Vrijdag 15 februari 2008 (dag 169)
We staan op en gaan ontbijten. Onze campingbuurman komt een praatje maken en geeft ons de tip om ook naar Wilsons Promontory NP te gaan. Ok, we zullen zien. We willen vandaag eerst een stukje langs de kust rijden en dan morgen aan de Great Alpine Road beginnen.
Na het ontbijt breken we ons kampje weer op. Althans Bas haalt de stekker uit de stroompaal en we rijden weg. We rijden in een paar uur tijd naar Wilsons Promontory. Het is inderdaad erg mooi. We gaan er even kijken. Toch besluiten we hier niet te overnachten, het is nog vroeg in de middag. En in wandelen hebben we niet zoveel trek op het moment. We rijden via de mooie weg terug naar de highway. Christel heeft ondertussen een camping gevonden in Toora, een dorpje aan de Gibbsland Highway.
Later in de middag komen we daar aan. We hebben geluk, want ze hebben nog maar 1 plaatsje met stroom. Waarom is het zo druk dan? Er is een golftoernooi hier in de buurt. Kamperen die gasten dan? Ja, want hier in Australie kampeert eigenlijk iedereen en is golf niet per definitie een 'elite sport'.
Christel stopt wat kleren in de wasmachine en daarna lopen we de berg op recht achter de camping. Er loopt een koe en een apaca (een soort lama) rond. Ze zijn vriendelijk en Bas is gelijk vrienden. Niet gek, want hij heeft een paar boterhammen meegenomen om te voeren.
Boven op de berg staat een bankje waar we plaats nemen. We genieten van het uitzicht. We kijken recht op de zee en Wilsons Promontory. Dan komt er een man aanlopen die uitgeput is. Ja, het is nog een hele klim. Hij gaat ook zitten en we maken een praatje. Hij komt uit Malta maar woont al 40 jaar hier in Australie. We kletsen nog wat en lopen daarna weer terug naar beneden. We aaien de dieren nog even en dan zijn we weer bij de camper.
Het is weer etenstijd. We hebben nog pasta van Neil, dus die warmen we op. Smaakt prima! Daarna komen de buren thuis. Het zijn golfers, maar inderdaad niet echt elite. We maken een praatje en de vrouw blijkt in Nederland geboren te zijn. Ze spreekt nog een heel klein beetje Nederlands. Grappig. De man biedt Bas een biertje aan. We kletsen nog meer en dan begint het een beetje fris te worden. De man geeft Bas de rest van z'n six-pack bier. Kadootje. In de camper kaarten we nog wat en niet veel later zoeken we ons bed maar weer eens op...
Zaterdag 16 februari 2008 (dag 170)
Na het ontbijt maken we nog een praatje met een man die nieuwsgierig is naar ons en daarna gaan we weer op pad.
In Bairnsdale doen we nog even boodschappen bij de Woolies. Daarna gaan we de Great Alpine Road op. Het is prachtig. Bekijk de foto's maar! We rijden dwars door de bergen. Soms erg stijl en niet geschkt voor vrachtauto's en caravans. Na een paar uur toeren door de haarspeldbochten komen we aan in Bright. Een dorpje verder op, Porepunkah, heeft een camping. Daar parkeren we camper weer. We hebben een plekje recht aan een riviertje. Er mooi en leuk.
's Avonds kokerellen we in de camper en eten alles smakelijk op. We spelen een potje kaart voor de verandering en gaan op tijd naar bed. We zijn moe!
Zondag 17 februari 2008 (dag 171)
We worden laat wakker. Hierdoor vertrekken we pas om half elf van de camping. Geeft niks, we hebben toch geen afspraken!
We rijden de Great Alpine Road helemaal af tot aan Wangaratta. Via onze eigen toeristische route rijden we verder naar Albury. Dat ligt net over de grens in New South Wales. We lunchen heel ongezond bij de KFC. Daar bellen we ook met Peter en Ellen. Dat zijn vrienden van de ouders van Christel. Ze wonen in Sydney en we willen ze opzoeken. Ellen neemt op en we spreken af dat ze met Peter overlegt voor volgende week. Wordt vervolgt.
We rijden weer verder en komen na een uurtje uit bij Lake Hume. Het is nog vroeg in de middag. Maar we hebben eigenlijk wel zin om hier te blijven. Het is tevens ook erg mooi weer. We krijgen een plaatsje met uitzicht over het meer. Niet verkeerd!
's Middags lopen we over de dam. De dam is precies op de grens tussen Victoria en New South Wales. In het water stikt het van de schildpadden. En op de rand van de dam zitten pelikanen.
Terug op de camping trakteren we onszelf op een ijsje. Lekker afkoelen in 40 graden! We kuieren over de camping op ons gemak terug naar de camper. We hebben overburen gekregen. Het zijn drie Australische stellen met caravans. We kijken hoe ze het allemaal doen met die caravans. Blijft leuk kijk-vermaak altijd.
Na het avondeten zitten we bij de camper wat te lezen en te kletsen. Dan komt een van de mannen van de overkant naar ons toe ennodigt ons uit om bij hun te komen zitten. Dat doen we. We kletsen tot in de late uurtjes over reizen, Australie en Nederland. Erg gezellig allemaal.
Maandag 18 februari 2008 (dag 172)
We zijn weer eens lekker laat wakker. Met de overburen kletsen we nog wat over Canberra. Een stel heeft daar jarenlang een hotel gehad. Ze geven ons tips over wat we allemaal kunnen doen daar. Prima! Daarna worden we vriendelijk uitgezwaaid.
We gaan weer op pad. Via de bergen rijden we verder. Onderweg komen we een elektriciteit centrale tegen. Er is een bezoekerscentrum waar we parkeren. Het station heeft Murray 1. Het blijkt onderdeel te zijn van een van de grootste projecten in Australie en misschien wel de wereld: The Snowy Mountians Scheme. Via een ingenieus buizen/tunnelstelsel door de bergen heen, wordt het (smelt)water uit de bergen gedirigeerd. Het gaat naar verschillen bassins (meren). Dan wordt het water via drie grote buizen naar Murray 1 geloodst. Daar drijft het water 10 grote generatoren aan. Daarna stroomt het water naar Murray 2 en wordt het weer een keer gebruikt. Erg interessant allemaal. Meer info: http://www.snowyhydro.com.au/ en http://en.wikipedia.org/wiki/Snowy_Mountains_Scheme.
Via haarspeldbochten en prachtige uitzichten rijden we verder door de bergen. Na een paar uur komen we aan in Thredbo. Een van de skigebieden van Australie. Hier ligt ook Mount Kosciuszko, hoogste berg van Australie. Hij meet 2228 meter. Niet echt super hoog, maar toch. Het is te laat om een wandeling er naar toe te maken. We besluiten door te rijden naar Jindabyne waar een camping is.
's Avonds kletsen we wat met de buren en we nemen een bubbelbad. Tja, het was een erg luxe camping deze keer. We bubbelen wat en nemen ook nog een sauna-tje. Doen we anders nooooit! Toch wel lekker hoor! Daarna doen we niet veel meer en gaan lekker slapen!
Dinsdag 19 februari 2008 (dag 173)
We staan extreem vroeg op. Om 8 uur! We ontbijten vlug en verlaten de camping. We rijden terug naar Thredbo. Na een half uurtje rijden komen we daar aan. We nemen de stoeltjeslift naar boven. Daar wacht ons een wandeling van 6,5 kilometer naar de bergtop. Het is goed te doen. Het is prachtig hier. Veel bergplanten en mooie uitzichten. Het is niet de alpen, maar zeker niet minder mooi. Na anderhalf uur komen we boven aan. We eten ons meegebrachte boterhammen op en maken wat foto's. De terugtocht doen we in een uurtje. Bergaf dus... Met de stoeltjeslift weer naar beneden. Daar pakken we de camper weer en rijden verder.
Na een paar uur door de bergen slingeren komen we aan in Cooma. Daar lunchen we bij de Subway. Heerlijke broodjes daar. Ook gooien we hier de tank even vol en rijden we richting Canberra.
Aan het eind van de middag komen we aan in Canberra. Er is een camping op 6 kilometer van het centrum. Daar parkeren we de camper en installeren we ons weer.
's Avonds willen we een bus naar het centrum nemen. Als we aankomen bij de halte rijdt de bus net weg. Helaas. Die bus was wel erg op tijd. Vijf minuten te vroeg... Volgende bus een uur later. Dat doen we dus niet. We bellen een taxi en die brengt ons keurig naar het centrum.
Daar lopen we wat rond. Het valt ons op dat het hier wel erg zakelijk allemaal is. Heel anders dan in Adelaide, Melbourne of Sydney. Wel eten we heerlijk bij een Italiaan. Daarna nemen we een bus terug naar de camping. De buschauffeur geeft ons de tip om morgen een dagkaart te nemen buiten de spitsuren. Die is voordelig en is geldig na 9 uur maar niet tussen half vijf en zes 's avonds. Prima, daar kunnen wij mee leven.
We lopen de donkere weg naar de camping in. Halverwege hoort Bas een auto aankomen. We gaan precies in de lampen lopen zodat ze ons zien. Precies op dat moment kruist een kangaroo ons pad. Op nog geen meter afstand! De auto stopt keurig en rijdt weer verder. Wij zijn net zo beduust als de kangaroo, die aan de overkant blijft zitten en ons bekijkt. Het is een groot beest. Zeker 2 meter hoog. Bas durft het toch niet aan om er naar toe te gaan. We lopen weer verder. De kangaroo ook. Best een gave ervaring!
Terug op de camping duurt het niet lang voordat we gaan slapen... dromen over kangaroos...
Woensdag 20 februari 2008 (dag 174)
We nemen de bus van 10 uur. We stappen uit in de buurt van het Technologisch Museum: Questacon. Het is erg interactief. We doen vanalles. We laten ons rondzwieren en ballen gooien tegelijkertijd en we vallen van 3 meter omlaag zonder ons te bezeren. Allemaal natuurkunde. Hier vermaken we ons de hele ochtend.
Daarna lopen we naar het Parlement House. We lopen naar binnen. Het is best druk. We zien de zaal van de Senaat. De zaal van het Parlement is wel open, maar erg druk en je moet door allerlei beveiliging. Daar hebben we nu niet zo'n trek in allemaal. We bekijken de portretten van kennelijk belangrijke mensen en daarna lopen we weer naar buiten.
We pakken de bus naar Civic, het 'gezellige' stadshart van Canberra. We lopen daar wat rond en besluiten eerst even terug te gaan naar de camping voor een douche. Het is erg warm en we stinken!
Op de camping aangekomen douchen en verkleden we ons. We relaxen even en om zeven uur nemen we weer de bus naar Civic. We eten bij een Indiaas resaturant. Daarna kuieren we nog wat rond en houden het voor gezien!
We gaan weer terug naar de camping met de bus van negen uur. Daar drinken we nog wat gaan we slapen...
Groetjes,
Bas & Christel!
Check de foto updates:
http://picasaweb.google.com/bastelmania
maandag 25 februari 2008
donderdag 14 februari 2008
Great Ocean Road en Melbourne
Maandag 11 februari 2008 (dag 165)
We staan weer op tijd op. Ontbijten doen we met lekkere abrikozen jam! Vandaag is ons doel Warrnambool. Brett heeft ons de tips gegeven om in Mount Gambier naar het Blue Lake te gaan. Dat is een kratermeer met erg blauw water.
We rijden er naar toe en inderdaad het is prachtig. Een bijzonder kleur blauw. Ze gebruiken dit water om het stadje te voorzien van drinkwater.
Daarna gaan we onze route volgen. Onderweg doen we nog de Piccaninnie Ponds aan. Ook dat is een tip van Brett. Deze ponds, een soort vennen, zijn diep en gevuld met kraakhelder water. Erg bijzonder om te zien. Er zijn ook twee duikers die de boel gaan verkennen. We maken ook nog een praatje met de begeleider van de duikers.
In Portland lunchen we. Een grappig plaatsje met een behoorlijke haven. Na de lunch zetten we koers naar Warrnambool. Daar doen we eerst boodschappen en daarna zoeken we een camping op.
In de winkel hebben we allemaal lekkere dingetjes gekocht. Olijfjes, gedroogde tomaatjes, etc. We trekken een flesje wijn open en genieten van het weer!
Tegen de avond maken we kennis met onze buren. Een stel uit Oostenrijk, Martin en Valeska. We kletsen en drinken bier. Het is gezellig. De mannen gaan koken en de vrouwen dekken de tafel. Na het eten hebben we pannekoeken met abrikozen jam als toetje. Het wordt gezellig tot in de late uurtjes...
Dinsdag 12 februari 2008 (dag 166)
Wij staan pas om half tien op. De Oostenrijkers zijn al veel eerder uit de veren. Ze staan klaar om te vertrekken. We nemen afscheid en daarna een douche...;-)) Na het douchen ontbijten we op het gemak.
Vandaag gaan we starten met de Great Ocean Road. Dat is een weg die van Warrnambool naar Geelong loopt (of andersom). De weg volgt precies de kust van limestone (zandsteen). De kust is erg mooi en erg afgesleten door de zee, regen en de wind. Dat geeft erg mooie plaatjes om te schieten. Wel is het erg druk met voornamelijk toeristen. Wij zijn dat ook, maar we vinden het wel een beetje jammer, we hadden het kunnen verwachten. Uiteraard doen we ook de Twaalf Apostelen aan. Een groep pilaren die in zee staan. Helemaal ge-erodeerd door het weer. We doen verder zowat elke uitkijk aan. De foto's spreken boekdelen.
Tussen de middag picknicken we in Port Campbell. Een klein, leuk en toeristisch plaatsje.
Aan het eind van de middag vinden we een camping in Apollo Bay. De camping is vol. Maar hij heeft nog wel een (ongezellig) plekje bij hem in de voortuin met stroom en voor half geld. Ach, het is maar voor 1 nacht. We doen het.
Het plekje valt wel mee en per slot van rekening regent het nu een beetje. Bas bakt de steaks en maakt de sla. Het smaakt echt heel erg lekker.
's Avonds is het fris en in de camper spelen we kaart. Daarna maken we het bed en lezen we nog wat voordat we in slaap vallen...
Woensdag 13 februari 2008 (dag 167)
Rudi en Karin, gefeliciteerd met jullie trouwdag!
We staan op en ontbijten. Vandaag vervolgen we de Great Ocean Road. Dit gedeelte is volgens ons het mooiste. Er zijn minder uitkijken, maar de weg volgt nu echt de kust en slingert lekker. De uitzichten op zee zijn prachtig!
Na een paar uur rijden passeren we Geelong. Dat is een grotere plaats zo'n 85 kilometer voor Melbourne. In Geelong lunchen we bij de Mac. Daarna rijden we door naar Melbourne.
Zo'n negen kilometer van het stadscentrum vinden we een camping. Dat is ver, maar er stopt een bus recht voor de deur. Tevens is dit ook de dichtstbijzijnde camping.
We parkeren de camper en pakken gelijk een bus naar het centrum. We lopen eigenlijk zomaar wat rond en proeven van het Melbournse stadsleven. Het is een leuke, mooie stad.
's Avonds gaan we naar de Griekse straat. Daar eten we lekker Grieks. Ook al weer lang geleden. Het smaakt anders dan bij ons, maar zeker niet minder lekker! Na het toetje nemen we de bus weer terug naar de camping...
Donderdag 14 februari 2008 (dag 168)
We worden om een uur of negen wakker. Op staan, douchen en ontbijten. Het regent... Als we klaar zijn voor vertrek stopt het met regenen. Mooi! We pakken weer de bus en een half uur later staan we op Queen Victoria Market. Een markt met allerlei kraampjes met snuisterijen en groenten. Wij vinden het toch altijd weer leuk om daar overheen te struinen.
Na de markt lopen we naar de City Circle Tram. Dat zijn oude originele trams die rond het stadhart rijden. We stappen in en rijden een stuk mee. Bij Chinatown stappen we uit en lunchen we bij een Thai. Daarna stappen we weer op een tram en stappen nu uit bij het Flinders Street Station. Daar pakken we de brug naar de Southbank Promenade. Ziet er erg gezellig uit allemaal. We doen ook de St. Pauls Cathedral aan. Een mooie kerk.
Verder lopen we zomaar wat rond. We zien een poster hangen van de film: 'Jumper'. Het is nog vroeg in de middag en we hebben wel zin in een filmpje. We zoeken de biscoop op en de film begint om 15.10 uur. Mooi dan hebben we nog even tijd om te internetten. Daar werken we een stuk weblog bij.
De film was wel grappig, niet supergoed, maar leuk vermaak. We zijn weer uitgerust en kunnen er weer tegenaan. We flaneren wat door de winkelstraten en aan het eind van de middag vinden we weer een internetcafe. Daar maken we onze weblog af. Dat is dus nu!
Zometeen wat eten ergens en dan de bus weer terug naar de camping. Morgen gaan we via de bergen richting Canberra, de hoofdstad van Australie...
Tot de volgende keer!
Groetjes,
Bas & Christel!
Check alle foto's op: http://picasaweb.google.com/bastelmania
We staan weer op tijd op. Ontbijten doen we met lekkere abrikozen jam! Vandaag is ons doel Warrnambool. Brett heeft ons de tips gegeven om in Mount Gambier naar het Blue Lake te gaan. Dat is een kratermeer met erg blauw water.
We rijden er naar toe en inderdaad het is prachtig. Een bijzonder kleur blauw. Ze gebruiken dit water om het stadje te voorzien van drinkwater.
Daarna gaan we onze route volgen. Onderweg doen we nog de Piccaninnie Ponds aan. Ook dat is een tip van Brett. Deze ponds, een soort vennen, zijn diep en gevuld met kraakhelder water. Erg bijzonder om te zien. Er zijn ook twee duikers die de boel gaan verkennen. We maken ook nog een praatje met de begeleider van de duikers.
In Portland lunchen we. Een grappig plaatsje met een behoorlijke haven. Na de lunch zetten we koers naar Warrnambool. Daar doen we eerst boodschappen en daarna zoeken we een camping op.
In de winkel hebben we allemaal lekkere dingetjes gekocht. Olijfjes, gedroogde tomaatjes, etc. We trekken een flesje wijn open en genieten van het weer!
Tegen de avond maken we kennis met onze buren. Een stel uit Oostenrijk, Martin en Valeska. We kletsen en drinken bier. Het is gezellig. De mannen gaan koken en de vrouwen dekken de tafel. Na het eten hebben we pannekoeken met abrikozen jam als toetje. Het wordt gezellig tot in de late uurtjes...
Dinsdag 12 februari 2008 (dag 166)
Wij staan pas om half tien op. De Oostenrijkers zijn al veel eerder uit de veren. Ze staan klaar om te vertrekken. We nemen afscheid en daarna een douche...;-)) Na het douchen ontbijten we op het gemak.
Vandaag gaan we starten met de Great Ocean Road. Dat is een weg die van Warrnambool naar Geelong loopt (of andersom). De weg volgt precies de kust van limestone (zandsteen). De kust is erg mooi en erg afgesleten door de zee, regen en de wind. Dat geeft erg mooie plaatjes om te schieten. Wel is het erg druk met voornamelijk toeristen. Wij zijn dat ook, maar we vinden het wel een beetje jammer, we hadden het kunnen verwachten. Uiteraard doen we ook de Twaalf Apostelen aan. Een groep pilaren die in zee staan. Helemaal ge-erodeerd door het weer. We doen verder zowat elke uitkijk aan. De foto's spreken boekdelen.
Tussen de middag picknicken we in Port Campbell. Een klein, leuk en toeristisch plaatsje.
Aan het eind van de middag vinden we een camping in Apollo Bay. De camping is vol. Maar hij heeft nog wel een (ongezellig) plekje bij hem in de voortuin met stroom en voor half geld. Ach, het is maar voor 1 nacht. We doen het.
Het plekje valt wel mee en per slot van rekening regent het nu een beetje. Bas bakt de steaks en maakt de sla. Het smaakt echt heel erg lekker.
's Avonds is het fris en in de camper spelen we kaart. Daarna maken we het bed en lezen we nog wat voordat we in slaap vallen...
Woensdag 13 februari 2008 (dag 167)
Rudi en Karin, gefeliciteerd met jullie trouwdag!
We staan op en ontbijten. Vandaag vervolgen we de Great Ocean Road. Dit gedeelte is volgens ons het mooiste. Er zijn minder uitkijken, maar de weg volgt nu echt de kust en slingert lekker. De uitzichten op zee zijn prachtig!
Na een paar uur rijden passeren we Geelong. Dat is een grotere plaats zo'n 85 kilometer voor Melbourne. In Geelong lunchen we bij de Mac. Daarna rijden we door naar Melbourne.
Zo'n negen kilometer van het stadscentrum vinden we een camping. Dat is ver, maar er stopt een bus recht voor de deur. Tevens is dit ook de dichtstbijzijnde camping.
We parkeren de camper en pakken gelijk een bus naar het centrum. We lopen eigenlijk zomaar wat rond en proeven van het Melbournse stadsleven. Het is een leuke, mooie stad.
's Avonds gaan we naar de Griekse straat. Daar eten we lekker Grieks. Ook al weer lang geleden. Het smaakt anders dan bij ons, maar zeker niet minder lekker! Na het toetje nemen we de bus weer terug naar de camping...
Donderdag 14 februari 2008 (dag 168)
We worden om een uur of negen wakker. Op staan, douchen en ontbijten. Het regent... Als we klaar zijn voor vertrek stopt het met regenen. Mooi! We pakken weer de bus en een half uur later staan we op Queen Victoria Market. Een markt met allerlei kraampjes met snuisterijen en groenten. Wij vinden het toch altijd weer leuk om daar overheen te struinen.
Na de markt lopen we naar de City Circle Tram. Dat zijn oude originele trams die rond het stadhart rijden. We stappen in en rijden een stuk mee. Bij Chinatown stappen we uit en lunchen we bij een Thai. Daarna stappen we weer op een tram en stappen nu uit bij het Flinders Street Station. Daar pakken we de brug naar de Southbank Promenade. Ziet er erg gezellig uit allemaal. We doen ook de St. Pauls Cathedral aan. Een mooie kerk.
Verder lopen we zomaar wat rond. We zien een poster hangen van de film: 'Jumper'. Het is nog vroeg in de middag en we hebben wel zin in een filmpje. We zoeken de biscoop op en de film begint om 15.10 uur. Mooi dan hebben we nog even tijd om te internetten. Daar werken we een stuk weblog bij.
De film was wel grappig, niet supergoed, maar leuk vermaak. We zijn weer uitgerust en kunnen er weer tegenaan. We flaneren wat door de winkelstraten en aan het eind van de middag vinden we weer een internetcafe. Daar maken we onze weblog af. Dat is dus nu!
Zometeen wat eten ergens en dan de bus weer terug naar de camping. Morgen gaan we via de bergen richting Canberra, de hoofdstad van Australie...
Tot de volgende keer!
Groetjes,
Bas & Christel!
Check alle foto's op: http://picasaweb.google.com/bastelmania
Murray Bridge en de boerderij...
Woensdag 6 februari 2008 (dag 160)
Om 10 uur rijden we weer. Gisteravond hebben we Ome Wim gebeld en gezegd dat we die kant weer opkomen. Geen punt we zijn van harte welkom!
Het is maar een uur of twee rijden van Loxton naar Murray Bridge. Daar gaan we eerst naar de bakker voor wat lekkers bij de koffie. Ook gaan we langs de slijter voor een lekkere fles whisky voor Ome Wim.
Als we bij Ome Wim aankomen treffen we daar geheel toevallig(!) ook zijn kleindochter Julie. Zij is een dochter van de overleden zoon Bill. Ome Wim heeft heel goed contact met haar en heeft haar de avond van te voren gebeld dat wij kwamen. Dus zodoende was Julie ook bij Ome Wim.
We kletsen lekker met z'n allen. We vertellen wat we allemaal meegemaakt hebben. Julie vertelt dat ze met een schapenboer is getrouwd en dus op een echte Australische farm woont. Ze hebben twee kinderen Teagan (9) en Phoebe (7).
Wij zijn wel erg geinteresseerd in het boerenleven van Australie. Hoe gaat dat dan allemaal met die schapen. Hoe groot is het. Hoe ver van de bewoonde wereld. En nog meer van die vragen. Julie nodigt ons uit om langs te komen. Dan kunnen we het allemaal zelf zien. Ze vindt het erg leuk om familie uit Nederland te ontmoeten. Ook zij is erg geinteresseerd in ons.
Omdat het nu erg druk is met schapenscheren, heeft Brett, haar man, weinig tijd. Maar van het weekend zijn jullie van harte welkom. Hmm, dan hebben we dus nog twee dagen te gaan. Christel stelt voor om samen met Ome Wim naar het Fleurieu Peninsula onder Adelaide te gaan. En vrijdag zien we wel wat we gaan doen. Goed plan! Doen we! Ome Wim is door het dolle heen, hij vindt het fantastisch dat we een paar dagen blijven.
Julie gaat snel weg, want haar kinderen wachten bij de schoolbushalte.
De rest van de middag kletsen we lekker. Christel draait een wasje. Bas gaat naar de kapper. En daarna gaan Ome Wim en Bas aan de whisky. Goed geregeld allemaal.
's Avonds eten we lekkere beenham. Ome Wim heeft het speciaal voor ons in
huis gehaald. We komen hier niks tekort!
Na het eten kijken we lekker tv en kletsen. Ome Wim en Bas hebben het wel erg naar hun zin met de whisky. Het wordt hoog tijd om naar bed te gaan...
Donderdag 7 februari 2008 (dag 161)
We worden lekker laat wakker. Om half tien gaan de eerste luikjes open. Ome Wim is al lang wakker en heeft ook alvast maar ontbeten. Wij gaan eerst even douchen en daarna vallen we aan op het ontbijt.
Nadat de ochtendhonger is gestild stappen we gedrie-en in onze camper en gaan we op pad. Vandaag gaan we het Fleurieu Peninsula aandoen. Dat is een schiereiland onder Adelaide. We rijden, de snelweg mijdend, eerst naar Strathalbyn en dan naar Victor Harbour. Een mooie route door het platte land en de heuvels van Adelaide (The Adelaide Hills). Als we het schiereiland naderen zien we de oceaan al liggen. Helaas is het wel een erg bewolkte dag. Vervolgens rijden we langs de kust naar Cape Jervis. Daar vertrekt de ferry naar Kangaroo Island. Daar gaan we deze reis niet naar toe. Wel kijken we daar even en maken we een praatje met een paar mannen die daar staan.
De kust volgend komen we aan in Normanville. De magen knorren: Tijd voor lunch! Ome Wim gaat aan de traditionele 'Fish and Chips'. Wij nemen allebei een Camel Burger. Ja, van echt kamelenvlees. Smaakt prima!
Na de lunch rijden we naar Reynella. Daar gaan we op zoek naar een van de grootste wijnboeren van Australie: Hardys. Na even zoeken, vinden we het. We parkeren de camper en gaan naar de shop. Helaas doen ze geen toers. Maar dit is wel het hoofdkantoor van Hardys. Toch geinig. Alle flessen worden hier gebotteld.
Wij gaan dan maar wijnproeven. Ome Wim is geen wijndrinker, maar hij lust wel graag een portje. Die gaat hij proeven. Wij de wijn.
Van de vijf wijnen die we proeven, vinden we er twee echt heel lekker. Christel grapt dat dat wel de duursten zullen zijn. Dat klopt! We vinden het toch wel erg duur, dus we twijfelen of we er wel een zullen kopen. Ome Wim heeft ondertussen al een fles port uitgezocht. Ook een hele dure. Hij zegt dat hij die samen met onze wijn afrekent. Wij zeggen dat hij niet zo gek moet doen! Toch staat hij er op. Hij vindt dat wij hem al de hele dag mee op sleeptouw nemen en hij vindt dat prachtig. Dus we moeten de wijn aannemen. Ok, dan maar!
Na Reynella willen we wederom niet over de snelweg terug naar Murray Bridge. Ome Wim weet nog wel een weggetje. Toch is het al meer dan 20 jaar geleden dat hij hier geweest is en er is veel veranderd. Volgens Ome Wim moeten we niet naar Blackwood, volgens de kaart van Christel wel. We geven Ome Wim het voordeel van de twijfel. Later gaan we inderdaad toch een beetje de verkeerde kant op. Er is veel veranderd...
Toch is de route erg mooi, zo via Clarendon. We rijden nu echt door de Adelaide Hills. Bas vindt het prima, kan hij lekker bochtjes nemen met de camper. Ome Wim en Christel zetten zich schrap...
Tegen het eind van de middag zijn we weer terug in Murray Bridge. Eerst gaan we boodschappen doen. We kopen lekkere steak en een bloemkool. Christel gaat haar fameuze bloemkoolschotel maken. Lekker uit de oven met veel kaas. Da's lang geleden!
Ome Wim en Bas nemen een neutje. Christel prepareerd alles in de keuken. Een uurtje later zitten we alles lekker op te eten. Goed en lekker hoor! Ome Wim eet zijn vingers er bij op! De steak is ook heerlijk. Het vlees smaakt op de een of andere manier hier in Australie erg goed!
's Avonds maken we het niet te laat. Ome Wim is helemaal op en gaat al om kwart over negen naar bed. Wij eigenlijk niet veel later. We lezen nog wat in de camper en daarna vallen we ook in slaap.
Vrijdag 8 februari (dag 162)
Iedereen slaapt lekker uit. Vandaag hebben we geen strakke plannen. We ontbijten en daarna kijken we in de stratenatlas. Ome Wim heeft wel een idee. We rijden langs de Murray River naar Wellington en dan met het pontje over en dan via Tailem Bend terug. Wij vinden het best.
Zoals gezegd rijden we deze route. We volgen de rivier en na een uurtje of wat komen we aan in Tailem Bend. Ome Wim herrinert zich dat hier een soort openlucht museum is: 'Old Tailem Bend'. Mee dat hij dat zegt staan er grote borden en we slaan af.
In 'Old Tailem Bend' proberen ze vroeger te bewaren. Er staan veel oude huizen en het lijkt net of de tijd inderdaad heeft stilgestaan hier. Er zijn straatjes met bakkers, slagerijen, benzinestations, een bioscoop en allerlei andere winkeltjes. Ook staan er veel oude auto's en vrachtwagens. Er staat zelfs een van de eerste treinstellen van Australie. Ome Wim, die we ondertussen 'Pop' moeten noemen, dat is opa op z'n Australisch, weet niet of hij de hele route kan lopen. Bas zegt dat hij de rolstoel wel meeneemt.
In een paar uur tijd lopen we het hele terrein rond. Hier en daar is het echt oud en een beetje slecht onderhouden voor een museum, vinden we. Toch is het wel interessant allemaal. Later komt er ook nog een man die zegt dat hij een demonstratie gaat geven met oude grammafonen. Heel interessant en Ome Wim weet zich nog veel te herinneren. Ook heeft hij veel verhalen over hoe het vroeger in Australie was.
Ondertussen zijn we rond en Bas heeft de hele tijd voor Jan L*l met die rolstoel rond gelopen. Ome Wim is te eigenwijs om te gaan zitten in dat ding. Maar goed, agge mar leut et!
Op de terugweg gaan we nog even langs de winkel en doen we inkopen voor het avondeten. Vandaag wordt het gestoofde witlof... lekker!
Bas belt 's middags nog even met Ricky. Hij vraagt of we vanavond langs kunnen komen op de koffie en of hij even gebruik mag maken van haar computer. Geen punt. We zijn van harte welkom!
Zo gezegd rijden we 's avonds naar Neil en Ricky in Mypolonga. Ze zijn weer zeer enthousiast en Neil vertelt weer honderduit. We drinken thee en koffie en eten van de taart die we meegenomen hebben. Bas gaat ondertussen wat foto's op de website zetten. Christel klets lekker met Ricky en Neil laat alle foto's zien die in huis zijn.
Tegen elven nemen we afscheid. Wellicht zien we ze volgende maand in Nederland. Wie weet. Wij rijden nu terug naar Murray Bridge. Ome Wim slaapt al zowat! Neil stopt ons nog even 3 bakken met zelfgemaakte macaroni toe.
Zaterdag 9 februari 2008 (dag 163)
We staan betijds op. We douchen en ontbijten en daarna gaan we naar de winkel. Voor Julie en haar familie nemen we lekkere dingen mee van de bakker en Ome Wim koopt een fles Baileys en een six-pack bier.
Tegen elven zetten we koers naar Moorlands. Dat is een dorpje net achter Tailem Bend. Op de Malee Highway slaan we af naar een zandweg. Dan is het nog 10 kilometer naar hun boerderij.
Als we aankomen staan ze al te wachten. We maken kennis met Brett, Teagan en Phoebe. Ook Julei zien we weer uiteraard. Eerst kletsen we wat en dan gaat Julie de keuken in om de lunch klaar te maken. Ze hebben speciaal voor de gelegenheid een lam geslacht (Nee, het zijn geen moslims!).
Brett legt uit dat ze wolschapen (Merino's) en vleesschapen houden. Ondertussen lopen we naar de schuren en laat hij al het materieel zien wat ze gebruiken. Hij heeft ongeveer 80 vierkante kilometer land. Dat klinkt veel, maar dat is voor Australische begrippen maar klein. Een keer per jaar zetten ze op een derde deel graan. Het andere jaar staan daar dan weer de schapen. Zo gaat dat rond en houden ze goede grond.
De lunch smaakt heerlijk. Echt vers schapenvlees. Om je vingers bij op te eten! Julie heeft ook nog een pasta- en aardappelschotel gemaakt. Ook dat smaakt heerlijk. We worden verwend!
Na de lunch gaan we naar de buurman, 10 kilometer verder op. Brett heeft speciaal voor ons geregeld dat daar twee schapen staan die geschoren moeten worden. Het ene schaap wordt geschoren via een oude techniek en de tweede op de meer moderne wijze. Het gaat te ver om dat hier allemaal uit te leggen, laat staan dat we dat allemaal nog weten. Wel hebben we er de nodige foto's van gemaakt. Het was erg interessant en boeiend om te zien. Dit was echt!
Na het schapenscheren moet het materiaal schoongemaakt worden en de messen worden weer geslepen. Brett heeft ondertussen zijn speeltje aan ons laten zien. In een klein schuurtje staat een zelfgebouwde buggy. Eerst gaat Brett met zijn dochters een rondje rijden. Daarna is Bas aan de beurt. We scheuren echt superhard over de zandweg op hun terrein. We springen over heuveltjes en nemen haakse bochten. Lekker driften! Daarna is Christel aan de beurt. Ook zij geniet er van. Dan zegt Brett dat Bas ook wel even mag rijden. Dat laat hij zich geen tweede keer zeggen. Bas springt in het ding en scheurt over de zandwegen. Echt super gaaf! Kicken!!
Na de buggy laten de meiden hun quad-bikes zien. Ze hebben allebei zo'n vierwiel motortje. Ze laten eerst zien wat ze allemaal kunnen. Daarna mogen ook wij weer lekker scheuren. Gaaf hoor zo op die quadjes rijden!
Dan is het tijd voor een biertje. We kletsen lekker en drinken en eten wat. Ze vinden het geweldig dat we er zijn. Ze krijgen niet zo snel bezoek uit Nederland.
Julie maakt het avondeten klaar. We eten frietjes en vis. Brett is een tijd geleden samen met een vriend wezen vissen. De vis wordt op de bbq bereid. Het smaakt allemaal heerlijk!
's Avonds kletsen we tot in de late uurtjes onder het genot van port en wijn en wat versnaperingen. Daarna is het bedtijd...
Zondag 10 februari 2008 (dag 164)
We worden op tijd wakker. Brett staat al 'bacon & eggs' klaar te maken op de bbq. Julie is in de keuken in de weer. Ome Wim heeft de luie stoel al weer gevonden.
We ontbijten dus lekker met eieren en spek! Het zo veel dat we het allemaal niet op kunnen. Na het ontbijt gaan we met Brett, Teagan en Phoebe achter op de 'Ut' (spreek uit: 'Joet') het land verkennen. Een 'ut' is kort voor utilization vehicle, das in goed Nederlands gewoon een pick-up truck.
We doen dat 's ochtends omdat dan de schapen nog actief zijn. Later in de dag als het heter wordt dan zoeken ze de schaduw op en doen ze maar weinig.
Brett kruipt achter het stuur en wij staan met ons viertjes achterop. We rijden nu de paddocks in. De paddocks zijn eigenlijk de weilanden. Het hele terrein is verdeeld in een aantal van deze paddocks. Brett doet zijn rondje en vertelt vanallus. Ook wij hebben de nodige vragen. We controleren de watervoorziening. Daarna tellen we schapen, en we vallen niet in slaap. Ook de hekken worden gecontroleerd. Brett laat zien waar de kangaroo's onder het hek door kruipen en waar een vos zijn kuil had.
Al met al zijn we meer dan twee uur bezig om een deel van het terrein te zien en de drie schapenkuddes te controleren. Wederom een interessante ervaring. Brett vindt het ook geweldig om het allemaal te vertellen.
Als we weer terug zijn drinken we nog wat. Daarna wordt het tijd om te gaan. We willen hier nog wel langer blijven, maar we moeten door. Zo gaat dat nu eenmaal als je aan het reizen bent. Je komt en je gaat weer.
We hebben erg genoten van dit weekend. Ook hebben we veel gezien en geleerd van het Australische boerenleven. Brett vertelt ons ook nog wat verhalen over schapenscheren in de echte outback. Daar hebben boeren zoveel land als Nederland groot is...
We nemen uitgebreid afscheid en we beloven terug te komen. Hun beloven dat ze een keer naar Nederland komen. Ook nemen we hier afscheid van Ome Wim. Er worden weer wat traantjes gepinkt. We krijgen nog vanallus mee. Zelfgemaakte abrikozen jam, verse eieren en gemarineerde steak.
Nu moeten we toch echt gaan! We rijden weg en worden vriendelijk uitgezwaaid. Stiekum hebben wij het ook zwaar. Soms valt afscheid nemen niet mee...
Brett heeft ons nog wat tips gegeven hoe we het beste kunnen rijden naar Mount Gambier. Dat wordt ons doel van vandaag. Via de highway (dat is hier gewoon twee-baans, tegenliggers) rijden we in 4,5 uur tijd daar naar toe, ruim 450 kilometer. We nemen een camping en eten de macaroni van Neil. Smaakt heerlijk.
's Avonds maken we een praatje met onze buren en drinken wat. Daarna is het weer bedtijd. We zijn moe!
Groetjes,
Bas & Christel!
Om 10 uur rijden we weer. Gisteravond hebben we Ome Wim gebeld en gezegd dat we die kant weer opkomen. Geen punt we zijn van harte welkom!
Het is maar een uur of twee rijden van Loxton naar Murray Bridge. Daar gaan we eerst naar de bakker voor wat lekkers bij de koffie. Ook gaan we langs de slijter voor een lekkere fles whisky voor Ome Wim.
Als we bij Ome Wim aankomen treffen we daar geheel toevallig(!) ook zijn kleindochter Julie. Zij is een dochter van de overleden zoon Bill. Ome Wim heeft heel goed contact met haar en heeft haar de avond van te voren gebeld dat wij kwamen. Dus zodoende was Julie ook bij Ome Wim.
We kletsen lekker met z'n allen. We vertellen wat we allemaal meegemaakt hebben. Julie vertelt dat ze met een schapenboer is getrouwd en dus op een echte Australische farm woont. Ze hebben twee kinderen Teagan (9) en Phoebe (7).
Wij zijn wel erg geinteresseerd in het boerenleven van Australie. Hoe gaat dat dan allemaal met die schapen. Hoe groot is het. Hoe ver van de bewoonde wereld. En nog meer van die vragen. Julie nodigt ons uit om langs te komen. Dan kunnen we het allemaal zelf zien. Ze vindt het erg leuk om familie uit Nederland te ontmoeten. Ook zij is erg geinteresseerd in ons.
Omdat het nu erg druk is met schapenscheren, heeft Brett, haar man, weinig tijd. Maar van het weekend zijn jullie van harte welkom. Hmm, dan hebben we dus nog twee dagen te gaan. Christel stelt voor om samen met Ome Wim naar het Fleurieu Peninsula onder Adelaide te gaan. En vrijdag zien we wel wat we gaan doen. Goed plan! Doen we! Ome Wim is door het dolle heen, hij vindt het fantastisch dat we een paar dagen blijven.
Julie gaat snel weg, want haar kinderen wachten bij de schoolbushalte.
De rest van de middag kletsen we lekker. Christel draait een wasje. Bas gaat naar de kapper. En daarna gaan Ome Wim en Bas aan de whisky. Goed geregeld allemaal.
's Avonds eten we lekkere beenham. Ome Wim heeft het speciaal voor ons in
huis gehaald. We komen hier niks tekort!
Na het eten kijken we lekker tv en kletsen. Ome Wim en Bas hebben het wel erg naar hun zin met de whisky. Het wordt hoog tijd om naar bed te gaan...
Donderdag 7 februari 2008 (dag 161)
We worden lekker laat wakker. Om half tien gaan de eerste luikjes open. Ome Wim is al lang wakker en heeft ook alvast maar ontbeten. Wij gaan eerst even douchen en daarna vallen we aan op het ontbijt.
Nadat de ochtendhonger is gestild stappen we gedrie-en in onze camper en gaan we op pad. Vandaag gaan we het Fleurieu Peninsula aandoen. Dat is een schiereiland onder Adelaide. We rijden, de snelweg mijdend, eerst naar Strathalbyn en dan naar Victor Harbour. Een mooie route door het platte land en de heuvels van Adelaide (The Adelaide Hills). Als we het schiereiland naderen zien we de oceaan al liggen. Helaas is het wel een erg bewolkte dag. Vervolgens rijden we langs de kust naar Cape Jervis. Daar vertrekt de ferry naar Kangaroo Island. Daar gaan we deze reis niet naar toe. Wel kijken we daar even en maken we een praatje met een paar mannen die daar staan.
De kust volgend komen we aan in Normanville. De magen knorren: Tijd voor lunch! Ome Wim gaat aan de traditionele 'Fish and Chips'. Wij nemen allebei een Camel Burger. Ja, van echt kamelenvlees. Smaakt prima!
Na de lunch rijden we naar Reynella. Daar gaan we op zoek naar een van de grootste wijnboeren van Australie: Hardys. Na even zoeken, vinden we het. We parkeren de camper en gaan naar de shop. Helaas doen ze geen toers. Maar dit is wel het hoofdkantoor van Hardys. Toch geinig. Alle flessen worden hier gebotteld.
Wij gaan dan maar wijnproeven. Ome Wim is geen wijndrinker, maar hij lust wel graag een portje. Die gaat hij proeven. Wij de wijn.
Van de vijf wijnen die we proeven, vinden we er twee echt heel lekker. Christel grapt dat dat wel de duursten zullen zijn. Dat klopt! We vinden het toch wel erg duur, dus we twijfelen of we er wel een zullen kopen. Ome Wim heeft ondertussen al een fles port uitgezocht. Ook een hele dure. Hij zegt dat hij die samen met onze wijn afrekent. Wij zeggen dat hij niet zo gek moet doen! Toch staat hij er op. Hij vindt dat wij hem al de hele dag mee op sleeptouw nemen en hij vindt dat prachtig. Dus we moeten de wijn aannemen. Ok, dan maar!
Na Reynella willen we wederom niet over de snelweg terug naar Murray Bridge. Ome Wim weet nog wel een weggetje. Toch is het al meer dan 20 jaar geleden dat hij hier geweest is en er is veel veranderd. Volgens Ome Wim moeten we niet naar Blackwood, volgens de kaart van Christel wel. We geven Ome Wim het voordeel van de twijfel. Later gaan we inderdaad toch een beetje de verkeerde kant op. Er is veel veranderd...
Toch is de route erg mooi, zo via Clarendon. We rijden nu echt door de Adelaide Hills. Bas vindt het prima, kan hij lekker bochtjes nemen met de camper. Ome Wim en Christel zetten zich schrap...
Tegen het eind van de middag zijn we weer terug in Murray Bridge. Eerst gaan we boodschappen doen. We kopen lekkere steak en een bloemkool. Christel gaat haar fameuze bloemkoolschotel maken. Lekker uit de oven met veel kaas. Da's lang geleden!
Ome Wim en Bas nemen een neutje. Christel prepareerd alles in de keuken. Een uurtje later zitten we alles lekker op te eten. Goed en lekker hoor! Ome Wim eet zijn vingers er bij op! De steak is ook heerlijk. Het vlees smaakt op de een of andere manier hier in Australie erg goed!
's Avonds maken we het niet te laat. Ome Wim is helemaal op en gaat al om kwart over negen naar bed. Wij eigenlijk niet veel later. We lezen nog wat in de camper en daarna vallen we ook in slaap.
Vrijdag 8 februari (dag 162)
Iedereen slaapt lekker uit. Vandaag hebben we geen strakke plannen. We ontbijten en daarna kijken we in de stratenatlas. Ome Wim heeft wel een idee. We rijden langs de Murray River naar Wellington en dan met het pontje over en dan via Tailem Bend terug. Wij vinden het best.
Zoals gezegd rijden we deze route. We volgen de rivier en na een uurtje of wat komen we aan in Tailem Bend. Ome Wim herrinert zich dat hier een soort openlucht museum is: 'Old Tailem Bend'. Mee dat hij dat zegt staan er grote borden en we slaan af.
In 'Old Tailem Bend' proberen ze vroeger te bewaren. Er staan veel oude huizen en het lijkt net of de tijd inderdaad heeft stilgestaan hier. Er zijn straatjes met bakkers, slagerijen, benzinestations, een bioscoop en allerlei andere winkeltjes. Ook staan er veel oude auto's en vrachtwagens. Er staat zelfs een van de eerste treinstellen van Australie. Ome Wim, die we ondertussen 'Pop' moeten noemen, dat is opa op z'n Australisch, weet niet of hij de hele route kan lopen. Bas zegt dat hij de rolstoel wel meeneemt.
In een paar uur tijd lopen we het hele terrein rond. Hier en daar is het echt oud en een beetje slecht onderhouden voor een museum, vinden we. Toch is het wel interessant allemaal. Later komt er ook nog een man die zegt dat hij een demonstratie gaat geven met oude grammafonen. Heel interessant en Ome Wim weet zich nog veel te herinneren. Ook heeft hij veel verhalen over hoe het vroeger in Australie was.
Ondertussen zijn we rond en Bas heeft de hele tijd voor Jan L*l met die rolstoel rond gelopen. Ome Wim is te eigenwijs om te gaan zitten in dat ding. Maar goed, agge mar leut et!
Op de terugweg gaan we nog even langs de winkel en doen we inkopen voor het avondeten. Vandaag wordt het gestoofde witlof... lekker!
Bas belt 's middags nog even met Ricky. Hij vraagt of we vanavond langs kunnen komen op de koffie en of hij even gebruik mag maken van haar computer. Geen punt. We zijn van harte welkom!
Zo gezegd rijden we 's avonds naar Neil en Ricky in Mypolonga. Ze zijn weer zeer enthousiast en Neil vertelt weer honderduit. We drinken thee en koffie en eten van de taart die we meegenomen hebben. Bas gaat ondertussen wat foto's op de website zetten. Christel klets lekker met Ricky en Neil laat alle foto's zien die in huis zijn.
Tegen elven nemen we afscheid. Wellicht zien we ze volgende maand in Nederland. Wie weet. Wij rijden nu terug naar Murray Bridge. Ome Wim slaapt al zowat! Neil stopt ons nog even 3 bakken met zelfgemaakte macaroni toe.
Zaterdag 9 februari 2008 (dag 163)
We staan betijds op. We douchen en ontbijten en daarna gaan we naar de winkel. Voor Julie en haar familie nemen we lekkere dingen mee van de bakker en Ome Wim koopt een fles Baileys en een six-pack bier.
Tegen elven zetten we koers naar Moorlands. Dat is een dorpje net achter Tailem Bend. Op de Malee Highway slaan we af naar een zandweg. Dan is het nog 10 kilometer naar hun boerderij.
Als we aankomen staan ze al te wachten. We maken kennis met Brett, Teagan en Phoebe. Ook Julei zien we weer uiteraard. Eerst kletsen we wat en dan gaat Julie de keuken in om de lunch klaar te maken. Ze hebben speciaal voor de gelegenheid een lam geslacht (Nee, het zijn geen moslims!).
Brett legt uit dat ze wolschapen (Merino's) en vleesschapen houden. Ondertussen lopen we naar de schuren en laat hij al het materieel zien wat ze gebruiken. Hij heeft ongeveer 80 vierkante kilometer land. Dat klinkt veel, maar dat is voor Australische begrippen maar klein. Een keer per jaar zetten ze op een derde deel graan. Het andere jaar staan daar dan weer de schapen. Zo gaat dat rond en houden ze goede grond.
De lunch smaakt heerlijk. Echt vers schapenvlees. Om je vingers bij op te eten! Julie heeft ook nog een pasta- en aardappelschotel gemaakt. Ook dat smaakt heerlijk. We worden verwend!
Na de lunch gaan we naar de buurman, 10 kilometer verder op. Brett heeft speciaal voor ons geregeld dat daar twee schapen staan die geschoren moeten worden. Het ene schaap wordt geschoren via een oude techniek en de tweede op de meer moderne wijze. Het gaat te ver om dat hier allemaal uit te leggen, laat staan dat we dat allemaal nog weten. Wel hebben we er de nodige foto's van gemaakt. Het was erg interessant en boeiend om te zien. Dit was echt!
Na het schapenscheren moet het materiaal schoongemaakt worden en de messen worden weer geslepen. Brett heeft ondertussen zijn speeltje aan ons laten zien. In een klein schuurtje staat een zelfgebouwde buggy. Eerst gaat Brett met zijn dochters een rondje rijden. Daarna is Bas aan de beurt. We scheuren echt superhard over de zandweg op hun terrein. We springen over heuveltjes en nemen haakse bochten. Lekker driften! Daarna is Christel aan de beurt. Ook zij geniet er van. Dan zegt Brett dat Bas ook wel even mag rijden. Dat laat hij zich geen tweede keer zeggen. Bas springt in het ding en scheurt over de zandwegen. Echt super gaaf! Kicken!!
Na de buggy laten de meiden hun quad-bikes zien. Ze hebben allebei zo'n vierwiel motortje. Ze laten eerst zien wat ze allemaal kunnen. Daarna mogen ook wij weer lekker scheuren. Gaaf hoor zo op die quadjes rijden!
Dan is het tijd voor een biertje. We kletsen lekker en drinken en eten wat. Ze vinden het geweldig dat we er zijn. Ze krijgen niet zo snel bezoek uit Nederland.
Julie maakt het avondeten klaar. We eten frietjes en vis. Brett is een tijd geleden samen met een vriend wezen vissen. De vis wordt op de bbq bereid. Het smaakt allemaal heerlijk!
's Avonds kletsen we tot in de late uurtjes onder het genot van port en wijn en wat versnaperingen. Daarna is het bedtijd...
Zondag 10 februari 2008 (dag 164)
We worden op tijd wakker. Brett staat al 'bacon & eggs' klaar te maken op de bbq. Julie is in de keuken in de weer. Ome Wim heeft de luie stoel al weer gevonden.
We ontbijten dus lekker met eieren en spek! Het zo veel dat we het allemaal niet op kunnen. Na het ontbijt gaan we met Brett, Teagan en Phoebe achter op de 'Ut' (spreek uit: 'Joet') het land verkennen. Een 'ut' is kort voor utilization vehicle, das in goed Nederlands gewoon een pick-up truck.
We doen dat 's ochtends omdat dan de schapen nog actief zijn. Later in de dag als het heter wordt dan zoeken ze de schaduw op en doen ze maar weinig.
Brett kruipt achter het stuur en wij staan met ons viertjes achterop. We rijden nu de paddocks in. De paddocks zijn eigenlijk de weilanden. Het hele terrein is verdeeld in een aantal van deze paddocks. Brett doet zijn rondje en vertelt vanallus. Ook wij hebben de nodige vragen. We controleren de watervoorziening. Daarna tellen we schapen, en we vallen niet in slaap. Ook de hekken worden gecontroleerd. Brett laat zien waar de kangaroo's onder het hek door kruipen en waar een vos zijn kuil had.
Al met al zijn we meer dan twee uur bezig om een deel van het terrein te zien en de drie schapenkuddes te controleren. Wederom een interessante ervaring. Brett vindt het ook geweldig om het allemaal te vertellen.
Als we weer terug zijn drinken we nog wat. Daarna wordt het tijd om te gaan. We willen hier nog wel langer blijven, maar we moeten door. Zo gaat dat nu eenmaal als je aan het reizen bent. Je komt en je gaat weer.
We hebben erg genoten van dit weekend. Ook hebben we veel gezien en geleerd van het Australische boerenleven. Brett vertelt ons ook nog wat verhalen over schapenscheren in de echte outback. Daar hebben boeren zoveel land als Nederland groot is...
We nemen uitgebreid afscheid en we beloven terug te komen. Hun beloven dat ze een keer naar Nederland komen. Ook nemen we hier afscheid van Ome Wim. Er worden weer wat traantjes gepinkt. We krijgen nog vanallus mee. Zelfgemaakte abrikozen jam, verse eieren en gemarineerde steak.
Nu moeten we toch echt gaan! We rijden weg en worden vriendelijk uitgezwaaid. Stiekum hebben wij het ook zwaar. Soms valt afscheid nemen niet mee...
Brett heeft ons nog wat tips gegeven hoe we het beste kunnen rijden naar Mount Gambier. Dat wordt ons doel van vandaag. Via de highway (dat is hier gewoon twee-baans, tegenliggers) rijden we in 4,5 uur tijd daar naar toe, ruim 450 kilometer. We nemen een camping en eten de macaroni van Neil. Smaakt heerlijk.
's Avonds maken we een praatje met onze buren en drinken wat. Daarna is het weer bedtijd. We zijn moe!
Groetjes,
Bas & Christel!
woensdag 13 februari 2008
Flinders Ranges en Broken Hill
Vrijdag 1 februari 2008 (dag 155)
's Ochtends ontbijten we heerlijk bij Ome Wim met onder andere leverworst! We nemen uitgebreid afscheid van Ome Wim. Er worden zelfs traantjes gepinkt. We vonden het heel erg leuk en bijzonder. We spreken nog wel af dat als we terug komen van Broken Hill en weer richting Murray Bridge gaan, dat we misschien langskomen, maar dat we dat niet (kunnen) beloven. Allemaal best.
Maar eerst moeten we inkopen gaan doen. We rijden naar de Woolworths (soort Appie Heijn) in Murray Bridge. Als we daar binnen zijn komen we Ome Wim weer tegen (toeval?). Na het boodschappen doen drinken we nog wat met z'n drietjes. Daarna rijden we naar de liquor store voor wat blikjes bier en wijn. Daar komen we Ome Wim weer tegen. Deze keer wil hij de wijn betalen. Nu is het toch wel de laatste keer dat we elkaar voorlopig zien.
Nu gaan we richting de Barossa Valley. Dat is een prachtige wijnstreek boven Adelaide. Neil en Ome Wim hebben ons allerlei routes gegeven om daar te komen. Het is inderdaad een prachtige weg om langs te rijden.
In de Barossa gaan we wijn proeven bij Seppeltsfield. Vroeger was dit een Duitse tabakboer die naar Australie is geemigreerd. Wijn was toch een beter product dan tabak kennelijk. We doen een toer. Die gaat meer over de geschiedenis van Seppelt dan over het proces van wijn maken. Toch wel interessant. Daarna proeven we een paar wijnen en kopen we er ook een paar.
Na het wijnproeven rijden we naar Clare (ja, Bas mocht nog best rijden!). Daar vinden we een camping en parkeren we de camper. We doen niet veel. Kaarten en lezen en wijn drinken.
Zaterdag 2 februari 2008 (dag 156)
We gaan weer op pad. Nu gaan we naar Flinders Ranges. Dat is een Nationaal Park. Na een paar uur door de wijnvelden rijden verandert het landsschap naar meer en meer bomen. Uiteindelijk rijden we het park binnen. We zien veel kangaroo's en wallabies. Aan het einde van de verharde weg is een camping in Wilpena. Daar installeren we ons. Het is nog vroeg in de middag en we eten kaas, worst en pate en we drinken heerlijke wijn zo midden in de natuur.
Als Bas op een gegeven moment terug komt van de wc ziet hij achter de camper een wallaby zitten. Het beestje ziet Bas heus wel en trekt zich er maar weinig van aan. Dan komt het naar de andere kant van de camper. Onder de camper staat een teiltje met water. Daar maakt het handig gebruik van en begint te drinken. Voor ons erg leuk om te zien. We maken gelijk maar foto's. De wallaby wordt nu nieuwsgierig wat er allemaal te vinden is IN de camper. Dat is niet de bedoeling. We mogen de wallaby gewoon aaien. Het vindt alles best. Een erg leuke ervaring. Als er niets meer te halen valt, gaat tie weer weg.
's Avonds eten we wat en gaan we op tijd naar bed...
Zondag 3 februari 2008 (dag 157)
We staan op en maken ontbijt. Bas gaat de waterkoker vullen. Zodra de kraan loopt zit er een wallaby met jonkie (een Joey) naast hem. Moeders begint gelijk uit de waterkoker te drinken. Christel komt met twee schaaltjes aan en Bas vult ze met water. De twee maken er goed gebruik van. De foto's zijn goed gelukt. Ook deze mogen we weer gewoon aaien. Lekker zacht. Erg leuke en vriendelijke beestjes. Je kunt wel merken dat ze hier mensen gewend zijn.
Na het ontbijt rijden we weer verder. We passeren eerst het zonne-energie veld van Wilpena. Daarna rijden we via de outback naar Broken Hill. Het is echt desolaat hier. Veel oranje en veel niks. Af en toe komen we een road train tegen. Ook zien we veel kleine oranje wervelwindjes. Vlak voor we bij Broken Hill zijn komen we nog een zandstorm tegen. Toch moeten we daar doorheen. Gelukkig zonder problemen. Wel weer een ervaring!
In Broken Hill vinden we een camping en installeren we ons weer. 's Avonds eten we wat en spelen we een portje kaart. Daarna gaan we maar weer eens slapen...
Maandag 4 februari 2008 (dag 158)
We slapen uit en blijven vandaag in een om Broken Hill. Eerst is Silverton aan de beurt. Broken Hill staat bekend om de Flying Doctors, maar is eigenlijk een zilvermijn stad. Indertijd is hier veel uit de grond gehaald. Er zijn zelfs nu nog een aantal mijnen die actief ge-exploiteerd worden.
Silverton ligt echt in de outback. Het is erg warm en stoffig. Eigenlijk een soort Ghost-City. We rijden naar een uitkijk en daarna rijden we naar een reservoir. Dat is speciaal afgedamd en dient als waterbekken voor Broken Hill en omgeving.
In Broken Hill gaan we ook nog naar een uitkijk. Hier kun je zien waar de mijnen liggen en welke nog actief zijn. Daarna gaan we naar de Flying Doctors. Dat ligt (duh!) bij de luchthaven. Eigenlijk een klein vliegveldje.
We betalen entree en mogen naar binnen, alle inkomsten gaan rechtstreeks naar het vliegtuig. Er is een museum en een filmzaal. Het museum vertelt over het ontstaan. Best interessant allemaal. Ook de film is interessant. Dan mogen we ook de hangar bekijken. Er is een vliegtuig in onderhoud en ligt zowat helemaal uit elkaar.
De mijn en school of the air zijn gesloten voor publiek momenteel. Dus daar hebben we pech mee. We gaan boodschappen doen.
's Avonds bbq-en we en drinken weer lekker wijn.
Dinsdag 5 februari 2008 (dag 159)
We staan op en ontbijten. Na het ontbijt rijden we naar Mildura. Dat is een paar honderd kilometer naar het zuiden. We rijden eigenlijk zowat de hele dag door de outback. Wel leuk, maar ook saai. Het gaat nu allemaal erg op elkaar lijken.
Vlak voordat we de staatsgrens van Victoria en South Australia passeren doen we nog even boodschappen. Een beetje dom van ons. Er is namelijk een fruitvlieg ban! Niet van groente of fruit mag de staatsgrens over. Ook wij worden aangehouden en moeten alles inleveren. Zo raken we onze tomaten, parprika en uien kwijt...
's Avonds komen we aan in Loxton. Daar doen we maar weer boodschappen. We eten wat en daarna wandelen we langs de Murray River. Het valt op dat hier veel vogels zijn. Bas voert ze broodkorstjes... ze worden beste maatjes...
We lezen nog wat en daarna vertrekken we weer naar dromenland...
Groetjes,
Bas & Christel
ps: ondertussen staan er al weer nieuwe foto's op de site!
bekijk ze hier: http://picasaweb.google.com/bastelmania
's Ochtends ontbijten we heerlijk bij Ome Wim met onder andere leverworst! We nemen uitgebreid afscheid van Ome Wim. Er worden zelfs traantjes gepinkt. We vonden het heel erg leuk en bijzonder. We spreken nog wel af dat als we terug komen van Broken Hill en weer richting Murray Bridge gaan, dat we misschien langskomen, maar dat we dat niet (kunnen) beloven. Allemaal best.
Maar eerst moeten we inkopen gaan doen. We rijden naar de Woolworths (soort Appie Heijn) in Murray Bridge. Als we daar binnen zijn komen we Ome Wim weer tegen (toeval?). Na het boodschappen doen drinken we nog wat met z'n drietjes. Daarna rijden we naar de liquor store voor wat blikjes bier en wijn. Daar komen we Ome Wim weer tegen. Deze keer wil hij de wijn betalen. Nu is het toch wel de laatste keer dat we elkaar voorlopig zien.
Nu gaan we richting de Barossa Valley. Dat is een prachtige wijnstreek boven Adelaide. Neil en Ome Wim hebben ons allerlei routes gegeven om daar te komen. Het is inderdaad een prachtige weg om langs te rijden.
In de Barossa gaan we wijn proeven bij Seppeltsfield. Vroeger was dit een Duitse tabakboer die naar Australie is geemigreerd. Wijn was toch een beter product dan tabak kennelijk. We doen een toer. Die gaat meer over de geschiedenis van Seppelt dan over het proces van wijn maken. Toch wel interessant. Daarna proeven we een paar wijnen en kopen we er ook een paar.
Na het wijnproeven rijden we naar Clare (ja, Bas mocht nog best rijden!). Daar vinden we een camping en parkeren we de camper. We doen niet veel. Kaarten en lezen en wijn drinken.
Zaterdag 2 februari 2008 (dag 156)
We gaan weer op pad. Nu gaan we naar Flinders Ranges. Dat is een Nationaal Park. Na een paar uur door de wijnvelden rijden verandert het landsschap naar meer en meer bomen. Uiteindelijk rijden we het park binnen. We zien veel kangaroo's en wallabies. Aan het einde van de verharde weg is een camping in Wilpena. Daar installeren we ons. Het is nog vroeg in de middag en we eten kaas, worst en pate en we drinken heerlijke wijn zo midden in de natuur.
Als Bas op een gegeven moment terug komt van de wc ziet hij achter de camper een wallaby zitten. Het beestje ziet Bas heus wel en trekt zich er maar weinig van aan. Dan komt het naar de andere kant van de camper. Onder de camper staat een teiltje met water. Daar maakt het handig gebruik van en begint te drinken. Voor ons erg leuk om te zien. We maken gelijk maar foto's. De wallaby wordt nu nieuwsgierig wat er allemaal te vinden is IN de camper. Dat is niet de bedoeling. We mogen de wallaby gewoon aaien. Het vindt alles best. Een erg leuke ervaring. Als er niets meer te halen valt, gaat tie weer weg.
's Avonds eten we wat en gaan we op tijd naar bed...
Zondag 3 februari 2008 (dag 157)
We staan op en maken ontbijt. Bas gaat de waterkoker vullen. Zodra de kraan loopt zit er een wallaby met jonkie (een Joey) naast hem. Moeders begint gelijk uit de waterkoker te drinken. Christel komt met twee schaaltjes aan en Bas vult ze met water. De twee maken er goed gebruik van. De foto's zijn goed gelukt. Ook deze mogen we weer gewoon aaien. Lekker zacht. Erg leuke en vriendelijke beestjes. Je kunt wel merken dat ze hier mensen gewend zijn.
Na het ontbijt rijden we weer verder. We passeren eerst het zonne-energie veld van Wilpena. Daarna rijden we via de outback naar Broken Hill. Het is echt desolaat hier. Veel oranje en veel niks. Af en toe komen we een road train tegen. Ook zien we veel kleine oranje wervelwindjes. Vlak voor we bij Broken Hill zijn komen we nog een zandstorm tegen. Toch moeten we daar doorheen. Gelukkig zonder problemen. Wel weer een ervaring!
In Broken Hill vinden we een camping en installeren we ons weer. 's Avonds eten we wat en spelen we een portje kaart. Daarna gaan we maar weer eens slapen...
Maandag 4 februari 2008 (dag 158)
We slapen uit en blijven vandaag in een om Broken Hill. Eerst is Silverton aan de beurt. Broken Hill staat bekend om de Flying Doctors, maar is eigenlijk een zilvermijn stad. Indertijd is hier veel uit de grond gehaald. Er zijn zelfs nu nog een aantal mijnen die actief ge-exploiteerd worden.
Silverton ligt echt in de outback. Het is erg warm en stoffig. Eigenlijk een soort Ghost-City. We rijden naar een uitkijk en daarna rijden we naar een reservoir. Dat is speciaal afgedamd en dient als waterbekken voor Broken Hill en omgeving.
In Broken Hill gaan we ook nog naar een uitkijk. Hier kun je zien waar de mijnen liggen en welke nog actief zijn. Daarna gaan we naar de Flying Doctors. Dat ligt (duh!) bij de luchthaven. Eigenlijk een klein vliegveldje.
We betalen entree en mogen naar binnen, alle inkomsten gaan rechtstreeks naar het vliegtuig. Er is een museum en een filmzaal. Het museum vertelt over het ontstaan. Best interessant allemaal. Ook de film is interessant. Dan mogen we ook de hangar bekijken. Er is een vliegtuig in onderhoud en ligt zowat helemaal uit elkaar.
De mijn en school of the air zijn gesloten voor publiek momenteel. Dus daar hebben we pech mee. We gaan boodschappen doen.
's Avonds bbq-en we en drinken weer lekker wijn.
Dinsdag 5 februari 2008 (dag 159)
We staan op en ontbijten. Na het ontbijt rijden we naar Mildura. Dat is een paar honderd kilometer naar het zuiden. We rijden eigenlijk zowat de hele dag door de outback. Wel leuk, maar ook saai. Het gaat nu allemaal erg op elkaar lijken.
Vlak voordat we de staatsgrens van Victoria en South Australia passeren doen we nog even boodschappen. Een beetje dom van ons. Er is namelijk een fruitvlieg ban! Niet van groente of fruit mag de staatsgrens over. Ook wij worden aangehouden en moeten alles inleveren. Zo raken we onze tomaten, parprika en uien kwijt...
's Avonds komen we aan in Loxton. Daar doen we maar weer boodschappen. We eten wat en daarna wandelen we langs de Murray River. Het valt op dat hier veel vogels zijn. Bas voert ze broodkorstjes... ze worden beste maatjes...
We lezen nog wat en daarna vertrekken we weer naar dromenland...
Groetjes,
Bas & Christel
ps: ondertussen staan er al weer nieuwe foto's op de site!
bekijk ze hier: http://picasaweb.google.com/bastelmania
Adelaide en Murray Bridge
Maandag 28 januari 2008 (dag 151 vervolg)
Na het internetten nemen we de bus terug richting de camping. We stappen uit bij de dichtstbijzijnde halte en daar is geheel toevallig ook een Thais afhaal restaurantje. We bestellen wat en eten dat lekker op de camping op.
's Avonds pakken we onze tassen maar weer eens in. Da's nog een heel gedoe. Je verzamelt toch best veel zo in al die maanden...
Na het inpakken zijn we moe en gaan we slapen. Morgen op tijd op om de camper in te leveren en voor de vlucht naar Adelaide!
Dinsdag 29 januari 2008 (dag 152)
Om 8 uur gaat de wekker. Niet echt nodig want we waren al wakker geworden van de regen...
Jammer, maar we gaan toch weg!
Na het ontbijt rijden we naar de camperverhuurder. We leveren de camper in zonder problemen. Daarna gaan we met de taxi naar de luchthaven op de hoek.
We checken in en hebben dan nog twee uur voordat onze vlucht gaat. Erg op tijd dus voor ons doen... ;-))
Uiteindelijk zitten we om 11.10 uur in het vliegtuig. En om 11.30 uur zitten we in de lucht!
Het is een rustige vlucht en we zien de outback. Erg oranje en erg eenzaam, maar wel fascinerend om te zien vanaf 10 kilometer hoogte.
Na 3 uur vliegen landen we om 15.00 uur op Adelaide. Een halfuur tijdsverschil dus met Queensland.
We laten ons door een taxi in het centrum van Adelaide afzetten. De taxi-chauffeur is een Griek en Bas haalt nog even z'n Grieks op. De vent vindt het prachtig. Hij vraagt naar welk hotel hij ons moet brengen. We hebben geen idee, want we hebben niks geboekt. Erg op de bonnefooi dus. Hij zet ons af in Hindley Street, midden in het centrum van Adelaide. Hij wijst wat hotels aan van duur tot goedkoop. Wij kiezen er een.
In het hotel nemen we eerst een lekkere douche en daarna gaan we het centrum eens verkennen. Hindley Street is een leuke straat met allerlei restaurantjes en hotelletjes. Ook hotelletjes voor slechts een middag...
Aan de andere kant van het kruispunt zit Rundle Mall. Dat is een autovrije-zone met alleen maar winkel, winkels en winkels. Van duur tot goedkoop. Hier kun je dus lekker shoppen. Wij niet, onze tassen zijn al zo zwaar!
's Avonds eten we bij een Italiaan een heerlijke pasta. Daarna pakken we een filmpje: 'American Gangster' met Denzel Washington. Goede film!
Tegen 10-en zijn we terug in het hotel. Daar kijken we nog wat tv en niet veel later zijn we in dromenland...
Woensdag 30 januari 2008 (dag 153)
We proberen wat uit te slapen, maar we zijn al om half negen wakker. We ontbijten met het ochtendjournaal, gezellig.
In de Lonely Planet staat een stadswandeling. We proberen deze wandeling vandaag te doen. Een beetje spoorzoeken door de stad dus.
Het is een leuke route en loopt via het casino verschillende parken in. Adelaide staat bekend om haar vele parken en kerken. Ook wandelen we door de botanische tuin. Erg mooi en er staat veel in bloei, het is hier per slot van rekening zomer! Via de botanische tuin komen we uit bij het National Wine Center of Australia. Hier wordt het hele wijnmaak-proces beschreven en uitgebeeld. Er is ook een heel verhaal over kurk en schroefdop. Allemaal erg interessant.
Na deze wandeling, lopen we via de winkelstraat terug naar het centrum. Hier lunchen we ergens. Na de lunch gaan we naar het South Australian Museum. Een leuk museum, maar voor ons wordt het allemaal meer van hetzelfde. We hebben nu al zoveel gezien, dat het nu een beetje saai wordt, die musea.
Terug in het hotel nemen we contact op met Ome Wim. Ome Wim is de broer van de opa van Christel. Een oom van Karin dus. Ome Wim woont al meer dan 50 jaar in Australia en heeft zo'n beetje overal gewoond. Nu woont hij in Murray Bridge, vlakbij Adelaide.
Hij vindt het geweldig dat we langs willen komen. Morgen halen we eerst de camper op en daarna rijden we naar Ome Wim. We zien wel wat er gebeurd.
's Avonds gaan we weer bij de Italiaan eten, dat was goed bevallen gisteren. We raken een beetje aan de praat met de eigenaar. Die woont ook al 40 jaar hier in Adelaide. Mooie verhalen allemaal.
Donderdag 31 januari 2008 (dag 154)
Om 10 uur nemen we de taxi naar Apollo, de camperverhuurder. We krijgen een mooiere en luxere camper dan we geboekt hebben. Wij vinden het prima, voor dezelfde prijs.
Na alle uitleg en voorzorgsmaatregelen rijden we via het centrum van Adelaide naar de highway op naar Murray Bridge.
Na een klein uurtje rijden komen we aan. Twee straatjes links en daar is een soort seniorenwoningencomplex. Het zijn wel allemaal lage losse huisjes. Het ziet er eigenlijk best leuk uit. We parkeren de camper op de bezoekersparkeerplaats en gaan op zoek naar huisje nummer 17.
Daar aangekomen zien we een oude man in een stoel zitten en tv kijken. Zodra hij ons ziet, springt hij uit de stoel en is zo blij als een kind. We maken kennis met Ome Wim. Ome Wim wordt in juli 86. Je zou het niet zeggen. Hij is nog erg kwiek.
Eerst kletsen we wat ongemakkelijk, maar zodra het ijs gebroken is gaan we allemaal los. Ome Wim spreekt een mengelmoes tussen Nederlands en Engels. Hij heeft soms erg veel moeite om de Nedelandse woorden te vinden. Ons maakt het niet uit. Wij zijn ondertussen van alle markten thuis.
Hij vraagt eigenlijk direct of we blijven vannacht en of we blijven eten. Hij vindt het erg leuk om op z'n oude dag familie uit Nederland te ontvangen. Wij weigeren niet.
Bas rijdt de camper naar het huisje toe en we sluiten de stroom aan. Ondertussen is de zoon van Ome Wim, Neil, op zijn motor aangekomen. Hij wist helemaal niet dat wij er waren, hij kwam gewoon zijn vader bezoeken. Ook Neil is door het dolle heen als hij ons ziet. Hij vindt het fantastisch om ons te ontmoeten. Wij vinden het ook prachtig om hun te ontmoeten. Er wordt honderduit over de familie en Australie vroeger en nu gepraat. Heerlijk! Als Neil weggaat, nodigt hij ons uit om vanavond op de koffie te komen. Hij pikt ons wel op. Prima!
Ome Wim heeft vanalles in huis gehaald. 's Avonds eten we Rode Kool en Rode Bietjes met Aardappelen. Hoe lang hebben we dat al niet gehad! Het smaakte heerlijk!!
Ome Wim en Bas gaan aan de whisky en Christel aan de Baileys. We kletsen nog meer.
Om half zeven staat Neil weer voor de deur. Hij rijdt ons rond door Murray Bridge en vertelt vanallus over hoe het vroeger was en wat het nu is. Ook rijden we over de brug die ontworpen is door een andere zoon van Ome Wim, Bill. Helaas is Bill 3 jaar geleden aan kanker overleden. Voor hun dus een belangrijke brug. Daarna rijden we via het platte land naar het huis van Neil.
Neil laat alles zien en we maken kennis met zijn vrouw Ricky. Ze heeft via Google Earth al uitgevogeld waar wij wonen. Ze vertellen dat ze in maart voor 4 weken naar Nederland komen.
Na veel verhalen, thee en port brengt Neil ons weer terug naar het huis van Ome Wim. Daar drinken we nog wat en gaan we naar bed. Welterusten.
Groetjes,
Bas & Christel
Na het internetten nemen we de bus terug richting de camping. We stappen uit bij de dichtstbijzijnde halte en daar is geheel toevallig ook een Thais afhaal restaurantje. We bestellen wat en eten dat lekker op de camping op.
's Avonds pakken we onze tassen maar weer eens in. Da's nog een heel gedoe. Je verzamelt toch best veel zo in al die maanden...
Na het inpakken zijn we moe en gaan we slapen. Morgen op tijd op om de camper in te leveren en voor de vlucht naar Adelaide!
Dinsdag 29 januari 2008 (dag 152)
Om 8 uur gaat de wekker. Niet echt nodig want we waren al wakker geworden van de regen...
Jammer, maar we gaan toch weg!
Na het ontbijt rijden we naar de camperverhuurder. We leveren de camper in zonder problemen. Daarna gaan we met de taxi naar de luchthaven op de hoek.
We checken in en hebben dan nog twee uur voordat onze vlucht gaat. Erg op tijd dus voor ons doen... ;-))
Uiteindelijk zitten we om 11.10 uur in het vliegtuig. En om 11.30 uur zitten we in de lucht!
Het is een rustige vlucht en we zien de outback. Erg oranje en erg eenzaam, maar wel fascinerend om te zien vanaf 10 kilometer hoogte.
Na 3 uur vliegen landen we om 15.00 uur op Adelaide. Een halfuur tijdsverschil dus met Queensland.
We laten ons door een taxi in het centrum van Adelaide afzetten. De taxi-chauffeur is een Griek en Bas haalt nog even z'n Grieks op. De vent vindt het prachtig. Hij vraagt naar welk hotel hij ons moet brengen. We hebben geen idee, want we hebben niks geboekt. Erg op de bonnefooi dus. Hij zet ons af in Hindley Street, midden in het centrum van Adelaide. Hij wijst wat hotels aan van duur tot goedkoop. Wij kiezen er een.
In het hotel nemen we eerst een lekkere douche en daarna gaan we het centrum eens verkennen. Hindley Street is een leuke straat met allerlei restaurantjes en hotelletjes. Ook hotelletjes voor slechts een middag...
Aan de andere kant van het kruispunt zit Rundle Mall. Dat is een autovrije-zone met alleen maar winkel, winkels en winkels. Van duur tot goedkoop. Hier kun je dus lekker shoppen. Wij niet, onze tassen zijn al zo zwaar!
's Avonds eten we bij een Italiaan een heerlijke pasta. Daarna pakken we een filmpje: 'American Gangster' met Denzel Washington. Goede film!
Tegen 10-en zijn we terug in het hotel. Daar kijken we nog wat tv en niet veel later zijn we in dromenland...
Woensdag 30 januari 2008 (dag 153)
We proberen wat uit te slapen, maar we zijn al om half negen wakker. We ontbijten met het ochtendjournaal, gezellig.
In de Lonely Planet staat een stadswandeling. We proberen deze wandeling vandaag te doen. Een beetje spoorzoeken door de stad dus.
Het is een leuke route en loopt via het casino verschillende parken in. Adelaide staat bekend om haar vele parken en kerken. Ook wandelen we door de botanische tuin. Erg mooi en er staat veel in bloei, het is hier per slot van rekening zomer! Via de botanische tuin komen we uit bij het National Wine Center of Australia. Hier wordt het hele wijnmaak-proces beschreven en uitgebeeld. Er is ook een heel verhaal over kurk en schroefdop. Allemaal erg interessant.
Na deze wandeling, lopen we via de winkelstraat terug naar het centrum. Hier lunchen we ergens. Na de lunch gaan we naar het South Australian Museum. Een leuk museum, maar voor ons wordt het allemaal meer van hetzelfde. We hebben nu al zoveel gezien, dat het nu een beetje saai wordt, die musea.
Terug in het hotel nemen we contact op met Ome Wim. Ome Wim is de broer van de opa van Christel. Een oom van Karin dus. Ome Wim woont al meer dan 50 jaar in Australia en heeft zo'n beetje overal gewoond. Nu woont hij in Murray Bridge, vlakbij Adelaide.
Hij vindt het geweldig dat we langs willen komen. Morgen halen we eerst de camper op en daarna rijden we naar Ome Wim. We zien wel wat er gebeurd.
's Avonds gaan we weer bij de Italiaan eten, dat was goed bevallen gisteren. We raken een beetje aan de praat met de eigenaar. Die woont ook al 40 jaar hier in Adelaide. Mooie verhalen allemaal.
Donderdag 31 januari 2008 (dag 154)
Om 10 uur nemen we de taxi naar Apollo, de camperverhuurder. We krijgen een mooiere en luxere camper dan we geboekt hebben. Wij vinden het prima, voor dezelfde prijs.
Na alle uitleg en voorzorgsmaatregelen rijden we via het centrum van Adelaide naar de highway op naar Murray Bridge.
Na een klein uurtje rijden komen we aan. Twee straatjes links en daar is een soort seniorenwoningencomplex. Het zijn wel allemaal lage losse huisjes. Het ziet er eigenlijk best leuk uit. We parkeren de camper op de bezoekersparkeerplaats en gaan op zoek naar huisje nummer 17.
Daar aangekomen zien we een oude man in een stoel zitten en tv kijken. Zodra hij ons ziet, springt hij uit de stoel en is zo blij als een kind. We maken kennis met Ome Wim. Ome Wim wordt in juli 86. Je zou het niet zeggen. Hij is nog erg kwiek.
Eerst kletsen we wat ongemakkelijk, maar zodra het ijs gebroken is gaan we allemaal los. Ome Wim spreekt een mengelmoes tussen Nederlands en Engels. Hij heeft soms erg veel moeite om de Nedelandse woorden te vinden. Ons maakt het niet uit. Wij zijn ondertussen van alle markten thuis.
Hij vraagt eigenlijk direct of we blijven vannacht en of we blijven eten. Hij vindt het erg leuk om op z'n oude dag familie uit Nederland te ontvangen. Wij weigeren niet.
Bas rijdt de camper naar het huisje toe en we sluiten de stroom aan. Ondertussen is de zoon van Ome Wim, Neil, op zijn motor aangekomen. Hij wist helemaal niet dat wij er waren, hij kwam gewoon zijn vader bezoeken. Ook Neil is door het dolle heen als hij ons ziet. Hij vindt het fantastisch om ons te ontmoeten. Wij vinden het ook prachtig om hun te ontmoeten. Er wordt honderduit over de familie en Australie vroeger en nu gepraat. Heerlijk! Als Neil weggaat, nodigt hij ons uit om vanavond op de koffie te komen. Hij pikt ons wel op. Prima!
Ome Wim heeft vanalles in huis gehaald. 's Avonds eten we Rode Kool en Rode Bietjes met Aardappelen. Hoe lang hebben we dat al niet gehad! Het smaakte heerlijk!!
Ome Wim en Bas gaan aan de whisky en Christel aan de Baileys. We kletsen nog meer.
Om half zeven staat Neil weer voor de deur. Hij rijdt ons rond door Murray Bridge en vertelt vanallus over hoe het vroeger was en wat het nu is. Ook rijden we over de brug die ontworpen is door een andere zoon van Ome Wim, Bill. Helaas is Bill 3 jaar geleden aan kanker overleden. Voor hun dus een belangrijke brug. Daarna rijden we via het platte land naar het huis van Neil.
Neil laat alles zien en we maken kennis met zijn vrouw Ricky. Ze heeft via Google Earth al uitgevogeld waar wij wonen. Ze vertellen dat ze in maart voor 4 weken naar Nederland komen.
Na veel verhalen, thee en port brengt Neil ons weer terug naar het huis van Ome Wim. Daar drinken we nog wat en gaan we naar bed. Welterusten.
Groetjes,
Bas & Christel
vrijdag 8 februari 2008
Nieuwe Foto's
Hoi Bloglezers,
Hier een klein berichtje vanuit Australië.
Helaas vinden we momenteel geen tijd om de weblog helemaal up-2-date te maken. Dat houden jullie van ons tegoed!
Het gaat heel goed met ons. We genieten met volle teugen van de laatste weken.
We hebben ondertussen de oud oom van Christel ontmoet in Murray Bridge, zo'n 80 kilometer ten oosten van Adelaide.
Dat is de broer van de vader van de moeder van Christel. Ome Wim woont al 51 jaar in Australie. Hij spreekt een mengelmoes van Nederlands en Engels, erg grappig. Hij is ondertussen 85 jaar, maar nog erg kwiek en gevat! 's Avonds hebben we ook zijn oudste zoon Neil en zijn vrouw Ricky ontmoet.
Na dat bezoek zijn we via de Barosso Valley (wijn!) naar Flinders Ranges gereden. Erg mooi en veel kangaroo's en wallibies. Daarna naar Broken Hill en zo weer terug naar Murray Bridge. We brengen nu twee dagen door met Ome Wim. Dat is erg lachen. Zo zijn we gisteren naar het Fleuri Peninsula geweest en vandaag om en rond Murray Bridge gereden. Nu zitten we weer bij Neil en Ricky en maakt Bas gebruik van hun internet om de laatste foto's te updaten.
Morgen gaan we naar een kleindochter van Ome Wim, July. Zij heeft samen met haar man een boerderij. Dus veel graan en schapen. We gaan alles zien en meemaken... zal ook wel weer erg leuk worden!
Ze vinden het allemaal erg leuk en interessantom bezoek uit Nederland te krijgen.
Nou, de foto's staan ondertussen weer op het internet. Bekijk ze hier en geniet er van.
Tot binnenkort met hopelijk meer gedetailleerd nieuws!
Groetjes,
Bas & Christel!
foto's: http://picasaweb.google.com/bastelmania
Hier een klein berichtje vanuit Australië.
Helaas vinden we momenteel geen tijd om de weblog helemaal up-2-date te maken. Dat houden jullie van ons tegoed!
Het gaat heel goed met ons. We genieten met volle teugen van de laatste weken.
We hebben ondertussen de oud oom van Christel ontmoet in Murray Bridge, zo'n 80 kilometer ten oosten van Adelaide.
Dat is de broer van de vader van de moeder van Christel. Ome Wim woont al 51 jaar in Australie. Hij spreekt een mengelmoes van Nederlands en Engels, erg grappig. Hij is ondertussen 85 jaar, maar nog erg kwiek en gevat! 's Avonds hebben we ook zijn oudste zoon Neil en zijn vrouw Ricky ontmoet.
Na dat bezoek zijn we via de Barosso Valley (wijn!) naar Flinders Ranges gereden. Erg mooi en veel kangaroo's en wallibies. Daarna naar Broken Hill en zo weer terug naar Murray Bridge. We brengen nu twee dagen door met Ome Wim. Dat is erg lachen. Zo zijn we gisteren naar het Fleuri Peninsula geweest en vandaag om en rond Murray Bridge gereden. Nu zitten we weer bij Neil en Ricky en maakt Bas gebruik van hun internet om de laatste foto's te updaten.
Morgen gaan we naar een kleindochter van Ome Wim, July. Zij heeft samen met haar man een boerderij. Dus veel graan en schapen. We gaan alles zien en meemaken... zal ook wel weer erg leuk worden!
Ze vinden het allemaal erg leuk en interessantom bezoek uit Nederland te krijgen.
Nou, de foto's staan ondertussen weer op het internet. Bekijk ze hier en geniet er van.
Tot binnenkort met hopelijk meer gedetailleerd nieuws!
Groetjes,
Bas & Christel!
foto's: http://picasaweb.google.com/bastelmania
Abonneren op:
Reacties (Atom)
