons nog wat tips gegeven hoe we het beste kunnen rijden naar Mount Gambier. Dat wordt ons doel van vandaag. Via de highway (dat is hier gewoon twee-baans, tegenliggers) rijden we in 4,5 uur tijd daar naar toe, ruim 450 kilometer. We nemen een camping en eten de macaroni van Neil. Smaakt heerlijk.
's Avonds maken we een praatje met onze buren en drinken wat. Daarna is het weer bedtijd. We zijn moe!
Groetjes,
Bas & Christel!
Om 10 uur rijden we weer. Gisteravond hebben we Ome Wim gebeld en gezegd dat we die kant weer opkomen. Geen punt we zijn van harte welkom!
Het is maar een uur of twee rijden van Loxton naar Murray Bridge. Daar gaan we eerst naar de bakker voor wat lekkers bij de koffie. Ook gaan we langs de slijter voor een lekkere fles whisky voor Ome Wim.
Als we bij Ome Wim aankomen treffen we daar geheel toevallig(!) ook zijn kleindochter Julie. Zij is een dochter van de overleden zoon Bill. Ome Wim heeft heel goed contact met haar en heeft haar de avond van te voren gebeld dat wij kwamen. Dus zodoende was Julie ook bij Ome Wim.
We kletsen lekker met z'n allen. We vertellen wat we allemaal meegemaakt hebben. Julie vertelt dat ze met een schapenboer is getrouwd en dus op een echte Australische farm woont. Ze hebben twee kinderen Teagan (9) en Phoebe (7).
Wij zijn wel erg geinteresseerd in het boerenleven van Australie. Hoe gaat dat dan allemaal met die schapen. Hoe groot is het. Hoe ver van de bewoonde wereld. En nog meer van die vragen. Julie nodigt ons uit om langs te komen. Dan kunnen we het allemaal zelf zien. Ze vindt het erg leuk om familie uit Nederland te ontmoeten. Ook zij is erg geinteresseerd in ons.
Omdat het nu erg druk is met schapenscheren, heeft Brett, haar man, weinig tijd. Maar van het weekend zijn jullie van harte welkom. Hmm, dan hebben we dus nog twee dagen te gaan. Christel stelt voor om samen met Ome Wim naar het Fleurieu Peninsula onder Adelaide te gaan. En vrijdag zien we wel wat we gaan doen. Goed plan! Doen we! Ome Wim is door het dolle heen, hij vindt het fantastisch dat we een paar dagen blijven.
Julie gaat snel weg, want haar kinderen wachten bij de schoolbushalte.
De rest van de middag kletsen we lekker. Christel draait een wasje. Bas gaat naar de kapper. En daarna gaan Ome Wim en Bas aan de whisky. Goed geregeld allemaal.
's Avonds eten we lekkere beenham. Ome Wim heeft het speciaal voor ons in
huis gehaald. We komen hier niks tekort!
Na het eten kijken we lekker tv en kletsen. Ome Wim en Bas hebben het wel erg naar hun zin met de whisky. Het wordt hoog tijd om naar bed te gaan...
Donderdag 7 februari 2008 (dag 161)
We worden lekker laat wakker. Om half tien gaan de eerste luikjes open. Ome Wim is al lang wakker en heeft ook alvast maar ontbeten. Wij gaan eerst even douchen en daarna vallen we aan op het ontbijt.
Nadat de ochtendhonger is gestild stappen we gedrie-en in onze camper en gaan we op pad. Vandaag gaan we het Fleurieu Peninsula aandoen. Dat is een schiereiland onder Adelaide. We rijden, de snelweg mijdend, eerst naar Strathalbyn en dan naar Victor Harbour. Een mooie route door het platte land en de heuvels van Adelaide (The Adelaide Hills). Als we het schiereiland naderen zien we de oceaan al liggen. Helaas is het wel een erg bewolkte dag. Vervolgens rijden we langs de kust naar Cape Jervis. Daar vertrekt de ferry naar Kangaroo Island. Daar gaan we deze reis niet naar toe. Wel kijken we daar even en maken we een praatje met een paar mannen die daar staan.
De kust volgend komen we aan in Normanville. De magen knorren: Tijd voor lunch! Ome Wim gaat aan de traditionele 'Fish and Chips'. Wij nemen allebei een Camel Burger. Ja, van echt kamelenvlees. Smaakt prima!
Na de lunch rijden we naar Reynella. Daar gaan we op zoek naar een van de grootste wijnboeren van Australie: Hardys. Na even zoeken, vinden we het. We parkeren de camper en gaan naar de shop. Helaas doen ze geen toers. Maar dit is wel het hoofdkantoor van Hardys. Toch geinig. Alle flessen worden hier gebotteld.
Wij gaan dan maar wijnproeven. Ome Wim is geen wijndrinker, maar hij lust wel graag een portje. Die gaat hij proeven. Wij de wijn.
Van de vijf wijnen die we proeven, vinden we er twee echt heel lekker. Christel grapt dat dat wel de duursten zullen zijn. Dat klopt! We vinden het toch wel erg duur, dus we twijfelen of we er wel een zullen kopen. Ome Wim heeft ondertussen al een fles port uitgezocht. Ook een hele dure. Hij zegt dat hij die samen met onze wijn afrekent. Wij zeggen dat hij niet zo gek moet doen! Toch staat hij er op. Hij vindt dat wij hem al de hele dag mee op sleeptouw nemen en hij vindt dat prachtig. Dus we moeten de wijn aannemen. Ok, dan maar!
Na Reynella willen we wederom niet over de snelweg terug naar Murray Bridge. Ome Wim weet nog wel een weggetje. Toch is het al meer dan 20 jaar geleden dat hij hier geweest is en er is veel veranderd. Volgens Ome Wim moeten we niet naar Blackwood, volgens de kaart van Christel wel. We geven Ome Wim het voordeel van de twijfel. Later gaan we inderdaad toch een beetje de verkeerde kant op. Er is veel veranderd...
Toch is de route erg mooi, zo via Clarendon. We rijden nu echt door de Adelaide Hills. Bas vindt het prima, kan hij lekker bochtjes nemen met de camper. Ome Wim en Christel zetten zich schrap...
Tegen het eind van de middag zijn we weer terug in Murray Bridge. Eerst gaan we boodschappen doen. We kopen lekkere steak en een bloemkool. Christel gaat haar fameuze bloemkoolschotel maken. Lekker uit de oven met veel kaas. Da's lang geleden!
Ome Wim en Bas nemen een neutje. Christel prepareerd alles in de keuken. Een uurtje later zitten we alles lekker op te eten. Goed en lekker hoor! Ome Wim eet zijn vingers er bij op! De steak is ook heerlijk. Het vlees smaakt op de een of andere manier hier in Australie erg goed!
's Avonds maken we het niet te laat. Ome Wim is helemaal op en gaat al om kwart over negen naar bed. Wij eigenlijk niet veel later. We lezen nog wat in de camper en daarna vallen we ook in slaap.
Vrijdag 8 februari (dag 162)
Iedereen slaapt lekker uit. Vandaag hebben we geen strakke plannen. We ontbijten en daarna kijken we in de stratenatlas. Ome Wim heeft wel een idee. We rijden langs de Murray River naar Wellington en dan met het pontje over en dan via Tailem Bend terug. Wij vinden het best.
Zoals gezegd rijden we deze route. We volgen de rivier en na een uurtje of wat komen we aan in Tailem Bend. Ome Wim herrinert zich dat hier een soort openlucht museum is: 'Old Tailem Bend'. Mee dat hij dat zegt staan er grote borden en we slaan af.
In 'Old Tailem Bend' proberen ze vroeger te bewaren. Er staan veel oude huizen en het lijkt net of de tijd inderdaad heeft stilgestaan hier. Er zijn straatjes met bakkers, slagerijen, benzinestations, een bioscoop en allerlei andere winkeltjes. Ook staan er veel oude auto's en vrachtwagens. Er staat zelfs een van de eerste treinstellen van Australie. Ome Wim, die we ondertussen 'Pop' moeten noemen, dat is opa op z'n Australisch, weet niet of hij de hele route kan lopen. Bas zegt dat hij de rolstoel wel meeneemt.
In een paar uur tijd lopen we het hele terrein rond. Hier en daar is het echt oud en een beetje slecht onderhouden voor een museum, vinden we. Toch is het wel interessant allemaal. Later komt er ook nog een man die zegt dat hij een demonstratie gaat geven met oude grammafonen. Heel interessant en Ome Wim weet zich nog veel te herinneren. Ook heeft hij veel verhalen over hoe het vroeger in Australie was.
Ondertussen zijn we rond en Bas heeft de hele tijd voor Jan L*l met die rolstoel rond gelopen. Ome Wim is te eigenwijs om te gaan zitten in dat ding. Maar goed, agge mar leut et!
Op de terugweg gaan we nog even langs de winkel en doen we inkopen voor het avondeten. Vandaag wordt het gestoofde witlof... lekker!
Bas belt 's middags nog even met Ricky. Hij vraagt of we vanavond langs kunnen komen op de koffie en of hij even gebruik mag maken van haar computer. Geen punt. We zijn van harte welkom!
Zo gezegd rijden we 's avonds naar Neil en Ricky in Mypolonga. Ze zijn weer zeer enthousiast en Neil vertelt weer honderduit. We drinken thee en koffie en eten van de taart die we meegenomen hebben. Bas gaat ondertussen wat foto's op de website zetten. Christel klets lekker met Ricky en Neil laat alle foto's zien die in huis zijn.
Tegen elven nemen we afscheid. Wellicht zien we ze volgende maand in Nederland. Wie weet. Wij rijden nu terug naar Murray Bridge. Ome Wim slaapt al zowat! Neil stopt ons nog even 3 bakken met zelfgemaakte macaroni toe.
Zaterdag 9 februari 2008 (dag 163)
We staan betijds op. We douchen en ontbijten en daarna gaan we naar de winkel. Voor Julie en haar familie nemen we lekkere dingen mee van de bakker en Ome Wim koopt een fles Baileys en een six-pack bier.
Tegen elven zetten we koers naar Moorlands. Dat is een dorpje net achter Tailem Bend. Op de Malee Highway slaan we af naar een zandweg. Dan is het nog 10 kilometer naar hun boerderij.
Als we aankomen staan ze al te wachten. We maken kennis met Brett, Teagan en Phoebe. Ook Julei zien we weer uiteraard. Eerst kletsen we wat en dan gaat Julie de keuken in om de lunch klaar te maken. Ze hebben speciaal voor de gelegenheid een lam geslacht (Nee, het zijn geen moslims!).
Brett legt uit dat ze wolschapen (Merino's) en vleesschapen houden. Ondertussen lopen we naar de schuren en laat hij al het materieel zien wat ze gebruiken. Hij heeft ongeveer 80 vierkante kilometer land. Dat klinkt veel, maar dat is voor Australische begrippen maar klein. Een keer per jaar zetten ze op een derde deel graan. Het andere jaar staan daar dan weer de schapen. Zo gaat dat rond en houden ze goede grond.
De lunch smaakt heerlijk. Echt vers schapenvlees. Om je vingers bij op te eten! Julie heeft ook nog een pasta- en aardappelschotel gemaakt. Ook dat smaakt heerlijk. We worden verwend!
Na de lunch gaan we naar de buurman, 10 kilometer verder op. Brett heeft speciaal voor ons geregeld dat daar twee schapen staan die geschoren moeten worden. Het ene schaap wordt geschoren via een oude techniek en de tweede op de meer moderne wijze. Het gaat te ver om dat hier allemaal uit te leggen, laat staan dat we dat allemaal nog weten. Wel hebben we er de nodige foto's van gemaakt. Het was erg interessant en boeiend om te zien. Dit was echt!
Na het schapenscheren moet het materiaal schoongemaakt worden en de messen worden weer geslepen. Brett heeft ondertussen zijn speeltje aan ons laten zien. In een klein schuurtje staat een zelfgebouwde buggy. Eerst gaat Brett met zijn dochters een rondje rijden. Daarna is Bas aan de beurt. We scheuren echt superhard over de zandweg op hun terrein. We springen over heuveltjes en nemen haakse bochten. Lekker driften! Daarna is Christel aan de beurt. Ook zij geniet er van. Dan zegt Brett dat Bas ook wel even mag rijden. Dat laat hij zich geen tweede keer zeggen. Bas springt in het ding en scheurt over de zandwegen. Echt super gaaf! Kicken!!
Na de buggy laten de meiden hun quad-bikes zien. Ze hebben allebei zo'n vierwiel motortje. Ze laten eerst zien wat ze allemaal kunnen. Daarna mogen ook wij weer lekker scheuren. Gaaf hoor zo op die quadjes rijden!
Dan is het tijd voor een biertje. We kletsen lekker en drinken en eten wat. Ze vinden het geweldig dat we er zijn. Ze krijgen niet zo snel bezoek uit Nederland.
Julie maakt het avondeten klaar. We eten frietjes en vis. Brett is een tijd geleden samen met een vriend wezen vissen. De vis wordt op de bbq bereid. Het smaakt allemaal heerlijk!
's Avonds kletsen we tot in de late uurtjes onder het genot van port en wijn en wat versnaperingen. Daarna is het bedtijd...
Zondag 10 februari 2008 (dag 164)
We worden op tijd wakker. Brett staat al 'bacon & eggs' klaar te maken op de bbq. Julie is in de keuken in de weer. Ome Wim heeft de luie stoel al weer gevonden.
We ontbijten dus lekker met eieren en spek! Het zo veel dat we het allemaal niet op kunnen. Na het ontbijt gaan we met Brett, Teagan en Phoebe achter op de 'Ut' (spreek uit: 'Joet') het land verkennen. Een 'ut' is kort voor utilization vehicle, das in goed Nederlands gewoon een pick-up truck.
We doen dat 's ochtends omdat dan de schapen nog actief zijn. Later in de dag als het heter wordt dan zoeken ze de schaduw op en doen ze maar weinig.
Brett kruipt achter het stuur en wij staan met ons viertjes achterop. We rijden nu de paddocks in. De paddocks zijn eigenlijk de weilanden. Het hele terrein is verdeeld in een aantal van deze paddocks. Brett doet zijn rondje en vertelt vanallus. Ook wij hebben de nodige vragen. We controleren de watervoorziening. Daarna tellen we schapen, en we vallen niet in slaap. Ook de hekken worden gecontroleerd. Brett laat zien waar de kangaroo's onder het hek door kruipen en waar een vos zijn kuil had.
Al met al zijn we meer dan twee uur bezig om een deel van het terrein te zien en de drie schapenkuddes te controleren. Wederom een interessante ervaring. Brett vindt het ook geweldig om het allemaal te vertellen.
Als we weer terug zijn drinken we nog wat. Daarna wordt het tijd om te gaan. We willen hier nog wel langer blijven, maar we moeten door. Zo gaat dat nu eenmaal als je aan het reizen bent. Je komt en je gaat weer.
We hebben erg genoten van dit weekend. Ook hebben we veel gezien en geleerd van het Australische boerenleven. Brett vertelt ons ook nog wat verhalen over schapenscheren in de echte outback. Daar hebben boeren zoveel land als Nederland groot is...
We nemen uitgebreid afscheid en we beloven terug te komen. Hun beloven dat ze een keer naar Nederland komen. Ook nemen we hier afscheid van Ome Wim. Er worden weer wat traantjes gepinkt. We krijgen nog vanallus mee. Zelfgemaakte abrikozen jam, verse eieren en gemarineerde steak.
Nu moeten we toch echt gaan! We rijden weg en worden vriendelijk uitgezwaaid. Stiekum hebben wij het ook zwaar. Soms valt afscheid nemen niet mee...
Brett heeft ons nog wat tips gegeven hoe we het beste kunnen rijden naar Mount Gambier. Dat wordt ons doel van vandaag. Via de highway (dat is hier gewoon twee-baans, tegenliggers) rijden we in 4,5 uur tijd daar naar toe, ruim 450 kilometer. We nemen een camping en eten de macaroni van Neil. Smaakt heerlijk.
's Avonds maken we een praatje met onze buren en drinken wat. Daarna is het weer bedtijd. We zijn moe!
Groetjes,
Bas & Christel!
woensdag 13 februari 2008
Flinders Ranges en Broken Hill
Vrijdag 1 februari 2008 (dag 155)
's Ochtends ontbijten we heerlijk bij Ome Wim met onder andere leverworst! We nemen uitgebreid afscheid van Ome Wim. Er worden zelfs traantjes gepinkt. We vonden het heel erg leuk en bijzonder. We spreken nog wel af dat als we terug komen van Broken Hill en weer richting Murray Bridge gaan, dat we misschien langskomen, maar dat we dat niet (kunnen) beloven. Allemaal best.
Maar eerst moeten we inkopen gaan doen. We rijden naar de Woolworths (soort Appie Heijn) in Murray Bridge. Als we daar binnen zijn komen we Ome Wim weer tegen (toeval?). Na het boodschappen doen drinken we nog wat met z'n drietjes. Daarna rijden we naar de liquor store voor wat blikjes bier en wijn. Daar komen we Ome Wim weer tegen. Deze keer wil hij de wijn betalen. Nu is het toch wel de laatste keer dat we elkaar voorlopig zien.
Nu gaan we richting de Barossa Valley. Dat is een prachtige wijnstreek boven Adelaide. Neil en Ome Wim hebben ons allerlei routes gegeven om daar te komen. Het is inderdaad een prachtige weg om langs te rijden.
In de Barossa gaan we wijn proeven bij Seppeltsfield. Vroeger was dit een Duitse tabakboer die naar Australie is geemigreerd. Wijn was toch een beter product dan tabak kennelijk. We doen een toer. Die gaat meer over de geschiedenis van Seppelt dan over het proces van wijn maken. Toch wel interessant. Daarna proeven we een paar wijnen en kopen we er ook een paar.
Na het wijnproeven rijden we naar Clare (ja, Bas mocht nog best rijden!). Daar vinden we een camping en parkeren we de camper. We doen niet veel. Kaarten en lezen en wijn drinken.
Zaterdag 2 februari 2008 (dag 156)
We gaan weer op pad. Nu gaan we naar Flinders Ranges. Dat is een Nationaal Park. Na een paar uur door de wijnvelden rijden verandert het landsschap naar meer en meer bomen. Uiteindelijk rijden we het park binnen. We zien veel kangaroo's en wallabies. Aan het einde van de verharde weg is een camping in Wilpena. Daar installeren we ons. Het is nog vroeg in de middag en we eten kaas, worst en pate en we drinken heerlijke wijn zo midden in de natuur.
Als Bas op een gegeven moment terug komt van de wc ziet hij achter de camper een wallaby zitten. Het beestje ziet Bas heus wel en trekt zich er maar weinig van aan. Dan komt het naar de andere kant van de camper. Onder de camper staat een teiltje met water. Daar maakt het handig gebruik van en begint te drinken. Voor ons erg leuk om te zien. We maken gelijk maar foto's. De wallaby wordt nu nieuwsgierig wat er allemaal te vinden is IN de camper. Dat is niet de bedoeling. We mogen de wallaby gewoon aaien. Het vindt alles best. Een erg leuke ervaring. Als er niets meer te halen valt, gaat tie weer weg.
's Avonds eten we wat en gaan we op tijd naar bed...
Zondag 3 februari 2008 (dag 157)
We staan op en maken ontbijt. Bas gaat de waterkoker vullen. Zodra de kraan loopt zit er een wallaby met jonkie (een Joey) naast hem. Moeders begint gelijk uit de waterkoker te drinken. Christel komt met twee schaaltjes aan en Bas vult ze met water. De twee maken er goed gebruik van. De foto's zijn goed gelukt. Ook deze mogen we weer gewoon aaien. Lekker zacht. Erg leuke en vriendelijke beestjes. Je kunt wel merken dat ze hier mensen gewend zijn.
Na het ontbijt rijden we weer verder. We passeren eerst het zonne-energie veld van Wilpena. Daarna rijden we via de outback naar Broken Hill. Het is echt desolaat hier. Veel oranje en veel niks. Af en toe komen we een road train tegen. Ook zien we veel kleine oranje wervelwindjes. Vlak voor we bij Broken Hill zijn komen we nog een zandstorm tegen. Toch moeten we daar doorheen. Gelukkig zonder problemen. Wel weer een ervaring!
In Broken Hill vinden we een camping en installeren we ons weer. 's Avonds eten we wat en spelen we een portje kaart. Daarna gaan we maar weer eens slapen...
Maandag 4 februari 2008 (dag 158)
We slapen uit en blijven vandaag in een om Broken Hill. Eerst is Silverton aan de beurt. Broken Hill staat bekend om de Flying Doctors, maar is eigenlijk een zilvermijn stad. Indertijd is hier veel uit de grond gehaald. Er zijn zelfs nu nog een aantal mijnen die actief ge-exploiteerd worden.
Silverton ligt echt in de outback. Het is erg warm en stoffig. Eigenlijk een soort Ghost-City. We rijden naar een uitkijk en daarna rijden we naar een reservoir. Dat is speciaal afgedamd en dient als waterbekken voor Broken Hill en omgeving.
In Broken Hill gaan we ook nog naar een uitkijk. Hier kun je zien waar de mijnen liggen en welke nog actief zijn. Daarna gaan we naar de Flying Doctors. Dat ligt (duh!) bij de luchthaven. Eigenlijk een klein vliegveldje.
We betalen entree en mogen naar binnen, alle inkomsten gaan rechtstreeks naar het vliegtuig. Er is een museum en een filmzaal. Het museum vertelt over het ontstaan. Best interessant allemaal. Ook de film is interessant. Dan mogen we ook de hangar bekijken. Er is een vliegtuig in onderhoud en ligt zowat helemaal uit elkaar.
De mijn en school of the air zijn gesloten voor publiek momenteel. Dus daar hebben we pech mee. We gaan boodschappen doen.
's Avonds bbq-en we en drinken weer lekker wijn.
Dinsdag 5 februari 2008 (dag 159)
We staan op en ontbijten. Na het ontbijt rijden we naar Mildura. Dat is een paar honderd kilometer naar het zuiden. We rijden eigenlijk zowat de hele dag door de outback. Wel leuk, maar ook saai. Het gaat nu allemaal erg op elkaar lijken.
Vlak voordat we de staatsgrens van Victoria en South Australia passeren doen we nog even boodschappen. Een beetje dom van ons. Er is namelijk een fruitvlieg ban! Niet van groente of fruit mag de staatsgrens over. Ook wij worden aangehouden en moeten alles inleveren. Zo raken we onze tomaten, parprika en uien kwijt...
's Avonds komen we aan in Loxton. Daar doen we maar weer boodschappen. We eten wat en daarna wandelen we langs de Murray River. Het valt op dat hier veel vogels zijn. Bas voert ze broodkorstjes... ze worden beste maatjes...
We lezen nog wat en daarna vertrekken we weer naar dromenland...
Groetjes,
Bas & Christel
ps: ondertussen staan er al weer nieuwe foto's op de site!
bekijk ze hier: http://picasaweb.google.com/bastelmania
's Ochtends ontbijten we heerlijk bij Ome Wim met onder andere leverworst! We nemen uitgebreid afscheid van Ome Wim. Er worden zelfs traantjes gepinkt. We vonden het heel erg leuk en bijzonder. We spreken nog wel af dat als we terug komen van Broken Hill en weer richting Murray Bridge gaan, dat we misschien langskomen, maar dat we dat niet (kunnen) beloven. Allemaal best.
Maar eerst moeten we inkopen gaan doen. We rijden naar de Woolworths (soort Appie Heijn) in Murray Bridge. Als we daar binnen zijn komen we Ome Wim weer tegen (toeval?). Na het boodschappen doen drinken we nog wat met z'n drietjes. Daarna rijden we naar de liquor store voor wat blikjes bier en wijn. Daar komen we Ome Wim weer tegen. Deze keer wil hij de wijn betalen. Nu is het toch wel de laatste keer dat we elkaar voorlopig zien.
Nu gaan we richting de Barossa Valley. Dat is een prachtige wijnstreek boven Adelaide. Neil en Ome Wim hebben ons allerlei routes gegeven om daar te komen. Het is inderdaad een prachtige weg om langs te rijden.
In de Barossa gaan we wijn proeven bij Seppeltsfield. Vroeger was dit een Duitse tabakboer die naar Australie is geemigreerd. Wijn was toch een beter product dan tabak kennelijk. We doen een toer. Die gaat meer over de geschiedenis van Seppelt dan over het proces van wijn maken. Toch wel interessant. Daarna proeven we een paar wijnen en kopen we er ook een paar.
Na het wijnproeven rijden we naar Clare (ja, Bas mocht nog best rijden!). Daar vinden we een camping en parkeren we de camper. We doen niet veel. Kaarten en lezen en wijn drinken.
Zaterdag 2 februari 2008 (dag 156)
We gaan weer op pad. Nu gaan we naar Flinders Ranges. Dat is een Nationaal Park. Na een paar uur door de wijnvelden rijden verandert het landsschap naar meer en meer bomen. Uiteindelijk rijden we het park binnen. We zien veel kangaroo's en wallabies. Aan het einde van de verharde weg is een camping in Wilpena. Daar installeren we ons. Het is nog vroeg in de middag en we eten kaas, worst en pate en we drinken heerlijke wijn zo midden in de natuur.
Als Bas op een gegeven moment terug komt van de wc ziet hij achter de camper een wallaby zitten. Het beestje ziet Bas heus wel en trekt zich er maar weinig van aan. Dan komt het naar de andere kant van de camper. Onder de camper staat een teiltje met water. Daar maakt het handig gebruik van en begint te drinken. Voor ons erg leuk om te zien. We maken gelijk maar foto's. De wallaby wordt nu nieuwsgierig wat er allemaal te vinden is IN de camper. Dat is niet de bedoeling. We mogen de wallaby gewoon aaien. Het vindt alles best. Een erg leuke ervaring. Als er niets meer te halen valt, gaat tie weer weg.
's Avonds eten we wat en gaan we op tijd naar bed...
Zondag 3 februari 2008 (dag 157)
We staan op en maken ontbijt. Bas gaat de waterkoker vullen. Zodra de kraan loopt zit er een wallaby met jonkie (een Joey) naast hem. Moeders begint gelijk uit de waterkoker te drinken. Christel komt met twee schaaltjes aan en Bas vult ze met water. De twee maken er goed gebruik van. De foto's zijn goed gelukt. Ook deze mogen we weer gewoon aaien. Lekker zacht. Erg leuke en vriendelijke beestjes. Je kunt wel merken dat ze hier mensen gewend zijn.
Na het ontbijt rijden we weer verder. We passeren eerst het zonne-energie veld van Wilpena. Daarna rijden we via de outback naar Broken Hill. Het is echt desolaat hier. Veel oranje en veel niks. Af en toe komen we een road train tegen. Ook zien we veel kleine oranje wervelwindjes. Vlak voor we bij Broken Hill zijn komen we nog een zandstorm tegen. Toch moeten we daar doorheen. Gelukkig zonder problemen. Wel weer een ervaring!
In Broken Hill vinden we een camping en installeren we ons weer. 's Avonds eten we wat en spelen we een portje kaart. Daarna gaan we maar weer eens slapen...
Maandag 4 februari 2008 (dag 158)
We slapen uit en blijven vandaag in een om Broken Hill. Eerst is Silverton aan de beurt. Broken Hill staat bekend om de Flying Doctors, maar is eigenlijk een zilvermijn stad. Indertijd is hier veel uit de grond gehaald. Er zijn zelfs nu nog een aantal mijnen die actief ge-exploiteerd worden.
Silverton ligt echt in de outback. Het is erg warm en stoffig. Eigenlijk een soort Ghost-City. We rijden naar een uitkijk en daarna rijden we naar een reservoir. Dat is speciaal afgedamd en dient als waterbekken voor Broken Hill en omgeving.
In Broken Hill gaan we ook nog naar een uitkijk. Hier kun je zien waar de mijnen liggen en welke nog actief zijn. Daarna gaan we naar de Flying Doctors. Dat ligt (duh!) bij de luchthaven. Eigenlijk een klein vliegveldje.
We betalen entree en mogen naar binnen, alle inkomsten gaan rechtstreeks naar het vliegtuig. Er is een museum en een filmzaal. Het museum vertelt over het ontstaan. Best interessant allemaal. Ook de film is interessant. Dan mogen we ook de hangar bekijken. Er is een vliegtuig in onderhoud en ligt zowat helemaal uit elkaar.
De mijn en school of the air zijn gesloten voor publiek momenteel. Dus daar hebben we pech mee. We gaan boodschappen doen.
's Avonds bbq-en we en drinken weer lekker wijn.
Dinsdag 5 februari 2008 (dag 159)
We staan op en ontbijten. Na het ontbijt rijden we naar Mildura. Dat is een paar honderd kilometer naar het zuiden. We rijden eigenlijk zowat de hele dag door de outback. Wel leuk, maar ook saai. Het gaat nu allemaal erg op elkaar lijken.
Vlak voordat we de staatsgrens van Victoria en South Australia passeren doen we nog even boodschappen. Een beetje dom van ons. Er is namelijk een fruitvlieg ban! Niet van groente of fruit mag de staatsgrens over. Ook wij worden aangehouden en moeten alles inleveren. Zo raken we onze tomaten, parprika en uien kwijt...
's Avonds komen we aan in Loxton. Daar doen we maar weer boodschappen. We eten wat en daarna wandelen we langs de Murray River. Het valt op dat hier veel vogels zijn. Bas voert ze broodkorstjes... ze worden beste maatjes...
We lezen nog wat en daarna vertrekken we weer naar dromenland...
Groetjes,
Bas & Christel
ps: ondertussen staan er al weer nieuwe foto's op de site!
bekijk ze hier: http://picasaweb.google.com/bastelmania
Adelaide en Murray Bridge
Maandag 28 januari 2008 (dag 151 vervolg)
Na het internetten nemen we de bus terug richting de camping. We stappen uit bij de dichtstbijzijnde halte en daar is geheel toevallig ook een Thais afhaal restaurantje. We bestellen wat en eten dat lekker op de camping op.
's Avonds pakken we onze tassen maar weer eens in. Da's nog een heel gedoe. Je verzamelt toch best veel zo in al die maanden...
Na het inpakken zijn we moe en gaan we slapen. Morgen op tijd op om de camper in te leveren en voor de vlucht naar Adelaide!
Dinsdag 29 januari 2008 (dag 152)
Om 8 uur gaat de wekker. Niet echt nodig want we waren al wakker geworden van de regen...
Jammer, maar we gaan toch weg!
Na het ontbijt rijden we naar de camperverhuurder. We leveren de camper in zonder problemen. Daarna gaan we met de taxi naar de luchthaven op de hoek.
We checken in en hebben dan nog twee uur voordat onze vlucht gaat. Erg op tijd dus voor ons doen... ;-))
Uiteindelijk zitten we om 11.10 uur in het vliegtuig. En om 11.30 uur zitten we in de lucht!
Het is een rustige vlucht en we zien de outback. Erg oranje en erg eenzaam, maar wel fascinerend om te zien vanaf 10 kilometer hoogte.
Na 3 uur vliegen landen we om 15.00 uur op Adelaide. Een halfuur tijdsverschil dus met Queensland.
We laten ons door een taxi in het centrum van Adelaide afzetten. De taxi-chauffeur is een Griek en Bas haalt nog even z'n Grieks op. De vent vindt het prachtig. Hij vraagt naar welk hotel hij ons moet brengen. We hebben geen idee, want we hebben niks geboekt. Erg op de bonnefooi dus. Hij zet ons af in Hindley Street, midden in het centrum van Adelaide. Hij wijst wat hotels aan van duur tot goedkoop. Wij kiezen er een.
In het hotel nemen we eerst een lekkere douche en daarna gaan we het centrum eens verkennen. Hindley Street is een leuke straat met allerlei restaurantjes en hotelletjes. Ook hotelletjes voor slechts een middag...
Aan de andere kant van het kruispunt zit Rundle Mall. Dat is een autovrije-zone met alleen maar winkel, winkels en winkels. Van duur tot goedkoop. Hier kun je dus lekker shoppen. Wij niet, onze tassen zijn al zo zwaar!
's Avonds eten we bij een Italiaan een heerlijke pasta. Daarna pakken we een filmpje: 'American Gangster' met Denzel Washington. Goede film!
Tegen 10-en zijn we terug in het hotel. Daar kijken we nog wat tv en niet veel later zijn we in dromenland...
Woensdag 30 januari 2008 (dag 153)
We proberen wat uit te slapen, maar we zijn al om half negen wakker. We ontbijten met het ochtendjournaal, gezellig.
In de Lonely Planet staat een stadswandeling. We proberen deze wandeling vandaag te doen. Een beetje spoorzoeken door de stad dus.
Het is een leuke route en loopt via het casino verschillende parken in. Adelaide staat bekend om haar vele parken en kerken. Ook wandelen we door de botanische tuin. Erg mooi en er staat veel in bloei, het is hier per slot van rekening zomer! Via de botanische tuin komen we uit bij het National Wine Center of Australia. Hier wordt het hele wijnmaak-proces beschreven en uitgebeeld. Er is ook een heel verhaal over kurk en schroefdop. Allemaal erg interessant.
Na deze wandeling, lopen we via de winkelstraat terug naar het centrum. Hier lunchen we ergens. Na de lunch gaan we naar het South Australian Museum. Een leuk museum, maar voor ons wordt het allemaal meer van hetzelfde. We hebben nu al zoveel gezien, dat het nu een beetje saai wordt, die musea.
Terug in het hotel nemen we contact op met Ome Wim. Ome Wim is de broer van de opa van Christel. Een oom van Karin dus. Ome Wim woont al meer dan 50 jaar in Australia en heeft zo'n beetje overal gewoond. Nu woont hij in Murray Bridge, vlakbij Adelaide.
Hij vindt het geweldig dat we langs willen komen. Morgen halen we eerst de camper op en daarna rijden we naar Ome Wim. We zien wel wat er gebeurd.
's Avonds gaan we weer bij de Italiaan eten, dat was goed bevallen gisteren. We raken een beetje aan de praat met de eigenaar. Die woont ook al 40 jaar hier in Adelaide. Mooie verhalen allemaal.
Donderdag 31 januari 2008 (dag 154)
Om 10 uur nemen we de taxi naar Apollo, de camperverhuurder. We krijgen een mooiere en luxere camper dan we geboekt hebben. Wij vinden het prima, voor dezelfde prijs.
Na alle uitleg en voorzorgsmaatregelen rijden we via het centrum van Adelaide naar de highway op naar Murray Bridge.
Na een klein uurtje rijden komen we aan. Twee straatjes links en daar is een soort seniorenwoningencomplex. Het zijn wel allemaal lage losse huisjes. Het ziet er eigenlijk best leuk uit. We parkeren de camper op de bezoekersparkeerplaats en gaan op zoek naar huisje nummer 17.
Daar aangekomen zien we een oude man in een stoel zitten en tv kijken. Zodra hij ons ziet, springt hij uit de stoel en is zo blij als een kind. We maken kennis met Ome Wim. Ome Wim wordt in juli 86. Je zou het niet zeggen. Hij is nog erg kwiek.
Eerst kletsen we wat ongemakkelijk, maar zodra het ijs gebroken is gaan we allemaal los. Ome Wim spreekt een mengelmoes tussen Nederlands en Engels. Hij heeft soms erg veel moeite om de Nedelandse woorden te vinden. Ons maakt het niet uit. Wij zijn ondertussen van alle markten thuis.
Hij vraagt eigenlijk direct of we blijven vannacht en of we blijven eten. Hij vindt het erg leuk om op z'n oude dag familie uit Nederland te ontvangen. Wij weigeren niet.
Bas rijdt de camper naar het huisje toe en we sluiten de stroom aan. Ondertussen is de zoon van Ome Wim, Neil, op zijn motor aangekomen. Hij wist helemaal niet dat wij er waren, hij kwam gewoon zijn vader bezoeken. Ook Neil is door het dolle heen als hij ons ziet. Hij vindt het fantastisch om ons te ontmoeten. Wij vinden het ook prachtig om hun te ontmoeten. Er wordt honderduit over de familie en Australie vroeger en nu gepraat. Heerlijk! Als Neil weggaat, nodigt hij ons uit om vanavond op de koffie te komen. Hij pikt ons wel op. Prima!
Ome Wim heeft vanalles in huis gehaald. 's Avonds eten we Rode Kool en Rode Bietjes met Aardappelen. Hoe lang hebben we dat al niet gehad! Het smaakte heerlijk!!
Ome Wim en Bas gaan aan de whisky en Christel aan de Baileys. We kletsen nog meer.
Om half zeven staat Neil weer voor de deur. Hij rijdt ons rond door Murray Bridge en vertelt vanallus over hoe het vroeger was en wat het nu is. Ook rijden we over de brug die ontworpen is door een andere zoon van Ome Wim, Bill. Helaas is Bill 3 jaar geleden aan kanker overleden. Voor hun dus een belangrijke brug. Daarna rijden we via het platte land naar het huis van Neil.
Neil laat alles zien en we maken kennis met zijn vrouw Ricky. Ze heeft via Google Earth al uitgevogeld waar wij wonen. Ze vertellen dat ze in maart voor 4 weken naar Nederland komen.
Na veel verhalen, thee en port brengt Neil ons weer terug naar het huis van Ome Wim. Daar drinken we nog wat en gaan we naar bed. Welterusten.
Groetjes,
Bas & Christel
Na het internetten nemen we de bus terug richting de camping. We stappen uit bij de dichtstbijzijnde halte en daar is geheel toevallig ook een Thais afhaal restaurantje. We bestellen wat en eten dat lekker op de camping op.
's Avonds pakken we onze tassen maar weer eens in. Da's nog een heel gedoe. Je verzamelt toch best veel zo in al die maanden...
Na het inpakken zijn we moe en gaan we slapen. Morgen op tijd op om de camper in te leveren en voor de vlucht naar Adelaide!
Dinsdag 29 januari 2008 (dag 152)
Om 8 uur gaat de wekker. Niet echt nodig want we waren al wakker geworden van de regen...
Jammer, maar we gaan toch weg!
Na het ontbijt rijden we naar de camperverhuurder. We leveren de camper in zonder problemen. Daarna gaan we met de taxi naar de luchthaven op de hoek.
We checken in en hebben dan nog twee uur voordat onze vlucht gaat. Erg op tijd dus voor ons doen... ;-))
Uiteindelijk zitten we om 11.10 uur in het vliegtuig. En om 11.30 uur zitten we in de lucht!
Het is een rustige vlucht en we zien de outback. Erg oranje en erg eenzaam, maar wel fascinerend om te zien vanaf 10 kilometer hoogte.
Na 3 uur vliegen landen we om 15.00 uur op Adelaide. Een halfuur tijdsverschil dus met Queensland.
We laten ons door een taxi in het centrum van Adelaide afzetten. De taxi-chauffeur is een Griek en Bas haalt nog even z'n Grieks op. De vent vindt het prachtig. Hij vraagt naar welk hotel hij ons moet brengen. We hebben geen idee, want we hebben niks geboekt. Erg op de bonnefooi dus. Hij zet ons af in Hindley Street, midden in het centrum van Adelaide. Hij wijst wat hotels aan van duur tot goedkoop. Wij kiezen er een.
In het hotel nemen we eerst een lekkere douche en daarna gaan we het centrum eens verkennen. Hindley Street is een leuke straat met allerlei restaurantjes en hotelletjes. Ook hotelletjes voor slechts een middag...
Aan de andere kant van het kruispunt zit Rundle Mall. Dat is een autovrije-zone met alleen maar winkel, winkels en winkels. Van duur tot goedkoop. Hier kun je dus lekker shoppen. Wij niet, onze tassen zijn al zo zwaar!
's Avonds eten we bij een Italiaan een heerlijke pasta. Daarna pakken we een filmpje: 'American Gangster' met Denzel Washington. Goede film!
Tegen 10-en zijn we terug in het hotel. Daar kijken we nog wat tv en niet veel later zijn we in dromenland...
Woensdag 30 januari 2008 (dag 153)
We proberen wat uit te slapen, maar we zijn al om half negen wakker. We ontbijten met het ochtendjournaal, gezellig.
In de Lonely Planet staat een stadswandeling. We proberen deze wandeling vandaag te doen. Een beetje spoorzoeken door de stad dus.
Het is een leuke route en loopt via het casino verschillende parken in. Adelaide staat bekend om haar vele parken en kerken. Ook wandelen we door de botanische tuin. Erg mooi en er staat veel in bloei, het is hier per slot van rekening zomer! Via de botanische tuin komen we uit bij het National Wine Center of Australia. Hier wordt het hele wijnmaak-proces beschreven en uitgebeeld. Er is ook een heel verhaal over kurk en schroefdop. Allemaal erg interessant.
Na deze wandeling, lopen we via de winkelstraat terug naar het centrum. Hier lunchen we ergens. Na de lunch gaan we naar het South Australian Museum. Een leuk museum, maar voor ons wordt het allemaal meer van hetzelfde. We hebben nu al zoveel gezien, dat het nu een beetje saai wordt, die musea.
Terug in het hotel nemen we contact op met Ome Wim. Ome Wim is de broer van de opa van Christel. Een oom van Karin dus. Ome Wim woont al meer dan 50 jaar in Australia en heeft zo'n beetje overal gewoond. Nu woont hij in Murray Bridge, vlakbij Adelaide.
Hij vindt het geweldig dat we langs willen komen. Morgen halen we eerst de camper op en daarna rijden we naar Ome Wim. We zien wel wat er gebeurd.
's Avonds gaan we weer bij de Italiaan eten, dat was goed bevallen gisteren. We raken een beetje aan de praat met de eigenaar. Die woont ook al 40 jaar hier in Adelaide. Mooie verhalen allemaal.
Donderdag 31 januari 2008 (dag 154)
Om 10 uur nemen we de taxi naar Apollo, de camperverhuurder. We krijgen een mooiere en luxere camper dan we geboekt hebben. Wij vinden het prima, voor dezelfde prijs.
Na alle uitleg en voorzorgsmaatregelen rijden we via het centrum van Adelaide naar de highway op naar Murray Bridge.
Na een klein uurtje rijden komen we aan. Twee straatjes links en daar is een soort seniorenwoningencomplex. Het zijn wel allemaal lage losse huisjes. Het ziet er eigenlijk best leuk uit. We parkeren de camper op de bezoekersparkeerplaats en gaan op zoek naar huisje nummer 17.
Daar aangekomen zien we een oude man in een stoel zitten en tv kijken. Zodra hij ons ziet, springt hij uit de stoel en is zo blij als een kind. We maken kennis met Ome Wim. Ome Wim wordt in juli 86. Je zou het niet zeggen. Hij is nog erg kwiek.
Eerst kletsen we wat ongemakkelijk, maar zodra het ijs gebroken is gaan we allemaal los. Ome Wim spreekt een mengelmoes tussen Nederlands en Engels. Hij heeft soms erg veel moeite om de Nedelandse woorden te vinden. Ons maakt het niet uit. Wij zijn ondertussen van alle markten thuis.
Hij vraagt eigenlijk direct of we blijven vannacht en of we blijven eten. Hij vindt het erg leuk om op z'n oude dag familie uit Nederland te ontvangen. Wij weigeren niet.
Bas rijdt de camper naar het huisje toe en we sluiten de stroom aan. Ondertussen is de zoon van Ome Wim, Neil, op zijn motor aangekomen. Hij wist helemaal niet dat wij er waren, hij kwam gewoon zijn vader bezoeken. Ook Neil is door het dolle heen als hij ons ziet. Hij vindt het fantastisch om ons te ontmoeten. Wij vinden het ook prachtig om hun te ontmoeten. Er wordt honderduit over de familie en Australie vroeger en nu gepraat. Heerlijk! Als Neil weggaat, nodigt hij ons uit om vanavond op de koffie te komen. Hij pikt ons wel op. Prima!
Ome Wim heeft vanalles in huis gehaald. 's Avonds eten we Rode Kool en Rode Bietjes met Aardappelen. Hoe lang hebben we dat al niet gehad! Het smaakte heerlijk!!
Ome Wim en Bas gaan aan de whisky en Christel aan de Baileys. We kletsen nog meer.
Om half zeven staat Neil weer voor de deur. Hij rijdt ons rond door Murray Bridge en vertelt vanallus over hoe het vroeger was en wat het nu is. Ook rijden we over de brug die ontworpen is door een andere zoon van Ome Wim, Bill. Helaas is Bill 3 jaar geleden aan kanker overleden. Voor hun dus een belangrijke brug. Daarna rijden we via het platte land naar het huis van Neil.
Neil laat alles zien en we maken kennis met zijn vrouw Ricky. Ze heeft via Google Earth al uitgevogeld waar wij wonen. Ze vertellen dat ze in maart voor 4 weken naar Nederland komen.
Na veel verhalen, thee en port brengt Neil ons weer terug naar het huis van Ome Wim. Daar drinken we nog wat en gaan we naar bed. Welterusten.
Groetjes,
Bas & Christel
vrijdag 8 februari 2008
Nieuwe Foto's
Hoi Bloglezers,
Hier een klein berichtje vanuit Australië.
Helaas vinden we momenteel geen tijd om de weblog helemaal up-2-date te maken. Dat houden jullie van ons tegoed!
Het gaat heel goed met ons. We genieten met volle teugen van de laatste weken.
We hebben ondertussen de oud oom van Christel ontmoet in Murray Bridge, zo'n 80 kilometer ten oosten van Adelaide.
Dat is de broer van de vader van de moeder van Christel. Ome Wim woont al 51 jaar in Australie. Hij spreekt een mengelmoes van Nederlands en Engels, erg grappig. Hij is ondertussen 85 jaar, maar nog erg kwiek en gevat! 's Avonds hebben we ook zijn oudste zoon Neil en zijn vrouw Ricky ontmoet.
Na dat bezoek zijn we via de Barosso Valley (wijn!) naar Flinders Ranges gereden. Erg mooi en veel kangaroo's en wallibies. Daarna naar Broken Hill en zo weer terug naar Murray Bridge. We brengen nu twee dagen door met Ome Wim. Dat is erg lachen. Zo zijn we gisteren naar het Fleuri Peninsula geweest en vandaag om en rond Murray Bridge gereden. Nu zitten we weer bij Neil en Ricky en maakt Bas gebruik van hun internet om de laatste foto's te updaten.
Morgen gaan we naar een kleindochter van Ome Wim, July. Zij heeft samen met haar man een boerderij. Dus veel graan en schapen. We gaan alles zien en meemaken... zal ook wel weer erg leuk worden!
Ze vinden het allemaal erg leuk en interessantom bezoek uit Nederland te krijgen.
Nou, de foto's staan ondertussen weer op het internet. Bekijk ze hier en geniet er van.
Tot binnenkort met hopelijk meer gedetailleerd nieuws!
Groetjes,
Bas & Christel!
foto's: http://picasaweb.google.com/bastelmania
Hier een klein berichtje vanuit Australië.
Helaas vinden we momenteel geen tijd om de weblog helemaal up-2-date te maken. Dat houden jullie van ons tegoed!
Het gaat heel goed met ons. We genieten met volle teugen van de laatste weken.
We hebben ondertussen de oud oom van Christel ontmoet in Murray Bridge, zo'n 80 kilometer ten oosten van Adelaide.
Dat is de broer van de vader van de moeder van Christel. Ome Wim woont al 51 jaar in Australie. Hij spreekt een mengelmoes van Nederlands en Engels, erg grappig. Hij is ondertussen 85 jaar, maar nog erg kwiek en gevat! 's Avonds hebben we ook zijn oudste zoon Neil en zijn vrouw Ricky ontmoet.
Na dat bezoek zijn we via de Barosso Valley (wijn!) naar Flinders Ranges gereden. Erg mooi en veel kangaroo's en wallibies. Daarna naar Broken Hill en zo weer terug naar Murray Bridge. We brengen nu twee dagen door met Ome Wim. Dat is erg lachen. Zo zijn we gisteren naar het Fleuri Peninsula geweest en vandaag om en rond Murray Bridge gereden. Nu zitten we weer bij Neil en Ricky en maakt Bas gebruik van hun internet om de laatste foto's te updaten.
Morgen gaan we naar een kleindochter van Ome Wim, July. Zij heeft samen met haar man een boerderij. Dus veel graan en schapen. We gaan alles zien en meemaken... zal ook wel weer erg leuk worden!
Ze vinden het allemaal erg leuk en interessantom bezoek uit Nederland te krijgen.
Nou, de foto's staan ondertussen weer op het internet. Bekijk ze hier en geniet er van.
Tot binnenkort met hopelijk meer gedetailleerd nieuws!
Groetjes,
Bas & Christel!
foto's: http://picasaweb.google.com/bastelmania
maandag 28 januari 2008
Regenwoud en Great Barrier Reef
Donderdag 24 januari 2008 (dag 147)
We worden op tijd wakker. Vandaag rijden we richting Daintree. Na een paar uur komen we aan in Cairns. Hier stoppen we nu niet. We komen hier over een paar dagen weer terug. We rijden door tot Port Douglas. Daar is een informatiecentrum. Daar pikken we wat brochures op en laten ons informeren over de mogelijkheden die hier zijn.
Op de hoek ligt dus het regenwoud en in de zee ligt het Great Barrier Reef. Genoeg te doen dus! In Port Douglas komen we aan in de haven. Daar gaan we naar een boekingskantoor. We willen voor morgen een toer boeken naar het rif. Op advies van het meisje van het kantoor boeken we de toer niet voor vrijdag, maar voor zaterdag! Morgen verwachten ze heel veel regen en zaterdag verwachten ze mooi weer. Oke dan! Regel maar. We hebben nu dus een toer geboekt en zaterdag gaan we snorkelen bij het grootste koraalrif ter wereld.
We zoeken een camping op en installeren ons weer. We maken kennis met onze Amerikaanse buurman. We kletsen wat en daarna gaan we wat eten in het dorp.
Vrijdag 25 januari 2008 (dag 148)
We worden vroeg gewekt door de regen. We staan op en ontbijten. Na het ontbijt rijden we eerst naar de Mossman Gorge.
Hier zijn kristalheldere meertjes en kun je een wandeling maken door het regenwoud. Dat doen we. We trekken onze (deuzige) poncho's aan en gaan op pad. In het meer zijn mensen aan het zwemmen. Het is ondertussen droog en weer warm. We trekken de poncho's maar weer uit.
We maken de wandeling door het regenwoud. Het is ongeveer 3 kilometer. Niet echt ver dus. Het is prachtig. Echt zoals je je een jungle voorstelt. Veel grote bomen die helemaal begroeid zijn, varens en veel palmen. Halverwege het rondje barst het weer los. We trekken snel de poncho's aan en proberen maar door te lopen. Als we weer bij de camper aan komen zijn we redelijk droog tot zeiknat. De poncho van Bas was kapot en van achter is tie helemaal nat. Onder de achterklep drogen we op en verkleden we ons. Het hoort er allemaal bij zullen we mar zeggen.
Vanuit hier rijden we naar Cape Tribulation. Hier is Captain Cook op het Great Barrier Reef gestrand. Maar belangrijker is dat hier het regenwoud de zee ontmoet. Er zijn maar een paar plaatsen in de wereld waar dat voorkomt.
De omgeving waarin we rijden is prachtig. Kronkel weggetjes met uitzicht op zee. We rijden nu al door het regenwoud dus. Onderweg moeten we met een kabelpontje de Daintree rivier oversteken. De weg wordt alsmaar kronkeliger. Erg mooi. Zeker omdat het veel regent. Het heet niet voor niks regenwoud. We rijden helemaal door tot het 'einde'. Althans het einde voor onze camper. De weg hierna is alleen voor 4x4's. We gokken het maar niet.
We maken een wandeling over een boardwalk bij Myall Beach. Een boardwalk is zeg maar een verhoogt houten looppad dwars door de jungle. Bas maakt links en recht wat foto's en schrikt zich op een gegeven moment het leplazerus. De boomdraak schrikt zelf net zo hard. Een boomdraak is een soort hagedis die zo raar met z'n achterpoten rechtop loopt. Toch blijft het beestje een paar meter verder zitten. Bas maakt nog wat foto's en daarna is het verdwenen in het regenwoud. Toch wel gaaf om dit mee te maken!
Dan komen we aan bij het strand. Ondertussen barst er weer een bui los. We proberen te schuilen. Na de bui proberen we weer het strand op te komen. Bas maakt weer wat foto's en daarna rennen we naar de camper. Het staat weer te spoelen!
Het regenwoud heeft veel indruk op ons gemaakt. We rijden weer terug naar Port Douglas. Na het eten gaan we vroeg naar bed, want om 8 uur halen ze ons al weer op voor de snorkeldag!
Zaterdag 26 januari 2008 (dag 149)
We staan dus om een uur of 7 op. Ontbijten en we maken ons klaar om te vertrekken! De bus pikt ons om tien over acht op. In de haven ligt de boot 'Poseidon'. Het is een catamaran. Er zijn al meer mensen aan boord.
Op de boot zitten ook mensen die duiken. Het zonnedek is voor de snorkelaars, het dek eronder voor de duikers. Elke groep heeft aparte instructeurs. Mensen die nog nooit gesnorkeld hebben, krijgen les. Alles wordt netjes uitgelegd.
We varen de haven uit. Na anderhalf uur komen we aan bij de eerste site. We zijn nu in het Outer Reef. Dus het buitenste rif. Dit is vlakbij het einde van de continentale plaat. Het schijnt hier een van de mooiste plekjes te zijn.
Iedereen trekt z'n stingersuit aan. Dat is dat lycra pak tegen de kwallen. We krijgen allemaal professioneel snorkelmateriaal. Het voelt en ziet er allemaal goed uit. We installeren ons en gaan het water in.
Het is echt heel gaaf! Echt een aquarium. Het weer is prachtig en de zon schijnt mooi op het rif. We zien allerlei soorten koraal en heel veel vissen. Vooral papagaai vissen zien we veel. Maar dan hebben we ineens Nemo gevonden! Tussen de anemonen zwemt tie! Gelukkig! Maar dan zien we nog wel meer Nemo's. Het barst er van! Er mooi om te zien.
Na een uurtje worden we weer aan boord geroepen. Iedereen weer naar z'n plek. Dan varen we naar plek nummer twee. Ondertussen legt onze instructeur vanalles uit over het rif en de dieren die daar zwemmen. Erg boeiend en interessant. Na een kwartiertje varen komen we aan.
Iedereen gaat het water weer in. Ook deze plek is wederom schitterend. Het is toch wel bijzonder om hier te snorkelen! Toch vinden we de eerste plek net iets mooier. Ook hier snorkelen we een klein uurtje.
Dan is het lunchtijd! De lunch bestaat uit koude schotel. Erg goed verzorgd en smaakt prima. Zeker de garnalen!
Na de lunch maken we ons klaar voor de derde en laatste plek van vandaag. De instructeur vertelt weer het een en ander. Bij deze plek kun met een toer mee. De groep wordt gesplitst in drie-en. Beginners, gevorderden en ver gevorderden. Wij gaan mee met de ver gevorderden.
We gaan het water in. We zwemmen een stuk het rif op. Dan duikt onze instructeur naar beneden en pakt een zeekomkommer op. Iedereen kan het beestje goed bekijken. Dan wijst de instructeur grote clams aan. Dat zijn reusachtige soort oesters. Dan zien we plots een zeeschildpad zwemmen. Erg uniek en bijzonder! We volgen de schildpad een tijdje tot dat tie het beu is. Gaaf hoor! Zo snorkelen we weer een uur rond. Erg interessant en zeer imponerend!
Dan is het weer tijd om aan boord te gaan. Het is weer anderhalf uur varen terug naar de haven. We hebben een zeer bijzondere leuke en mooie dag gehad. Het weer hadden we niet beter kunnen treffen!
's Avonds eten we wat in het dorp en gaan we op tijd slapen. We zijn moe!
Zondag 27 januari 2008 (dag 150)
We worden vroeg wakker door de zon. Het is wederom een prachtige dag. We kletsen nog wat met onze buren. Zij gaan vandaag naar het rif. Wij ontbijten en rijden daarna de camping af.
We gaan weer richting Cairns. Onderweg komen we uit bij de Skyrail. Dat is een gondelbaan van 7,5 kilometer lang en gaat over het regenwoud heen naar het dorpje Kuranda. Je kunt dan terug met de trein als je wil. Dat lijkt ons wel wat.
We parkeren de camper en stappen de gondel in. Het is erg mooi zo over het bladerdak. Onderweg stopt de gondel twee keer waar je een rondje kan lopen. Na anderhalf uur komen we aan in Kuranda. Daar eten we wat en lopen we een rondje. Het is erg toeristisch. Maar goed, dat wisten we al wel een beetje. We relaxen nog wat aan de waterkant van de Barron River.
Om twee uur gaat onze trein naar Cairns Freshwater Station. Het is een oud treintje. Een van de oudste spoorlijnen van Australie. De route is erg mooi. Het deels door het regenwoud en deels door de bergen. Er zijn mooie uitzichten. Na zo'n anderhalf uur komen we aan in Freshwater. Het station waar wij er uit moeten. Hier pikt een busje ons op en zet ons weer af bij het begin van de Skyrail.
We rijden met de camper Cairns in. Onderweg stoppen we bij Apollo, de camperverhuurder. Daar boeken we een camper voor de laatste 4 weken van onze trip. Deze keer een iets grotere.
Vlakbij het centrum van Cairns vinden we een camping en daar installeren we ons weer. Je kunt merken dat het seizoen hier voorbij is. Dinsdag beginnen alle scholen weer. Het is dus erg rustig.
's Avonds eten we wat en worden we vermaakt door de parkieten en papagaaien (die heten allemaal vast anders, maar daar lijken ze het meeste op!). Ergmooie vogels, maar ze maken wel een hoop herrie. Als het gaat schemeren zien we ook nog veel vliegende honden die allemaal richting het regenwoud trekken. Die gaan ook dineren zeg maar...
We spelen nog een potje Skip Bo! en niet veel later zoeken wij het mandje maar weer eens op.
Maandag 28 januari 2008 (dag 151)
Uitslapen lukt allemaal niet echt. De zon is al vroeg wakker hier en schijnt op het busje. Warm en zweterig dus! Om 8 uur staan we al weer naast de camper. Douchen en ontbijten.
Vandaag gaan we Cairns in. We hebben geen strakke plannen, maar we willen de weblog en foto's bij werken. We lopen naar het centrum. Dat is toch verder weg dan we dachten. Maar we halen het wel. We vinden een internetcafe en werken alles weer bij.
Hier staan de foto's:
http://picasaweb.google.com/bastelmania
Groetjes,
Bas & Christel!
We worden op tijd wakker. Vandaag rijden we richting Daintree. Na een paar uur komen we aan in Cairns. Hier stoppen we nu niet. We komen hier over een paar dagen weer terug. We rijden door tot Port Douglas. Daar is een informatiecentrum. Daar pikken we wat brochures op en laten ons informeren over de mogelijkheden die hier zijn.
Op de hoek ligt dus het regenwoud en in de zee ligt het Great Barrier Reef. Genoeg te doen dus! In Port Douglas komen we aan in de haven. Daar gaan we naar een boekingskantoor. We willen voor morgen een toer boeken naar het rif. Op advies van het meisje van het kantoor boeken we de toer niet voor vrijdag, maar voor zaterdag! Morgen verwachten ze heel veel regen en zaterdag verwachten ze mooi weer. Oke dan! Regel maar. We hebben nu dus een toer geboekt en zaterdag gaan we snorkelen bij het grootste koraalrif ter wereld.
We zoeken een camping op en installeren ons weer. We maken kennis met onze Amerikaanse buurman. We kletsen wat en daarna gaan we wat eten in het dorp.
Vrijdag 25 januari 2008 (dag 148)
We worden vroeg gewekt door de regen. We staan op en ontbijten. Na het ontbijt rijden we eerst naar de Mossman Gorge.
Hier zijn kristalheldere meertjes en kun je een wandeling maken door het regenwoud. Dat doen we. We trekken onze (deuzige) poncho's aan en gaan op pad. In het meer zijn mensen aan het zwemmen. Het is ondertussen droog en weer warm. We trekken de poncho's maar weer uit.
We maken de wandeling door het regenwoud. Het is ongeveer 3 kilometer. Niet echt ver dus. Het is prachtig. Echt zoals je je een jungle voorstelt. Veel grote bomen die helemaal begroeid zijn, varens en veel palmen. Halverwege het rondje barst het weer los. We trekken snel de poncho's aan en proberen maar door te lopen. Als we weer bij de camper aan komen zijn we redelijk droog tot zeiknat. De poncho van Bas was kapot en van achter is tie helemaal nat. Onder de achterklep drogen we op en verkleden we ons. Het hoort er allemaal bij zullen we mar zeggen.
Vanuit hier rijden we naar Cape Tribulation. Hier is Captain Cook op het Great Barrier Reef gestrand. Maar belangrijker is dat hier het regenwoud de zee ontmoet. Er zijn maar een paar plaatsen in de wereld waar dat voorkomt.
De omgeving waarin we rijden is prachtig. Kronkel weggetjes met uitzicht op zee. We rijden nu al door het regenwoud dus. Onderweg moeten we met een kabelpontje de Daintree rivier oversteken. De weg wordt alsmaar kronkeliger. Erg mooi. Zeker omdat het veel regent. Het heet niet voor niks regenwoud. We rijden helemaal door tot het 'einde'. Althans het einde voor onze camper. De weg hierna is alleen voor 4x4's. We gokken het maar niet.
We maken een wandeling over een boardwalk bij Myall Beach. Een boardwalk is zeg maar een verhoogt houten looppad dwars door de jungle. Bas maakt links en recht wat foto's en schrikt zich op een gegeven moment het leplazerus. De boomdraak schrikt zelf net zo hard. Een boomdraak is een soort hagedis die zo raar met z'n achterpoten rechtop loopt. Toch blijft het beestje een paar meter verder zitten. Bas maakt nog wat foto's en daarna is het verdwenen in het regenwoud. Toch wel gaaf om dit mee te maken!
Dan komen we aan bij het strand. Ondertussen barst er weer een bui los. We proberen te schuilen. Na de bui proberen we weer het strand op te komen. Bas maakt weer wat foto's en daarna rennen we naar de camper. Het staat weer te spoelen!
Het regenwoud heeft veel indruk op ons gemaakt. We rijden weer terug naar Port Douglas. Na het eten gaan we vroeg naar bed, want om 8 uur halen ze ons al weer op voor de snorkeldag!
Zaterdag 26 januari 2008 (dag 149)
We staan dus om een uur of 7 op. Ontbijten en we maken ons klaar om te vertrekken! De bus pikt ons om tien over acht op. In de haven ligt de boot 'Poseidon'. Het is een catamaran. Er zijn al meer mensen aan boord.
Op de boot zitten ook mensen die duiken. Het zonnedek is voor de snorkelaars, het dek eronder voor de duikers. Elke groep heeft aparte instructeurs. Mensen die nog nooit gesnorkeld hebben, krijgen les. Alles wordt netjes uitgelegd.
We varen de haven uit. Na anderhalf uur komen we aan bij de eerste site. We zijn nu in het Outer Reef. Dus het buitenste rif. Dit is vlakbij het einde van de continentale plaat. Het schijnt hier een van de mooiste plekjes te zijn.
Iedereen trekt z'n stingersuit aan. Dat is dat lycra pak tegen de kwallen. We krijgen allemaal professioneel snorkelmateriaal. Het voelt en ziet er allemaal goed uit. We installeren ons en gaan het water in.
Het is echt heel gaaf! Echt een aquarium. Het weer is prachtig en de zon schijnt mooi op het rif. We zien allerlei soorten koraal en heel veel vissen. Vooral papagaai vissen zien we veel. Maar dan hebben we ineens Nemo gevonden! Tussen de anemonen zwemt tie! Gelukkig! Maar dan zien we nog wel meer Nemo's. Het barst er van! Er mooi om te zien.
Na een uurtje worden we weer aan boord geroepen. Iedereen weer naar z'n plek. Dan varen we naar plek nummer twee. Ondertussen legt onze instructeur vanalles uit over het rif en de dieren die daar zwemmen. Erg boeiend en interessant. Na een kwartiertje varen komen we aan.
Iedereen gaat het water weer in. Ook deze plek is wederom schitterend. Het is toch wel bijzonder om hier te snorkelen! Toch vinden we de eerste plek net iets mooier. Ook hier snorkelen we een klein uurtje.
Dan is het lunchtijd! De lunch bestaat uit koude schotel. Erg goed verzorgd en smaakt prima. Zeker de garnalen!
Na de lunch maken we ons klaar voor de derde en laatste plek van vandaag. De instructeur vertelt weer het een en ander. Bij deze plek kun met een toer mee. De groep wordt gesplitst in drie-en. Beginners, gevorderden en ver gevorderden. Wij gaan mee met de ver gevorderden.
We gaan het water in. We zwemmen een stuk het rif op. Dan duikt onze instructeur naar beneden en pakt een zeekomkommer op. Iedereen kan het beestje goed bekijken. Dan wijst de instructeur grote clams aan. Dat zijn reusachtige soort oesters. Dan zien we plots een zeeschildpad zwemmen. Erg uniek en bijzonder! We volgen de schildpad een tijdje tot dat tie het beu is. Gaaf hoor! Zo snorkelen we weer een uur rond. Erg interessant en zeer imponerend!
Dan is het weer tijd om aan boord te gaan. Het is weer anderhalf uur varen terug naar de haven. We hebben een zeer bijzondere leuke en mooie dag gehad. Het weer hadden we niet beter kunnen treffen!
's Avonds eten we wat in het dorp en gaan we op tijd slapen. We zijn moe!
Zondag 27 januari 2008 (dag 150)
We worden vroeg wakker door de zon. Het is wederom een prachtige dag. We kletsen nog wat met onze buren. Zij gaan vandaag naar het rif. Wij ontbijten en rijden daarna de camping af.
We gaan weer richting Cairns. Onderweg komen we uit bij de Skyrail. Dat is een gondelbaan van 7,5 kilometer lang en gaat over het regenwoud heen naar het dorpje Kuranda. Je kunt dan terug met de trein als je wil. Dat lijkt ons wel wat.
We parkeren de camper en stappen de gondel in. Het is erg mooi zo over het bladerdak. Onderweg stopt de gondel twee keer waar je een rondje kan lopen. Na anderhalf uur komen we aan in Kuranda. Daar eten we wat en lopen we een rondje. Het is erg toeristisch. Maar goed, dat wisten we al wel een beetje. We relaxen nog wat aan de waterkant van de Barron River.
Om twee uur gaat onze trein naar Cairns Freshwater Station. Het is een oud treintje. Een van de oudste spoorlijnen van Australie. De route is erg mooi. Het deels door het regenwoud en deels door de bergen. Er zijn mooie uitzichten. Na zo'n anderhalf uur komen we aan in Freshwater. Het station waar wij er uit moeten. Hier pikt een busje ons op en zet ons weer af bij het begin van de Skyrail.
We rijden met de camper Cairns in. Onderweg stoppen we bij Apollo, de camperverhuurder. Daar boeken we een camper voor de laatste 4 weken van onze trip. Deze keer een iets grotere.
Vlakbij het centrum van Cairns vinden we een camping en daar installeren we ons weer. Je kunt merken dat het seizoen hier voorbij is. Dinsdag beginnen alle scholen weer. Het is dus erg rustig.
's Avonds eten we wat en worden we vermaakt door de parkieten en papagaaien (die heten allemaal vast anders, maar daar lijken ze het meeste op!). Ergmooie vogels, maar ze maken wel een hoop herrie. Als het gaat schemeren zien we ook nog veel vliegende honden die allemaal richting het regenwoud trekken. Die gaan ook dineren zeg maar...
We spelen nog een potje Skip Bo! en niet veel later zoeken wij het mandje maar weer eens op.
Maandag 28 januari 2008 (dag 151)
Uitslapen lukt allemaal niet echt. De zon is al vroeg wakker hier en schijnt op het busje. Warm en zweterig dus! Om 8 uur staan we al weer naast de camper. Douchen en ontbijten.
Vandaag gaan we Cairns in. We hebben geen strakke plannen, maar we willen de weblog en foto's bij werken. We lopen naar het centrum. Dat is toch verder weg dan we dachten. Maar we halen het wel. We vinden een internetcafe en werken alles weer bij.
Hier staan de foto's:
http://picasaweb.google.com/bastelmania
Groetjes,
Bas & Christel!
Whitsunday Islands
Zaterdag 19 januari 2008 (dag 142)
We staan op en ontbijten. Daarna rijden we verder richting het noorden. Ook nu is de omgeving niet echt indrukwekkend. Het is zeker wel mooi, maar niet speciaal. Af en toe nemen we een toeristische route, maar de meeste tijd zitten we op de Bruce Highway. Onderweg doen we boodschappen in Rockhampton en in Yeppoon vinden we een camping. Het is onderweg erg nat geweest. Tijdens het koken is het gelukkig droog. 's Avonds lezen we wat en spelen we nog wat kaart. Daarna weer lekker slapen.
Zondag 20 januari 2008 (dag 143)
Vandaag rijden we naar Airlie Beach. Daar liggen de Whitsunday Islands. Vroeger waren ze gewoon vaste land. Maar door de stijging van de zeespiegel na de ijstijd zijn nu alleen nog maar de bergtoppen te zien. Dat zijn dus de Whitsunday Islands. Hier begint (of eindigt) het Great Barier Reef. Het grootste koraalrif ter wereld. Het is dus weer een dag rijden. Dat vinden we niet erg. De omgeving wordt steeds mooier. Toch is het erg nat en af en toe regent het flink. Op de radio is er sprake van grote overstromingen. Een paar dagen geleden waren delen van de weg waarop we nu rijden volledig onbegaanbaar. We kunnen de sporen van modder nog zien. Soms zijn stukje nog steeds of al weer overstroomd. Aan het eind van de middag komen we aan in Airlie Beach. We vinden midden in het dorpje een camping. We boeken maar voor 1 nacht. We wachten met het boeken van een toer. Het weer is erg onzeker. 's Avonds kunnen we niet koken. Het staat te spoelen! Onder een paraplu gaan naar het dorp. In een restaurantje eten we kangaroo en krokodillen vlees. Lekker en bijzonder. Ook treedt hier iemand op. Goede muziek, we blijven even hangen.
Maandag 21 januari 2008 (dag 144)
Vanwege de regen vertrekken we. We rijden eerst een rondje door wat andere dorpjes. Gaande weg wordt het droger. Op de terug weg komen we weer door Airlie Beach. We zoeken een internetcafe op en checken het weer voor morgen. Het ziet er niet erg slecht uit. Maar het weer is erg veranderlijk momenteel. Weet je dus nog niks. Toch besluiten we een toer te gaan boeken. We zijn per slot van rekening wel hier bij de Whitsundays! Ons plaatsje op de camping is nog vrij.
Bij een reisbureautje boeken we een toer. We gaan morgen met Ocean Rafting naar de Whitsundays.
's Avonds is het droog. We maken salade. Na het afwassen blijft Bas wat langer weg. Christel gaat polshoogte nemen. Samen met nog een paar anderen staat hij ergens naar te kijken. In een droge sloot ligt een python. Het beest is wel 6 a 7 meter lang en lekker vet! Helaas hadden we het fototoestel wat laat, maar we hebben toch nog een foto van een deel van de slang. Best gaaf om zo'n beest in het wild te zien!
Dinsdag 22 januari 2008 (dag 145)
Het is mooi weer! Een blauwe lucht! Om half negen worden we opgehaald. Om negen uur vertrekt de boot. Het is een soort rubberboot met een metalen onderkant. Het zijn eigenlijk reddingsboten. We varen rustig de haven uit en daarna wordt de gashendel opengetrokken.
We varen eerst naar Whitsunday Island. Daar op Whitehaven Beach hebben we een uur om te zwemmen en te relaxen. Het zand is hier hagelwit. Het is mica. Je kan er je sieraden mee polijsten. Dat lukt aardig. Het water is kraakhelder en zit vol met tropische vissen. Wel moeten we een lycra pak aan. Dat is een soort wetsuit om je te beschermen tegen de (dodelijke) kwallen die hier in deze tijd van het jaar in het water zitten. Ondertussen wordt de lunch klaargezet. Een soort koudbuffet. Lekker en prima verzorgd.
Na de lunch varen we naar Hook Island. Daar gaan we snorkelen. Voordat we de boot afgaan zien we een grote zeeschildpad zwemmen. Indrukwekkend!
Bij het rif gaan we een uurtje snorkelen. Dit is nog niet het echte Great Barrier Reef, maar wel erg mooi. Helaas is het een beetje troebel door de vele regen die gevallen is.
Na het snorkelen gaan we naar een Aboriginal Grot. Hier zijn veel rotstekeningen te zien. Ook de eerste Europeanen hebben hier voet aan (ei)land gezet.
Daarna varen we terug naar Airlie Beach. Op de terugvaart komen we nog twee andere Ocean Rafters tegen. Ze nemen het tegen elkaar op. Wie kan het snelst en gekste doen in de bochten? Nou, dat kunnen ze allemaal. Zo scheuren we heerlijk over het water. Spectaculair!
's Avonds eten we wat in een restaurantje en maken we het niet te laat.
Woensdag 23 januari 2008 (dag 146)
We slapen wat uit en doen lekker rustig aan. Tegen tienen rijden we de camping af. Eerst rijden we naar Dingo Beach. Ziet er allemaal mooi uit. Daarna rijden verder over de Bruce Highway naar het noorden. Na een paar uur rijden komen we aan in Townsville. Het is gewoon een stad. We besluiten nog wat verder door te rijden.
Weer een paar uur later komen we aan in Cardwell. Daar vinden we weer een camping. Christel draait een wasje (was weer eens nodig!).
's Avonds passen we onze plannen weer eens aan. Oorspronkelijk was het doel Cairns te halen. Nou, dat halen we gemakkelijk. We hebben dus tijd zat om nog verder te rijden. Morgen rijden we naar Daintree National Park. Daar komt het regenwoud in de zee uit. We zullen zien...
Groetjes,
Bas & Christel!
We staan op en ontbijten. Daarna rijden we verder richting het noorden. Ook nu is de omgeving niet echt indrukwekkend. Het is zeker wel mooi, maar niet speciaal. Af en toe nemen we een toeristische route, maar de meeste tijd zitten we op de Bruce Highway. Onderweg doen we boodschappen in Rockhampton en in Yeppoon vinden we een camping. Het is onderweg erg nat geweest. Tijdens het koken is het gelukkig droog. 's Avonds lezen we wat en spelen we nog wat kaart. Daarna weer lekker slapen.
Zondag 20 januari 2008 (dag 143)
Vandaag rijden we naar Airlie Beach. Daar liggen de Whitsunday Islands. Vroeger waren ze gewoon vaste land. Maar door de stijging van de zeespiegel na de ijstijd zijn nu alleen nog maar de bergtoppen te zien. Dat zijn dus de Whitsunday Islands. Hier begint (of eindigt) het Great Barier Reef. Het grootste koraalrif ter wereld. Het is dus weer een dag rijden. Dat vinden we niet erg. De omgeving wordt steeds mooier. Toch is het erg nat en af en toe regent het flink. Op de radio is er sprake van grote overstromingen. Een paar dagen geleden waren delen van de weg waarop we nu rijden volledig onbegaanbaar. We kunnen de sporen van modder nog zien. Soms zijn stukje nog steeds of al weer overstroomd. Aan het eind van de middag komen we aan in Airlie Beach. We vinden midden in het dorpje een camping. We boeken maar voor 1 nacht. We wachten met het boeken van een toer. Het weer is erg onzeker. 's Avonds kunnen we niet koken. Het staat te spoelen! Onder een paraplu gaan naar het dorp. In een restaurantje eten we kangaroo en krokodillen vlees. Lekker en bijzonder. Ook treedt hier iemand op. Goede muziek, we blijven even hangen.
Maandag 21 januari 2008 (dag 144)
Vanwege de regen vertrekken we. We rijden eerst een rondje door wat andere dorpjes. Gaande weg wordt het droger. Op de terug weg komen we weer door Airlie Beach. We zoeken een internetcafe op en checken het weer voor morgen. Het ziet er niet erg slecht uit. Maar het weer is erg veranderlijk momenteel. Weet je dus nog niks. Toch besluiten we een toer te gaan boeken. We zijn per slot van rekening wel hier bij de Whitsundays! Ons plaatsje op de camping is nog vrij.
Bij een reisbureautje boeken we een toer. We gaan morgen met Ocean Rafting naar de Whitsundays.
's Avonds is het droog. We maken salade. Na het afwassen blijft Bas wat langer weg. Christel gaat polshoogte nemen. Samen met nog een paar anderen staat hij ergens naar te kijken. In een droge sloot ligt een python. Het beest is wel 6 a 7 meter lang en lekker vet! Helaas hadden we het fototoestel wat laat, maar we hebben toch nog een foto van een deel van de slang. Best gaaf om zo'n beest in het wild te zien!
Dinsdag 22 januari 2008 (dag 145)
Het is mooi weer! Een blauwe lucht! Om half negen worden we opgehaald. Om negen uur vertrekt de boot. Het is een soort rubberboot met een metalen onderkant. Het zijn eigenlijk reddingsboten. We varen rustig de haven uit en daarna wordt de gashendel opengetrokken.
We varen eerst naar Whitsunday Island. Daar op Whitehaven Beach hebben we een uur om te zwemmen en te relaxen. Het zand is hier hagelwit. Het is mica. Je kan er je sieraden mee polijsten. Dat lukt aardig. Het water is kraakhelder en zit vol met tropische vissen. Wel moeten we een lycra pak aan. Dat is een soort wetsuit om je te beschermen tegen de (dodelijke) kwallen die hier in deze tijd van het jaar in het water zitten. Ondertussen wordt de lunch klaargezet. Een soort koudbuffet. Lekker en prima verzorgd.
Na de lunch varen we naar Hook Island. Daar gaan we snorkelen. Voordat we de boot afgaan zien we een grote zeeschildpad zwemmen. Indrukwekkend!
Bij het rif gaan we een uurtje snorkelen. Dit is nog niet het echte Great Barrier Reef, maar wel erg mooi. Helaas is het een beetje troebel door de vele regen die gevallen is.
Na het snorkelen gaan we naar een Aboriginal Grot. Hier zijn veel rotstekeningen te zien. Ook de eerste Europeanen hebben hier voet aan (ei)land gezet.
Daarna varen we terug naar Airlie Beach. Op de terugvaart komen we nog twee andere Ocean Rafters tegen. Ze nemen het tegen elkaar op. Wie kan het snelst en gekste doen in de bochten? Nou, dat kunnen ze allemaal. Zo scheuren we heerlijk over het water. Spectaculair!
's Avonds eten we wat in een restaurantje en maken we het niet te laat.
Woensdag 23 januari 2008 (dag 146)
We slapen wat uit en doen lekker rustig aan. Tegen tienen rijden we de camping af. Eerst rijden we naar Dingo Beach. Ziet er allemaal mooi uit. Daarna rijden verder over de Bruce Highway naar het noorden. Na een paar uur rijden komen we aan in Townsville. Het is gewoon een stad. We besluiten nog wat verder door te rijden.
Weer een paar uur later komen we aan in Cardwell. Daar vinden we weer een camping. Christel draait een wasje (was weer eens nodig!).
's Avonds passen we onze plannen weer eens aan. Oorspronkelijk was het doel Cairns te halen. Nou, dat halen we gemakkelijk. We hebben dus tijd zat om nog verder te rijden. Morgen rijden we naar Daintree National Park. Daar komt het regenwoud in de zee uit. We zullen zien...
Groetjes,
Bas & Christel!
Fraser Island
Donderdag 17 januari 2008 (dag 140)
De dag begint met regen! Het is nu eenmaal het regensiezoen. Toch is dat niet handig! Alles wordt namelijk nat! Dus...
Omdat het veel regent gaan we vandaag veel rijden. We rijden eerst een stuk over de snelweg. Dat is eigenlijk gewoon tweebaans met tegenliggers. Eerlijk gezegd is deze omgeving niet zo indrukwekkend. Na een paar uur komen we aan bij Rainbow Beach. Dit is een van de locaties om Fraser Island te bezoeken. We rijden hier een rondje en gaan dan richting Hervey Bay. Daar vinden we een camping en installeren we ons weer.
Bij de receptie boeken we een toer naar Fraser Island. We nemen de dagtoer en niet de meerdaagse toer. Naar ons idee zie je dan niet meer, maar het je wel een overnachting. Dat is het verschil. Wel nemen we een toer met een klein groepje. Maximaal 16 man.
Vanwege de harde wind koken we in de campingkeuken. Dat is heel gebruikelijk in Australie en Nieuw Zeeland. Elke camping heeft een keuken en barbeques. Goed geregeld.
's Avond gaan we op tijd naar bed, morgen op tijd op!
Vrijdag 18 januari 2008 (dag 141)
De wekker gaat om half zeven... vroeg! We staan op en ontbijten. De bus haalt ons om half acht op. We halen nog meer mensen op en gaan dan naar de haven. Daar gaan we de pont op naar Fraser Island. Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld. Het meet 120 km bij 15 km. Behoorlijk groot dus. Op het eiland zijn veel verschillende soorten vegetatie te vinden. Er is zelfs een heus regenwoud aanwezig hier. Ook leven hier de meest zuivere dingo's van Australie.
Na een uur varen komen we aan op het strand. Er is hier geen haven dus de klep van de pont valt zo op het strand. De 4x4 trucks rijden er af. Gelijk zit er al een vast. Deze chauffeur was vergeten de 4x4 aan te zetten... tja dan krijg je dat!
Onze chauffeur/gids is Henning. Een duitser die al 12 jaar in Australie woont. Een erg grappige man en veel verstand van het eiland. Hij legt erg veel uit en rijdt op z'n gemakje over de zandpaden door de bossen. Over elke boom en beest heeft hij wel wat te vertellen. Plots zien we een dingo. Volgens Henning erg bijzonder omdat die meestal niet gezien worden op een dagtocht. Iedereen maakt foto's en Henning vertelt een en ander. Alle dingo's zijn hier gemerkt. Mannetjes in het linker oor en vrouwtjes in het rechter oor. Zo kunnen ze de populatie in de gaten houden.
We komen eerst aan bij Eli Creek. Er zit namelijk heel veel zoetwater in de grond en dat stroomt via kreekjes naar de zee. Je kunt een stuk de kreek in lopen. Daarna is het beschermt gebied en mag je niet verder.
De volgende stop is het scheepswrak Maheno. Ooit in Schotland gebouwd en later aan de Japanners verkocht als oud ijzer. Tijdens het verschepen naar Japan is het in een storm losgeraakt enop Fraser Island gestrand. Het ligt hier al meer dan 70 jaar te roesten. Zie de foto's.
Dan is het lunchtijd! Henning gaat voor ons barbeque-en. De keuze is vis of vlees. Christel neemt vis en Bas vlees. Het smaakt allemaal heerlijk! Henning bakt ook nog wat stukjes kangaroovlees. Iedereen mag proeven. Lekker, maar een beetje taai...
Na de lunch rijden we naar Coloured Sands. Dit zijn zandduinen die veel mineralen bevatten, hierdoor heeft het allerlei verschillende kleuren. Daarna staat Lake Allom op het programma. Via het regenwoud bereiken we het meer. Als je tien minuten in het water zwemt, wordt je tien jaar jonger, volgens de Aboriginals. Een aantal mensen gaat zwemmen. Helaas helpt het niet... Wij blijven lekker droog op de kant.
Daarna moeten we van de ene kant naar de andere kant van het eiland rijden, terug naar de boot. We rijden weer door allerlei vegetaties en Henning vertelt honderduit. Dan komen we plots weer een dingo tegen. Deze keer een jong beestje. Henning zet de bus stil. Het beestje is niet bang en gaat ons rustig bekijken. Dat is mooi, want dan kunnen wij foto's maken. De dingo heeft geen oormerk. Hij zal nog wel te jong zijn.
Terug op het strand aan de andere kant wachten we op de boot en de andere bussen. Om een uur of 6 zijn we weer terug op de camping. We hebben erg genoten van deze interessante excursie.
's Avonds eten we wat in Hervey Bay. Daarna gaan we lekker slapen.
Groetjes,
Bas & Christel
De dag begint met regen! Het is nu eenmaal het regensiezoen. Toch is dat niet handig! Alles wordt namelijk nat! Dus...
Omdat het veel regent gaan we vandaag veel rijden. We rijden eerst een stuk over de snelweg. Dat is eigenlijk gewoon tweebaans met tegenliggers. Eerlijk gezegd is deze omgeving niet zo indrukwekkend. Na een paar uur komen we aan bij Rainbow Beach. Dit is een van de locaties om Fraser Island te bezoeken. We rijden hier een rondje en gaan dan richting Hervey Bay. Daar vinden we een camping en installeren we ons weer.
Bij de receptie boeken we een toer naar Fraser Island. We nemen de dagtoer en niet de meerdaagse toer. Naar ons idee zie je dan niet meer, maar het je wel een overnachting. Dat is het verschil. Wel nemen we een toer met een klein groepje. Maximaal 16 man.
Vanwege de harde wind koken we in de campingkeuken. Dat is heel gebruikelijk in Australie en Nieuw Zeeland. Elke camping heeft een keuken en barbeques. Goed geregeld.
's Avond gaan we op tijd naar bed, morgen op tijd op!
Vrijdag 18 januari 2008 (dag 141)
De wekker gaat om half zeven... vroeg! We staan op en ontbijten. De bus haalt ons om half acht op. We halen nog meer mensen op en gaan dan naar de haven. Daar gaan we de pont op naar Fraser Island. Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld. Het meet 120 km bij 15 km. Behoorlijk groot dus. Op het eiland zijn veel verschillende soorten vegetatie te vinden. Er is zelfs een heus regenwoud aanwezig hier. Ook leven hier de meest zuivere dingo's van Australie.
Na een uur varen komen we aan op het strand. Er is hier geen haven dus de klep van de pont valt zo op het strand. De 4x4 trucks rijden er af. Gelijk zit er al een vast. Deze chauffeur was vergeten de 4x4 aan te zetten... tja dan krijg je dat!
Onze chauffeur/gids is Henning. Een duitser die al 12 jaar in Australie woont. Een erg grappige man en veel verstand van het eiland. Hij legt erg veel uit en rijdt op z'n gemakje over de zandpaden door de bossen. Over elke boom en beest heeft hij wel wat te vertellen. Plots zien we een dingo. Volgens Henning erg bijzonder omdat die meestal niet gezien worden op een dagtocht. Iedereen maakt foto's en Henning vertelt een en ander. Alle dingo's zijn hier gemerkt. Mannetjes in het linker oor en vrouwtjes in het rechter oor. Zo kunnen ze de populatie in de gaten houden.
We komen eerst aan bij Eli Creek. Er zit namelijk heel veel zoetwater in de grond en dat stroomt via kreekjes naar de zee. Je kunt een stuk de kreek in lopen. Daarna is het beschermt gebied en mag je niet verder.
De volgende stop is het scheepswrak Maheno. Ooit in Schotland gebouwd en later aan de Japanners verkocht als oud ijzer. Tijdens het verschepen naar Japan is het in een storm losgeraakt enop Fraser Island gestrand. Het ligt hier al meer dan 70 jaar te roesten. Zie de foto's.
Dan is het lunchtijd! Henning gaat voor ons barbeque-en. De keuze is vis of vlees. Christel neemt vis en Bas vlees. Het smaakt allemaal heerlijk! Henning bakt ook nog wat stukjes kangaroovlees. Iedereen mag proeven. Lekker, maar een beetje taai...
Na de lunch rijden we naar Coloured Sands. Dit zijn zandduinen die veel mineralen bevatten, hierdoor heeft het allerlei verschillende kleuren. Daarna staat Lake Allom op het programma. Via het regenwoud bereiken we het meer. Als je tien minuten in het water zwemt, wordt je tien jaar jonger, volgens de Aboriginals. Een aantal mensen gaat zwemmen. Helaas helpt het niet... Wij blijven lekker droog op de kant.
Daarna moeten we van de ene kant naar de andere kant van het eiland rijden, terug naar de boot. We rijden weer door allerlei vegetaties en Henning vertelt honderduit. Dan komen we plots weer een dingo tegen. Deze keer een jong beestje. Henning zet de bus stil. Het beestje is niet bang en gaat ons rustig bekijken. Dat is mooi, want dan kunnen wij foto's maken. De dingo heeft geen oormerk. Hij zal nog wel te jong zijn.
Terug op het strand aan de andere kant wachten we op de boot en de andere bussen. Om een uur of 6 zijn we weer terug op de camping. We hebben erg genoten van deze interessante excursie.
's Avonds eten we wat in Hervey Bay. Daarna gaan we lekker slapen.
Groetjes,
Bas & Christel
Naar Brisbane...
Maandag 14 januari 2008 (dag 137)
Om 8.15 uur gaat de wekker. Na het douchen en ontbijten gaan we de camper ontruimen. Alle spullen moeten we weer netjes in onze backpacks zien te proppen. Dat valt nog niet mee, maar uiteindelijk lukt het toch. We hebben nog wel een zooi spullen over zoals etenwaren. Dat kunnen we niet meenemen. Mee komt er een heel oud campertje het terrein oprijden. We maken kennis met een Engels stelletje. Die kunnen wel e.e.a. gebruiken. Ze beginnen net aan hun rondreis in Nieuw Zeeland. Mooi ook dat opgelost.
We gaan richting de luchthaven. Eerst nog even tanken en de gasfles vullen. Daarna vinden we ergens in de buurt van de luchthaven het kantoor van Jucy Rentals. We leveren onze camper in. We vragen wat hun reactie is op het klachtenformulier wat we in Queenstown ingevuld hebben. Uhh, dat weten we niet. Ff bellen dan maar. Ja! Ze hebben het ontvangen, maar er niets mee gedaan omdat ze er van uitgingen dat die 'gratis' upgrade naar een luxere camper de oplossing was. Daar zijn wij het niet helemaal mee eens. Zij en wij hadden heel weinig keus! Die luxere camper was de enige beschikbare op dat moment. Ze bellen met de baas. De baas wil Bas spreken. Ze praten wat en Bas stelt voor dat Jucy 50 dollar betaald voor de bedorven waar in de koelkast en een dag huur. Dus dat is samen 179 dollar. Na wat gemor gaat de baas akkoord. Mooi ook dat geregeld!
Jucy zet ons mooi af bij de vertrekhal van het vliegveld en niet veel later checken we in bij JetStar. We komen aan bij de douane en gaan door de controles. Dan ontdekt een douanier het zakmes van Bas. Shit! Vergeten in de backpack te doen! De douanier bestudeerd het mes en Bas krijgt het gewoon terug. Hmm, het zal wel. Wij zijn in ieder geval het mes niet kwijt! We lopen naar de gate en binnen een half uur zitten we in de lucht. We vliegen in 4 uur tijd naar Brisbane. Daar is het 3 uur vroeger, dus we zijn per saldo maar een uur kwijt!
Binnen no-time zijn we de luchthaven af en pakken we de trein naar het centrum van Brisbane. Bij het Centraal Station stappen we uit. Op de hoek zit een backpackershotel. Daar checken we in voor een nacht. Eerst gaan we het centrum in om een nieuwe telefoonkaart en telefoon te scoren. Dat gaat allemaal probleemloos. 's Avonds gaan we ergens in het centrum wat eten. Het is allemaal vrij rustig vinden we. Daarna drinken we onder ons hotel in een bar nog wat. Daarna gaan we lekker slapen...
Dinsdag 15 januari 2008 (dag 138)
We zijn om 7 uur al wakker. Toch een mini jetlag dan? Ontbijten doen we ergens op straat. Daarna gaan we met de trein naar de camperverhuurder Apollo. Ondertussen is het gaan regenen. Een beetje nat komen we bij Apollo aan. We vullen de papieren in en nemen onze Hippie Camper in ontvangst. Het is maar een klein busje in vergelijking met de vorige. We gaan op pad.
We rijden eerst naar Surfers Paradise net onder Brisbane. Surfers Paradise is eigenlijk gewoon een heel toeristische plaats. We rijden er doorheen en geloven het eigenlijk wel. We rijden door naar Southport. Daar vinden we (na even zoeken) een camping. We gaan nu eerst de nieuwe camper maar eens een beetje installeren. Maar eerst de korte broek aan! Het is warm hier! Helaas valt er ook af en toe een bui. Dan duiken we de camper maar weer in.
We maken kennis met de buren uit Tasmanie. Daarna is het koken en eten. Daarna spelen we en potje kaart: Skip Bo! We hebben heel Nieuw Zeeland afgezocht voor dit spel en hier in Australie hebben we het gevonden! Mooi!
We drinken later op de avond ook nog een biertje met onze Tasmaanse buurman. Erg gezellig, maar we gaan tegen twaalven toch maar naar bed.
Woensdag 16 januari 2008 (dag 139)
Door de warmte van de zon worden we gewekt. We ontbijten en rijden daarna weer richting Brisbane. Vandaag rijden we naar de dierentuin van Steve 'Criky' Irwin. Dat ligt zo'n drie kwartier boven Brisbane. Om twaalf uur komen we aan in Beerwah, de plaats waar de dierentuin ligt. We parkeren de camper en gaan naar binnen.
Alles is hier ruim opgezet. De meeste dieren hebben veel ruimte en er zijn heel weinig hekken. Je kunt dus erg dichtbij de dieren komen. Ook lopen er medewerkers rond met dieren die je soms mag aaien. Je krijgt dan ook gelijk uitleg. Zo lopen ze met en wombat rond en staat er bij de uitgang een meisje met een heel klein baby krokodilletje. Daarna komen we bij een koala-tuin. Daar staat iemand alles over koala's uit te leggen. Op het laatst mag iedereen om de beurt de koala aaien. Erg zacht!
Om 14.00 uur is er een show. We zoeken goede plaatsjes op in het Crocoseum. Er is een vogelshow, een slangenshow en een krokodillenshow. Erg grappig en leerzaam allemaal. We lopen na de show naar de kangaroos. Eigenlijk zijn het hier wallybies. Die zijn wat kleiner en vriendelijker. Ze liggen hier gewoon her en der op het gras. Je mag ze aaien en met ze spelen. Ze hebben een speciale zone waar geen publiek mag komen. Als ze geen zin meer hebben gaan ze daar naar toe. Best goed geregeld allemaal. Maar de meeste wallybies vinden het maar wat leuk dat ze een hoop aandacht krijgen. We aaien er een paar en lopen dan richting de olifanten. Die hebben we in Cambodja al gezien en bereden. Daarna is het de beurt aan de tijgers en de slangen. Alle slangensoorten van Australie zijn aanwezig. Hier kun je niet zomaar bij, want de meeste zijn uiterst giftig! Wel staat overal goede uitleg bij. Na de slangen lopen we door een soort supervoliere. Een enorme kooi vol met Australische vogels. Fruitduiven, papagaaien, karakieten, parkieten, noem maar op. Daarna lopen we langs de kooi met roofvogels. Vervolgens komen we langs de wombats en voorts lopen we al weer naar de uitgang. We kletsen nog wat met een medewerkster over Steve en de aanstaande uitbreidingen van de dierentuin. De bedoeling is dat er nog een heel groot Azie en Madagaskar gedeelte bij komt.
We pakken de camper weer en rijden verder naar het noorden. We stoppen bij een klein plaatsje met een camping. Hier staan we voor een nachtje. Eten en slapen!
Groetjes,
Bas & Christel!
Om 8.15 uur gaat de wekker. Na het douchen en ontbijten gaan we de camper ontruimen. Alle spullen moeten we weer netjes in onze backpacks zien te proppen. Dat valt nog niet mee, maar uiteindelijk lukt het toch. We hebben nog wel een zooi spullen over zoals etenwaren. Dat kunnen we niet meenemen. Mee komt er een heel oud campertje het terrein oprijden. We maken kennis met een Engels stelletje. Die kunnen wel e.e.a. gebruiken. Ze beginnen net aan hun rondreis in Nieuw Zeeland. Mooi ook dat opgelost.
We gaan richting de luchthaven. Eerst nog even tanken en de gasfles vullen. Daarna vinden we ergens in de buurt van de luchthaven het kantoor van Jucy Rentals. We leveren onze camper in. We vragen wat hun reactie is op het klachtenformulier wat we in Queenstown ingevuld hebben. Uhh, dat weten we niet. Ff bellen dan maar. Ja! Ze hebben het ontvangen, maar er niets mee gedaan omdat ze er van uitgingen dat die 'gratis' upgrade naar een luxere camper de oplossing was. Daar zijn wij het niet helemaal mee eens. Zij en wij hadden heel weinig keus! Die luxere camper was de enige beschikbare op dat moment. Ze bellen met de baas. De baas wil Bas spreken. Ze praten wat en Bas stelt voor dat Jucy 50 dollar betaald voor de bedorven waar in de koelkast en een dag huur. Dus dat is samen 179 dollar. Na wat gemor gaat de baas akkoord. Mooi ook dat geregeld!
Jucy zet ons mooi af bij de vertrekhal van het vliegveld en niet veel later checken we in bij JetStar. We komen aan bij de douane en gaan door de controles. Dan ontdekt een douanier het zakmes van Bas. Shit! Vergeten in de backpack te doen! De douanier bestudeerd het mes en Bas krijgt het gewoon terug. Hmm, het zal wel. Wij zijn in ieder geval het mes niet kwijt! We lopen naar de gate en binnen een half uur zitten we in de lucht. We vliegen in 4 uur tijd naar Brisbane. Daar is het 3 uur vroeger, dus we zijn per saldo maar een uur kwijt!
Binnen no-time zijn we de luchthaven af en pakken we de trein naar het centrum van Brisbane. Bij het Centraal Station stappen we uit. Op de hoek zit een backpackershotel. Daar checken we in voor een nacht. Eerst gaan we het centrum in om een nieuwe telefoonkaart en telefoon te scoren. Dat gaat allemaal probleemloos. 's Avonds gaan we ergens in het centrum wat eten. Het is allemaal vrij rustig vinden we. Daarna drinken we onder ons hotel in een bar nog wat. Daarna gaan we lekker slapen...
Dinsdag 15 januari 2008 (dag 138)
We zijn om 7 uur al wakker. Toch een mini jetlag dan? Ontbijten doen we ergens op straat. Daarna gaan we met de trein naar de camperverhuurder Apollo. Ondertussen is het gaan regenen. Een beetje nat komen we bij Apollo aan. We vullen de papieren in en nemen onze Hippie Camper in ontvangst. Het is maar een klein busje in vergelijking met de vorige. We gaan op pad.
We rijden eerst naar Surfers Paradise net onder Brisbane. Surfers Paradise is eigenlijk gewoon een heel toeristische plaats. We rijden er doorheen en geloven het eigenlijk wel. We rijden door naar Southport. Daar vinden we (na even zoeken) een camping. We gaan nu eerst de nieuwe camper maar eens een beetje installeren. Maar eerst de korte broek aan! Het is warm hier! Helaas valt er ook af en toe een bui. Dan duiken we de camper maar weer in.
We maken kennis met de buren uit Tasmanie. Daarna is het koken en eten. Daarna spelen we en potje kaart: Skip Bo! We hebben heel Nieuw Zeeland afgezocht voor dit spel en hier in Australie hebben we het gevonden! Mooi!
We drinken later op de avond ook nog een biertje met onze Tasmaanse buurman. Erg gezellig, maar we gaan tegen twaalven toch maar naar bed.
Woensdag 16 januari 2008 (dag 139)
Door de warmte van de zon worden we gewekt. We ontbijten en rijden daarna weer richting Brisbane. Vandaag rijden we naar de dierentuin van Steve 'Criky' Irwin. Dat ligt zo'n drie kwartier boven Brisbane. Om twaalf uur komen we aan in Beerwah, de plaats waar de dierentuin ligt. We parkeren de camper en gaan naar binnen.
Alles is hier ruim opgezet. De meeste dieren hebben veel ruimte en er zijn heel weinig hekken. Je kunt dus erg dichtbij de dieren komen. Ook lopen er medewerkers rond met dieren die je soms mag aaien. Je krijgt dan ook gelijk uitleg. Zo lopen ze met en wombat rond en staat er bij de uitgang een meisje met een heel klein baby krokodilletje. Daarna komen we bij een koala-tuin. Daar staat iemand alles over koala's uit te leggen. Op het laatst mag iedereen om de beurt de koala aaien. Erg zacht!
Om 14.00 uur is er een show. We zoeken goede plaatsjes op in het Crocoseum. Er is een vogelshow, een slangenshow en een krokodillenshow. Erg grappig en leerzaam allemaal. We lopen na de show naar de kangaroos. Eigenlijk zijn het hier wallybies. Die zijn wat kleiner en vriendelijker. Ze liggen hier gewoon her en der op het gras. Je mag ze aaien en met ze spelen. Ze hebben een speciale zone waar geen publiek mag komen. Als ze geen zin meer hebben gaan ze daar naar toe. Best goed geregeld allemaal. Maar de meeste wallybies vinden het maar wat leuk dat ze een hoop aandacht krijgen. We aaien er een paar en lopen dan richting de olifanten. Die hebben we in Cambodja al gezien en bereden. Daarna is het de beurt aan de tijgers en de slangen. Alle slangensoorten van Australie zijn aanwezig. Hier kun je niet zomaar bij, want de meeste zijn uiterst giftig! Wel staat overal goede uitleg bij. Na de slangen lopen we door een soort supervoliere. Een enorme kooi vol met Australische vogels. Fruitduiven, papagaaien, karakieten, parkieten, noem maar op. Daarna lopen we langs de kooi met roofvogels. Vervolgens komen we langs de wombats en voorts lopen we al weer naar de uitgang. We kletsen nog wat met een medewerkster over Steve en de aanstaande uitbreidingen van de dierentuin. De bedoeling is dat er nog een heel groot Azie en Madagaskar gedeelte bij komt.
We pakken de camper weer en rijden verder naar het noorden. We stoppen bij een klein plaatsje met een camping. Hier staan we voor een nachtje. Eten en slapen!
Groetjes,
Bas & Christel!
Abonneren op:
Reacties (Atom)
