Terug naar huis...

Donderdag 28 februari 2008 (dag 182)

Om half vijf gaat de wekker. Met enige moeite slepen we ons naar de badkamer. Douchen en spullen naar beneden brengen. Peter en Ellen zijn ondertussen ook al wakker. Wat doen we ze aan...

Ellen heeft het ontbijt gereed gemaakt. Na het eten laden we de spullen in de auto. We nemen afscheid van Ellen. Zij kruipt nog even terug. Groot gelijk heeft ze. Samen met Peter rijden we naar het station. Daar nemen we afscheid van Peter. Echt super toffe mensen aan de andere kant van de wereld!

We kopen kaartjes en nemen de trein van half zes. Na een uurtje komen we aan op Central Station, daar stappen we over. Na 20 minuten komen we aan op de luchthaven. Ruim op tijd. Inchecken is al gebeurd, dus we hoeven alleen onze backpacks in te leveren. Alles netjes binnen het gewicht...

Op de luchthaven eten we nog wat en relaxen we. Een uurtje later mogen we de gate in. Daar komt net de A380 aan. Het schip waarmee wij gaan vliegen. Toch wel leuk hoor! Na een tijdje mogen we aan boord. We zitten op het maindeck, dus niet boven. Dat maakt niks uit. Je merkt eigenlijk niet dat het zo'n groot toestel is.

De plaatsen zijn erg ruim en we hebben kussentjes en dekens. Elke stoel heeft een beeldscherm. Best groot en je kan vanalles doen en zien. 30 films, 50 series, spelletjes, vluchtinformatie, etc. Luxe dus!

Na 7,5 uur vliegen landen we op Singapore. Hier is het benauwd. Ach, we zijn wel wat gewend ondertussen. We lopen eerst naar de Singapore Infobalie. Daar vragen we of we het centrum in kunnen, want we hebben 10 uur! Geen probleem, we krijgen een transitvisum. Weer een paar stempels erbij in het paspoort!

Met een gratis bus worden midden in het centrum afgezet. We lopen wat rond op een markt en lopen daarna naar Little India. Best grappig allemaal. We hebben ons niet verkleed, dus we hebben het warm. Spijkerbroek en zware schoenen...

Het is echt weer Azie. Stiekum hebben we dat best gemist. Azie heeft iets speciaals. Het is gewoon zo. We vleien ons neer in een klein restaurantje en drinken er alleen wat. We zitten precies aan de straatkant. Dan ziet Bas plotseling een bekende. Hij roept. We worden herkend. Het zijn Maarten en Alexandra (Alex). We hebben hen ontmoet in Vietnam en daarna weer een keer in Phnom Penh (Cambodja). Leuke lui. Ze moeten snel even naar hun hotel en komen dan weer terug. Wij wachten wel.

Als ze terug komen kletsen we bij. Wij gaan naar huis en zij zijn op weg naar Perth, Australie. Maarten heeft gelijk een boel vragen. Wij hebben op de meeste wel een antwoord. Leuk om zo mensen te kunnen helpen. Samen lopen we door Little India en later gaan we ergens wat eten. Na het eten nemen we afscheid. Wij moeten terug naar de luchthaven en zij moeten nog een en ander regelen voor hun reis naar Perth.

Wat is de wereld toch klein he?!

We nemen weer de gratis pendelbus terug naar de luchthaven. Daar halen we onze handbagage weer op. Kopen nog wat parfum voor onszelf en we gaan ergens rustig zitten en relaxen wat.

Dan gaat de gate open. We gaan door allerlei controles en dan is het wachten voordat je het vliegtuig in kan. Maar dat duurt niet lang. Eenmaal binnen installeren we ons en gaat het vliegtuig richting startbaan.

We kijken een paar series en documentaires, we eten en we proberen veel te slapen. Dat lukt eigenlijk aardig. Van de 12,5 uur vliegen hebben we meer dan de helft geslapen. We waren ook wel extreem moe, dat helpt!


Vrijdag 29 februari 2008 (dag 183)

Om 6.20 uur landen we op schiphol. Op naar de douane en de bagageband. Het duurt erg lang voordat onze backpacks komen. He, daar is die van Christel. Die van Bas nog niet. Hmmm, toch spannend dan hoor. Maar uiteindelijk komt ook die van Bas de band op. Mooi!

We gaan door de laatste douane controle en lopen Nederland binnen na 183 dagen weg geweest te zijn. We worden enthousiast ontvangen door de ouders van Christel en Ilse en Dave. We halen de auto en rijden naar Roosendaal.

Daar aangekomen (9.15 uur) hangt er een groot spandoek voor het huis: "Globetrotters, Welcome back". Erg leuk!

De moeder van Bas heeft koffie en cake klaar staan (het is toch geen uitvaart?). Even na 10-en is iedereen weer weg. Even rust. Douchen, spullen uitpakken, wasje draaien.

Daarna gaan we naar de ouders van Bas. Die hebben een half jaar op de katten gepast. We zijn erg benieuwd naar ze. Ze herkennen ons vrijwel meteen en zijn niet meer weg te slaan. Toch mogen we ze nu nog niet meenemen. Mijn vader wil ze eerst nog zien. Ok.

Dan boodschappen doen. Er is niks in huis. Duur karretje. Het is erg raar om weer terug te zijn. Het is alsof de tijd hier stilgestaan heeft...

's Avonds komen de ouders van Bas een hapje eten en we kletsen bij. Ook zijn de katten ondertussen weer thuis. Het wordt niet laat, we zijn toch best moe. Van een echte jetlag is op dit moment geen sprake...


Zaterdag 1 maart 2008 (dag 1, weer thuis...)

De hele dag proberen we vrienden te bereiken. We krijgen sms-smoesjes dat ze vanavond wel bellen en dat ze nu geen tijd hebben. Toch raar hoor. Is dan niemand blij en enthousiast dat we weer terug zijn?

's Middags gaan we toch op bezoek bij Martijn en Linda en de kids. Een erg leuk weerzien. Ze wonen ondertussen alweer een half jaar in hun nieuwe huisje. We bekijken alles en we vertellen veel over de reis. We blijven ook nog frietjes eten... lang geleden!

Om een uur of zeven zijn we weer terug thuis. De ouders van Christel komen om een uur of acht op de koffie. Nog steeds hebben we niks van de andere vrienden en familie gehoord... toch vreemd...

Om acht uur staan Ruud en Karin (ouders Christel) voor de deur. De koffie staat klaar. Nog geen tien minuten later gaat de bel.......

Al onze vrienden en familie staan voor de deur: 'Surprise!'. Een erg leuke verrassing. Nu vallen de puzzelstukjes allemaal op hun plaats.

Ze hebben vanalles geregeld: hapjes, drank, etc. Het wordt een erg gezellige avond tot in de late uurtjes...


Groetjes,

Bas & Christel!