Naar Xian!

Woensdag 19 september 2007 (vervolg)

We hebben de rest van de middag in Datong rond geslenterd. Ook daar is een DrumTower, dus die hebben we ook maar even gespot. We zijn nog wat hutongs doorgelopen en genoten van het lekkere weer op een plein in het centrum. 's Avonds terug naar het hotel om onze backpacks op te halen. Gelukt! Toen op naar het station zo'n 200 meter verder... lopend tussen de roggelende, spugende, hard bellende en pratende, slapende en rokende Chinezen! Heerlijk! We voelen ons helemaal thuis! Op het treinstation aangekomen, mogen we plaats nemen in de speciale wachtruimte voor mensen die met soft-seat reizen. Das bijzonder, want er zijn maar weining Chinezen die dat kunnen of willen betalen! Echter liggen de mensen (Chinezen) die er al zijn langsuit op de (zachte) banken en staat de tv keihard aan op een soort Chinese GTST...Er staan nog wat (zachte) stoelen aan de zijkant waar we plaats nemen.

Om 17.58 uur vertrekt de trein, zowat precies op tijd! We blijken onze wagon (9) te delen met de Poolse Monika, die alleen reist. Verder schijnt er nog een Chinees te zijn die bij ons slaapt, maar alleen zijn spullen in onze coupé (of ook de zijne?) dropt. Later worden die spullen overigens weer opgehaald door een dame. Wij weten het ook niet. Wat we wel weten (gokken) is dat we met z'n drie-en in de coupe zullen zitten voor een uurtje of 17. We zitten de rest van de avond met Monika te kletsen. Ze reist voor 6 weken in haar uppie door China. Ze woonde in Amsterdam en Berlijn, maar vertrekt nu naar London. We hebben maar niet om verdere details gevraagd...;-)) Maar ze was/is best aardig hoor! We gaan om een uur of 11 's avonds slapen. Het enige wat we nog horen is roggelende Chinezen en het gebonk van de trein op de rails.


Donderdag 20 september 2007

De volgende ochtend worden we collectief om een uur of 8.30 uur wakker. We hebben best geslapen, zij het ongeveer om de twee uur wakker door een flinke stoot van de trein. We komen om een uur of 10.30 uur aan in Xian. Zodra we het stationsgebouw verlaten worden we in een hinderlaag gelokt door allerlei mensen die een prima ho(s)tel weten en ons daar graag naar toe begeleiden. Ja ja. We hadden in de trein al besloten waar we heen wilden, dus dat doen we ook. Monika heeft ook besloten daar heen te gaan en we lopen gedrie-en op. Plots verschijnt er een man die ons wel even de weg wijst. Hij noemt echter wel de naam van het hostel wat we zoeken. Namelijk het Lu Dao Binguan. Er is daar een manager die zich Jim Beam noemt, naar een of ander whisky merk. Onze spontane gids blijft die naam herhalen. Hij loopt voorop en wij proberen de kaart in de Lonely Planet te volgen. Verrrek, we lopen 'm achter na! Zou het toch kloppen? Het klopt! Hij leidt ons naar binnen en daar staan we. We willen een twin room, maar eerst willen we wel eens die kamer zien! Geen punt! We lopen met onze gids naar boven en krijgen een prima kamer te zien voor de prijs van 198 Y per nacht (delen door 10 voor euro's). We zeggen dat we minsten drie nachten willen blijven en dat er wat van de prijs af moet! Ja jongens zo werkt het hier! Uiteindelijk doet hij de kamer voor 188 per nacht. SO! Een euro per nacht winst! Het gaat natuurlijk om het principe! Beneden checken we vlot in en gaan naar de kamer voor een heerlijke warme douche! Deze keer een betere kamer. Redelijk schoon en 24 uur warm water! Twee queen-size bedden, een watercooler en een prachtig uitzicht op het dak van de buren en een rokende schoorsteen. De wind staat gelukkig de andere kant op...;-))

We hebben heerlijk gedouched en Christel heeft een handwasje gedaan. De kleedjes zijn weer schoon. Hoewel, ze ruiken weer iets frisser, schoon is wat anders! Ach we kopen hier wel nieuwe!We lopen de lobby van het hostel in en informeren naar verschillende tours, want we zijn hier om in ieder geval naar het Terracotta Leger te gaan! We fixen probleemloos de tour, die morgenochtend (vrijdag) om 9 uur vertrekt. Tevens gaan we nog langs meer bezienswaardigheden. Prima! Doen we!

We verlaten het hostel en gaan op stap in Xian. Toch best nog een grote stad met zo'n 6,6 miljoen inwoners! Het hele stadcentrum is nog steeds omgeven door een eeuwenoude stadsmuur, die voor het grootste gedeelte is gerestaureerd. Mooi hoor! We lopen wat rond en gaan uiteindelijk op zoek naar alweer een Drum en Bell Tower. Die hebben ze echt overal. Maar ja, je mot wat! Toch? ;-))

We vinden de torens en bekijken ze van binnen en van buiten. De oude studentenpas van Bas werkt ook hier prima! Kleine kinderen krijgen altijd reductie, zegt Christel...;-))

We genieten bij Starbucks van een heerlijk thee-tje in hun airco-omgeving. Het is warm in Xian! Geen klacht hoor, maar het is gewoon zomer met een graadje of 27 en een strak blauwe lucht. Van smog is hier momenteel weinig sprake. Dat in tegenstelling met Peking! Na de torens en de thee wandelen we verder en zien een markt die bestaat uit stalletjes in een soort partytenten. Gezellig! Daar moeten we heen! Ze verkopen vooral gedroogd en gesuikerd fruit. We kopen wat mango en tomaat stukjes. Lekker hoor! Verder dingen we af op een houten boedah beeldje voor een behouden reis. We betalen geen 10, maar 5 yuan. Nog te veel, maar vooruit! ;-))

Uiteindelijk blijken we ondertussen in de Moslimwijk van Xian te zijn beland. De mensen dragen opvallend vaak een hoofddoekje en ook van varkensvlees ontbreekt elk spoor. Het is leuk om hier te lopen. Vriendelijke mensen en ze verkopen vanalles! Het zijn net Chinezen! Of waren ze dat ook? Nou ja, het zal wel! We lopen door een overdekt gedeelte vlak bij de Grote Moskee. We besluiten nu niet daar naar toe te gaan, dat kan later ook nog wel! We lopen verder. Bij een aardige meneer kopen we een rugzak. Althans dat willen we. Hij heeft er wel een paar. Hij laat ze allemaal zien. We willen een rugzak bij hebben. Das toch makkelijker met vervoer van spullen enzow... We komen uit op een rugzak van North Face. Een bekend en goed merk. Alleen deze is uiteraard zo nep als nylon bont! Hij vraagt er maar liefst 200 yuan voor, maar we krijgen direct 10% korting van 'm. Dus mot dat ding toch nog 18 euro opbrengen. Das te veel van het goeie! Bas biedt er niet meer dan 10 yuan voor! Das 1 euro! Die man verklaart Bas voor gek. Bas hem ook! Hij zakt naar 150 yuan. Bas stijgt naar 40 yuan. Uiteindelijk vinden ze elkaar bij 60 yuan. Temeer omdat Bas echt niet meer wil betalen en de man uiteindelijk toegeeft! Ha! We betalen en zijn weer weg.

Na al dat geloop zijn we moe en willen een riksja nemen. Plots worden we omsingelt door wel 10 van die dingen met mensen erop! Ze willen 30 yuan hebben voor de rit naar ons hostel. Das te veel, want we willen maar 20 betalen (das schappelijk hoor!). Ze weigeren op 1 na! Die brengt ons wel ff naar het hostel toe. Het wordt een ongelofelijke dodenmansrit. Je hoeft echt niet suicidaal te zijn om zelfmoordneigingen te hebben danwel te krijgen. We scheuren kriskras door de spits van Xian. Christel houdt het niet droog van het lachen. Das dan ook het enige wat je kan doen. We nemen afscheid van elkaar en gaan lachend de dood te gemoed. Het lijkt wel een soort kermisattractie! Toch komen we heelhuids aan bij het hostel, nou ja in de straat er tegenover. We vinden het prima en betalen onze chauffeur (of coureur?).

Wij terug in het hostel. We willen over een paar dagen naar Chengdu vertrekken met de trein. Daar is een of ander panda reservaat. Omdat de softsleeper van Datong naar Xian ons wel beviel opteren we weer voor de softsleeper. De man van de lobby zegt dat we naar loket 3 van het station moeten gaan, daar spreekt iemand engels en kun je het zo regelen. Nou, mooi niet dus! We worden met het beroemde kluitje het riet ingestuurd. Wij terug naar het hostel. De beste man schrijft in het Chinees op wat we willen en we gaan terug naar het station. Inmiddels is de rij aardig opgelopen, maar we wachten geduldig en verdedigen onze positie. Chinezen kruipen nou eenmaal graag voor! Ah, we zijn aan de beurt! We laten ons briefje zien. Hij snapt het en laat op een scherm zien dat we trein K165 van 22.18 op 24 september kunnen krijgen. Bas vraagt of het een softsleeper is. De man zegt vanallus in het Chinees, maar we kunnen er niks van maken. De jongen achter ons schiet te hulp. Pfieuw, hij spreekt zowaar een lietel enchliesch! Mooi. We hebben softsleeper plaatsen!! Hoi hoi! We wandelen in de avondschemer terug naar het hostel, waar we voor het gemak ook maar eten. Lekker en goed gegeten!
Zo, dat was het weer!

Morgen dus op excursie!

Dat lezen jullie later dus wel weer!


Groetjes aan Nederland!

Bas & Christel!