Naar de Blue Mountains...

Maandag 25 februari 2008 (dag 179)

We worden (uiteraard) laat wakker. Eigenlijk moeten we om 10 uur uitchecken. Toch gaan we ons niet haasten. We pakken al onze spullen weer in en checken uiteindelijk tegen elven uit. Geen probleem.

We kunnen onze spullen bij de receptie achterlaten. Pas aan het eind van de middag gaan we naar Penrith waar Peter en Ellen wonen.

Maar eerst gaan we naar de kapper. Bas laat zijn coupe weer bijknippen en Christel neemt een andere coupe aan.

Na het knippen gaan we weer de stad in. Sydney blijft leuk en we hebben er toch wel een beetje ons hart verloren... We lopen wat rond en lunchen. Dit is de laatste keer dat we Sydney zien... voorlopig...

Terug in Kings Cross gaan we internetten. We werken een deel van de weblog bij en zetten de laatste foto's er op. Ondertussen bellen we Peter. We spreken af dat we de trein van 16.00 uur nemen. Het is een uur met de trein naar Penrith. We bellen als we in de buurt zijn.

We pakken onze spullen op bij de receptie van het hotel en gaan op reis...

Als we Paramatta gepasseerd zijn belt Bas Peter op. Hij zal tegen de tijd van aankomst op het station wachten. Mooi!
Omstreeks half zes komen we aan. Peter staat keurig te wachten. We maken kennis met deze tot dan toe onbekende mensen. Zoals al eerder verteld op deze weblog zijn Peter en Ellen jeugdvrienden van Leo en Anja, dat zijn weer goede vrienden van de ouders van Christel. Toch is het altijd weer raar, spannend en leuk om zulke ontmoetingen te hebben. Dit hebben we ook al eerder meegemaakt met de ouders van Andrew...

Peter is een hele aardige man en we rijden naar hun huis. Ellen is nog thuis. Ze moet vanavond nog wel een curus geven. Ook Ellen is een alleraardigste vrouw. Ze spreken nog goed Roosendaals! Leuk om dat weer te horen. We kletsen veel met Peter over onze reis en hun leven in Australie, waar ze al weer 26 jaar wonen.

Om half negen is Ellen weer terug. Ze maakt heerlijk eten en we drinken lekkere wijn. 's Avonds kletsen we weer veel en maken plannen voor morgen. De Blue Mountains liggen zowat bij hun in de achtertuin. Ze hebben daar veel ervaring. Natuurlijk willen ze ons het een en ander laten zien. Wij zijn enthousiast!

Tegen enen gaan we pas naar bed. Welterusten...


Dinsdag 26 februari 2008 (dag 180)

Om negen uur zitten we aan het ontbijt. We hebben heerlijk geslapen. Om tien uur zitten we in de auto. Op weg naar de Blue Mountains. Het is niet ver. Er lopen maar een paar wegen door de Blue Mountains. Eigenlijk de enige twee mogelijkheden. De Blue Mountains zijn eigenlijk heel stijl. Andere wegen zijn niet mogelijk. We komen langs een paar monumenten. Interessant!

We komen aan bij de eerste uitkijk van vandaag. Een erg imponerend zicht. Kaarsrechte stijle wanden. Veel groen en natuur. Peter wijst aan waar we naar toe lopen. We gaan op pad.

We lopen via de aangegeven paden. Het is er mooi en onwillekeurig doet het ons denken aan Luxemburg. Echter de hoogte en de uitgestrektheid heb je in Luxemburg niet. Na anderhalf uur lopen komen we bij de tweede uitkijk aan. Deze is helemaal op de rotsen gebouwd. Je staat zowat midden in het dal op een grote hoogte. Erg mooi!
We lopen weer terug. We hebben geen tijd om hier een echte grote hike te maken. Dat komt ooit nog wel eens. Dat staat vast!

Weer terug bij de auto regent het. We zien grote, heftige onweersbuien richting Sydney trekken. Ook dat is een fascinerend gezicht. Tijdens het schuilen eten we vers fruit. Daarna rijden we naar de Three Sisters. Dat zijn drie bergtoppen op een rijtje, ooit een stuk of zeven trouwens.

Als we aankomen parkeren we de auto. We lopen naar het pas vernieuwde platform waarvanuit je de toppen goed kunt zien. Het is erg mooi, maar toch valt het een beetje tegen. Wij hadden ons voorgesteld dat het groter en massaler was. Peter dacht dat al, maar heeft ons bewust niets gezegd. Toch is het wel de moeite waard om ze te zien, het blijft prachtig allemaal!

Na deze uitkijk rijden we naar een ander gedeelte van de Blue Mountains. Peter heeft hier veel gehiked. Trips van dagen met een tentje. Nu zit dat er niet in, vanwege de tijd. Wel is ook dit stuk wederom prachtig. We lopen naar een waterval en kruisen deze ook nog eens. Je kan hier een rondje lopen en je komt zo weer uit bij de parkeerplaats. Goed geregeld! Eerlijk gezegd zijn we best moe nu. Het trappen lopen wordt wat zwaarder...

Terug bij de auto gaan we via een omweg door de natuur terug naar het huis van Peter en Ellen. Daar relaxen we wat en nemen een douche.

Peter en Ellen zijn golfers. Golf is in Australie helemaal geen elitesport zoals in Nederland. Het is heel normaal en iedereen doet het zowat. Op de club gaan we een hapje eten. We drinken er wat en het is gezellig! Weer terug thuis kletsen we nog wat, maar de vermoeidheid slaat toe. Naar bed!


Woensdag 27 februari 2008 (dag 181)

Helaas moet Peter werken vandaag. Daar kon hij niet onderuit. Samen met Ellen ontbijten we. Daarna laat Ellen ons zien waar het roeien tijdens de Olympische Spelen van 2000 plaatsvond. Het is een groot gebied speciaal aangelegd hiervoor. Het wordt nog steeds gebruikt en is nu een soort openlucht sportplaats voor de lokale bewoners.

Hierna gaan we naar de stranden van Penrith. Dat ligt helemaal niet aan de kust. Maar ze bouwen hier nieuwe (dure) huizen in een natuurlijke omgeving. Veel meer dan een bouwput is het op dat moment nog niet. Maar wel leuk om te zien.

Ellen moet wat boodschappen doen. Er is een markt en we struinen weer wat rond. Daarna zijn we weer thuis. Ellen moet even weg voor haar werk. Wij gaan onze spullen nu eens goed inpakken. Morgen moeten we vliegen... We maken ook handig gebruik van hun computer en sturen wat mailtjes. Ook checken we gelijk in voor de vlucht van Sydney naar Singapore.

Peter is om een uur of vijf weer thuis. We kletsen weer wat en Bas helpt Peter met wat computervraagjes. Ellen komt ook weer thuis en maakt weer een overheerlijke maaltijd. 's Avonds gaan we aan de borrel en evalueren we onze reis en de tijd die we bij hun zijn geweest. Het is erg gezellig geweest en we hebben er zeker geen spijt van!

Morgen moeten we vroeg op staan. Peter wilde ons naar de luchthaven brengen, maar gezien de ochtenddrukte in Sydney is het handiger om met de trein te gaan. Prima geregeld hier!

Nu op tijd naar bed!


Groetjes,

Bas & Christel