Phu Quoc Island

Vrijdag 9 november 2007

Om 6.30 uur gaat de telefoon. Huh? Ah, das de wekker! We moeten er uit. Om 7 uur checken we uit. We wachten nog op Andrew. Na 10 minuten gaat Bas toch maar even zijn kamer checken. Na een paar keer flink kloppen komt er een behoorlijke slaapkop om de hoek kijken. Verslapen dus! Binnen 10 minuten staat Andrew beneden en lopen we richting de haven. Er zijn hier genoeg lokale eettentjes te vinden. We pikken er een uit en we eten rijst met groentjes en een stukje gemarineerd vlees. Zoals gebruikelijk op onze reis, smaakt het weer prima! Toch moeten we nog een beetje haasten om de boot van 8 uur te halen. We horen de scheepshoorn al! Met gezwinde spoed begeven wij ons naar de ferry. Het is een catamaran-model met jet-engines. Das zeg maar snel en stabiel!

We zijn aan boord. Ondanks dat we plaatsbewijzen hebben, worden we op het bovenste dek geplant. Das heulemaal niet zo erg! We zitten aan een tafeltje en hebben uitzicht over zee. Zoals gebruikelijk spelen we kaart, lezen we een boek en knijpen we eventjes de ogen dicht. De boot gaat inderdaad best snel. Af en toe voel je de stromingen en schommelt de boot een beetje. Slechts 1 Vietnamees meisje wordt ziek. Wij voelen ons prima. Omstreeks 11 uur komen we aan op het eiland Phu Quoc. Op de boot hebben we al kaartjes voor een busje geregeld dat ons naar Long Beach zal brengen.

Pas als het busje helemaal vol zit, gewoon proppen, zetten we pas koers door het hart van het eiland. Het eiland is tropisch. Er zijn veel palmbomen en het grootste gedeelte is beschermd natuurgebied. Het duurt dan ook niet lang voordat het asfalt ophoudt en er een onverharde weg voor in de plaats komt. Het zand is hier vooral rood valt ons op. Na zo'n 20 minuten door elkaar schudden komen we aan in Long Beach. Dat is een strandstrook bij het dorp Duong Dong. We hebben uiteraard niets geboekt, dus het busje gaat voor ons een paar complexen af. Wat een service! Zal wel iets met commissie te maken hebben, schatten wij zo in...;-)) Na de tweede poging hebben we beet. Het complex ligt zo'n honderd meter van het strand en geeft ons het gevoel van een camping. Er staan drie bungalows op het terrein en twee gebouwtjes met ieder 4 kamers. Andrew neemt een kamer en wij nemen een bungalow. We hebben zelfs een veranda en inclusief de veranda zijn alle ramen bekleed met gaas. Das fijn, dan blijven de muggen buiten!

Op het strand gaan we lunchen. De hele strip is bezaaid met complexen en aan de strandkant hebben ze een restaurantje en een barretje. We nemen ergens plaats. In hetzelfde restaurant komt een jongen in z'n eentje aan. We zeggen dat hij wel bij ons kan zitten, als tie dat wil. Dat wil hij wel. Zijn naam is Willem en hij komt uit Zuid Afrika. Das leuk, kunnen we Afrikaans praten! Andrew gaat dat dus niet verstaan, dus blijft het engels. Willem is op zoek naar een hotel, maar dan aan het strand. Na de lunch gaat hij verder op zoek.

Wij gaan terug en trekken onze zwembroek aan. Terug op het strand vragen we bij een tentje wat de strandstoelen kosten. Uh, niets! Tenminste als je een drankje bestelt. Dat doen we. Daarna duiken we het water in. Het water is heerlijk warm. Het is ondiep en loopt heel geleidelijk af. Das een strand voor Bas, zegt Christel. Inderdaad, Bas blijft wel heel lang in het water. We drogen op in de zon. Het is lekker weer en geen wolkje aan de lucht! Dit houden wij de rest van de middag wel vol...;-))

's Avonds gaan we weer maar eten en komen we terecht bij een barretje. Het valt ons op dat het allemaal best rustig is. Toch druppelen de mensen binnen. We drinken bier en cocktails. Ook Willem komt er bij zitten en we besluiten om morgen maar weer eens brommers te huren om het eiland te gaan verkennen. Willem zal ook van de partij zijn. We drinken door tot de late uurtjes en gaan daarna maar weer eens slapen...

Zaterdag 10 november 2007

Gelukkig geen katers! - Die logeren bij de ouders van Bas! ;-)) -

Om 10 uur gaan we ontbijten. De brommers zijn er al. Om 11 uur zitten we op de brommers. Helaas regent het een beetje. Maar na een paar kilometer klaart het op en wordt het zonnig. Mooi! Droog weer betekent ook veel stof. Na een paar kilometer zitten we helemaal onder. We zijn net rode poppetjes van... Mars.... De trip gaat naar het noorden van het eiland. Eerst een stuk door het midden, door de jungle. Af en toe stoppen we. We komen onderweg ook nog een gigantisch grote duizendpoot tegen. Best gaaf om te zien! Uiteindelijk komen we aan bij de noord west punt. Vanuit hier kun je Cambodja zien liggen. Das ongeveer een kilometer of 4. Cambodja heeft nog steeds een claim op het eiland. Vandaar dat er heel veel militaire complexen op het eiland zijn.

We rijden weer terug langs de kust. Het is hier allemaal nog niet verpest. Er staan een paar hutjes links en rechts en die zijn van de vissers. Er is geen toerist te bekennen. We komen een paar zeer leuke afgelegen strandjes tegen.

Na een paar uur zijn we weer terug in het dorp. De brommer van Bas heeft kuren. We denken dat er iets niet goed is met de stuurkolom. Maar eerst gaan we ergens wat eten. We eten allemaal een visgerecht en het smaakt ons weer prima.

Andrew en Willem gaan na de lunch nog wat rijden en wij gaan terug naar het hotel. Met deze brommer willen we niet verder rijden. De rest van de middag brengen we op het strand door. Het is heerlijk weer en we genieten er maar van... ;-))

's Avonds heeft Andrew met Willem afgesproken ergens te gaan eten, uiteraard zijn ook wij uitgenodigd. Toch maken we van de gelegenheid gebruik om weer eens met z'n twee-tjes te gaan eten. Zo gezegd zo gedaan. We eten weer zeevruchten. Bas voelt zich niet helemaal lekker. We zijn begonnen met onze malaria kuur. Het kan zijn dat er wat bijverschijnselen zijn. Het kan. We steken het niet op het eten deze keer. Hierdoor zijn we vroeg terug en lezen we wat en gaan we slapen. Zo'n dag op de brommer is toch best vermoeiend.

Zondag 11 november 2007

Om 8 uur wordt er flink op de deur gebonkt. Half wakker denkt Bas dat het misschien niet bij ons is. Dan horen we weer gebonk. Het is toch bij ons. Het blijkt het mannetje van de brommers te zijn: Hij wil ze terug. Ja, maar we hebben afgesproken dat we ze pas om 11 uur inleveren. En we vinden het niet zo prettig dat je ons om 8 uur met geweld wakker maakt! Hij druipt af. Bas is dan toch al wakker en gaat douchen. Christel blijft nog even liggen. Bas gaat in de tussentijd een strandwandeling maken. Onderweg komt hij de eigenaresse van het complex tegen. Bas vertelt over dat mannetje en over de slechte brommer. Ze is verontwaardigd over de situatie en vindt het erg vervelend. Ze zal er wat van zeggen. Als Bas terug komt van het strand is ze behoorlijk uitgevallen tegen de jongen. Dat had nou ook weer niet gehoeven, maar goed, zo leert 'ie het misschien.

We gaan eerst ontbijten. Daar komen we Jasmijn uit Amsterdam tegen. Die hebben we al eerder in Sapa ontmoet. Christel raakt aan de praat. Bas gaat terug en levert de brommers in. Na een kort gesprekje krijgt Bas de helft van het huurgeld terug. Prima!

We maken er een relaxdag van. We gaan op het strand liggen en komen Jasmijn weer tegen. Andrew is ondertussen ook al weer boven water en het is weer tijd om te lunchen. Dat doen we met z'n viertjes. Na de lunch willen we volleyballen. Maar we mogen van het (kak) complex geen gebruik maken van deze faciliteit omdat het prive is. Stelletje.....

Bas gaat terug en wil in de hangmat op de veranda relaxen en zijn boek lezen. Christel, Jasmijn en Andrew blijven liever op het strand. Aan het eind van de middag zijn we allemaal weer samen en overwegen we om nog een dag extra te blijven hier. Toch doen we dat niet. We komen in Australie en Nieuw Zeeland vast ook nog wel mooie stranden tegen. Niet dat we haast hebben, maar we willen ergens begin december in Bangkok zijn om naar Australie te vliegen. Dus zetten we morgen koers richting Cambodja.

Via ons hotel regelen we bootkaartjes en brommers met mannetjes om ons naar de haven te brengen. Die staan om 7 uur klaar....'s ochtends...

Om 7 uur 's avonds hebben we afgesproken met Jasmijn. We eten ergens en blijven hangen voor een biertje en cocktails. Ook Willem is weer van de partij. Het wordt heel gezellig en we gaan pas om half een terug naar ons bungalootje.... Het zal morgen wel zeer doen...

Maandag 12 november 2007

Het heeft de hele nacht hard geregend. Nu regent het zachtjes. Shit, das niet zo fijn als je met al je spullen door de regen en modder moet. Toch klimmen we om 7 uur achterop de brommers. Halverwege wordt het droog en we zijn gelukkig niet zo nat als we bij de haven aan komen. We hebben een andere boot, maar wel een snelle. Van binnen lijkt het meer op een vliegtuig. Om 8 uur 'stijgen we op'. Na drie uurtjes zijn we weer terug in Rach Gia. Eerst maar brunchen.

Tijdens de brunch komen we een Duits stelletje tegen, Hendrik en Melanie. Na de brunch laten we ons door mannetjes met brommers afzetten bij het busstation. We willen naar Chau Doc, aan de grens met Cambodja. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Eerst zetten ze ons bij een bus af. Ze vragen 100.000 dong per kaartje. Ja, echt niet! Das veel te veel! Breng ons naar het busstation, zoals we gevraagd hebben! Uiteindelijk zijn we bij het busstation. We vragen wat een kaartje kost. 'Honderdduizend dong', zegt de mevrouw. Maar wij hebben wel in de gaten dat ze eerst door de brommermannetjes is ingefluisterd. We gaan naar het loket. Daar blijkt een kaartje slechts 31.000 dong te kosten. Een derde van de vraagprijs! We nemen plaats in de bus. Dan willen ze dat we voor de bagage betalen. Echt niet! We hebben toch kaartjes. Ze willen 15.000 dong per man hebben. Zijn ze gek?! Na een hoop gezeur komen we uit op 15.000 dong totaal. Eigenlijk willen we helemaal niet betalen, maar we laten ons overhalen. We doen mee. Toch vertrouwen we het niet, maar ach, het gaat om 75 cent. De bus wordt uiteindelijk helemaal volgepropt.

Na een reis van 3 uur komen we aan in Chau Doc. Het viel eigenlijk helemaal niet tegen. In Chau Doc worden we gelijk aangevallen door mannetjes met fietsen en een karretje er achter. Voor 10.000 dong willen ze ons wel naar het centrum brengen. Met z'n 5-en gaan we op pad. Best grappig zo op dat karretje. We worden gevolgd door een mannetje op een brommer. Hij weet uiteraard wel een hotel. Toevallig is dat wel het hotel wat we in het reisboek gevonden hebben. Laten we maar eens gaan kijken. Het mannetje zegt dat een kamer met warm water 5 dollar per nacht kost. Das een prima prijs.

We komen aan bij het hotel en gaan de kamer bekijken. Dan blijkt dat een kamer met warm water geen 5 maar 6 dollar kost. Ja, maar dat is ons niet gezegd! 5 dollar! We gaan verhaal halen bij het mannetje. Hij overlegt met het hotelpersoneel en we hoeven maar 5 dollar voor een nacht te betalen. Opgelost!

's Avonds gaan we ergens eten en we gaan op jacht naar bootkaartjes. We willen met de boot naar Cambodja over de Mekong. Er is een langzame boot, die open is. En er zijn een paar snelle boten die gesloten zijn. Aangezien het op dit moment met bakken de lucht uit komt, willen we liever niet in een open boot zitten. Na wat onderzoek komen we er achter dat de snelle boten vol zitten. Er is nog wel plek in een andere snelle boot maar dat kaartje kost 40 dollar. Dat doen we niet. Maar wat nu? Toch de langzame boot dan maar? Nog steeds willen we dat niet. Rijdt er geen bus die kant op? Neen. Kunnen we een busje regelen? We zijn met 5 man.
Uiteindelijk regelen we voor 5 man een busje naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Het busje rijdt tot de grens en na de grens stappen we in een ander busje. We vertrekken morgenochtend om 8.30 uur. We gaan slapen na deze vermoeiende dag.

Groetjes,

Bas & Christel