Van Irkutsk naar Ulaan Baatar

Hee Bloglezers daar zijn we weer!!

Nadat we het internetcafe verlaten hadden (zie vorige post) zijn we met Rob en Anneke door Irkutsk gaan wandelen. Irkutsk is niet echt een heel bijzondere stad, maar wel gaaf om ooit eens geweest te zijn. We hebben de middag bij de rivier de Angara, die naar het Baikalmeer toe stroomt, lekker vande zon genoten en lekker zitten kletsen.
's Avonds hadden we met de hele club afgesproken bij een restaurantje in de stad. Mee dat we daar zitten, zien we nog een paar Nederlandse mannen lopen die we kennen uit de trein. Hup aan tafel d'r bij! De mensen van het restaurantje wisten niet wat ze meemaakten! ;-))
Echt lachen. We zaten daar dus met 14 man! Verschillende bestellingen! Nou, dat ging natuurlijk helemaal mis! hahahahahaha! Geweldig! Uiteindelijk waren ze heel vriendelijk en deden hun stinkende best! Wij hadden geen klachten hoor! Lekker gegeten en daarna vroeg naar het mandje voor de trein naar Ulaan Baatar, Mongolie! Maar eerst moesten we natuurlijk terug naar de homestay van Alexandr. Wij met z'n 4-en een donker steegje in en lopen naar de achter- (of voor-?) deur. Rob pakt zijn sleutel (een hele lange die op een soort handboor lijkt). Maar het gaat niet lukken. We staan weer in de broek te pissen van het lachen. Ook Bas lukt het niet. Anneke legt ondertussen alles vast met hun videocamera. Gelukkig, of niet, liepen er een paar mensen daar die daar ook moesten zijn. Komt die kerel, pakt z'n sleutel, steekt 'm in het gat en...hup de deur was open! Wij naar binnen, 5 trappen op, tandenpoets en slapen tot ... 3.45 uur, want om 4.15 uur ontbijten...

's Morgens door de meest dronken chauffeur naar het station gebracht. Daar hebben we gewacht op de rest. Vervolgens de trein in. We waren gewaarschuwd: Er zullen waarschijnlijk Mongolen in je coupe liggen met hun handelswaar. Nou, dat bleek inderdaad het geval. Met een beetje duw en trekwerk en een goed gesprek (?) dropen onze Mongoolse vrienden af. Hoe kan dat dan, dat ze in je coupe zitten? Nou, de conductrices verkopen lege plaatsen voor de helft van het geld en stoppen dat in hun zak! Zo dus!

Uiteindelijk zitten we weer met Marcel en Agaat in de coupe. De rest een coupe naast ons en een paar een wagon verderop. De zon komt op en we rijden langs het Baikalmeer....... echt onvoorstelbaar mooi, gewoon a-d-e-m-b-e-n-e-m-e-n-d!
De nevel glijdt over het serene water, de zon schijnt net over de bergen en weerspiegelt in het water. Het lijkt wel het begin van een roman. Maar echt, wacht maar tot jullie de foto's zien!!

De hele dag hebben we ons wel vermaakt in de trein. Christel is inmiddels strontv'rkouwuh, maar is ondertussen aan de beterende hand! (Maakt u zich geen zorgen, komt allemaal goed!)

Dan de grens tussen Rusland en Mongolie...

Dat is pas echt spectaculair! De trein stop bij het laatste Russische station. Iedereen moet in de coupe blijven zitten. Vervolgens komen er een zooi petten naar binnen om je paspoort te komen halen. Vanwege de kale kop van Bas is er wat verwarring tussen de werkelijkheid en de foto op zijn paspoort. Ze komen met drie man kijken en maken geen grapjes en kijken heeeeeel streng! Uitiendelijk nemen ze onze paspoorten mee en zijn weg. We mochten toen de trein verlaten en kopen wat fruit en noodles. Verder een beetje rondlopen en ouwehoeren met allerlei mensen.

7 (zeven!) uur later krijgen we het signaal dat we de trein weer in moeten. We krijgen dan onze paspoorten terug. Alle verlichting moet uit de ramen en gordijnen dicht! Tussen Rusland en Mongolie ligt een stukje niemandsland (DMZ) met aan beide kanten een hek met stroom erop. De trein rijdt tergend traag. Allemaal heel spannend! Bas en een paar andere gasten duiken een coupe in, doen de deur dicht en stiekum de gordijnen open. Dat mag natuurlijk niet! Gelukkig zeggen ze er niks van en kunnen we het stukje niemandsland (in het donker welliswaar) aanschouwen. Nou stel je niks voor, want hetstelt niks voor! Vervolgens rijden we Mongolie binnen. Weer moet de trein stoppen. Dan komen er Mongoolse petten binnen en nemen wederom je paspoort in beslag. Lang verhaal kort: na twee uur krijgen we onze paspoorten terug en gaat de trein verder. Uit eindelijk komen we 's ochtends om 7.45 uur in Ulaan Baatar aan. We nemen afscheid van de meeste mensen uit de groep. Hier scheiden onze wegen, wellicht komen we elkaar nog wel tegen onderweg. Alleen Arjan en Petra en de oudere mannen gaan mee naar het gertentenkamp.

Je wil perse backpacken en individueel reizen, maar toch valt het afscheid stiekum wel een beetje zwaar, maar we moeten verder!

We worden op het station opgehaald en krijgen een ontbijt aangeboden. Prima binnen te houden hoor, alleen lullig dat tijdens het uitserveren een of ander rood sausje op de witte fleecejas van Christel valt. Uiteindelijk krijgt ze dat in de wc er prima uit! Dat viel geheel niet tegen!

Daarna zijn we naar een Boedistisch klooster gegaan, waar net de ceremonie plaatsvond. Erg indrukwekkend al die monniken en biddende mensen. Vervolgens nog wat rond gekeuteld en om 1100 uur de bus weer in. Toch wel erg schoolreisje-achtig, niet wat we zoeken, maar goed wel leuk hoor... Nadat we nog een supermarkt hebben bezocht (zonder biddende monniken overigens ;-)) ) en e.e.a. hebben ingeslagen gaat de reis naar het gertentenkamp. Hier komen we om 1300 uur aan. Er staan zo'n 20 gers. Echt leuk ingedeelt met 4 bedden een tafeltje en een houtkachel. Het kan hier flink afkoelen 's nachts tot wel zo'n 5 graden momenteel en vorst tijden zonsopkomst!! Toch kiezen wij er voor om niet de kachel aan te laten maken, lekkel onder de wol te duiken! Maar niet voordat we gegeten hebben en de "paleisger" bezocht hebben waar we de Australiers, Peter en Nathalie ontmoeten en met een leuk clubje een paar biertjes wegtikken! Ondertussen kunnen Bas en Peter het aardig vinden met elkaar en Bas fixt dat wanneer hun weer in Sidney zijn (rond half december) wij bij hun langs gaan! Ze vinden het geweldig en we wisselen info uit! We zullen wel zien wat er van terecht komt, toch hebben Peter en Nat goede tips voor ons wat betreft Australie. Daar later ooit meer over!

De eerste nacht in een gertent. De bedden zijn echt kei en keihard! De inflatable matjes worden weer nuttig ingezet! Dan is het goed te doen. Maar goed, we zijn ook moe en een beetje gezellig van het bier enzow! 's Morgens om half vijf moet Bas pissen. Maar het is zo lekker warm in bed en in de tent zo koud... toch maar d'ruit. Achter de tent ff pissen. Bas schat dat het idd een graad of 5, 6 is. Christel besluit ook maar een poging te wagen en dat lukt ook zij is van de druk op de blaas af. Lekker terug het warme bedje in! Het slaapt echt heerlijk zo in de kou en in een lekker warm bedje. Goed geslapen dus en we gaan om 9 uur ontbijten. De meeste mensen hebben hier voor het excursiepakket gekozen, wij niet. En we zijn blij ook, want het heeft een erg hoog schoolreisjes-gehalte. Wij gaan een hike maken naar een berg die veel lijkt op een schildpad en daarom ook Trutle-Rock word genoemd! Hoe verzin je het!
We hebben eenlunchpakketje meegekregen van het resort. Een soort shoarmapannekoekjes met komkommer en tomaatjes! Heerlijk en wel nodig ook na 10 kilometer lopen tussen de koeienstront. We liepen echt tussen de koeien, yaks, geiten, schapen en paarden. Die lopen hier allemaal vrij rond en grazen hier en daar wat in kuddes. Wederom een geweldige ervaring. Achter die schildpadberg ligt ook nog een klooster en daar wil Bas graag naar toe. Na wat gediscussieer wint Bas en gaan we op pad. Het blijkt nog een hele tippel, de berg op! Maar stug doorzetten! Uiteindelijk halen we het klooster en het is prachtig! Toch blijven we niet lang en gaan weer op de terugweg. Al met al hebben we toch zo'n 25 kilometer gelopen en dat voelen we dan ook! Uitgeput komen we bij onze ger aan. Dan blijkt dat het warmwater stuk is... goed, wat dan? Uiteindelijk mogen we in een van de (nieuwe) huisjes douchen. Heerlijk lekker warm water! Daarna is het weer etenstijd! Het eten is hier echt lekker en goed verzorgd. Het personeel is zeer attent en vriendelijk. Dat valt hier zowiezo op. De mensen zijn echt heel erg vriendelijk en aardig. Je voelt je hier op je gemak!
's Avonds nog wat gedronken en naar het mandje! Wederom een heerlijke nacht gehad! We zijn wel een beetje abrupt wakker geschrokken. Gisterochtend hadden we onze vuile was aangeboden en prompt staat het meisje deze ochtend in de ger naast mijn bed met de schone was! Perfect gewassen en we kunnen er voorlopig weer tegenaan!

Vandaag wordt een soort rustdag. We werden wakker met de paarden grazend in de voortuin op nog geen 5 meter afstand! Echt geweldig (we gebruiken dit woord vaak, maar het kan niet anders!). Pas om 9.30 uur ontbeten we. De andere groep gaat weer op schoolreisje en wij zwaaien hen uit!

Om 11 uur lopen we naar het dorpje aan de overkant van de weg... zo'n 35 minuten lopen! Daar aangekomen, worden we direct door de vrouw des huizes uitgenodigd om in haar ger een schaaltje yakyoghurt met kaaskoekjes te komen eten. Het valt in het geheel niet tegen! Het is heerlijk en lijkt sterk op onze eigen magere yoghurt van de appieheijn. We mogen de hele boerderij bekijken en er zijn zelfs wat yakkalfjes te zien! Erg leuk en ontroerend allemaal. Het kleine meisje van de familie krijgt van Bas een ballon en ze vindt het geweldig. Bas laat nog wat extra ballonnen achter. Vervolgens lopen we weer terug, want om 1300 uur is de lunch! Wederom goed te doen! Daarna gaan we internetten via de satteliet, een beetje traag, maar het werkt! Het resultaat lezen jullie nu trouwens! ;-))

Tussen 1500 en 1600 is de schoolklas weer terug en gaan we met Arjan en Petra nog een beetje de berg in onze achtertuin op. En dat is ongeveer nu!

Morgen om 5.30 uur ontbijt. Om 6.00 uur de bus in naar het station voor de trein naar Peking. Het laatste gedeelte van deze prachtige reis! Daarover later meer!

Groetjes,

Bas & Christel!