Donderdag 27 december 2007
We worden vroeg gewekt. Andrew maakt ons om half acht wakker. Hij gaat vissen met z'n vader en verwacht niet dat ze terug zijn voordat wij weg zijn. Da's een goede reden. We kleden ons gauw aan en nemen uitgebreid afscheid van Andrew en Bill. We bedanken ze voor deze fijne kerstdagen!
Als ze weg zijn gaan we douchen en pakken we onze spullen. Bas ruimt de bus weer in. Rose is ondertussen ook van de partij. Samen met haar ontbijten we met uitzicht op zee. Het is prachtig weer vandaag!
Om negen uur vertrekken we. Vandaag rijden we naar Rotorua. Daar zijn zwavelbaden. Dat gebied is nog erg vulkanisch. In het dorpje Takitaki lunchen we. Smaakt ook weer best.
In een paar uur tijd komen we aan in Rotorua. De zwavelbaden zijn eigenlijk net modderbaden, alleen bubbelen ze dan. De geur is net rotte eieren. Het stinkt dus naar zwavel! We rijden hier wat rond en bekijken vanalles.
We rijden weer verder en rijden nu meer in het binnenland. Onderweg komen we de Huka Falls tegen. Het water komt uit de bergen en is ijskoud! Maar ook dit is weer schitterend. Bekijk de foto's maar eens!
's Avonds komen we aan in Taupo. Daar ligt een groot kratermeer. We vinden een camping bovenop een berg die precies over dat meer uitkijkt. We kokkerellen weer lekker zelf. We spelen een potje kaart en gaan niet kort daarna slapen.
Vrijdag 28 december 2007
We gaan vandaag om een uur of half tien rijden. We willen vandaag dicht in de buurt van Wellington aankomen. Er is namelijk een stadscamping in Wellington, maar die kun je niet reserveren. We moeten daar morgenochtend dus op tijd zijn!
Via Napier, dat aan de kust ligt, rijden we het binnenland in. Het landschap waar we nu doorheen rijden is niet erg interessant. Het is wel mooi, maar dit hebben we al vaker gezien in Europa. Duitsland bijvoorbeeld. De wegen zijn hier ook bijna kaarsrecht. Het wordt eigenlijk alleen maar saaier. Het voordeel is, dat we een constante snelheid kunnen aanhouden, dus het schiet wel op!
We komen 's avonds aan in het plaatsje Otaki. We vinden een camping vlakbij het strand. We zijn nu weer aan de westkust van het noorder eiland. Op de camping komen we een Nederlands stel tegen. Ze zijn wat op leetfijd en maken een reis van twee maanden door Australie en Nieuw Zeeland. We horen ze een beetje uit over Australie.
We lopen 's avonds nog even over het strand en daarna maken we weer ons eigen potje eten! Na het afwassen spelen we nog een potje kaart en gaan op tijd slapen. Morgen willen we op tijd in Wellington zijn...
Zaterdag 29 december 2007
We staan vroeg op. De wekker gaat om half acht. We gaan douchen en we ontbijten. Om kwart voor negen rijden we de camping af. We tanken nog gauw even en om negen uur zetten we koers naar Wellington.
Binnen een uur komen we aan in Wellington. Doordat de wegen wat breder zijn kunnen we wat beter doorrijden. Samen met de kaart en de Lonely Planet vinden we zonder problemen de stadscamping.
We rijden de steile weg op. Halverwege is de receptie. Daar gaan we heen. We moeten zelf maar kijken of er plek is. Dat doen we. De camping is niet meer dan een kleine parkeerplaats. Op een klein grasveld staan wat tentjes. Eigenlijk is dit een backpackershostel.
We vinden een plekje voor de bus. We parkeren redelijk vlak. Het bed prepareren we alvast. De gordijnen doen we naar beneden zowel voor de zon als eventuele pottekijkers. We bekijken het sanitair. Dat ziet er nog niet eens slecht uit!
Bij de receptie melden we ons aan. We zitten op 10 minuten lopen van het centrum van Wellington. Morgenochtend om 8.25 uur hebben we de ferry naar Picton. Dat ligt op het zuider eiland.
In het centrum eten we wat. Daarna gaan we maar weer eens aan de slag met ons weblog en de fotoalbums. Tja, het reizen met een camper is heel wat anders dan backpacken in Azie. Hier heb je niet op elke camping internet.
Maar goed, voor nu zijn we weer bij. Jullie zijn weer op de hoogte van onze avonturen!
De foto's zijn ook weer bijgewerkt. Bekijk ze hier!
Helaas vinden we geen tijd om commentaren bij de foto's te zetten. Dat komt later nog wel eens!
Groetjes,
Bas & Christel
zaterdag 29 december 2007
Kerst in Nieuw Zeeland...
Dinsdag 25 december 2007 (1e kerstdag)
Vrolijk kerstfeest allemaal! Merry Christmas!! Ho ho!
Om negen uur worden we wakker. We springen onder de douche. Daarna gaan we aan het kerstontbijt. Er zijn verse broodjes en croisantjes.
Na het ontbijt worden de cadeau's uitgepakt. We hebben voor iedereen wat gekocht. Ook wij krijgen cadeau's. Van Andrew krijgen we een foto-collage. Erg leuk! Van Rose krijgt Christel een ketting met een bijzondere steen erin. Bas krijgt een zak drop (hiep hiep hoera!!) en een t-shirt van Nieuw Zeeland. Allemaal er leuk!
Daarna maken we een korte strandwandeling. Terug in het huis worden de voorbereidingen getroffen voor de kerst-kalkoen. Bill heeft een speciaal recept. Ook is er een grote beenham, die wat voorbereiding nodig heeft.
Ondertussen komen de overburen langs. We maken kennis en drinken uit een vaatje Heineken! Het wordt allemaal erg gezellig.
Dan gaat de kalkoen in de Weber (barbeque). De ham gaat in de oven. Rose maakt de rest van het kerstdiner. Wij spelen samen met Andrew een potje Shithead.
Om 15.00 uur zitten we aan het kerstmaal. Wel vroeg, maar we hebben best trek! We eten de rest van de middag. Ook krijgen we allemaal een Christmas-cracker. Daar moet je aan trekken en dan zit er een verrassing in. Allemaal geinig.
De kerst is hier een mengelmoes tussen een Engelse en een Amerikaanse kerst. Leuk om mee te maken. 's Avonds spelen we spelletjes. We hebben iets nieuws ontdekt: Skip Bo! Leggen we thuis allemaal wel uit.
Om negen uur gaan we nog even naar de overburen en drinken daar nog wat. Daarna gaan we lekker slapen!
Woensdag 26 december 2007 (2e kerstdag)
We ontbijten met restanten van gisteren. Samen met Alice en Bill gaan we vissen. De grote speedboot wordt uit de garage gereden en we rijden naar de haven. Daar laten we de boot te water. Langzaam varen we de haven uit en zetten dan volle vaart koers op volle zee. Gaaf hoor! Een paar mijl uit de kust stoppen we. Bill legt ons uit hoe we moeten vissen. Christel heeft haar hengel nog geen twee seconden onder of ze heeft al beet. Twee ieniemini snappers hangen eraan. Te klein om te bewaren. We gooien ze netjes terug. Nog geen vijf minuten later heeft Bas beet. Ook al weer een kleintje.
Dan wordt de zee toch wel erg onrustig. We varen naar een andere plek. Daar vissen we verder maar vangen we niks meer. Omdat Bill de wind niet vertrouwt gaan we een stukje varen. We varen langs het strand en zwaaien naar Rose en Andrew. Daarna varen we weer terug naar de haven.
Terug in het huis eten we wat en spelen we kaart. Na de lunch gaan we met Andrew rond rijden. Hij laat ons allerlei leuke plaatsjes en plekjes zien hier in de buurt.
's Avonds eten we een lekkere salade met koude beenham (hmm). We leggen shithead uit aan Bill en Rose en spelen een paar potjes. Hilarisch!
Na het kaarten kijken we een film en daarna zoeken we ons mandje maar weer eens op!
Zo, dat was onze kerst in de zomer. Erg leuk en we hebben er erg van genoten!
We hopen dat jullie kerst minsten zo leuk was!
Bekijk de foto's hier.
Kerstgroetjes,
Bas & Christel
Vrolijk kerstfeest allemaal! Merry Christmas!! Ho ho!
Om negen uur worden we wakker. We springen onder de douche. Daarna gaan we aan het kerstontbijt. Er zijn verse broodjes en croisantjes.
Na het ontbijt worden de cadeau's uitgepakt. We hebben voor iedereen wat gekocht. Ook wij krijgen cadeau's. Van Andrew krijgen we een foto-collage. Erg leuk! Van Rose krijgt Christel een ketting met een bijzondere steen erin. Bas krijgt een zak drop (hiep hiep hoera!!) en een t-shirt van Nieuw Zeeland. Allemaal er leuk!
Daarna maken we een korte strandwandeling. Terug in het huis worden de voorbereidingen getroffen voor de kerst-kalkoen. Bill heeft een speciaal recept. Ook is er een grote beenham, die wat voorbereiding nodig heeft.
Ondertussen komen de overburen langs. We maken kennis en drinken uit een vaatje Heineken! Het wordt allemaal erg gezellig.
Dan gaat de kalkoen in de Weber (barbeque). De ham gaat in de oven. Rose maakt de rest van het kerstdiner. Wij spelen samen met Andrew een potje Shithead.
Om 15.00 uur zitten we aan het kerstmaal. Wel vroeg, maar we hebben best trek! We eten de rest van de middag. Ook krijgen we allemaal een Christmas-cracker. Daar moet je aan trekken en dan zit er een verrassing in. Allemaal geinig.
De kerst is hier een mengelmoes tussen een Engelse en een Amerikaanse kerst. Leuk om mee te maken. 's Avonds spelen we spelletjes. We hebben iets nieuws ontdekt: Skip Bo! Leggen we thuis allemaal wel uit.
Om negen uur gaan we nog even naar de overburen en drinken daar nog wat. Daarna gaan we lekker slapen!
Woensdag 26 december 2007 (2e kerstdag)
We ontbijten met restanten van gisteren. Samen met Alice en Bill gaan we vissen. De grote speedboot wordt uit de garage gereden en we rijden naar de haven. Daar laten we de boot te water. Langzaam varen we de haven uit en zetten dan volle vaart koers op volle zee. Gaaf hoor! Een paar mijl uit de kust stoppen we. Bill legt ons uit hoe we moeten vissen. Christel heeft haar hengel nog geen twee seconden onder of ze heeft al beet. Twee ieniemini snappers hangen eraan. Te klein om te bewaren. We gooien ze netjes terug. Nog geen vijf minuten later heeft Bas beet. Ook al weer een kleintje.
Dan wordt de zee toch wel erg onrustig. We varen naar een andere plek. Daar vissen we verder maar vangen we niks meer. Omdat Bill de wind niet vertrouwt gaan we een stukje varen. We varen langs het strand en zwaaien naar Rose en Andrew. Daarna varen we weer terug naar de haven.
Terug in het huis eten we wat en spelen we kaart. Na de lunch gaan we met Andrew rond rijden. Hij laat ons allerlei leuke plaatsjes en plekjes zien hier in de buurt.
's Avonds eten we een lekkere salade met koude beenham (hmm). We leggen shithead uit aan Bill en Rose en spelen een paar potjes. Hilarisch!
Na het kaarten kijken we een film en daarna zoeken we ons mandje maar weer eens op!
Zo, dat was onze kerst in de zomer. Erg leuk en we hebben er erg van genoten!
We hopen dat jullie kerst minsten zo leuk was!
Bekijk de foto's hier.
Kerstgroetjes,
Bas & Christel
Nieuw Zeeland...
Dinsdag 18 december 2007 (vervolg)
We gaan met de metro (train) naar de internationale luchthaven van Sydney. Alles gaat prima. We zijn ruim op tijd op de luchthaven. We begeven ons naar de goeie balie. Dat is zoals altijd degene die het verste weg is. De rij is gelukkig niet zo heel lang. Toch duurt het allemaal erg lang. Over een half uur gaat het vliegtuig al...
Alle mensen in de rij worden wat ongeduldig. Dan zijn we eindelijk aan de beurt. De juffrouw vraagt onze paspoorten en de incheck procedure gaat van start. Dan vraagt ze of we een visum voor Nieuw Zeeland hebben. Uh, nee, dat hebben we niet. Is dat nodig dan? Jaha, tenzij je een retourvlucht hebt. Bas zegt: Die hebben we niet. Waarop Christel zeg: Die hebben we wel! Inderdaad, die hebben we wel! Die hebben we gisteren geboekt! De reden waarom alles zo lang duurt is omdat ze dit bij iedereen moeten checken en lang niet iedereen heeft een retour... vandaar. Handig allemaal!!
Wij zijn nu in ieder geval ingecheckt! We lopen door naar de douane en dat verloopt allemaal vlekkeloos! Doordat het allemaal zo lang geduurd heeft, kunnen we direct door de slurf het vliegtuig in. We vinden onze stoelen helemaal achterin de staart.
Niet veel later kiest het vliegtuig het luchtruim. We hebben persoonlijke entertainment. Dat betekent dat er in de hoofdsteunen kleine monitoren zitten en dat je je eigen film kunt uitkiezen. We kiezen voor 'The Bourne Ultimatum'. Ondertussen krijgen we een maaltijd.
Na ongeveer drie uur komen we aan in Auckland. Het is ondertussen bijna middernacht...
Onze backpacks liggen in no-time op de bagageband. We gooien ze op een karretje en lopen naar de aankomsthal. We verwachten nu dat de ouders van Andrew hier staan te wachten met een bordje met onze namen erop. Het is erg druk en we zien niemand...
Maar dan aan het einde van de rij staan twee mensen met een bordje waarop 'Bas and Christel' staat. We maken kennis met Bill en Rose McSherry en we lopen naar de parkeerplaats en stappen in een joekel van een Range Rover.
Het is toch een beetje een vreemde situatie: Twee wildvreemde mensen pikken aan de andere kant van de wereld twee wildvreemde mensen op en nemen die mee naar hun huis...
We komen aan in zowat hartje Auckland, waar ze wonen. We drinken nog een kopje thee voordat we gaan slapen. Omdat Bill en Rose morgen gewoon moeten werken, krijgen we de codes van het alarm en wijst Rose aan waar we materiaal voor het ontbijt kunnen vinden.
Nu gaan we slapen... Christel in het bed van Andrew en Bas in het bed van Alice, de zus van Andrew...
Woensdag 19 december 2007
We worden om een uur of 9 wakker. Na een heerlijke warme douche gaan we naar beneden en maken een ontbijtje. Het is mooi weer. We lopen naar het museum van Auckland. Dat ligt letterlijk in het park aan de overkant. Volgens de Lonely Planet is de entree gratis. Dat komt ons goed uit, want we hebben nog geen Nieuw Zeelandse centjes. Toch vragen ze bij de kassa om entree. Het is welliswaar vrijwillig, maar liever wel. We kunnen niet betalen dus de keuze is makkelijk. Dan willen ze dat we de rugzak van Christel in een locker doen. Dat kost 1 NZ Dollar. Die hebben we niet. Wisselen lukt ook niet. Dus we besluiten om het museum op dit moment te laten voor wat het is. We gaan naar de stad!
Het park waar we doorheen lopen lijkt wel een beetje op een jungle. Erg mooi en grappig! Uiteindelijk komen we dan toch aan in het centrum van Auckland. De Auckland City Tower rijst overal bovenuit. Het is het hoogste bouwwerk op het zuidelijk halfrond. Wij dachten dat dat de toren in Sydney was. Maar niet is minder waar, het is de toren in Auckland!!
We lopen in de hoofdstraat. Daar gaan we een klein winkeltje binnen voor een flesje water. Bij de kassa horen we twee bekende stemmen. Het blijken Charlotte en Bregje te zijn uit Eindhoven. Die zijn we al eerder tegen gekomen in Vietnam en Cambodja! Wat is de wereld toch klein!
Samen met die meiden gaan we wat eten en we kletsen bij. Dan gaan we wat campingzaken af. Wij zijn geinteresserd wat er allemaal te krijgen is en hun moeten een tentje hebben.
Na de middag nemen we afscheid. Zij moeten hun auto ophalen. Ze gaan namelijk een maand werken en een maand rondreizen in Nieuw Zeeland.
Wij lopen naar de haven. Daar kuieren we over de promenade. De zee is hier helder blauw! Echt mooi! Via een ietwat chique buurt lopen we een rondje terug naar de hoofdstraat.
We besluiten om ook hier de toren in te gaan. De studentenkaart van Bas doet weer dienst als kortingsbon. We gaan met een supersnelle lift naar boven. Aan de buitenkant zit glas en aan de onderkant zit glas. Best eng, maar ook best gaaf! In 40 seconden zijn we boven.
Het uitzicht is prachtig. Het weer helpt ook wel mee vandaag. We lopen een paar keer rond en maken foto's. We kunnen nog hoger. Met een andere lift gaan we naar de allerhoogste etage. Daar zien we nog meer en maken ook hier wat foto's. Dan hebben we het wel gezien en gaan weer terug naar beneden.
We lopen op ons gemakje terug naar het huis van Bill en Rose. Daar aangekomen kleden we ons om en frissen we ons op. Niet veel later komen Bill en Rose ook thuis. Ze hebben ons uitgenodigd om mee te gaan eten.
Hier in de buurt zit een Japanner. Binnen bestellen we allemaal wat. Bill en Rose komen hier vaker merken we. Bas bestelt iets met beef en Christel iets met vis. Het smaakt echt goed! Dit is het lekkerste Japanse eten wat we ooit op hebben! Hier kunnen ze in de Nispensestraat nog wat van leren!!
Na het eten drinken ergens op een terrasje nog wat. We hebben echt hele aardige, gastvrije mensen ontmoet! Thuis drinken we nog een kopje thee en dan gaan we zoetjes aan maar weer eens naar bed.
Morgen gaan we eerst nog naar het museum. Bill haalt ons dan om 13.00 uur op om ons bij de camperverhuurder af te gooien.
Donderdag 20 december 2007
Vandaag gaan we eerst naar het museum. We gaan gratis naar binnen. Het museum is mooi en interessant. Veel Maori historie en kunst. Er leuk. De biologische afdeling met planten en dieren is niet zo heel boeiend. Dit hebben we in Sydney ook al gezien. Om 12 uur zijn we weer terug bij het huis van Bill en Rose. Daar kleden we ons om en pakken we onze spullen. Bill is om 13.00 uur thuis en we rijden naar de camperverhuurder.
Daar aangekomen is de camper niet klaar. Toch vreemd, want we konden de camper eigenlijk al om 9.00 uur ophalen. Maar goed, we wachten wel ff. Er blijkt iets niet in orde te zijn met het kenteken. Duurt 20 minuutjes...
Na een uur nog niks! We vragen maar eens hoe lang het nog gaat duren. Uh, ja, we zijn bezig een andere camper in orde aan het maken. Die wordt nu gewassen. Hmm.. het zal wel. Maar wij willen nu onderhand toch echt gaan rijden!
Al met al is de camper om 15.30 uur klaar. We gaan snel snel rond de camper en we vertrekken. Een hele rare situatie. We hebben twee en een halve uur moeten wachten.
We rijden naar de dichtstbijzijnde supermarkt voor inkopen. Op de parkeerplaats maakt Bas foto's van de camper. Dan blijkt dat er ook al een ster in de voorruit zit. Allemaal niet zo prettig. Toch doen we eerst boodschappen en rijden we Auckland uit. We willen geen extra tijd meer besteden aan gezeur met de camper. We willen op pad!
We rijden door de drukke avondspits van Auckland naar de snelweg. We gaan eerst Northland doen. Dat is (jaja) het Noorden van Nieuw Zeeland. Het uiterste puntje zeg maar.
Ze hebben in Nieuw Zeeland niet echt snelwegen als bij ons. Alleen rond de grote steden. Voor de rest zijn het eigenlijk 80-wegen. Maar hier mag je daar 100!!
De uitzichten zijn nu al mooi! Om een uur of half acht zoeken we een camping op. De eerste die we vinden is in het dorpje Paparoa. Het is echt een ieniemini camping. We parkeren de bus en drinken het eerste biertje!
's Avonds wordt het best fris hier merken we. Bas gaat aan de slag en maakt een heerlijke pasta. Die smikkelen we op en niet veel later zoeken we ons bedje op. Dat moet dan wel nog eerst gemaakt worden. Van het zitgedeelte wordt een bed gemaakt. Het is even puzzelen, maar na 10 minuten zijn we er toch aan uit! Zo moet het! Tanden poetsen en slapen maar!
Vrijdag 21 december 2007
We worden pas om tien uur wakker! We gaan snel douchen en ontbijten. Door ons ochtendgetreuzel gaan we pas om 12 uur rijden. Eigenlijk te laat naar onze zin. Dat doen we vanaf morgen anders.
We rijden langs de westkust van Northland. Echt prachtig! Een paradijsje! We rijden door bergen en worden af en toe getrakteerd op een prachtig uitzicht over de azuur blauwe oceaan! Onderweg moeten we ook nog een pontje nemen. Erg leuk allemaal!
Het is in het begin wel erg wennen hoor dat links rijden! Soms bij afslagen heb je de neiging om aan de verkeerde kant van de weg te gaan rijden. Goed opletten dus!!
We komen na een (half) dagje rijden aan in Ahipara. We vinden een camping. Het is een wat luxere camping dan de eerste. Alles ziet er prima uit en ze hebben zelfs internet!
Bas kookt vandaag weer lekker zelf. Dat hebben we toch wel gemist hoor in Azie. Dat zelf koken. Alle camping hebben hier ook een keuken. Daar staan een paar fornuizen, ovens, magnetrons en waterkokers in. Toch kookt Bas in de bus. Lekker kramperen!
Na het eten, internetten we wat. Daarna is het alweer donker. Tja het wordt hier om 22.00 uur al donker! Tss!
Tanden poetsen en naar bed! Morgen eerder op dan vandaag!
Zaterdag 22 december 2007
We staan om 8 uur op. We spingen onder de douche. In de campingkeuken bakken we eitjes met spek! Lekker!
We wassen gauw af en gaan op pad. Christel kruipt achter het stuur vandaag. Ze wil ook die aan -de-linkerkant-van-de-weg-rijden-ervaring hebben. Het gaat haar goed af. Het is flink wennen in het begin, maar daarna weet je niet beter meer!
We rijden in een paar uur naar Cape Reigna. Dat is de Noordelijkste punt van Nieuw Zeeland. De laatste 20 kilometer gaat over een kiezelweg. Er staat ook flinke wind en dat voel je wel met zo'n bus. Maar het is allemaal de moeite waard. Hier spreken de foto's boekdelen!! Bekijk ze hier.
We rijden weer terug en vervolgen onze weg. Aan het eind van de middag komen we aan in Matauri. Hier vinden we een camping recht aan de zee. Er staat wel heel veel wind. Maar zo in de bus is dat geen punt!
We maken weer zelf eten en drinken een biertje. Na het eten komt er een Nieuw Zeelands stel met kinderen aan. Ze parkeren hun caravan en willen de voortent gaan opzetten. We zitten eerst te kijken. Maar door de wind wordt het toch een pittige klus om dat voor elkaar te krijgen.
Bas kan het niet langer aanzien en gaat er naar toe. Hij vraagt of tie kan helpen. Nou, graag! Bas houdt de tent stevig vast en de man, Marten, gaat aan de slag met tentstokken en haringen. Maar het schiet allemaal nog steeds niet op. Dan blijkt dat Marten dit eigenlijk nog nooit gedaan heeft. Bas geeft aan dat hij wel vaker met dit bijltje heeft gehakt. Bas roept Christel erbij en gaat Marten helpen. Eerst de hoekstokken en dan de scheerlijnen, dan de rest van de stokken. Ondanks de stevige wind lukt het om de tent goed stevig weg te zetten.
Marten biedt een biertje aan en we kletsen wat. Aardige mensen! Ze staan hier voor twee weken en vieren kerst. Het is hun jaarlijkse zomervakantie.
Wij gaan weer terug naar de bus en bestuderen de route voor morgen. Marten komt nog een keer langs voor advies en een praatje.
Als het donker is gaan we maar weer ons bedje maken. Morgen willen we weer vroeg op!
Zondag 23 december 2007
Om half vier in de nacht worden we opgeschrikt door luid getoeter en een enorme knal! Wat is dat? Bas kijkt door het gordijntje en ziet in het donker dat de caravan van Marten en Tanja scheef staat. Zeg maar een meter of twee verder dan dat de caravan oorspronkelijk stond! Bas kleed zich aan en gaat polshoogte nemen.
Dichterbij gekomen ziet hij dat het achterraam van de caravan helemaal aan diggelen ligt. Ook de achterkant van de caravan heeft een flinke opdonder gehad. Wat is hier gebeurd??
Het licht is aan in de caravan. Bas kijkt door de gordijnen. Hij ziet Tanja en haar twee kinderen op het voorste bed zitten. Helemaal in shock! Wat is hier gebeurd? Ze verteld dat er een auto tegenaan gereden is. Waar is Marten. Dat weet ze niet, want die is uit het raam gesprongen.
Vijf minuten later is Marten terug bij de caravan. Het blijkt dat een meisje van 14 jaar de auto van onze achterburen heeft gestolen en daarmee gaan rijden is. Deze auto, een Nissan Patrol(!), heeft de caravan flink geraakt en toen is ze verder gereden. Marten heeft de auto aan het eind van de camping gevonden met het meisje. De campingbaas is ondertussen ook wakker en houdt haar vast in de campingwinkel.
Ook Marten is in shock! Hij is boos en verdrietig tegelijkertijd. De vrouw van de camping biedt een leegstaand huisje aan voor Tanja en de kinderen. Marten moet wachten op de politie. Bas wacht samen met Marten. Hij probeert Marten wat te kalmeren. Om 6 uur is de politie er eindelijk. Veel kunnen ze niet doen. We halen alle spullen met waarde uit de caravan en de voortent. Die brengen we naar het huisje. Bas gaat om half zeven weer terug naar bed.
Dan wordt er om half tien op de deur van de camper geklopt. Bas kijkt door het gordijn en ziet Marten staan. Bas doet het raampje open en voor dat hij het weet ligt er een grote doos op bed. Een doos met 24 flesjes bier! Waarom? "Nou, je hebt zo goed geholpen met de tent en vanacht! Wij zijn erg dankbaar en vinden het erg tof dat je geholpen hebt!".
Ze gaan naar huis. De caravan is niet te repareren en ze voelen zich niet meer veilig op deze camping.
We bedanken Marten en Tanja en wensen ze sterkte. Wij gaan maar snel uit bed en douchen. Daarna ontbijten we en gaan we weer op pad.
Het is een beetje een rare dag vandaag. We zijn niet moe, maar voelen ons toch niet helemaal fit. We rijden rustig aan en stoppen lekker veel. We passeren de Haruru Falls. Ze vallen een beetje tegen. We hebben ondertussen wel indrukwekkendere watervallen gezien tijdens onze reis. Maar goed, ze zijn niet lelijk.
Bij de Woolworths doen we boodschappen en we tanken. Daarna zoeken we een camping. We vinden er een in Waipu Cove. Het is een kleine maar uiterst verzorgde camping. We vinden een plaatsje en gaan eerst even naar het strand.
Daarna kokkerellen we. We eten vandaag saté! Das lang geleden!! Het smaakt ons weer prima! 's Avonds pakt Christel de kadootjes voor kerst in. Daarna gaan we weer lekker slapen...
Maandag 24 december 2007
We staan op tijd op. We rijden verder langs de kust. In een paar uurtjes rijden we naar Cape Rodney. Daar parkeren we de camper en lopen we richting het strand.
Er ligt een glassbottom-boot. Ze wenken dat we nog mee kunnen. Dat willen we wel. We betalen en springen aan boord. De boot wordt bestuurd en begeleid door twee biologen van de universiteit van Nieuw Zeeland. Cape Rodney is een beschermd natuurgebied. We varen een stuk en de biologen vertellen wat we kunnen zien. We zien veel snappers (vissoort). Ook zitten er veel zeeslakken en zee-egels op de rotsen. We varen rond Goat-island. Aan de andere kant is een diepe grot. We varen deels de grot in. Erg gaaf allemaal. Op de terugweg zien we nog meer vissen en krijgen we nog meer informatie te horen. Erg interessant en goed verzorgd!
Na dit bootavontuur gaan we terug naar de camper en daar lunchen we. Het weer is prachtig. Na de lunch zetten we koers richting Auckland. We moeten vanavond in Coromandel zijn. Daar is het zomerhuis van Bill en Rose. We zijn daar uitgenodigd voor kerst.
Het lukt ons prima om Auckland in te rijden. Maar de goede afslag vinden is vers twee! We willen de toeristische route, dus niet via de snelweg. Maar na een half uurtje zijn we eruit en rijden we de goede kant op. Via Howick en Clevedon rijden we naar Thames. Daar begint het schiereiland Coromandel. We rijden naar Coromandel Town. Het is dan een uur of zeven alweer. Daar vinden we een leuk restaurantje. Christel bestelt mosselen uit Coromandel en Bas een Nieuw Zeelandse steak. Het smaakt echt heel erg lekker!
Na het eten rijden we naar Whangapoua. Zonder problemen vinden we het zomerhuis van de familie McSherry. We parkeren de camper en lopen naar de tuin.
Andrew zit al lekker aan de wijn. We begroeten elkaar en maken kennis met zijn zus Alice. Bill en Rose zijn ook van de partij. We worden naar onze kamer gebracht. Zowaar een echt gastenverblijf. Het is best een groot huis en ligt direct aan zee. Een klein padje door de duinen en je staat op het strand.
's Avonds drinken we wijn en kletsen we wat. We kijken nog wat tv en gaan slapen. Morgen is het kerst...
Groetjes,
Bas & Christel
We gaan met de metro (train) naar de internationale luchthaven van Sydney. Alles gaat prima. We zijn ruim op tijd op de luchthaven. We begeven ons naar de goeie balie. Dat is zoals altijd degene die het verste weg is. De rij is gelukkig niet zo heel lang. Toch duurt het allemaal erg lang. Over een half uur gaat het vliegtuig al...
Alle mensen in de rij worden wat ongeduldig. Dan zijn we eindelijk aan de beurt. De juffrouw vraagt onze paspoorten en de incheck procedure gaat van start. Dan vraagt ze of we een visum voor Nieuw Zeeland hebben. Uh, nee, dat hebben we niet. Is dat nodig dan? Jaha, tenzij je een retourvlucht hebt. Bas zegt: Die hebben we niet. Waarop Christel zeg: Die hebben we wel! Inderdaad, die hebben we wel! Die hebben we gisteren geboekt! De reden waarom alles zo lang duurt is omdat ze dit bij iedereen moeten checken en lang niet iedereen heeft een retour... vandaar. Handig allemaal!!
Wij zijn nu in ieder geval ingecheckt! We lopen door naar de douane en dat verloopt allemaal vlekkeloos! Doordat het allemaal zo lang geduurd heeft, kunnen we direct door de slurf het vliegtuig in. We vinden onze stoelen helemaal achterin de staart.
Niet veel later kiest het vliegtuig het luchtruim. We hebben persoonlijke entertainment. Dat betekent dat er in de hoofdsteunen kleine monitoren zitten en dat je je eigen film kunt uitkiezen. We kiezen voor 'The Bourne Ultimatum'. Ondertussen krijgen we een maaltijd.
Na ongeveer drie uur komen we aan in Auckland. Het is ondertussen bijna middernacht...
Onze backpacks liggen in no-time op de bagageband. We gooien ze op een karretje en lopen naar de aankomsthal. We verwachten nu dat de ouders van Andrew hier staan te wachten met een bordje met onze namen erop. Het is erg druk en we zien niemand...
Maar dan aan het einde van de rij staan twee mensen met een bordje waarop 'Bas and Christel' staat. We maken kennis met Bill en Rose McSherry en we lopen naar de parkeerplaats en stappen in een joekel van een Range Rover.
Het is toch een beetje een vreemde situatie: Twee wildvreemde mensen pikken aan de andere kant van de wereld twee wildvreemde mensen op en nemen die mee naar hun huis...
We komen aan in zowat hartje Auckland, waar ze wonen. We drinken nog een kopje thee voordat we gaan slapen. Omdat Bill en Rose morgen gewoon moeten werken, krijgen we de codes van het alarm en wijst Rose aan waar we materiaal voor het ontbijt kunnen vinden.
Nu gaan we slapen... Christel in het bed van Andrew en Bas in het bed van Alice, de zus van Andrew...
Woensdag 19 december 2007
We worden om een uur of 9 wakker. Na een heerlijke warme douche gaan we naar beneden en maken een ontbijtje. Het is mooi weer. We lopen naar het museum van Auckland. Dat ligt letterlijk in het park aan de overkant. Volgens de Lonely Planet is de entree gratis. Dat komt ons goed uit, want we hebben nog geen Nieuw Zeelandse centjes. Toch vragen ze bij de kassa om entree. Het is welliswaar vrijwillig, maar liever wel. We kunnen niet betalen dus de keuze is makkelijk. Dan willen ze dat we de rugzak van Christel in een locker doen. Dat kost 1 NZ Dollar. Die hebben we niet. Wisselen lukt ook niet. Dus we besluiten om het museum op dit moment te laten voor wat het is. We gaan naar de stad!
Het park waar we doorheen lopen lijkt wel een beetje op een jungle. Erg mooi en grappig! Uiteindelijk komen we dan toch aan in het centrum van Auckland. De Auckland City Tower rijst overal bovenuit. Het is het hoogste bouwwerk op het zuidelijk halfrond. Wij dachten dat dat de toren in Sydney was. Maar niet is minder waar, het is de toren in Auckland!!
We lopen in de hoofdstraat. Daar gaan we een klein winkeltje binnen voor een flesje water. Bij de kassa horen we twee bekende stemmen. Het blijken Charlotte en Bregje te zijn uit Eindhoven. Die zijn we al eerder tegen gekomen in Vietnam en Cambodja! Wat is de wereld toch klein!
Samen met die meiden gaan we wat eten en we kletsen bij. Dan gaan we wat campingzaken af. Wij zijn geinteresserd wat er allemaal te krijgen is en hun moeten een tentje hebben.
Na de middag nemen we afscheid. Zij moeten hun auto ophalen. Ze gaan namelijk een maand werken en een maand rondreizen in Nieuw Zeeland.
Wij lopen naar de haven. Daar kuieren we over de promenade. De zee is hier helder blauw! Echt mooi! Via een ietwat chique buurt lopen we een rondje terug naar de hoofdstraat.
We besluiten om ook hier de toren in te gaan. De studentenkaart van Bas doet weer dienst als kortingsbon. We gaan met een supersnelle lift naar boven. Aan de buitenkant zit glas en aan de onderkant zit glas. Best eng, maar ook best gaaf! In 40 seconden zijn we boven.
Het uitzicht is prachtig. Het weer helpt ook wel mee vandaag. We lopen een paar keer rond en maken foto's. We kunnen nog hoger. Met een andere lift gaan we naar de allerhoogste etage. Daar zien we nog meer en maken ook hier wat foto's. Dan hebben we het wel gezien en gaan weer terug naar beneden.
We lopen op ons gemakje terug naar het huis van Bill en Rose. Daar aangekomen kleden we ons om en frissen we ons op. Niet veel later komen Bill en Rose ook thuis. Ze hebben ons uitgenodigd om mee te gaan eten.
Hier in de buurt zit een Japanner. Binnen bestellen we allemaal wat. Bill en Rose komen hier vaker merken we. Bas bestelt iets met beef en Christel iets met vis. Het smaakt echt goed! Dit is het lekkerste Japanse eten wat we ooit op hebben! Hier kunnen ze in de Nispensestraat nog wat van leren!!
Na het eten drinken ergens op een terrasje nog wat. We hebben echt hele aardige, gastvrije mensen ontmoet! Thuis drinken we nog een kopje thee en dan gaan we zoetjes aan maar weer eens naar bed.
Morgen gaan we eerst nog naar het museum. Bill haalt ons dan om 13.00 uur op om ons bij de camperverhuurder af te gooien.
Donderdag 20 december 2007
Vandaag gaan we eerst naar het museum. We gaan gratis naar binnen. Het museum is mooi en interessant. Veel Maori historie en kunst. Er leuk. De biologische afdeling met planten en dieren is niet zo heel boeiend. Dit hebben we in Sydney ook al gezien. Om 12 uur zijn we weer terug bij het huis van Bill en Rose. Daar kleden we ons om en pakken we onze spullen. Bill is om 13.00 uur thuis en we rijden naar de camperverhuurder.
Daar aangekomen is de camper niet klaar. Toch vreemd, want we konden de camper eigenlijk al om 9.00 uur ophalen. Maar goed, we wachten wel ff. Er blijkt iets niet in orde te zijn met het kenteken. Duurt 20 minuutjes...
Na een uur nog niks! We vragen maar eens hoe lang het nog gaat duren. Uh, ja, we zijn bezig een andere camper in orde aan het maken. Die wordt nu gewassen. Hmm.. het zal wel. Maar wij willen nu onderhand toch echt gaan rijden!
Al met al is de camper om 15.30 uur klaar. We gaan snel snel rond de camper en we vertrekken. Een hele rare situatie. We hebben twee en een halve uur moeten wachten.
We rijden naar de dichtstbijzijnde supermarkt voor inkopen. Op de parkeerplaats maakt Bas foto's van de camper. Dan blijkt dat er ook al een ster in de voorruit zit. Allemaal niet zo prettig. Toch doen we eerst boodschappen en rijden we Auckland uit. We willen geen extra tijd meer besteden aan gezeur met de camper. We willen op pad!
We rijden door de drukke avondspits van Auckland naar de snelweg. We gaan eerst Northland doen. Dat is (jaja) het Noorden van Nieuw Zeeland. Het uiterste puntje zeg maar.
Ze hebben in Nieuw Zeeland niet echt snelwegen als bij ons. Alleen rond de grote steden. Voor de rest zijn het eigenlijk 80-wegen. Maar hier mag je daar 100!!
De uitzichten zijn nu al mooi! Om een uur of half acht zoeken we een camping op. De eerste die we vinden is in het dorpje Paparoa. Het is echt een ieniemini camping. We parkeren de bus en drinken het eerste biertje!
's Avonds wordt het best fris hier merken we. Bas gaat aan de slag en maakt een heerlijke pasta. Die smikkelen we op en niet veel later zoeken we ons bedje op. Dat moet dan wel nog eerst gemaakt worden. Van het zitgedeelte wordt een bed gemaakt. Het is even puzzelen, maar na 10 minuten zijn we er toch aan uit! Zo moet het! Tanden poetsen en slapen maar!
Vrijdag 21 december 2007
We worden pas om tien uur wakker! We gaan snel douchen en ontbijten. Door ons ochtendgetreuzel gaan we pas om 12 uur rijden. Eigenlijk te laat naar onze zin. Dat doen we vanaf morgen anders.
We rijden langs de westkust van Northland. Echt prachtig! Een paradijsje! We rijden door bergen en worden af en toe getrakteerd op een prachtig uitzicht over de azuur blauwe oceaan! Onderweg moeten we ook nog een pontje nemen. Erg leuk allemaal!
Het is in het begin wel erg wennen hoor dat links rijden! Soms bij afslagen heb je de neiging om aan de verkeerde kant van de weg te gaan rijden. Goed opletten dus!!
We komen na een (half) dagje rijden aan in Ahipara. We vinden een camping. Het is een wat luxere camping dan de eerste. Alles ziet er prima uit en ze hebben zelfs internet!
Bas kookt vandaag weer lekker zelf. Dat hebben we toch wel gemist hoor in Azie. Dat zelf koken. Alle camping hebben hier ook een keuken. Daar staan een paar fornuizen, ovens, magnetrons en waterkokers in. Toch kookt Bas in de bus. Lekker kramperen!
Na het eten, internetten we wat. Daarna is het alweer donker. Tja het wordt hier om 22.00 uur al donker! Tss!
Tanden poetsen en naar bed! Morgen eerder op dan vandaag!
Zaterdag 22 december 2007
We staan om 8 uur op. We spingen onder de douche. In de campingkeuken bakken we eitjes met spek! Lekker!
We wassen gauw af en gaan op pad. Christel kruipt achter het stuur vandaag. Ze wil ook die aan -de-linkerkant-van-de-weg-rijden-ervaring hebben. Het gaat haar goed af. Het is flink wennen in het begin, maar daarna weet je niet beter meer!
We rijden in een paar uur naar Cape Reigna. Dat is de Noordelijkste punt van Nieuw Zeeland. De laatste 20 kilometer gaat over een kiezelweg. Er staat ook flinke wind en dat voel je wel met zo'n bus. Maar het is allemaal de moeite waard. Hier spreken de foto's boekdelen!! Bekijk ze hier.
We rijden weer terug en vervolgen onze weg. Aan het eind van de middag komen we aan in Matauri. Hier vinden we een camping recht aan de zee. Er staat wel heel veel wind. Maar zo in de bus is dat geen punt!
We maken weer zelf eten en drinken een biertje. Na het eten komt er een Nieuw Zeelands stel met kinderen aan. Ze parkeren hun caravan en willen de voortent gaan opzetten. We zitten eerst te kijken. Maar door de wind wordt het toch een pittige klus om dat voor elkaar te krijgen.
Bas kan het niet langer aanzien en gaat er naar toe. Hij vraagt of tie kan helpen. Nou, graag! Bas houdt de tent stevig vast en de man, Marten, gaat aan de slag met tentstokken en haringen. Maar het schiet allemaal nog steeds niet op. Dan blijkt dat Marten dit eigenlijk nog nooit gedaan heeft. Bas geeft aan dat hij wel vaker met dit bijltje heeft gehakt. Bas roept Christel erbij en gaat Marten helpen. Eerst de hoekstokken en dan de scheerlijnen, dan de rest van de stokken. Ondanks de stevige wind lukt het om de tent goed stevig weg te zetten.
Marten biedt een biertje aan en we kletsen wat. Aardige mensen! Ze staan hier voor twee weken en vieren kerst. Het is hun jaarlijkse zomervakantie.
Wij gaan weer terug naar de bus en bestuderen de route voor morgen. Marten komt nog een keer langs voor advies en een praatje.
Als het donker is gaan we maar weer ons bedje maken. Morgen willen we weer vroeg op!
Zondag 23 december 2007
Om half vier in de nacht worden we opgeschrikt door luid getoeter en een enorme knal! Wat is dat? Bas kijkt door het gordijntje en ziet in het donker dat de caravan van Marten en Tanja scheef staat. Zeg maar een meter of twee verder dan dat de caravan oorspronkelijk stond! Bas kleed zich aan en gaat polshoogte nemen.
Dichterbij gekomen ziet hij dat het achterraam van de caravan helemaal aan diggelen ligt. Ook de achterkant van de caravan heeft een flinke opdonder gehad. Wat is hier gebeurd??
Het licht is aan in de caravan. Bas kijkt door de gordijnen. Hij ziet Tanja en haar twee kinderen op het voorste bed zitten. Helemaal in shock! Wat is hier gebeurd? Ze verteld dat er een auto tegenaan gereden is. Waar is Marten. Dat weet ze niet, want die is uit het raam gesprongen.
Vijf minuten later is Marten terug bij de caravan. Het blijkt dat een meisje van 14 jaar de auto van onze achterburen heeft gestolen en daarmee gaan rijden is. Deze auto, een Nissan Patrol(!), heeft de caravan flink geraakt en toen is ze verder gereden. Marten heeft de auto aan het eind van de camping gevonden met het meisje. De campingbaas is ondertussen ook wakker en houdt haar vast in de campingwinkel.
Ook Marten is in shock! Hij is boos en verdrietig tegelijkertijd. De vrouw van de camping biedt een leegstaand huisje aan voor Tanja en de kinderen. Marten moet wachten op de politie. Bas wacht samen met Marten. Hij probeert Marten wat te kalmeren. Om 6 uur is de politie er eindelijk. Veel kunnen ze niet doen. We halen alle spullen met waarde uit de caravan en de voortent. Die brengen we naar het huisje. Bas gaat om half zeven weer terug naar bed.
Dan wordt er om half tien op de deur van de camper geklopt. Bas kijkt door het gordijn en ziet Marten staan. Bas doet het raampje open en voor dat hij het weet ligt er een grote doos op bed. Een doos met 24 flesjes bier! Waarom? "Nou, je hebt zo goed geholpen met de tent en vanacht! Wij zijn erg dankbaar en vinden het erg tof dat je geholpen hebt!".
Ze gaan naar huis. De caravan is niet te repareren en ze voelen zich niet meer veilig op deze camping.
We bedanken Marten en Tanja en wensen ze sterkte. Wij gaan maar snel uit bed en douchen. Daarna ontbijten we en gaan we weer op pad.
Het is een beetje een rare dag vandaag. We zijn niet moe, maar voelen ons toch niet helemaal fit. We rijden rustig aan en stoppen lekker veel. We passeren de Haruru Falls. Ze vallen een beetje tegen. We hebben ondertussen wel indrukwekkendere watervallen gezien tijdens onze reis. Maar goed, ze zijn niet lelijk.
Bij de Woolworths doen we boodschappen en we tanken. Daarna zoeken we een camping. We vinden er een in Waipu Cove. Het is een kleine maar uiterst verzorgde camping. We vinden een plaatsje en gaan eerst even naar het strand.
Daarna kokkerellen we. We eten vandaag saté! Das lang geleden!! Het smaakt ons weer prima! 's Avonds pakt Christel de kadootjes voor kerst in. Daarna gaan we weer lekker slapen...
Maandag 24 december 2007
We staan op tijd op. We rijden verder langs de kust. In een paar uurtjes rijden we naar Cape Rodney. Daar parkeren we de camper en lopen we richting het strand.
Er ligt een glassbottom-boot. Ze wenken dat we nog mee kunnen. Dat willen we wel. We betalen en springen aan boord. De boot wordt bestuurd en begeleid door twee biologen van de universiteit van Nieuw Zeeland. Cape Rodney is een beschermd natuurgebied. We varen een stuk en de biologen vertellen wat we kunnen zien. We zien veel snappers (vissoort). Ook zitten er veel zeeslakken en zee-egels op de rotsen. We varen rond Goat-island. Aan de andere kant is een diepe grot. We varen deels de grot in. Erg gaaf allemaal. Op de terugweg zien we nog meer vissen en krijgen we nog meer informatie te horen. Erg interessant en goed verzorgd!
Na dit bootavontuur gaan we terug naar de camper en daar lunchen we. Het weer is prachtig. Na de lunch zetten we koers richting Auckland. We moeten vanavond in Coromandel zijn. Daar is het zomerhuis van Bill en Rose. We zijn daar uitgenodigd voor kerst.
Het lukt ons prima om Auckland in te rijden. Maar de goede afslag vinden is vers twee! We willen de toeristische route, dus niet via de snelweg. Maar na een half uurtje zijn we eruit en rijden we de goede kant op. Via Howick en Clevedon rijden we naar Thames. Daar begint het schiereiland Coromandel. We rijden naar Coromandel Town. Het is dan een uur of zeven alweer. Daar vinden we een leuk restaurantje. Christel bestelt mosselen uit Coromandel en Bas een Nieuw Zeelandse steak. Het smaakt echt heel erg lekker!
Na het eten rijden we naar Whangapoua. Zonder problemen vinden we het zomerhuis van de familie McSherry. We parkeren de camper en lopen naar de tuin.
Andrew zit al lekker aan de wijn. We begroeten elkaar en maken kennis met zijn zus Alice. Bill en Rose zijn ook van de partij. We worden naar onze kamer gebracht. Zowaar een echt gastenverblijf. Het is best een groot huis en ligt direct aan zee. Een klein padje door de duinen en je staat op het strand.
's Avonds drinken we wijn en kletsen we wat. We kijken nog wat tv en gaan slapen. Morgen is het kerst...
Groetjes,
Bas & Christel
woensdag 19 december 2007
Kerstwensen vanuit Nieuw Zeeland
Beste Bloglezers,
Wij willen jullie vanuit Nieuw Zeeland een hele fijne kerst toewensen!
Een goed uiteinde van 2007 en een heel goed begin van 2008!!!
Pas op met vuurwerk!
Wij gaan hier de zomer in! Veel plezier in de winter!! ;-))
Kerstgroetjes,
Bas & Christel!
Wij willen jullie vanuit Nieuw Zeeland een hele fijne kerst toewensen!
Een goed uiteinde van 2007 en een heel goed begin van 2008!!!
Pas op met vuurwerk!
Wij gaan hier de zomer in! Veel plezier in de winter!! ;-))
Kerstgroetjes,
Bas & Christel!
dinsdag 18 december 2007
Sydney
Dinsdag 11 december 2007 (vervolg)
Om 16.00 uur staat ons mannetje met zijn tuk tuk op ons te wachten voor het hotel. We laden onze spullen en onszelf op het karretje en we zetten koers naar de luchthaven.
Na ongeveer 20 minuutjes komen we aan. We betalen onze chauffeur en we lopen de hal binnen. Onze vlucht staat nog niet op de borden. We zijn dan ook wel erg vroeg. Onze vlucht gaat om 18.40 uur en het is nu nog geen half vijf! We wachten op een bankje in de hal en we lezen een boek.
Na een half uurtje kijken we weer op het scherm. Nu zien we onze vlucht er bij staan! We moeten bij balie 13/14 zijn. Met onze spullen lopen we daar heen. De vriendelijke juffrouws boeken ons in en we zien onze backpacks de lopende band opglijden. We krijgen onze instapkaarten. Nadat we ieder 25 dollar vertrekbelasting(!) hebben betaald, lopen we de vertrekhal in. Alles is hier schrikbarend duur! Sigaretten en drank kost hier meer dan op straat, en dan staat er ook nog "Duty Free" op! We lopen wat rond en drinken een hele dure warme chocolademelk. Het is nu wachten op de vertrektijd...
Er gaan meerdere vluchten naar Vietnam. Een gaat naar Hanoi en er is een erg vertraagde vlucht naar Saigon. Onze vlucht staat nog steeds niet op het scherm. We wachten maar af.
Wel wordt er flink omgeroepen dat ze op mensen wachten die die vertraagde vlucht moeten hebben. Ze roepen vanallus, maar het meeste is onverstaanbaar. Dan komt er een mannetje naar ons toe die vraagt of wij die vertraagde vlucht (nr 828) hebben. Nee hoor, wij hebben vluchtnummer 846!
Ze blijven maar omroepen. Nog wel 10 minuten lang. Dan horen we ineens: "Cornielus Maanien" of zoiets. We kijken elkaar aan en zeggen dat dat wel heel erg veel op Bas zijn (paspoort)naam lijkt! We kijken nu toch maar eens op onze instapkaarten. Oeps... daar staat plots een heel ander vluchtnummer op... namelijk 828! Ze hebben ons bij het inchecken kennelijk omgeboekt naar die andere vlucht... alleen hebben ze dat ons niet verteld en wij hebben er niet meer naar gekeken!
We rennen de vertrekhal door. Daar komen we dat mannetje weer tegen. We bevestigen dat we die vlucht toch moeten hebben. Samen rennen we naar het toestel. Daar staat iedereen keurig op ons te wachten. We gaan de trap op en het toestel binnen. Pfieuw! Das op het nippertje...
Het toestel is zowat leeg! Er zitten een stel Russen in en wat ander pluimage (waaronder wij!). We stijgen direct op en in nog geen half uur wordt de landing al ingezet. Drie kwartier na opstijgen lopen we de transithal van Saigon Airport binnen. Daar checken we in voor de vlucht naar Sydney. Die zal om 21.00 uur vertrekken.
Ja ja, dat checken we dubbel en we weten zeker dat we nu goed zitten!!
In de vertrekhal wachten we netjes op onze beurt. Om 20.30 uur gaat de gate open. Iedereen gaat netjes in de rij staan en om 20.50 uur lopen we het toestel binnen. Dit keer is het een wat groter formaat: een Boeing 777. Het lijkt wel een spiksplinter nieuw toestel. Alles ziet er erg netjes uit!
Om 21.10 uur zitten we in de lucht. We krijgen nog een maaltijd en niet lang daarna gaan de lampjes uit. Tijd om te slapen... zzz...zzz...
Woensdag 12 december 2007
Om 9.45 uur landen we op Sydney International Airport. We hebben 8,5 uur gevlogen en we zijn 4 uur in de tijd vooruit gegaan. Nu moeten we nog door de douane. Onze paspoorten en visa zijn in order en we worden hartelijk welkom geheten in Australië! Daarna halen we onze bagage op. Zodra we de bagageband naderen zien we onze tassen al liggen. Das lekker vlot! Dan moeten we nog door de controle. Daar wordt gevraagd of we etenswaren of andere zaken zoals hout, stenen of dieren bij hebben. Nee hoor, alleen een pak koekjes en wat snoep. Dat is geen probleem en we mogen doorlopen. Nou, we zijn dan nu eindelijk ècht in Australië!
Eerst gaan we maar eens Australische dollars pinnen. Daarna zoeken we een taxi op. Vanuit de luchthaven rijden we de drukke ringweg van Sydney op. Na een paar tunnels naderen we het centrum. Het is toch raar om naast de bestuurder te zitten. Het lijkt alsof je zelf rijdt, maar dan zonder stuur! Dat zit hier namelijk aan de rechterkant...
We moeten op 2 Roslyn Street zijn. Dat is een straat in de buurt Kings Cross. De chauffeur zet ons daar keurig af en we gaan het hotel binnen. Daar checken we in. Dan blijkt dat we drie boekingen hebben staan. Dat kan niet! Bas herinnert zich wel de haperende website. Die hebben we twee keer geprobeerd, maar die werkte dus niet. Nu blijkt dat die boekingen wel geregistreerd zijn. Wij hebben daar nooit een mailtje van ontvangen! Later hebben we via de website van het hotel zelf wel een succesvolle boeking gedaan. Vandaar dus drie! Het vrouwtje achter de balie schrapt de eerste twee boekingen en zet zo alles weer recht.
Helaas kunnen we nog niet de kamer op. Deze is nog niet klaar. Geen punt. We willen eerst wat eten en we zoeken een boekwinkel. We worden keurig de weg gewezen.
Met de metro (train) gaan we naar Bondi Junction. Daar eten we eerst even wat bij de Mac. Daarna zoeken we de grote boekhandel. Helaas hebben ze niet het boek wat wij zoeken: "Australia & New Zealand on a Shoestring" van Lonely Planet. Onverrichter zaken gaan we terug naar het hotel. De kamer is inmiddels gereed en we nemen onze intrek.
De kamer is lekker ruim en is zelfs voorzien van een minikeuken met koelkast en spoelbak. Verder treffen we een flatscreen tv met dvd speler aan. Ook staat er een groot bed op de kamer, das ook handig! En er is een mooie design badkamer achter de deur!
We maken eerst gebruik van deze badkamer. Het water is heerlijk warm! Na het douchen en opfrissen gaan we boodschappen doen. Bij Woolworth's halen we brood, beleg, melk, jus, cola en chips! Deze boodschappen dumpen we op de kamer en daarna wandelen we de twee kilometer naar het hartje van Sydney.
Het centrum van Sydney is niet verschrikkelijk groot. Het is allemaal goed te lopen. Na 20 minuten zijn we al in de haven. Daar eten we wat. Nou ja wat. Onze eerste echte steak in maanden! Het wordt langzaamaan donker. De dag zit er hier al weer op!
We werpen een blik op het Opera House en de Harbour Bridge. Die gaan we de komende dagen wel eens beter bekijken, maar nu dus niet!
We lopen terug en zoeken ons mandje weer eens op. We zijn erg moe!
Donderdag 13 december 2007
We worden laat wakker. Het bed slaapt echt heerlijk! We hebben genoeg dagen hier in Sydney dus dat is niet zo heel erg!
We ontbijten lekker op de kamer. Daarna lopen we de stad in. We gaan eerst eens ff lekker shoppen! Na een paar winkels vinden we allebei een spijkerbroek. Bas koopt ook nog wat bloesjes. We willen er met kerst wel goed uitzien! Christel kan nog niets vinden verder. Dat komt nog wel!
We kuieren zo nog wat rond en daarna lopen we weer terug naar Kings Cross. King Cross is een erg gekleurde wijk. Er zijn veel toeristen (backpackers), op elke hoek is drugs te krijgen, er zijn veel piepshows en de hoeren flaneren openlijk op straat. Toch heerst er een heel gemoedelijke sfeer. Er zijn hier ook veel nachtclubs, kroegen en restaurantjes te vinden. Wij vinden de wijk erg leuk. Er valt hier dus veel te beleven.
's Avonds eten we bij een Italiaan. Daar eet Bas weer een steak. Christel eet een lekker visje. Samen met de wijn smaakt het allemaal prima!
Beneden bij het hotel lenen we een dvd-tje. Die kijken we 's avonds op onze bank. De luikjes vallen al weer dicht. Tijd om naar bed te gaan....
Vrijdag 14 december 2007
Vandaag worden we al weer laat wakker! Ontbijten doen we weer op de kamer. Daarna lopen we weer op het gemakje naar de stad. We willen vandaag een rondvaart door de haven maken. Onderweg komen we nog een leuk kledingzaakje tegen. Christel slaagt er in om iets voor kerst te vinden. Mooi, dan is ook dat geregeld!
In de haven nemen we de "Explorer" toer. Je vaart dan naar verschillende punten waar je uit kunt stappen. Binnen drie kwartier is de boot dan weer terug en kun je weer mee.
We kopen onze kaartjes en wachten op de boot. De boot is een catamaran met jet engines. Om 14.00 uur vertrekken we. Eerst rustig keren in de kleine haven. Daarna met volle vaart de grote haven in. Dat gaat best hard.
Eerst passeren we Fort Denison, een oude vesting. Daarna stoppen we bij de Sydney Taronga Zoo. Wij besluiten om bij Watson Bay uit te stappen. Daar kun je de kliffen bekijken en de twee haven koppen zien. Sydney heeft een natuurlijke haven die wel 25 kilometer landinwaarts loopt!
Eerst eten we wat bij Peter Doyle. Een bekende Australische vissersfamilie. Het smaakt prima, maar het is een beetje veel.
Na het eten lopen we naar de kliffen. Het is prachtig! De golven slaan er prachtig tegen aan. Het weer is dan ook heerlijk. Het is zo'n 30 graden en een strak blauwe lucht! De twee havenkoppen zijn erg mooi. We blijven hier wel een tijdje!
Toch lopen we terug, want we moeten de boot halen. We hebben de eerste boot laten gaan en we pakken de tweede boot. We varen nu de rest van het rondje. We laten ons nu afzetten in Darling Harbour. Ook dit is een mooie haven.
Sydney is zowieso een schitterende stad! Schoon en mooi aangelegd! Een mengelmoes tussen Londen en New York, maar dan recht aan de oceaan!! Wat wil je nog meer!
In Darling Harbour lopen we wat rond. Het is te laat om echt nog wat te gaan doen. Langzaamaan kuieren we terug naar King Cross, terug naar het hotel.
Het is al ruim etenstijd, maar we hebben nog steeds geen honger. Weet je wat?! We halen lekker sushi op de hoek en lenen beneden weer een dvd-tje, lekker makkelijke avond! Zo gezegd zo gedaan! We vallen weer op tijd in slaap!
Zaterdag 15 december 2007
Vandaag staan we redelijk op tijd op. Na het ontbijt gaan we naar het Australian Museum. Het is vooral een natuurmuseum. Het is een leuk museum, maar heeft wat ons betreft niet meer te bieden dan elk ander natuurmuseum. We hadden meer verwacht. Desalniettemin was het niet onaardig!
We lopen via de botinische tuin naar het Opera House. De tuin is erg mooi! Kijk maar naar de foto's. Het Opera House is een prachtig gebouw. Het heeft een bijzonder ontwerp en bestaat uit beton en witte tegeltjes. Smaken verschillen, maar wij vinden het een mooi gebouw! We lopen hier een tijdje rond
Vanuit het Opera House lopen we terug richting de haven. Daar eten we een veel te dure schotel met allemaal lekkere hapjes. Weer een grote lunch...
We bezoeken nog wat boekhandels. Dan blijkt dat het boek wat wij zoeken er niet meer is. Ok, dan weten we dat ook weer.
We lopen weer terug naar het hotel. Tegen de avond knort de maag maar een klein beetje. Bij de mac eten we iets kleins. Daarna drinken we wat bij de kroeg/disco op de hoek: The Empire.
We raken aan de praak met een Australische jongen: Matt. Daarna maken we kennis met Tom. Ook zijn er twee meiden waarvan we de naam vergeten zijn. We noemen ze Rood en Groen Jurkje.
Met dit gezelschap begeven we ons naar de tweede etage. Daar is namelijk de disco! Het is erg gezellig! We drinken en we dansen! Iedereen is hier al een beetje in de kerstsfeer! Het wordt laat... of vroeg? We gaan pas tegen half vijf terug naar het hotel...
Zondag 16 december 2007
Uiteraard zijn we niet vroeg wakker. Pas om 12 uur gaan de eerste luikjes open. Douchen en ontbijten maar. Vandaag willen we naar het Sydney Aquarium.
Als we daar aankomen is het erg druk... vooral met kinderen. Dat doen we dus niet! Aan de overkant zit het Maritiem Museum. Daar lopen we naar toe. Het is een stuk minder druk en de entree is gratis!
Het is een leuk museum. Er is zelfs een expositie over Otzi. Dat is die ijsmummie die ze ooit in de Alpen gevonden hebben. Erg interessant allemaal.
We lopen het hele museum door en het is allemaal even leuk en interessant.
Na het museum pakken we de monorail naar Paddy's Markets. Het is net zo'n markt die je in Azië aantreft. We lopen hier wat rond. Daarna lopen we naar Chinatown. Dat is niet meer dan een straat net als in Londen. Toch wel grappig. We eten hier een soepje.
Dan komt het ineens met bakken de lucht uit! We schuilen onder een parasol. Na een kwartiertje wordt het minder en we rennen Paddy's Markets weer in. We willen naar Central Station om daar de train naar King Cross te nemen.
Na een kwartier door de regen lopen komen we aan. We kopen twee kaartjes en lopen naar het perron. De train heeft behoorlijk vertraging. Pas een uur later zijn we uiteindelijk terug bij het hotel. Lopend had alles een stuk sneller gekund, maar dat was wel natter geweest!
's Avonds eten we een buritto bij de Mexicaan en daarna kijken we weer een filmpje...
Maandag 17 december 2007
Vandaag gaan we naar de Sydney Tower. Deze torent bijna 300 meter boven de stad uit. Het is het hoogste gebouw op het zuidelijk halfrond. We kopen onze kaartjes en gaan met de lift omhoog.
Boven is het uitzicht schitterend. Bekijk de foto's maar! Je zult zien dat Sydney echt een hele mooie stad is! Rens, je had gelijk hoor!!
We lopen hier een paar rondjes. Daarna gaan we weer naar beneden. Daar doen we de OzTrek. Dat zit inbegrepen in het kaartje. Het is leuker voor kinderen wat ons betreft, maar het was wel geinig. Je wordt op een grappige manier door heel Australië geleid.
Nu gaan we naar het Sydney Aquarium. Het is nog wel druk, maar nu gaan we toch maar wel naar binnen.
Eerst zien we een vogelbekdier. Een erg grappig beestje. Erg lastig te fotograferen. Daarna lopen we grote bakken met vissen voorbij. We stoppen bij de grote bak met een paar zoutwaterkrokodillen. Erg indrukwekkend en erg dichtbij!
Er zijn drie hele grote aquaria waar je omheen en onderdoor kunt lopen. De eerste is er een met zeehonden en wat kleine vissen. De tweede is gevuld met (grote) haaien, schilpadden en roggen. Zelfs een hele grote stingray! De derde is een soort Great Barrierreef. Ook hier zitten haaien.
Al met al erg indrukwekkend en erg mooi! Zeker een aanrader!
We lopen weer terug richting het hotel. Onderweg komen we nog een boekwinkeltje tegen. Daar vinden we de nieuwe lonely planet van Nieuw Zeeland. Echter is deze tweede hands. Dat is niet te zien. Maar wel voor de helft van de prijs! Mooi, nemen we die!
Terug in het hotel draait Christel een wasje. Daarna boeken we een vlucht van Christchurch naar Brisbane op 14 januari 2008. Ook dat moet allemaal gebeuren, mensen!
's Avonds eten we ergens wat en we kijken maar weer een filmpje op bed!
Dinsdag 18 december 2007
Vandaag moeten we om 10 uur uitchecken. Das vroeg voor onze doen... Toch lukt het!
We mogen onze tassen laten staan in het kantoortje van het hotel. We willen vandaag nog even naar het Opera House lopen via de botanische tuin. We maken nog wat foto's en lopen zoetjes aan weer terug naar het hotel.
We eten nog wat en daarna besteden we tijd aan deze weblog en publiceren we onze laatste foto's!
Die zijn zoals bekend te vinden op: http://picasaweb.google.com/bastelmania
Zometeen om haf zeven vliegen we naar Auckland, Nieuw Zeeland. De ouders van Andrew zullen ons ophalen van de luchthaven...
Voor nu stoppen we er mee, we willen niet weer bijna een vliegtuig missen... ;-))
Tot de volgende keer maar weer!
groetjes,
Bas en Christel!
Om 16.00 uur staat ons mannetje met zijn tuk tuk op ons te wachten voor het hotel. We laden onze spullen en onszelf op het karretje en we zetten koers naar de luchthaven.
Na ongeveer 20 minuutjes komen we aan. We betalen onze chauffeur en we lopen de hal binnen. Onze vlucht staat nog niet op de borden. We zijn dan ook wel erg vroeg. Onze vlucht gaat om 18.40 uur en het is nu nog geen half vijf! We wachten op een bankje in de hal en we lezen een boek.
Na een half uurtje kijken we weer op het scherm. Nu zien we onze vlucht er bij staan! We moeten bij balie 13/14 zijn. Met onze spullen lopen we daar heen. De vriendelijke juffrouws boeken ons in en we zien onze backpacks de lopende band opglijden. We krijgen onze instapkaarten. Nadat we ieder 25 dollar vertrekbelasting(!) hebben betaald, lopen we de vertrekhal in. Alles is hier schrikbarend duur! Sigaretten en drank kost hier meer dan op straat, en dan staat er ook nog "Duty Free" op! We lopen wat rond en drinken een hele dure warme chocolademelk. Het is nu wachten op de vertrektijd...
Er gaan meerdere vluchten naar Vietnam. Een gaat naar Hanoi en er is een erg vertraagde vlucht naar Saigon. Onze vlucht staat nog steeds niet op het scherm. We wachten maar af.
Wel wordt er flink omgeroepen dat ze op mensen wachten die die vertraagde vlucht moeten hebben. Ze roepen vanallus, maar het meeste is onverstaanbaar. Dan komt er een mannetje naar ons toe die vraagt of wij die vertraagde vlucht (nr 828) hebben. Nee hoor, wij hebben vluchtnummer 846!
Ze blijven maar omroepen. Nog wel 10 minuten lang. Dan horen we ineens: "Cornielus Maanien" of zoiets. We kijken elkaar aan en zeggen dat dat wel heel erg veel op Bas zijn (paspoort)naam lijkt! We kijken nu toch maar eens op onze instapkaarten. Oeps... daar staat plots een heel ander vluchtnummer op... namelijk 828! Ze hebben ons bij het inchecken kennelijk omgeboekt naar die andere vlucht... alleen hebben ze dat ons niet verteld en wij hebben er niet meer naar gekeken!
We rennen de vertrekhal door. Daar komen we dat mannetje weer tegen. We bevestigen dat we die vlucht toch moeten hebben. Samen rennen we naar het toestel. Daar staat iedereen keurig op ons te wachten. We gaan de trap op en het toestel binnen. Pfieuw! Das op het nippertje...
Het toestel is zowat leeg! Er zitten een stel Russen in en wat ander pluimage (waaronder wij!). We stijgen direct op en in nog geen half uur wordt de landing al ingezet. Drie kwartier na opstijgen lopen we de transithal van Saigon Airport binnen. Daar checken we in voor de vlucht naar Sydney. Die zal om 21.00 uur vertrekken.
Ja ja, dat checken we dubbel en we weten zeker dat we nu goed zitten!!
In de vertrekhal wachten we netjes op onze beurt. Om 20.30 uur gaat de gate open. Iedereen gaat netjes in de rij staan en om 20.50 uur lopen we het toestel binnen. Dit keer is het een wat groter formaat: een Boeing 777. Het lijkt wel een spiksplinter nieuw toestel. Alles ziet er erg netjes uit!
Om 21.10 uur zitten we in de lucht. We krijgen nog een maaltijd en niet lang daarna gaan de lampjes uit. Tijd om te slapen... zzz...zzz...
Woensdag 12 december 2007
Om 9.45 uur landen we op Sydney International Airport. We hebben 8,5 uur gevlogen en we zijn 4 uur in de tijd vooruit gegaan. Nu moeten we nog door de douane. Onze paspoorten en visa zijn in order en we worden hartelijk welkom geheten in Australië! Daarna halen we onze bagage op. Zodra we de bagageband naderen zien we onze tassen al liggen. Das lekker vlot! Dan moeten we nog door de controle. Daar wordt gevraagd of we etenswaren of andere zaken zoals hout, stenen of dieren bij hebben. Nee hoor, alleen een pak koekjes en wat snoep. Dat is geen probleem en we mogen doorlopen. Nou, we zijn dan nu eindelijk ècht in Australië!
Eerst gaan we maar eens Australische dollars pinnen. Daarna zoeken we een taxi op. Vanuit de luchthaven rijden we de drukke ringweg van Sydney op. Na een paar tunnels naderen we het centrum. Het is toch raar om naast de bestuurder te zitten. Het lijkt alsof je zelf rijdt, maar dan zonder stuur! Dat zit hier namelijk aan de rechterkant...
We moeten op 2 Roslyn Street zijn. Dat is een straat in de buurt Kings Cross. De chauffeur zet ons daar keurig af en we gaan het hotel binnen. Daar checken we in. Dan blijkt dat we drie boekingen hebben staan. Dat kan niet! Bas herinnert zich wel de haperende website. Die hebben we twee keer geprobeerd, maar die werkte dus niet. Nu blijkt dat die boekingen wel geregistreerd zijn. Wij hebben daar nooit een mailtje van ontvangen! Later hebben we via de website van het hotel zelf wel een succesvolle boeking gedaan. Vandaar dus drie! Het vrouwtje achter de balie schrapt de eerste twee boekingen en zet zo alles weer recht.
Helaas kunnen we nog niet de kamer op. Deze is nog niet klaar. Geen punt. We willen eerst wat eten en we zoeken een boekwinkel. We worden keurig de weg gewezen.
Met de metro (train) gaan we naar Bondi Junction. Daar eten we eerst even wat bij de Mac. Daarna zoeken we de grote boekhandel. Helaas hebben ze niet het boek wat wij zoeken: "Australia & New Zealand on a Shoestring" van Lonely Planet. Onverrichter zaken gaan we terug naar het hotel. De kamer is inmiddels gereed en we nemen onze intrek.
De kamer is lekker ruim en is zelfs voorzien van een minikeuken met koelkast en spoelbak. Verder treffen we een flatscreen tv met dvd speler aan. Ook staat er een groot bed op de kamer, das ook handig! En er is een mooie design badkamer achter de deur!
We maken eerst gebruik van deze badkamer. Het water is heerlijk warm! Na het douchen en opfrissen gaan we boodschappen doen. Bij Woolworth's halen we brood, beleg, melk, jus, cola en chips! Deze boodschappen dumpen we op de kamer en daarna wandelen we de twee kilometer naar het hartje van Sydney.
Het centrum van Sydney is niet verschrikkelijk groot. Het is allemaal goed te lopen. Na 20 minuten zijn we al in de haven. Daar eten we wat. Nou ja wat. Onze eerste echte steak in maanden! Het wordt langzaamaan donker. De dag zit er hier al weer op!
We werpen een blik op het Opera House en de Harbour Bridge. Die gaan we de komende dagen wel eens beter bekijken, maar nu dus niet!
We lopen terug en zoeken ons mandje weer eens op. We zijn erg moe!
Donderdag 13 december 2007
We worden laat wakker. Het bed slaapt echt heerlijk! We hebben genoeg dagen hier in Sydney dus dat is niet zo heel erg!
We ontbijten lekker op de kamer. Daarna lopen we de stad in. We gaan eerst eens ff lekker shoppen! Na een paar winkels vinden we allebei een spijkerbroek. Bas koopt ook nog wat bloesjes. We willen er met kerst wel goed uitzien! Christel kan nog niets vinden verder. Dat komt nog wel!
We kuieren zo nog wat rond en daarna lopen we weer terug naar Kings Cross. King Cross is een erg gekleurde wijk. Er zijn veel toeristen (backpackers), op elke hoek is drugs te krijgen, er zijn veel piepshows en de hoeren flaneren openlijk op straat. Toch heerst er een heel gemoedelijke sfeer. Er zijn hier ook veel nachtclubs, kroegen en restaurantjes te vinden. Wij vinden de wijk erg leuk. Er valt hier dus veel te beleven.
's Avonds eten we bij een Italiaan. Daar eet Bas weer een steak. Christel eet een lekker visje. Samen met de wijn smaakt het allemaal prima!
Beneden bij het hotel lenen we een dvd-tje. Die kijken we 's avonds op onze bank. De luikjes vallen al weer dicht. Tijd om naar bed te gaan....
Vrijdag 14 december 2007
Vandaag worden we al weer laat wakker! Ontbijten doen we weer op de kamer. Daarna lopen we weer op het gemakje naar de stad. We willen vandaag een rondvaart door de haven maken. Onderweg komen we nog een leuk kledingzaakje tegen. Christel slaagt er in om iets voor kerst te vinden. Mooi, dan is ook dat geregeld!
In de haven nemen we de "Explorer" toer. Je vaart dan naar verschillende punten waar je uit kunt stappen. Binnen drie kwartier is de boot dan weer terug en kun je weer mee.
We kopen onze kaartjes en wachten op de boot. De boot is een catamaran met jet engines. Om 14.00 uur vertrekken we. Eerst rustig keren in de kleine haven. Daarna met volle vaart de grote haven in. Dat gaat best hard.
Eerst passeren we Fort Denison, een oude vesting. Daarna stoppen we bij de Sydney Taronga Zoo. Wij besluiten om bij Watson Bay uit te stappen. Daar kun je de kliffen bekijken en de twee haven koppen zien. Sydney heeft een natuurlijke haven die wel 25 kilometer landinwaarts loopt!
Eerst eten we wat bij Peter Doyle. Een bekende Australische vissersfamilie. Het smaakt prima, maar het is een beetje veel.
Na het eten lopen we naar de kliffen. Het is prachtig! De golven slaan er prachtig tegen aan. Het weer is dan ook heerlijk. Het is zo'n 30 graden en een strak blauwe lucht! De twee havenkoppen zijn erg mooi. We blijven hier wel een tijdje!
Toch lopen we terug, want we moeten de boot halen. We hebben de eerste boot laten gaan en we pakken de tweede boot. We varen nu de rest van het rondje. We laten ons nu afzetten in Darling Harbour. Ook dit is een mooie haven.
Sydney is zowieso een schitterende stad! Schoon en mooi aangelegd! Een mengelmoes tussen Londen en New York, maar dan recht aan de oceaan!! Wat wil je nog meer!
In Darling Harbour lopen we wat rond. Het is te laat om echt nog wat te gaan doen. Langzaamaan kuieren we terug naar King Cross, terug naar het hotel.
Het is al ruim etenstijd, maar we hebben nog steeds geen honger. Weet je wat?! We halen lekker sushi op de hoek en lenen beneden weer een dvd-tje, lekker makkelijke avond! Zo gezegd zo gedaan! We vallen weer op tijd in slaap!
Zaterdag 15 december 2007
Vandaag staan we redelijk op tijd op. Na het ontbijt gaan we naar het Australian Museum. Het is vooral een natuurmuseum. Het is een leuk museum, maar heeft wat ons betreft niet meer te bieden dan elk ander natuurmuseum. We hadden meer verwacht. Desalniettemin was het niet onaardig!
We lopen via de botinische tuin naar het Opera House. De tuin is erg mooi! Kijk maar naar de foto's. Het Opera House is een prachtig gebouw. Het heeft een bijzonder ontwerp en bestaat uit beton en witte tegeltjes. Smaken verschillen, maar wij vinden het een mooi gebouw! We lopen hier een tijdje rond
Vanuit het Opera House lopen we terug richting de haven. Daar eten we een veel te dure schotel met allemaal lekkere hapjes. Weer een grote lunch...
We bezoeken nog wat boekhandels. Dan blijkt dat het boek wat wij zoeken er niet meer is. Ok, dan weten we dat ook weer.
We lopen weer terug naar het hotel. Tegen de avond knort de maag maar een klein beetje. Bij de mac eten we iets kleins. Daarna drinken we wat bij de kroeg/disco op de hoek: The Empire.
We raken aan de praak met een Australische jongen: Matt. Daarna maken we kennis met Tom. Ook zijn er twee meiden waarvan we de naam vergeten zijn. We noemen ze Rood en Groen Jurkje.
Met dit gezelschap begeven we ons naar de tweede etage. Daar is namelijk de disco! Het is erg gezellig! We drinken en we dansen! Iedereen is hier al een beetje in de kerstsfeer! Het wordt laat... of vroeg? We gaan pas tegen half vijf terug naar het hotel...
Zondag 16 december 2007
Uiteraard zijn we niet vroeg wakker. Pas om 12 uur gaan de eerste luikjes open. Douchen en ontbijten maar. Vandaag willen we naar het Sydney Aquarium.
Als we daar aankomen is het erg druk... vooral met kinderen. Dat doen we dus niet! Aan de overkant zit het Maritiem Museum. Daar lopen we naar toe. Het is een stuk minder druk en de entree is gratis!
Het is een leuk museum. Er is zelfs een expositie over Otzi. Dat is die ijsmummie die ze ooit in de Alpen gevonden hebben. Erg interessant allemaal.
We lopen het hele museum door en het is allemaal even leuk en interessant.
Na het museum pakken we de monorail naar Paddy's Markets. Het is net zo'n markt die je in Azië aantreft. We lopen hier wat rond. Daarna lopen we naar Chinatown. Dat is niet meer dan een straat net als in Londen. Toch wel grappig. We eten hier een soepje.
Dan komt het ineens met bakken de lucht uit! We schuilen onder een parasol. Na een kwartiertje wordt het minder en we rennen Paddy's Markets weer in. We willen naar Central Station om daar de train naar King Cross te nemen.
Na een kwartier door de regen lopen komen we aan. We kopen twee kaartjes en lopen naar het perron. De train heeft behoorlijk vertraging. Pas een uur later zijn we uiteindelijk terug bij het hotel. Lopend had alles een stuk sneller gekund, maar dat was wel natter geweest!
's Avonds eten we een buritto bij de Mexicaan en daarna kijken we weer een filmpje...
Maandag 17 december 2007
Vandaag gaan we naar de Sydney Tower. Deze torent bijna 300 meter boven de stad uit. Het is het hoogste gebouw op het zuidelijk halfrond. We kopen onze kaartjes en gaan met de lift omhoog.
Boven is het uitzicht schitterend. Bekijk de foto's maar! Je zult zien dat Sydney echt een hele mooie stad is! Rens, je had gelijk hoor!!
We lopen hier een paar rondjes. Daarna gaan we weer naar beneden. Daar doen we de OzTrek. Dat zit inbegrepen in het kaartje. Het is leuker voor kinderen wat ons betreft, maar het was wel geinig. Je wordt op een grappige manier door heel Australië geleid.
Nu gaan we naar het Sydney Aquarium. Het is nog wel druk, maar nu gaan we toch maar wel naar binnen.
Eerst zien we een vogelbekdier. Een erg grappig beestje. Erg lastig te fotograferen. Daarna lopen we grote bakken met vissen voorbij. We stoppen bij de grote bak met een paar zoutwaterkrokodillen. Erg indrukwekkend en erg dichtbij!
Er zijn drie hele grote aquaria waar je omheen en onderdoor kunt lopen. De eerste is er een met zeehonden en wat kleine vissen. De tweede is gevuld met (grote) haaien, schilpadden en roggen. Zelfs een hele grote stingray! De derde is een soort Great Barrierreef. Ook hier zitten haaien.
Al met al erg indrukwekkend en erg mooi! Zeker een aanrader!
We lopen weer terug richting het hotel. Onderweg komen we nog een boekwinkeltje tegen. Daar vinden we de nieuwe lonely planet van Nieuw Zeeland. Echter is deze tweede hands. Dat is niet te zien. Maar wel voor de helft van de prijs! Mooi, nemen we die!
Terug in het hotel draait Christel een wasje. Daarna boeken we een vlucht van Christchurch naar Brisbane op 14 januari 2008. Ook dat moet allemaal gebeuren, mensen!
's Avonds eten we ergens wat en we kijken maar weer een filmpje op bed!
Dinsdag 18 december 2007
Vandaag moeten we om 10 uur uitchecken. Das vroeg voor onze doen... Toch lukt het!
We mogen onze tassen laten staan in het kantoortje van het hotel. We willen vandaag nog even naar het Opera House lopen via de botanische tuin. We maken nog wat foto's en lopen zoetjes aan weer terug naar het hotel.
We eten nog wat en daarna besteden we tijd aan deze weblog en publiceren we onze laatste foto's!
Die zijn zoals bekend te vinden op: http://picasaweb.google.com/bastelmania
Zometeen om haf zeven vliegen we naar Auckland, Nieuw Zeeland. De ouders van Andrew zullen ons ophalen van de luchthaven...
Voor nu stoppen we er mee, we willen niet weer bijna een vliegtuig missen... ;-))
Tot de volgende keer maar weer!
groetjes,
Bas en Christel!
dinsdag 11 december 2007
Angkor Wat en Siem Reap
Woensdag 5 december 2007
Vandaag staan we niet heel vroeg op. Toch zitten we samen met Marcel en Agaat al om 9.15 uur in een restaurantje te ontbijten. Deze dag gaan we fietsen huren. We willen naar de tempels van Angkor gaan.
Na het ontbijt gaan we op fietsenjacht. De eerste die we tegen komen heeft wel fietsen, maar we zijn niet helemaal tevreden. We gaan verder kijken. Maar na een halfuurtje rondlopen, blijkt toch dat de eerste meneer de beste fietsen heeft.
We hebben allemaal een mountainbike. Sommige versnellingen werken, anderen weer niet. Gelukkig doen de remmen het wel goed, en de bel werkt ook prima! Zo fietsen we de 8 kilometer naar de ingang van het complex, dat zo'n 80 vierkante kilometer groot is. Daar kopen we een drie-dagen-kaart voor 40 us dollar. Das niet echt goedkoop, maar zeker wel de moeite waard.
Vanaf de ingang is het nog zo'n 3 kilometer naar de eerste tempel. Dit is de tempel die echt Angkor Wat heet. Vaak wordt het hele complex zo genoemd, maar dat is niet correct. Het complex heet de tempels van Angkor. Angkor Wat is wel de belangrijkste tempel op het terrein.
Klik hier voor meer informatie.
We parkeren onze fietsen en lopen de brug over naar de eerste ring van Angkor Wat. Het ziet er allemaal wel oud uit. Het is nu zo'n 1000 tot 1200 jaar oud. Toch is het erg indrukwekkend. We lopen door de eerste ring naar de tuin. Midden in de immense tuin staat de mega tempel Angkor Wat.
Jullie zullen de foto's moeten bekijken om het je voor te stellen. Het gaat te ver om het hier allemaal uit te leggen en te beschrijven.
Na Angkor Wat pakken we de fietsen weer en peddelen we naar de volgende. Deze staat boven op een berg. Wederom parkeren we de fietsen. Deze berg is ook met olifanten te beklimmen. Niet dat we dat van plan zijn, maar we zien nergens olifanten. Wij gaan via de aangegeven pijlen, via de trappen de berg op. De berg heet 'Phnom Bakheng'. Het complex wat hier bovenop staat, is in redelijk verval. Echter is het uitzicht schitterend. We zien Angkor Wat liggen en iets verderop Angkor Thom. In de schaduw genieten we hier even van. Het is nu zo'n 35 graden... in de schaduw!
Als we weer terug beneden zijn, pakken we de fietsen weer. Het volgende doel is: 'Angkor Thom'. Dit was een stad. Eerst fietsen we over een brug. De railing van de brug is versierd met grote stenen koppen die een lange slang vasthouden. Aan de linkerkant stellen de 54 koppen Goden voor en aan de rechterkant stellen de 54 koppen Duivels voor. We rijden de poort van de stad onderdoor.
Als we de eerste tempel van deze stad naderen, begint onze maag te knorren. We parkeren de fietsen bij een straatstalletje. Daar gaan we ook maar even zitten en lunchen.
Na de lunch laten we de fietsen staan en lopen we naar de eerste tempel: 'Bayon'. Als we de muur van de tempel naderen, worden we allemaal stil. Dit is echt prachtig. Elke toren is voorzien van gezichten, die in alle richtingen kijken. Erg indrukwekkend. Hier lopen we wel even rond. Er zijn een aantal verdiepingen. Je kan zowat overal komen. Iedereen gaat op zijn eigen houtje hier even rond struinen en foto's maken. Al met al blijven we hier bijna uur! We concluderen dat Angkor Wat heel mooi is, maar dat Bayon toch wel de kroon spant!
Ook hier spreken de foto's boekdelen!
De rest van de middag bekijken we de rest van Angkor Thom. We zien een oud, vervallen, complex waar de natuur zich over heeft ontfermd. Grote bomen groeien op en over de tempels heen. Hun wortels groeien overal doorheen. Een erg gaaf gezicht!
Bij de andere complexen zien we oude poelen, waar de monniken zwommen. Elke tempel is helemaal gegraveerd. Het onderwerp gaat voornamelijk over de vruchtbaarheid. Er zijn vrouwen afgebeeld met grote borsten. En daar waar nog in tact staan grote fallussen die dat moeten symboliseren.
De volgende site die we zien is de geheime pyramide van Phimeanakas. Agaat en Christel lopen een beetje vooruit. Marcel en Bas blijven wat achter omdat ze foto's aan het maken zijn. Als ze de pyramidevormige tempel naderen zien ze dat Agaat en Christel al halverwege een hele steile stenen trap zijn. Agaat is al zowat boven en Christel staat halverwege. Marcel loopt even om de hoek en roept dat daar een betere houten trap is. We moeten wel lachen. Toch zet Christel moedig door en gaat alsnog via de moeilijke weg naar boven. Marcel en Bas gaan gewoon via de houten trap. Ook dit complex is vervallen.
Hier en daar wordt flink gerestaureerd, vaak met behulp van buitenlands geld. Onze mening ligt ergens in het midden. Doordat het meeste vervallen is, heeft het veel charme. Aan de andere kant gaan veel complexen erg op elkaar lijken. Dus sommigen mogen best opgeknapt worden en anderen moeten maar lekker begroeid zijn met bomen en planten.
Bij de tempels liggen ook veel losse stenen met inscripties. Men heeft nog niet kunnen bepalen waar deze gestaan hebben. Dus liggen ze opgestapeld aan de kant.
30 jaar geleden heeft de Rode Khmer helaas ook hier flink huisgehouden. Het is dus niet alleen de tand des tijds, maar ook oorlogen die de tempels hun huidige vorm geven.
Na een middagje flink wandelen, klimmen en klauteren, zoeken we onze fietsen weer op. Na een half uur fietsen komen we weer aan in Siem Reap. We leveren onze fietsen in en gaan terug naar het hotel. Douchen!
's Avonds gaan we ergens Indiaas eten en we zoeken vroeg ons mandje op. Morgen gaan we de zonsopgang bekijken. We worden al om 5.15 uur opgehaald door onze tuk tuk rijders!
Donderdag 6 december 2007
De wekker gaat om 4.45 uur. Errug vroeg! Met nog dichte oogjes de douche in. Om 5.10 uur staan we buiten bij het hotel van Marcel en Agaat. Onze tuk tuk rijders zijn er al. We stappen in en laten ons heerlijk naar Angkor Wat vervoeren.
Daar aangekomen lopen we weer naar de tuin van de Angkor Wat tempel. Er zijn al wel meer mensen. We vinden een goed plekje om foto's te maken. Langzaam komt de zon op. Een erg mooi gezicht. Achter Angkor Wat verschijnt het eerste licht. Omdat Angkor Wat helemaal richting het oosten gebouwd is, komt hier natuurlijk de zon op. Echter komen de eerste zonnestralen meestal een half uur later. Hierdoor is de zonsopgang iets minder spectaculair dan we gedacht hadden. Toch is het prachtig en iedereen geniet er van.
Na de zonsopgang gaan we eerst ontbijten. Het plan is om de verste tempel in het noorden te gaan bekijken. Onze tuk tuk rijders willen daar niet naar toe voor 10 dollar. Wat is dit nu? We willen naar de meest noordelijke en naar de meest zuid-oostelijke delen van het gebied. Maar de gasten zijn niet te overtuigen. We voelen ons een beetje beetgenomen nu. We overwegen om andere tuk tuk rijders te nemen. Uiteindelijk komen we overeen, dat ze voor 12 dollar per tuk tuk een deel van de kleine en een deel van de grote tour doen. Zo, iedereen weer een beetje blij!
De eerste tempel is Preah Khan. Dit is een van de grootste complexen op het terrein. Preah Khan was het tijdelijke verblijf van koning Jayavarman VII tijdens de bouw van Angkor Thom. Ook hier weer schitterende beelden en graveringen. Er zijn ook hele mooie doorkijkjes. Het weer is prachtig en de zon komt nog steeds op. Ook hier groeien de bomen over op en doorheen.
We vervolgen de route van de grote tour. We stoppen bij elk complex. We zijn het wel eens dat het nu allemaal wel erg op elkaar gaat lijken.
Na nog twee grote complexen kunnen we spreken van tempel-moeheid. Op onze kaart staan ook nog twee complexjes aangegeven. Onze tuk tuk rijders zeggen dat deze niet zo interessant zijn. Toch laten we ze er langs rijden. Tot onze verrassing zijn deze twee kleintjes erg mooi. We stoppen en gaan ze bekijken.
Tegen het einde van de middag laten we ons weer terug brengen naar het hotel. Het is toch al wel een lange dag zo.
Wij gaan nog even wat internetten. We hebben afgesproken om, om 7 uur wat te gaan eten. Als we onze email checken, blijkt dat Andrew ook al in Siem Reap is aangekomen. Hij heeft het adres van zijn hotel er bij gezet.
We zoeken het hotel op en niet veel later kloppen we op zijn deur. Eerst geen gehoor. Maar net op het moment dat wij weg willen lopen gaat de deur open. Het is een leuk weerzien. We spreken af in de bar van het hotel.
We kletsen bij over de afgelopen week en drinken een paar biertjes. Hij heeft ook al onze Scandinavische vriendinnen ontmoet en ze zitten, toevallig, in hetzelfde hotel als hij.
Samen met Marcel, Agaat en Andrew gaan we 's avonds ergens eten. Rond de centrale markt zijn allerlei restaurantjes en barretjes. Er is hier zelfs een heuse 'bar-street'. Na het eten regelen we twee tuk tuk's op straat. We willen nu wel naar het noorden en het zuidoosten. Voor 30 dollar is het geregeld. 15 dollar per tuk tuk. Andrew gaat ook mee, dus we zijn met 5 man, das dan 6 dollar p.p. Dat is zeker niet te veel!
Wij gaan op tijd naar bed, na deze lange dag. We hebben morgen pas om 10.30 uur afgesproken met onze tuk tuk rijders.
Vrijdag 7 december 2007
Vandaag kunnen we lekker uitslapen. Toch zijn we al om 7 uur wakker. Dat zal wel komen omdat het de laatste dagen allemaal zo vroeg was. We zappen langs National Geographic, Discovery Channel en het filmkanaal Star Movie.
Om 10 uur zitten we aan het ontbijt. Na het ontbijt zoeken we onze nieuwe tuk tuk rijders op. Ze staan keurig te wachten. We stappen in en gaan een lange zit tegemoed.
Na anderhalf uur komen we aan in de meest noordelijke tempel van het complex. Deze ligt 17 kilometer van Angkor Wat af en meer dan 30 kilometer van Siem Reap.
Hoewel het erg vervallen, ziet het er toch heel mooi uit. Er zijn heel veel graveringen en de meeste zijn goed in tact gebeleven. Ook hiervoor zullen jullie de foto's moeten bekijken! Toch hebben we het na zo'n drie kwartier wel gezien. De foto's zijn gemaakt...;-))
We gaan nu eerst ergens wat eten. Bij een straatstalletje stranden we. We kijken op de kaart en schrikken ons een hoedje! De prijzen zijn hier wel 3 keer zo duur dan elders! Dat doen we niet. We laten ons ongenoegen merken aan de gastvrouw. Ze twijfelt geen moment en zegt dat we per gerecht 1 dollar korting krijgen. Hier kunnen we wel mee leven. We schuiven aan.
Na de lunch staat ons weer een lange rit te wachten. Nu gaan we naar de Roluos groep. Dit complex in het zuidoosten bestaat uit drie sites. Na twee uur tijden komen we aan bij de eerste.
Het is klein en eigenlijk helemaal niet zo mooi. We zijn dan ook zo uitgekeken en laten ons naar de tweede site brengen.
Ook deze is niet echt heel erg bijzonder. We lopen wat rond en rusten wat uit. Zou het komen omdat we al drie dagen tempels zien? Niet veel later zitten we weer in de tuk tuk naar het derde en laatste gedeelte.
Deze is wel erg mooi. Grote stenen olifanten beschermen het complex. Er staan een aantal prachtige torens op. Er is ook een grote vijver. Zeker niet de lelijkste die we tot nu toe gezien hebben.
We laten ons door de tuk tuk rijders weer terug naar Siem Reap brengen. We gaan douchen en spreken om 7 uur af.
In bar-street zitten we met z'n 5-en lekker pizza te eten. Dan komen onze Scandinavische vriendinnen Lisa en Eliann voorbij. De vriend van Eliann, Per, is ondertussen ook gearriveerd en er is nog een Zweedse jongen, Erik, bij die ze onderweg tegen gekomen zijn. Wij zijn bijna klaar met eten en hun gaan net beginnen. We spreken af dat we elkaar straks zien in de 'Angkor What?' bar.
Omdat Andrew en Scandinavie morgen de zonsopgang gaan doen wordt het niet laat. We drinken wel een biertje, maar we gaan op tijd terug naar het hotel. Volgens Per is er morgen hier ergens een 80's party. Hij weet niet waar, maar daar komen we wel achter!
Als we bij het hotel aankomen gaan we daar nog even op het terras zitten. Bas drinkt nog een biertje. Even later komt Zora aanlopen. Ze komt ook uit Nederland en drinkt ook nog een biertje mee. Later komen er ook nog twee Nederlandse jongens bij: Jort en Rick. We drinken allemaal nog gezellig wat. Christel, Jort en Rick houden het om half drie voor gezien. Bas drinkt nog een biertje met Zora en een Amerikaanse, die al behoorlijk dronken is. Een uurtje later houdt ook Bas het voorgezien en gaat slapen! Wel hebben we afgesproken om morgen naar de 80's party te gaan!
Zaterdag 8 december 2007
We zijn pas om 11 uur wakker. Vandaag hoeven we helemaal niks! Nou, dat doen we ook niet! We gaan ergens wat eten. Daarna doen we wat shoppen op de markt. Aan het eind van de middag duiken we een internetcafe binnen. We willen een hotel reserveren in Sydney. Na flink gezoek en vergelijk, hebben we een leuk hotelletje midden in het centrum van Sydney gevonden. Echter kunnen ze niet direct controleren of de kamer vrij is. Via email horen we dat zo snel mogelijk. We wachten af.
Om 19.00 uur verzamelen we op de hoek van de straat. We zijn nu met een groep van 12 mensen. Erg gezellig. Iedereen wordt aan elkaar voorgesteld en we gaan op zoek naar een restaurant. We kiezen voor een Mexicaan. Het personeel weet niet wat ze overkomt. Een groep van twaalf man! Niet veel later zitten we aan tafel. We bestellen vanalles en vragen ons af of alles wel een beetje op tijd de keuken uit komt. Vaak hebben ze hier in Azie al problemen met twee personen.
Het valt geheel niet tegen. Het eten komt zowat tegelijkertijd op tafel. Alleen duurt het bij Christel wat langer. Maar ook zij krijgt uiteindelijk haar voer.
Tijdens het eten wordt duidelijk dat niemand een idee heeft waar er eventueel een 80's party zou zijn. We besluiten het er maar bij te laten. Na het eten gaan we met z'n allen naar de Angor What? bar. Daar bezetten we als groep een groot gedeelte van het terras. We bestellen bier en cocktails. Er worden ook grote kannen met wiskey en zuurballenwater besteld.
Jullie kunnen je voorstellen dat het heeeeel gezellig was! Iedereen heeft het erg naar zijn zin. Ondertussen staan we met z'n allen op de dansvloer binnen. Dan gaat plots om half drie het licht aan. Tijd om te gaan! Ja, maar dat willen we nog niet!
We zien aan de overkant van de straat, dat daar het feest gewoon door gaat. We gaan naar de Temple bar. Binnen stikt het van de hoeren. Gelukkig hebben we er geen last van en zoeken de dansvloer op. Toch is er niet zo'n gezellige sfeer hier. We zijn al snel weer weg.
Op straat staan we nog wat te geinen met tuk tuk rijders en andere reizigers. Dan horen we dat de X-bar tot laat (of vroeg?) open is. We gaan nu met een man of 8 naar de X-bar. Daar aangekomen valt het vies tegen. De bar is inderdaad open. Maar er is niemand. We gaan wat in stoelen hangen, maar er is niet echt leuke muziek en er is weinig sfeer. Wij houden het voor gezien! We gaan slapen!
Om 4 uur duiken we ons mandje in.... welterusten!
Zondag 9 december 2007
Vandaag slapen maar weer uit. Voornamelijk roes uitslapen. Om 12 uur worden we wakker. Om 13.00 uur zitten we ergens wat te eten. Andrew komt aanlopen en we drinken en kletsen wat. Na de brunch gaan we wat internetten. Daarna lopen we terug naar het hotel.
Op tv begint net een film: Derailed met Vincent Cassel en Jennifer Aniston. We kijken de film lekker lui op bed. Lekker een dagje niks doen! Het lijkt net vakantie!!
s'Avonds verzamelen we weer om 7 uur. We zijn nu met Marcel, Agaat, Andrew, Lisa, Eliann en Per. Een mannetje of 8 dus. We gaan naar een Indiaas restaurant en eten daar een heerlijke curry. We kletsen nog lekker, want het is de laatste avond. Morgen vertrekt iedereen naar zijn of haar volgende bestemming. Wij niet, wij blijven hier nog een dagje langer vanwege de datum op ons vliegticket.
Na het eten is iedereen moe, nog van gisteren. Andrew en Scandinavie gaan slapen, zij moeten allemaal weer vroeg op. We nemen afscheid! Andrew zien we over twee weken weer, als het goed is.
Met Marcel en Agaat drinken we ergens nog wat. Maar ook zij vertrekken morgen. Ze vliegen via Kuala Lumpur en Sydney naar Cairns. Een dagje eerder dan wij dus. Als we het van te voren hadden kunnen voorzien, dan hadden wij ook wel 1 of 2 dagen eerder naar Sydney kunnen gaan. Maar ja, als je alles van te voren weet...
Toch maken we het niet laat, we zijn nog moe van gisteren...
Maandag 10 december 2007
Vanaf vandaag hebben we dus geen vrienden meer hier... snif... We zijn helemaal alleen. Lekker met z'n tweetjes. Dat is toch ook wel weer leuk hoor.
Vandaag doen we relaxed. We gaan laat in de ochtend ergens ontbijten. Daarna gaan we internetten en de weblog weer eens bijwerken. Ook zetten we de rest van onze foto's online.
Vanwege de trage verbinding hier neemt dat wel een paar uurtjes in beslag. Geeft niet, tijd zat!
Na het internetten, struinen we nog wat op de markt. We kopen nog wat en gaan dan terug naar het hotel.
's Avonds willen we een traditionele Khmer maaltijd. Dit is per slot van rekening onze echte laatste avond in Cambodja en Azie. In een traditioneel restaurant bestellen we een schotel met 3 verschillende curries. Een met beef, een met kip en een met vis. Het smaakt echt heel erg lekker! Na het eten drinken we ergens nog wat. We gaan terug naar het hotel en vragen of we morgen de kamer tot 16.00 uur mogen aanhouden. Geen probleem! Mooi!
We kijken nog wat tv en vallen in slaap.... zzz... zzz...
Dinsdag 11 december 2007
Onze laatste dag. Vanmiddag om 16.00 uur willen we met een tuk tuk naar het vliegveld vertrekken. Ons vliegtuig gaat om 18.40 uur. Eerst vliegen we naar Saigon en een uurtje later vliegen we door naar Sydney.
We gaan eerst ergens ontbijten. Daarna gaan we ons laatste verhaal over Azie op de weblog zetten. Dat zijn we nu aan het doen dus.
Zometeen gaan we terug naar het hotel onze tassen pakken. Daarna lunchen we nog en dan zal het wel een uur of 4 zijn.
Dit is dus het allerlaatste verslag vanuit Azie. Uiteraard gaan we gewoon door in Australie en Nieuw Zeeland.
Ondertussen hebben we alle foto's tot nu toe online staan. De laatste albums zijn nog niet van commentaar voorzien. Dat komt later nog. Ga naar: http://picasaweb.google.com/bastelmania om ze te bekijken! Veel plezier ermee!
Wij gaan de tweede helft van onze reis in...
Groetjes,
Bas & Christel
Vandaag staan we niet heel vroeg op. Toch zitten we samen met Marcel en Agaat al om 9.15 uur in een restaurantje te ontbijten. Deze dag gaan we fietsen huren. We willen naar de tempels van Angkor gaan.
Na het ontbijt gaan we op fietsenjacht. De eerste die we tegen komen heeft wel fietsen, maar we zijn niet helemaal tevreden. We gaan verder kijken. Maar na een halfuurtje rondlopen, blijkt toch dat de eerste meneer de beste fietsen heeft.
We hebben allemaal een mountainbike. Sommige versnellingen werken, anderen weer niet. Gelukkig doen de remmen het wel goed, en de bel werkt ook prima! Zo fietsen we de 8 kilometer naar de ingang van het complex, dat zo'n 80 vierkante kilometer groot is. Daar kopen we een drie-dagen-kaart voor 40 us dollar. Das niet echt goedkoop, maar zeker wel de moeite waard.
Vanaf de ingang is het nog zo'n 3 kilometer naar de eerste tempel. Dit is de tempel die echt Angkor Wat heet. Vaak wordt het hele complex zo genoemd, maar dat is niet correct. Het complex heet de tempels van Angkor. Angkor Wat is wel de belangrijkste tempel op het terrein.
Klik hier voor meer informatie.
We parkeren onze fietsen en lopen de brug over naar de eerste ring van Angkor Wat. Het ziet er allemaal wel oud uit. Het is nu zo'n 1000 tot 1200 jaar oud. Toch is het erg indrukwekkend. We lopen door de eerste ring naar de tuin. Midden in de immense tuin staat de mega tempel Angkor Wat.
Jullie zullen de foto's moeten bekijken om het je voor te stellen. Het gaat te ver om het hier allemaal uit te leggen en te beschrijven.
Na Angkor Wat pakken we de fietsen weer en peddelen we naar de volgende. Deze staat boven op een berg. Wederom parkeren we de fietsen. Deze berg is ook met olifanten te beklimmen. Niet dat we dat van plan zijn, maar we zien nergens olifanten. Wij gaan via de aangegeven pijlen, via de trappen de berg op. De berg heet 'Phnom Bakheng'. Het complex wat hier bovenop staat, is in redelijk verval. Echter is het uitzicht schitterend. We zien Angkor Wat liggen en iets verderop Angkor Thom. In de schaduw genieten we hier even van. Het is nu zo'n 35 graden... in de schaduw!
Als we weer terug beneden zijn, pakken we de fietsen weer. Het volgende doel is: 'Angkor Thom'. Dit was een stad. Eerst fietsen we over een brug. De railing van de brug is versierd met grote stenen koppen die een lange slang vasthouden. Aan de linkerkant stellen de 54 koppen Goden voor en aan de rechterkant stellen de 54 koppen Duivels voor. We rijden de poort van de stad onderdoor.
Als we de eerste tempel van deze stad naderen, begint onze maag te knorren. We parkeren de fietsen bij een straatstalletje. Daar gaan we ook maar even zitten en lunchen.
Na de lunch laten we de fietsen staan en lopen we naar de eerste tempel: 'Bayon'. Als we de muur van de tempel naderen, worden we allemaal stil. Dit is echt prachtig. Elke toren is voorzien van gezichten, die in alle richtingen kijken. Erg indrukwekkend. Hier lopen we wel even rond. Er zijn een aantal verdiepingen. Je kan zowat overal komen. Iedereen gaat op zijn eigen houtje hier even rond struinen en foto's maken. Al met al blijven we hier bijna uur! We concluderen dat Angkor Wat heel mooi is, maar dat Bayon toch wel de kroon spant!
Ook hier spreken de foto's boekdelen!
De rest van de middag bekijken we de rest van Angkor Thom. We zien een oud, vervallen, complex waar de natuur zich over heeft ontfermd. Grote bomen groeien op en over de tempels heen. Hun wortels groeien overal doorheen. Een erg gaaf gezicht!
Bij de andere complexen zien we oude poelen, waar de monniken zwommen. Elke tempel is helemaal gegraveerd. Het onderwerp gaat voornamelijk over de vruchtbaarheid. Er zijn vrouwen afgebeeld met grote borsten. En daar waar nog in tact staan grote fallussen die dat moeten symboliseren.
De volgende site die we zien is de geheime pyramide van Phimeanakas. Agaat en Christel lopen een beetje vooruit. Marcel en Bas blijven wat achter omdat ze foto's aan het maken zijn. Als ze de pyramidevormige tempel naderen zien ze dat Agaat en Christel al halverwege een hele steile stenen trap zijn. Agaat is al zowat boven en Christel staat halverwege. Marcel loopt even om de hoek en roept dat daar een betere houten trap is. We moeten wel lachen. Toch zet Christel moedig door en gaat alsnog via de moeilijke weg naar boven. Marcel en Bas gaan gewoon via de houten trap. Ook dit complex is vervallen.
Hier en daar wordt flink gerestaureerd, vaak met behulp van buitenlands geld. Onze mening ligt ergens in het midden. Doordat het meeste vervallen is, heeft het veel charme. Aan de andere kant gaan veel complexen erg op elkaar lijken. Dus sommigen mogen best opgeknapt worden en anderen moeten maar lekker begroeid zijn met bomen en planten.
Bij de tempels liggen ook veel losse stenen met inscripties. Men heeft nog niet kunnen bepalen waar deze gestaan hebben. Dus liggen ze opgestapeld aan de kant.
30 jaar geleden heeft de Rode Khmer helaas ook hier flink huisgehouden. Het is dus niet alleen de tand des tijds, maar ook oorlogen die de tempels hun huidige vorm geven.
Na een middagje flink wandelen, klimmen en klauteren, zoeken we onze fietsen weer op. Na een half uur fietsen komen we weer aan in Siem Reap. We leveren onze fietsen in en gaan terug naar het hotel. Douchen!
's Avonds gaan we ergens Indiaas eten en we zoeken vroeg ons mandje op. Morgen gaan we de zonsopgang bekijken. We worden al om 5.15 uur opgehaald door onze tuk tuk rijders!
Donderdag 6 december 2007
De wekker gaat om 4.45 uur. Errug vroeg! Met nog dichte oogjes de douche in. Om 5.10 uur staan we buiten bij het hotel van Marcel en Agaat. Onze tuk tuk rijders zijn er al. We stappen in en laten ons heerlijk naar Angkor Wat vervoeren.
Daar aangekomen lopen we weer naar de tuin van de Angkor Wat tempel. Er zijn al wel meer mensen. We vinden een goed plekje om foto's te maken. Langzaam komt de zon op. Een erg mooi gezicht. Achter Angkor Wat verschijnt het eerste licht. Omdat Angkor Wat helemaal richting het oosten gebouwd is, komt hier natuurlijk de zon op. Echter komen de eerste zonnestralen meestal een half uur later. Hierdoor is de zonsopgang iets minder spectaculair dan we gedacht hadden. Toch is het prachtig en iedereen geniet er van.
Na de zonsopgang gaan we eerst ontbijten. Het plan is om de verste tempel in het noorden te gaan bekijken. Onze tuk tuk rijders willen daar niet naar toe voor 10 dollar. Wat is dit nu? We willen naar de meest noordelijke en naar de meest zuid-oostelijke delen van het gebied. Maar de gasten zijn niet te overtuigen. We voelen ons een beetje beetgenomen nu. We overwegen om andere tuk tuk rijders te nemen. Uiteindelijk komen we overeen, dat ze voor 12 dollar per tuk tuk een deel van de kleine en een deel van de grote tour doen. Zo, iedereen weer een beetje blij!
De eerste tempel is Preah Khan. Dit is een van de grootste complexen op het terrein. Preah Khan was het tijdelijke verblijf van koning Jayavarman VII tijdens de bouw van Angkor Thom. Ook hier weer schitterende beelden en graveringen. Er zijn ook hele mooie doorkijkjes. Het weer is prachtig en de zon komt nog steeds op. Ook hier groeien de bomen over op en doorheen.
We vervolgen de route van de grote tour. We stoppen bij elk complex. We zijn het wel eens dat het nu allemaal wel erg op elkaar gaat lijken.
Na nog twee grote complexen kunnen we spreken van tempel-moeheid. Op onze kaart staan ook nog twee complexjes aangegeven. Onze tuk tuk rijders zeggen dat deze niet zo interessant zijn. Toch laten we ze er langs rijden. Tot onze verrassing zijn deze twee kleintjes erg mooi. We stoppen en gaan ze bekijken.
Tegen het einde van de middag laten we ons weer terug brengen naar het hotel. Het is toch al wel een lange dag zo.
Wij gaan nog even wat internetten. We hebben afgesproken om, om 7 uur wat te gaan eten. Als we onze email checken, blijkt dat Andrew ook al in Siem Reap is aangekomen. Hij heeft het adres van zijn hotel er bij gezet.
We zoeken het hotel op en niet veel later kloppen we op zijn deur. Eerst geen gehoor. Maar net op het moment dat wij weg willen lopen gaat de deur open. Het is een leuk weerzien. We spreken af in de bar van het hotel.
We kletsen bij over de afgelopen week en drinken een paar biertjes. Hij heeft ook al onze Scandinavische vriendinnen ontmoet en ze zitten, toevallig, in hetzelfde hotel als hij.
Samen met Marcel, Agaat en Andrew gaan we 's avonds ergens eten. Rond de centrale markt zijn allerlei restaurantjes en barretjes. Er is hier zelfs een heuse 'bar-street'. Na het eten regelen we twee tuk tuk's op straat. We willen nu wel naar het noorden en het zuidoosten. Voor 30 dollar is het geregeld. 15 dollar per tuk tuk. Andrew gaat ook mee, dus we zijn met 5 man, das dan 6 dollar p.p. Dat is zeker niet te veel!
Wij gaan op tijd naar bed, na deze lange dag. We hebben morgen pas om 10.30 uur afgesproken met onze tuk tuk rijders.
Vrijdag 7 december 2007
Vandaag kunnen we lekker uitslapen. Toch zijn we al om 7 uur wakker. Dat zal wel komen omdat het de laatste dagen allemaal zo vroeg was. We zappen langs National Geographic, Discovery Channel en het filmkanaal Star Movie.
Om 10 uur zitten we aan het ontbijt. Na het ontbijt zoeken we onze nieuwe tuk tuk rijders op. Ze staan keurig te wachten. We stappen in en gaan een lange zit tegemoed.
Na anderhalf uur komen we aan in de meest noordelijke tempel van het complex. Deze ligt 17 kilometer van Angkor Wat af en meer dan 30 kilometer van Siem Reap.
Hoewel het erg vervallen, ziet het er toch heel mooi uit. Er zijn heel veel graveringen en de meeste zijn goed in tact gebeleven. Ook hiervoor zullen jullie de foto's moeten bekijken! Toch hebben we het na zo'n drie kwartier wel gezien. De foto's zijn gemaakt...;-))
We gaan nu eerst ergens wat eten. Bij een straatstalletje stranden we. We kijken op de kaart en schrikken ons een hoedje! De prijzen zijn hier wel 3 keer zo duur dan elders! Dat doen we niet. We laten ons ongenoegen merken aan de gastvrouw. Ze twijfelt geen moment en zegt dat we per gerecht 1 dollar korting krijgen. Hier kunnen we wel mee leven. We schuiven aan.
Na de lunch staat ons weer een lange rit te wachten. Nu gaan we naar de Roluos groep. Dit complex in het zuidoosten bestaat uit drie sites. Na twee uur tijden komen we aan bij de eerste.
Het is klein en eigenlijk helemaal niet zo mooi. We zijn dan ook zo uitgekeken en laten ons naar de tweede site brengen.
Ook deze is niet echt heel erg bijzonder. We lopen wat rond en rusten wat uit. Zou het komen omdat we al drie dagen tempels zien? Niet veel later zitten we weer in de tuk tuk naar het derde en laatste gedeelte.
Deze is wel erg mooi. Grote stenen olifanten beschermen het complex. Er staan een aantal prachtige torens op. Er is ook een grote vijver. Zeker niet de lelijkste die we tot nu toe gezien hebben.
We laten ons door de tuk tuk rijders weer terug naar Siem Reap brengen. We gaan douchen en spreken om 7 uur af.
In bar-street zitten we met z'n 5-en lekker pizza te eten. Dan komen onze Scandinavische vriendinnen Lisa en Eliann voorbij. De vriend van Eliann, Per, is ondertussen ook gearriveerd en er is nog een Zweedse jongen, Erik, bij die ze onderweg tegen gekomen zijn. Wij zijn bijna klaar met eten en hun gaan net beginnen. We spreken af dat we elkaar straks zien in de 'Angkor What?' bar.
Omdat Andrew en Scandinavie morgen de zonsopgang gaan doen wordt het niet laat. We drinken wel een biertje, maar we gaan op tijd terug naar het hotel. Volgens Per is er morgen hier ergens een 80's party. Hij weet niet waar, maar daar komen we wel achter!
Als we bij het hotel aankomen gaan we daar nog even op het terras zitten. Bas drinkt nog een biertje. Even later komt Zora aanlopen. Ze komt ook uit Nederland en drinkt ook nog een biertje mee. Later komen er ook nog twee Nederlandse jongens bij: Jort en Rick. We drinken allemaal nog gezellig wat. Christel, Jort en Rick houden het om half drie voor gezien. Bas drinkt nog een biertje met Zora en een Amerikaanse, die al behoorlijk dronken is. Een uurtje later houdt ook Bas het voorgezien en gaat slapen! Wel hebben we afgesproken om morgen naar de 80's party te gaan!
Zaterdag 8 december 2007
We zijn pas om 11 uur wakker. Vandaag hoeven we helemaal niks! Nou, dat doen we ook niet! We gaan ergens wat eten. Daarna doen we wat shoppen op de markt. Aan het eind van de middag duiken we een internetcafe binnen. We willen een hotel reserveren in Sydney. Na flink gezoek en vergelijk, hebben we een leuk hotelletje midden in het centrum van Sydney gevonden. Echter kunnen ze niet direct controleren of de kamer vrij is. Via email horen we dat zo snel mogelijk. We wachten af.
Om 19.00 uur verzamelen we op de hoek van de straat. We zijn nu met een groep van 12 mensen. Erg gezellig. Iedereen wordt aan elkaar voorgesteld en we gaan op zoek naar een restaurant. We kiezen voor een Mexicaan. Het personeel weet niet wat ze overkomt. Een groep van twaalf man! Niet veel later zitten we aan tafel. We bestellen vanalles en vragen ons af of alles wel een beetje op tijd de keuken uit komt. Vaak hebben ze hier in Azie al problemen met twee personen.
Het valt geheel niet tegen. Het eten komt zowat tegelijkertijd op tafel. Alleen duurt het bij Christel wat langer. Maar ook zij krijgt uiteindelijk haar voer.
Tijdens het eten wordt duidelijk dat niemand een idee heeft waar er eventueel een 80's party zou zijn. We besluiten het er maar bij te laten. Na het eten gaan we met z'n allen naar de Angor What? bar. Daar bezetten we als groep een groot gedeelte van het terras. We bestellen bier en cocktails. Er worden ook grote kannen met wiskey en zuurballenwater besteld.
Jullie kunnen je voorstellen dat het heeeeel gezellig was! Iedereen heeft het erg naar zijn zin. Ondertussen staan we met z'n allen op de dansvloer binnen. Dan gaat plots om half drie het licht aan. Tijd om te gaan! Ja, maar dat willen we nog niet!
We zien aan de overkant van de straat, dat daar het feest gewoon door gaat. We gaan naar de Temple bar. Binnen stikt het van de hoeren. Gelukkig hebben we er geen last van en zoeken de dansvloer op. Toch is er niet zo'n gezellige sfeer hier. We zijn al snel weer weg.
Op straat staan we nog wat te geinen met tuk tuk rijders en andere reizigers. Dan horen we dat de X-bar tot laat (of vroeg?) open is. We gaan nu met een man of 8 naar de X-bar. Daar aangekomen valt het vies tegen. De bar is inderdaad open. Maar er is niemand. We gaan wat in stoelen hangen, maar er is niet echt leuke muziek en er is weinig sfeer. Wij houden het voor gezien! We gaan slapen!
Om 4 uur duiken we ons mandje in.... welterusten!
Zondag 9 december 2007
Vandaag slapen maar weer uit. Voornamelijk roes uitslapen. Om 12 uur worden we wakker. Om 13.00 uur zitten we ergens wat te eten. Andrew komt aanlopen en we drinken en kletsen wat. Na de brunch gaan we wat internetten. Daarna lopen we terug naar het hotel.
Op tv begint net een film: Derailed met Vincent Cassel en Jennifer Aniston. We kijken de film lekker lui op bed. Lekker een dagje niks doen! Het lijkt net vakantie!!
s'Avonds verzamelen we weer om 7 uur. We zijn nu met Marcel, Agaat, Andrew, Lisa, Eliann en Per. Een mannetje of 8 dus. We gaan naar een Indiaas restaurant en eten daar een heerlijke curry. We kletsen nog lekker, want het is de laatste avond. Morgen vertrekt iedereen naar zijn of haar volgende bestemming. Wij niet, wij blijven hier nog een dagje langer vanwege de datum op ons vliegticket.
Na het eten is iedereen moe, nog van gisteren. Andrew en Scandinavie gaan slapen, zij moeten allemaal weer vroeg op. We nemen afscheid! Andrew zien we over twee weken weer, als het goed is.
Met Marcel en Agaat drinken we ergens nog wat. Maar ook zij vertrekken morgen. Ze vliegen via Kuala Lumpur en Sydney naar Cairns. Een dagje eerder dan wij dus. Als we het van te voren hadden kunnen voorzien, dan hadden wij ook wel 1 of 2 dagen eerder naar Sydney kunnen gaan. Maar ja, als je alles van te voren weet...
Toch maken we het niet laat, we zijn nog moe van gisteren...
Maandag 10 december 2007
Vanaf vandaag hebben we dus geen vrienden meer hier... snif... We zijn helemaal alleen. Lekker met z'n tweetjes. Dat is toch ook wel weer leuk hoor.
Vandaag doen we relaxed. We gaan laat in de ochtend ergens ontbijten. Daarna gaan we internetten en de weblog weer eens bijwerken. Ook zetten we de rest van onze foto's online.
Vanwege de trage verbinding hier neemt dat wel een paar uurtjes in beslag. Geeft niet, tijd zat!
Na het internetten, struinen we nog wat op de markt. We kopen nog wat en gaan dan terug naar het hotel.
's Avonds willen we een traditionele Khmer maaltijd. Dit is per slot van rekening onze echte laatste avond in Cambodja en Azie. In een traditioneel restaurant bestellen we een schotel met 3 verschillende curries. Een met beef, een met kip en een met vis. Het smaakt echt heel erg lekker! Na het eten drinken we ergens nog wat. We gaan terug naar het hotel en vragen of we morgen de kamer tot 16.00 uur mogen aanhouden. Geen probleem! Mooi!
We kijken nog wat tv en vallen in slaap.... zzz... zzz...
Dinsdag 11 december 2007
Onze laatste dag. Vanmiddag om 16.00 uur willen we met een tuk tuk naar het vliegveld vertrekken. Ons vliegtuig gaat om 18.40 uur. Eerst vliegen we naar Saigon en een uurtje later vliegen we door naar Sydney.
We gaan eerst ergens ontbijten. Daarna gaan we ons laatste verhaal over Azie op de weblog zetten. Dat zijn we nu aan het doen dus.
Zometeen gaan we terug naar het hotel onze tassen pakken. Daarna lunchen we nog en dan zal het wel een uur of 4 zijn.
Dit is dus het allerlaatste verslag vanuit Azie. Uiteraard gaan we gewoon door in Australie en Nieuw Zeeland.
Ondertussen hebben we alle foto's tot nu toe online staan. De laatste albums zijn nog niet van commentaar voorzien. Dat komt later nog. Ga naar: http://picasaweb.google.com/bastelmania om ze te bekijken! Veel plezier ermee!
Wij gaan de tweede helft van onze reis in...
Groetjes,
Bas & Christel
maandag 10 december 2007
Battambang
Zondag 2 december 2007
Om 5.30 uur gaat het wekkertje, tijd om op te staan! De minibus die ons komt ophalen verwachten we om 6.30 uur. Eerst ontbijten we bij het hotel. Om 6.30 uur nog geen busje. Een kwartier later nog geen bus. Om 7 uur nog steeds geen bus. Hmm... Maar dan om 7.15 uur komt er een busje aan. We stappen in.
Na een korte rit moeten de mensen die naar Bangkok, Thailand, gaan uitstappen en wachten op een ander busje. De mensen die naar Battambang gaan, moeten blijven zitten. Dan ziet Bas dat onze backpacks ineens op straat staan! Hij snelt de bus uit en vraagt aan de chauffeur wat de bedoeling is. De chauffeur zegt dat dat allemaal naar Bangkok gaat. Nou, zegt Bas, dat dacht ik niet! Hij gooit de backpacks weer terug de bus in en niet veel later zetten we koers naar het grote busstation.
We stappen in een grote bus. De bus is erg aftands. Onze ervaring leert dat de weg dan waarschijnlijk erg slecht zal zijn... Ons vermoeden klopt. De weg is erg slecht. Ze zijn de weg opnieuw aan het aanleggen. Elk houten bruggetje wordt vervangen door een betonnen brug. Opzich een goed iets, maar erg hobbelig en vooral stoffig! Binnen no time is het in de bus net zo stoffig als buiten de bus.
Onderweg stoppen we een paar keer om te plassen en te lunchen. Na 6 uur komen we dan toch aan in Battambang.
Battambang ligt eigenlijk precies onder Siem Reap. Alleen er zit een meer tussen. Gisteren hebben we een email gehad van Marcel en Agaat (van de transsiberie express). Zij zullen ook in Battambang zijn vandaag. We hebben afgesproken om 7 uur ergens op het centrale plein. We zien wel.
Op het busstation worden we zoals gewoonlijk weer belaagd door allerlei mannetjes die ons naar een hotel kunnen brengen. We gaan met twee van deze mannetjes mee.
Het eerste hotel heeft een Australische eigenaar. We bekijken de kamer. Het ziet er niet uit. Erg stoffig en gewoon geen 8 dollar per nacht waard. De eigenaar doet niets aan de prijs en zegt, dat als we niet opschieten de kamer weg is. Nou, dan verhuur je deze kamer maar aan een ander, zeggen wij!
We stappen weer achterop de brommertjes. Iets buiten het centrum, over de rivier, komen we aan bij Park Hotel. Een nieuw gebouw. Het ziet er prima uit. Voor 6 dollar hebben we een prima kamer met heet water. We frissen ons op en gaan in het centrum van Battambang lunchen.
Het valt niet mee om een restaurantje te vinden. Battambang is niet erg toeristisch. Althans veel minder dan dat we tot nu toe gezien hebben hier in Cambodja. Uiteindelijk lukt het ons toch om iets te eten te vinden. Na de lunch lopen we op ons gemakje weer terug richting ons hotel. Ergens bij een straatstalletje drinken we nog wat.
Om 19.00 uur staan we op het plein. Binnen twee minuten spotten we Marcel en Agaat. Het is weer een leuk en gezellig weerzien. We gaan ergens wat eten en kletsen elkaar bij over onze belevenissen. Het is toch wel weer erg toevallig om elkaar nu voor de derde keer te ontmoeten hier in Azie. Zij hebben een hele andere route dan wij.
We spreken af dat zij voor morgen 4 mannetjes met brommers regelen voor een tour door het platteland van Battambang. Wij regelen 4 boottickets voor de reis van overmorgen terug naar Siem Reap.
We lopen terug naar het hotel en gaan lekker slapen... welterusten...
Maandag 3 december 2007
Om negen uur hebben we afgesproken bij het hotel van Marcel en Agaat. We bespreken met de brommermannetjes waar we allemaal heen willen. Allemaal geen probleem. Maar nu gaan we eerst even ontbijten.
Om 10 uur zijn we weer terug bij de brommermannetjes. Bas zegt tegen zijn mannetje voor de grap dat hij wel rijdt en dat het mannetje achterop mag. Het mannetje vindt het geen probleem en geeft prompt de sleutel aan Bas. Bas laat zich dat geen tweede keer zeggen!
We gaan op pad. Eerst moeten de brommertjes nog wat benzine hebben. Daarna gaan we de stoffige wegen op. We rijden langs diep groene rijstvelden en tussen de huisjes van de dorpjes door. Na een halfuurtje draaien we de weg naar Thailand op. De afstand tot de Thaise grens is vanaf hier zo'n 86 kilometer. De weg is erg stoffig. Vrachtwagen en pick-ups rijden af en aan. De gidsen noemen deze stofwolken: Cambodian Snow (Cambodjaanse Sneeuw).
Een kwartiertje verder stoppen we om foto's te maken van de berg waarop de tempel 'Wat Phnom Sampeau' staat die we gaan bezoeken.
We rijden het terrein op en drinken bij een klein restaurantje eerst wat, voordat we de berg op gaan. Een van de brommerrijders gaat met ons mee naar boven als gids. Hij praat honderd uit als we aankomen bij de eerste tempel. We doen onze schoenen uit en gaan naar binnen. In de tijd van de Rode Khmer heeft deze tempel als gevangenis gediend.
Dan lopen we naar een grot. Aan de bovenkant zit een gat. Daar werden de gevangenen naar beneden gegooid. Meestal waren ze opslag dood, maar soms ook niet. Dan werd door de Khmer soldaten met een stok de genadeklap gegeven.
In de grot staat een klein monument ter nagedachtenis. Dit monument ligt vol met mensenbotten die ze in deze grot gevonden hebben.
Na dit lugubere moment lopen we nu echt de berg op naar de tempel. Onderweg naar boven komen we een apenkolonie tegen. Er staat ook een klein restaurantje. De gids vertelt dat de apen soms fruit stelen. Op dat moment staan wij bij een uitkijk. Plots komt er een aap de boom uit en steelt een gekookt ei. Wij lachen. De eigenaresse is minder blij en gaat met een vaatdoek achter de aap aan. Alle moeitje is tevergeefs. De aap smult van het eitje.
Op de berg staan ook nog twee kanonnen. Een uit Duitsland en een uit Rusland. Gebruikt tijdens het Khmer regime.
Nog een paar meter en we staan dan eindelijk boven op de berg. De tempel is mooi en het uitzicht prachtig.
Langs een andere weg gaan we de berg weer af en komen we weer terug bij het restaurantje. Hier genieten we de lunch en rusten we uit. Na de lunch gaan we weer verder met de brommers. Bas rijdt nog steeds zelf...
Na 20 minuten komen we aan bij de tweede stop van vandaag: 'Wat Banan'. Dit is een voorproefje van wat we straks gaan zien in Angkor Wat, als we weer terug zijn in Siem Reap.
Het ziet er mooi uit, maar het is een erg steile en hoge trap die we daarvoor moeten beklimmen. Eenmaal boven worden we beloond met een prachtig oude tempel. De natuur heeft hier al wat proberen terug te winnen. Hier en daar groeit er vanalles op en doorheen.
Na een kwartiertje dalen we de trappen weer af en drinken we wat met onze brommerrijders. De volgende stop is de bamboetrein: Norry. De tocht gaat dwars door kleine dorpjes. We hebben nu echt het gevoel in de middle of nowhere te zijn. Maar het is geweldig om hier met een brommertje doorheen te rijden.
Na een halfuurtje komen we aan bij het bamboetreintje. Het is een simpel treintje. Twee assen worden op het spoor gelegd. Daarop wordt een soort rek van bamboe gelegd. Aan de achterkant zit een klein motortje die een van de assen middels een v-riem aandrijft.
Ondertussen horen we van onze gidsen dat deze manier van het spoorgebruiken eigenlijk illegaal is. Niet verbazend, want het is het enige spoor in Cambodja en er rijdt nog steeds een echte trein overheen ook! Maar zoals dat gebruikelijk is hier in Cambodja worden de lokale politieagenten omgekocht en hebben de machinisten van de bamboetrein geen last van ze.
Op het treintje worden twee van de vier brommertjes geladen. De andere twee rijden naar de plek waar we straks weer aankomen. Wij nemen plaats aan de voorkant en gaan op een klein bamboematje zitten.
Het treintje zet koers richting Battambang. Het gaat traag, maar het is erg leuk! We zijn nog geen kilometer verder of we komen een tegenligger tegen op dit enkelspoortje. Wat nu? Nou, er wordt door beide machinisten onderhandeld wie het zwaarste is. De lichtste moet alles afbreken, zodat de zwaarste kan passeren. Een grappig ritueel om te zien. Zo komen we nog twee treintjes tegen en steeds hebben we geluk en hoeven we er niet van af.
Maar dan komen er wel vijf treintjes op ons af. Nu delven we toch echt het onderspit. We moeten er van af. De brommertjes worden in de bosjes bezet. Het bamboerek gaat er vanaf net als de twee assen. De vijf andere treintjes passeren en alles wordt weer keurig terug op het spoor gezet. We rijden weer verder. We zien ondertussen de zon ondergaan.
Na ruim een halfuur komen we aan. Hier staan onze andere brommermannetjes weer te wachten. We rekenen af met de machinist en springen weer achterop, behalve Bas dan, die rijdt weer zelf...
We worden keurig bij het hotel afgezet en we bedanken onze mannetjes voor een zeer leuke dag!
's Avonds gaan we met Marcel en Agaat een hapje eten. Het eten is lekker, alleen jammer van de vele kippenbotten die in de schotel van Agaat en Bas zitten. Maar goed, je kan niet alles hebben...
Morgen moeten we weer vroeg op, want de boot vertrekt om 7 uur naar Siem Reap...
Dinsdag 4 december 2007
Om 6.15 uur gaat de wekker. Snel douchen en hup met de tassen naar beneden. Daar staat onze tuk tuk al te wachten. Onderweg pikken we Marcel en Agaat op en niet veel later zijn we in het haventje.
Voordat we de boot op gaan, kopen we wat brood en water. Het is een houten boot met een afdakje. Alle stoelen zijn al bezet en we nemen plaats aan de achterkant. We zitten recht achter de motor. Als we eenmaal gaan varen is het een herrie van jewelste en een dieselstank die niet te harden is.
Marcel en Agaat blijven op het achterdek, als wij ons naar het dak van de boot begeven. Daar liggen alle backpacks. Bovenop zit ook al een Canadees stel. Het is lekker weer, zelfs heet, maar met de vaarwind is het erg goed toeven hier.
De boten gaan nog best snel en erg schuin in de bochten. Eigenlijk varen ze te hard. Ze maken zoveel golfslag dat de bootjes van de lokale vissers soms gewoon omslaan. Als we dit gedeelte van de rivier uit gaan, varen we de wetlands in. Daar kunnen ze niet zo hard.
In de wetlands zijn heel veel drijvende dorpjes. De mensen wonen hier letterlijk op het water. Ze leven van de visvangst. Het is erg mooi om te zien. Als we door een smal stukje water varen, slaat de motor af. Motor stuk? Volgens Marcel hebben ze een probleempje met de koeling en de aandrijving. Ondertussen gaan wij op het dak zowat kapot van de hitte. Na ongeveer 20 minuten hebben ze de boel weer aan de praat en varen we weer verder. Door de waterplanten en bomen is het soms erg smal en dan moeten we ook nog andere boten passeren.
Na 6 uur varen komen we bij het meer aan. Dit moeten we oversteken richtig Siem Reap. Al met al duurt dit nog een uur voordat we in het haventje van Siem Reap aankomen.
Als we de boot afgaan worden we uiteraard weer omsingeld door tuk tuk rijders die ons naar het 11 kilometer verderop liggende centrum van Siem Reap willen brengen. Ons mannetje doet het zelfs voor niks. Maar dan wil hij wel onze tuk tuk rijder zijn als we Angkor Wat gaan bezoeken. We zien wel...
We laten ons afzetten bij hetzelfde hotel. Helaas hebben ze daar geen kamers meer. Marcel en Agaat vinden een kamer iets verderop in de straat en wij vinden een kamer daar weer tegenover.
We spreken met onze mannetjes af dat we morgen gaan fietsen en dat we overmorgen met hun meegaan. Ze vertrouwen het niet. Ze denken dat we ze voor de gek houden. Toch lukt het Marcel om ze te overtuigen. Voor 10 dollar zullen ze ons overal heen brengen binnen Angkor Wat.
's Avonds gaan we bij een straatstalletje wat eten en niet veel later gaan we lekker slapen, we zijn moe!
Groetjes,
Bas & Christel
Om 5.30 uur gaat het wekkertje, tijd om op te staan! De minibus die ons komt ophalen verwachten we om 6.30 uur. Eerst ontbijten we bij het hotel. Om 6.30 uur nog geen busje. Een kwartier later nog geen bus. Om 7 uur nog steeds geen bus. Hmm... Maar dan om 7.15 uur komt er een busje aan. We stappen in.
Na een korte rit moeten de mensen die naar Bangkok, Thailand, gaan uitstappen en wachten op een ander busje. De mensen die naar Battambang gaan, moeten blijven zitten. Dan ziet Bas dat onze backpacks ineens op straat staan! Hij snelt de bus uit en vraagt aan de chauffeur wat de bedoeling is. De chauffeur zegt dat dat allemaal naar Bangkok gaat. Nou, zegt Bas, dat dacht ik niet! Hij gooit de backpacks weer terug de bus in en niet veel later zetten we koers naar het grote busstation.
We stappen in een grote bus. De bus is erg aftands. Onze ervaring leert dat de weg dan waarschijnlijk erg slecht zal zijn... Ons vermoeden klopt. De weg is erg slecht. Ze zijn de weg opnieuw aan het aanleggen. Elk houten bruggetje wordt vervangen door een betonnen brug. Opzich een goed iets, maar erg hobbelig en vooral stoffig! Binnen no time is het in de bus net zo stoffig als buiten de bus.
Onderweg stoppen we een paar keer om te plassen en te lunchen. Na 6 uur komen we dan toch aan in Battambang.
Battambang ligt eigenlijk precies onder Siem Reap. Alleen er zit een meer tussen. Gisteren hebben we een email gehad van Marcel en Agaat (van de transsiberie express). Zij zullen ook in Battambang zijn vandaag. We hebben afgesproken om 7 uur ergens op het centrale plein. We zien wel.
Op het busstation worden we zoals gewoonlijk weer belaagd door allerlei mannetjes die ons naar een hotel kunnen brengen. We gaan met twee van deze mannetjes mee.
Het eerste hotel heeft een Australische eigenaar. We bekijken de kamer. Het ziet er niet uit. Erg stoffig en gewoon geen 8 dollar per nacht waard. De eigenaar doet niets aan de prijs en zegt, dat als we niet opschieten de kamer weg is. Nou, dan verhuur je deze kamer maar aan een ander, zeggen wij!
We stappen weer achterop de brommertjes. Iets buiten het centrum, over de rivier, komen we aan bij Park Hotel. Een nieuw gebouw. Het ziet er prima uit. Voor 6 dollar hebben we een prima kamer met heet water. We frissen ons op en gaan in het centrum van Battambang lunchen.
Het valt niet mee om een restaurantje te vinden. Battambang is niet erg toeristisch. Althans veel minder dan dat we tot nu toe gezien hebben hier in Cambodja. Uiteindelijk lukt het ons toch om iets te eten te vinden. Na de lunch lopen we op ons gemakje weer terug richting ons hotel. Ergens bij een straatstalletje drinken we nog wat.
Om 19.00 uur staan we op het plein. Binnen twee minuten spotten we Marcel en Agaat. Het is weer een leuk en gezellig weerzien. We gaan ergens wat eten en kletsen elkaar bij over onze belevenissen. Het is toch wel weer erg toevallig om elkaar nu voor de derde keer te ontmoeten hier in Azie. Zij hebben een hele andere route dan wij.
We spreken af dat zij voor morgen 4 mannetjes met brommers regelen voor een tour door het platteland van Battambang. Wij regelen 4 boottickets voor de reis van overmorgen terug naar Siem Reap.
We lopen terug naar het hotel en gaan lekker slapen... welterusten...
Maandag 3 december 2007
Om negen uur hebben we afgesproken bij het hotel van Marcel en Agaat. We bespreken met de brommermannetjes waar we allemaal heen willen. Allemaal geen probleem. Maar nu gaan we eerst even ontbijten.
Om 10 uur zijn we weer terug bij de brommermannetjes. Bas zegt tegen zijn mannetje voor de grap dat hij wel rijdt en dat het mannetje achterop mag. Het mannetje vindt het geen probleem en geeft prompt de sleutel aan Bas. Bas laat zich dat geen tweede keer zeggen!
We gaan op pad. Eerst moeten de brommertjes nog wat benzine hebben. Daarna gaan we de stoffige wegen op. We rijden langs diep groene rijstvelden en tussen de huisjes van de dorpjes door. Na een halfuurtje draaien we de weg naar Thailand op. De afstand tot de Thaise grens is vanaf hier zo'n 86 kilometer. De weg is erg stoffig. Vrachtwagen en pick-ups rijden af en aan. De gidsen noemen deze stofwolken: Cambodian Snow (Cambodjaanse Sneeuw).
Een kwartiertje verder stoppen we om foto's te maken van de berg waarop de tempel 'Wat Phnom Sampeau' staat die we gaan bezoeken.
We rijden het terrein op en drinken bij een klein restaurantje eerst wat, voordat we de berg op gaan. Een van de brommerrijders gaat met ons mee naar boven als gids. Hij praat honderd uit als we aankomen bij de eerste tempel. We doen onze schoenen uit en gaan naar binnen. In de tijd van de Rode Khmer heeft deze tempel als gevangenis gediend.
Dan lopen we naar een grot. Aan de bovenkant zit een gat. Daar werden de gevangenen naar beneden gegooid. Meestal waren ze opslag dood, maar soms ook niet. Dan werd door de Khmer soldaten met een stok de genadeklap gegeven.
In de grot staat een klein monument ter nagedachtenis. Dit monument ligt vol met mensenbotten die ze in deze grot gevonden hebben.
Na dit lugubere moment lopen we nu echt de berg op naar de tempel. Onderweg naar boven komen we een apenkolonie tegen. Er staat ook een klein restaurantje. De gids vertelt dat de apen soms fruit stelen. Op dat moment staan wij bij een uitkijk. Plots komt er een aap de boom uit en steelt een gekookt ei. Wij lachen. De eigenaresse is minder blij en gaat met een vaatdoek achter de aap aan. Alle moeitje is tevergeefs. De aap smult van het eitje.
Op de berg staan ook nog twee kanonnen. Een uit Duitsland en een uit Rusland. Gebruikt tijdens het Khmer regime.
Nog een paar meter en we staan dan eindelijk boven op de berg. De tempel is mooi en het uitzicht prachtig.
Langs een andere weg gaan we de berg weer af en komen we weer terug bij het restaurantje. Hier genieten we de lunch en rusten we uit. Na de lunch gaan we weer verder met de brommers. Bas rijdt nog steeds zelf...
Na 20 minuten komen we aan bij de tweede stop van vandaag: 'Wat Banan'. Dit is een voorproefje van wat we straks gaan zien in Angkor Wat, als we weer terug zijn in Siem Reap.
Het ziet er mooi uit, maar het is een erg steile en hoge trap die we daarvoor moeten beklimmen. Eenmaal boven worden we beloond met een prachtig oude tempel. De natuur heeft hier al wat proberen terug te winnen. Hier en daar groeit er vanalles op en doorheen.
Na een kwartiertje dalen we de trappen weer af en drinken we wat met onze brommerrijders. De volgende stop is de bamboetrein: Norry. De tocht gaat dwars door kleine dorpjes. We hebben nu echt het gevoel in de middle of nowhere te zijn. Maar het is geweldig om hier met een brommertje doorheen te rijden.
Na een halfuurtje komen we aan bij het bamboetreintje. Het is een simpel treintje. Twee assen worden op het spoor gelegd. Daarop wordt een soort rek van bamboe gelegd. Aan de achterkant zit een klein motortje die een van de assen middels een v-riem aandrijft.
Ondertussen horen we van onze gidsen dat deze manier van het spoorgebruiken eigenlijk illegaal is. Niet verbazend, want het is het enige spoor in Cambodja en er rijdt nog steeds een echte trein overheen ook! Maar zoals dat gebruikelijk is hier in Cambodja worden de lokale politieagenten omgekocht en hebben de machinisten van de bamboetrein geen last van ze.
Op het treintje worden twee van de vier brommertjes geladen. De andere twee rijden naar de plek waar we straks weer aankomen. Wij nemen plaats aan de voorkant en gaan op een klein bamboematje zitten.
Het treintje zet koers richting Battambang. Het gaat traag, maar het is erg leuk! We zijn nog geen kilometer verder of we komen een tegenligger tegen op dit enkelspoortje. Wat nu? Nou, er wordt door beide machinisten onderhandeld wie het zwaarste is. De lichtste moet alles afbreken, zodat de zwaarste kan passeren. Een grappig ritueel om te zien. Zo komen we nog twee treintjes tegen en steeds hebben we geluk en hoeven we er niet van af.
Maar dan komen er wel vijf treintjes op ons af. Nu delven we toch echt het onderspit. We moeten er van af. De brommertjes worden in de bosjes bezet. Het bamboerek gaat er vanaf net als de twee assen. De vijf andere treintjes passeren en alles wordt weer keurig terug op het spoor gezet. We rijden weer verder. We zien ondertussen de zon ondergaan.
Na ruim een halfuur komen we aan. Hier staan onze andere brommermannetjes weer te wachten. We rekenen af met de machinist en springen weer achterop, behalve Bas dan, die rijdt weer zelf...
We worden keurig bij het hotel afgezet en we bedanken onze mannetjes voor een zeer leuke dag!
's Avonds gaan we met Marcel en Agaat een hapje eten. Het eten is lekker, alleen jammer van de vele kippenbotten die in de schotel van Agaat en Bas zitten. Maar goed, je kan niet alles hebben...
Morgen moeten we weer vroeg op, want de boot vertrekt om 7 uur naar Siem Reap...
Dinsdag 4 december 2007
Om 6.15 uur gaat de wekker. Snel douchen en hup met de tassen naar beneden. Daar staat onze tuk tuk al te wachten. Onderweg pikken we Marcel en Agaat op en niet veel later zijn we in het haventje.
Voordat we de boot op gaan, kopen we wat brood en water. Het is een houten boot met een afdakje. Alle stoelen zijn al bezet en we nemen plaats aan de achterkant. We zitten recht achter de motor. Als we eenmaal gaan varen is het een herrie van jewelste en een dieselstank die niet te harden is.
Marcel en Agaat blijven op het achterdek, als wij ons naar het dak van de boot begeven. Daar liggen alle backpacks. Bovenop zit ook al een Canadees stel. Het is lekker weer, zelfs heet, maar met de vaarwind is het erg goed toeven hier.
De boten gaan nog best snel en erg schuin in de bochten. Eigenlijk varen ze te hard. Ze maken zoveel golfslag dat de bootjes van de lokale vissers soms gewoon omslaan. Als we dit gedeelte van de rivier uit gaan, varen we de wetlands in. Daar kunnen ze niet zo hard.
In de wetlands zijn heel veel drijvende dorpjes. De mensen wonen hier letterlijk op het water. Ze leven van de visvangst. Het is erg mooi om te zien. Als we door een smal stukje water varen, slaat de motor af. Motor stuk? Volgens Marcel hebben ze een probleempje met de koeling en de aandrijving. Ondertussen gaan wij op het dak zowat kapot van de hitte. Na ongeveer 20 minuten hebben ze de boel weer aan de praat en varen we weer verder. Door de waterplanten en bomen is het soms erg smal en dan moeten we ook nog andere boten passeren.
Na 6 uur varen komen we bij het meer aan. Dit moeten we oversteken richtig Siem Reap. Al met al duurt dit nog een uur voordat we in het haventje van Siem Reap aankomen.
Als we de boot afgaan worden we uiteraard weer omsingeld door tuk tuk rijders die ons naar het 11 kilometer verderop liggende centrum van Siem Reap willen brengen. Ons mannetje doet het zelfs voor niks. Maar dan wil hij wel onze tuk tuk rijder zijn als we Angkor Wat gaan bezoeken. We zien wel...
We laten ons afzetten bij hetzelfde hotel. Helaas hebben ze daar geen kamers meer. Marcel en Agaat vinden een kamer iets verderop in de straat en wij vinden een kamer daar weer tegenover.
We spreken met onze mannetjes af dat we morgen gaan fietsen en dat we overmorgen met hun meegaan. Ze vertrouwen het niet. Ze denken dat we ze voor de gek houden. Toch lukt het Marcel om ze te overtuigen. Voor 10 dollar zullen ze ons overal heen brengen binnen Angkor Wat.
's Avonds gaan we bij een straatstalletje wat eten en niet veel later gaan we lekker slapen, we zijn moe!
Groetjes,
Bas & Christel
zaterdag 1 december 2007
Naar Siem Reap via Kampong Cham...
Donderdag 29 november 2007
De wekker gaat om 5 uur. We staan op. Wel erg vroeg hoor! Om half zes staan we beneden. We maken de mannetjes wakker. Ze slapen op stretchers in de lobby. We vragen of we kunnen ontbijten. Dat kan niet. Veel te vroeg. Ja, maar we hebben het gisteren toch echt gevraagd. Oke, ze maken een ander mannetje wakker, die buiten op twee stoelen slaapt. Hij maakt een heerlijke pannekoek en een tonijnsandwich. Als we net aan het ontbijt zitten, staat de minibus al voor de deur. Als we zeggen dat we toch eerst even willen ontbijten, is dat geen probleem, halen ze eerst andere mensen op.
Om 6 uur is de minibus terug. We stappen in. Ook de twee meiden die we gisteren ontmoet hebben stappen in de bus. Daarna rijden we nog tot half acht rond door het dorp om mensen op te pikken. Hadden we wel wat later op kunnen staan!
Maar dan begint de reis toch echt! Eerst rijden twee uur op dezelfde hobbelweg waarlangs we gekomen zijn. Dat is toch twee uur korter dan met de bus! We stoppen bij het zelfde tentje en drinken daar wat. We kletsen al de hele tijd met de twee meiden. Joan komt uit New Foundland, Canada. To is geboren in Vietnam, maar is op haar 10de vertrokken naar Amerika en woont in Los Angeles. Ze hebben net allebei een jaar in Zuid Korea gewerkt als Engelse lerares. Ze reisen nu via Azie naar huis.
Na een niet onaardige rit met de minibus, komen we om 14.00 uur aan in Kampong Cham. Echter rijdt de bus gewoon door. We roepen: Kampong Cham? Het busje stopt. Moeten jullie in Kampong Cham zijn dan? Uh, ja! Het busje keert en zet ons keurig af in Kampong Cham.
Na wat gezoek vinden we een hotel. Het ligt aan de Mekong en heeft een mooi uitzicht. De kamer is klein en er is geen warm water. Geeft niet, het is maar voor een nacht. Beneden in het hotel vragen we wat een buskaartje naar Siem Reap kost. Die zijn 5 dollar per stuk. Das geen geld, regel er maar 4! Maar we willen wel fatsoenlijke plaatsen! En niet in het gangpad!! Komt goed zegt de man. We zien wel.
We maken een wandeling langs de markt en lopen naar het busstation waar we morgen om half negen moeten zijn. Zo kuieren we nog wat rond.
's Avonds eten we ergens in een restaurantje. We eten een heerlijke lokale curry! We spelen een potje kaart met z'n tweetjes. De meiden zijn al vroeg naar bed. We missen Andrew wel een beetje, maar het is toch ook wel weer leuk om met z'n twee-en te zijn. Toch gaan wij ook niet te laat naar bed. Het was een lange dag vandaag!
Vrijdag 30 november 2007
De wekker gaat om half acht. Das een meer christelijke tijd! We staan op en pakken onze spullen. We checken uit en we zitten om 8 uur met z'n viertjes aan het ontbijt. Daarna lopen we naar het busstation. Het is een grote touringcar. Wij hebben de twee voorste stoelen en de meiden zitten achter ons. Bas heeft nu zee van plek voor z'n benen. Erg lekker! We rijden in een uurtje of 6 naar Siem Reap. Het is een afstand van 270 kilometer. De weg is goed, maar leidt door allerlei dorpjes. Onderweg zien we ook nog een ernstig ongeluk. Een Lexus 4x4 is totall loss na een crash met een bus. De bus ziet er nog wel redelijk uit. We manouvreren om het ongeluk heen en rijden verder.
Om 14.30 uur zijn we op het busstation. De busmaatschappij heeft gratis tuk tuks geregeld omdat het station 4 kilometer van het centrum af ligt. Uiteraard worden we bij een guesthouse afgezet. We bekijken de kamers en zijn niet helemaal tevreden. Geen warm water en niet gezellig. Poging 2. Dit guesthouse ziet er erg goed uit. Er is ook warm water. De kamers kosten 8 dollar. De meiden dubben wat. Toch wel veel geld. Dan zegt het mannetje van het guesthouse dat de kamer wel voor 7 dollar kan. Bas springt daar op in en biedt 6 dollar per kamer. Het mannetje denkt na en twijfelt even. Oke, voor 6 dollar, maar dan mag je dat tegen niemand zeggen! Tuurlijk doen we dat niet! Zo, geregeld dan!
We spreken met de meiden om 19.00 uur in de lobby af. Wij gaan eerst even Siem Reap verkennen. Siem Reap heeft haar bekendheid te danken aan het grote tempelcomlex Angor Wat.
Het centrum barst van de barretjes en restaurantjes. Er is ook een centrale markt waar vanallus te krijgen is. Het ziet er allemaal wel leuk uit!
Morgen willen we een rustdag houden. De dag erna willen we voor een paar dagen naar Battambang. Dat ligt 6 uur met de bus verder. Daarna komen we weer terug naar Siem Reap om het tempelcomplex te gaan bekijken. Op 11 december vliegen we vanuit hier naar Sydney. We hebben dus nog wel even de tijd hier...
's Avonds gaan we met Joan en To eten bij een straatstalletje. Het eten smaakt lekker en het is erg gezellig. Als we op willen staan raken we in gesprek met een Duitse jongen. We gaan weer zitten en bestellen nog maar een biertje. De meiden houden het voor gezien. Ze staan morgenochtend vroeg op om de tempels te gaan bekijken. Wij niet! Wij drinken nog wat met de jongen.
Terug in het hotel kijken we nog even Discovery Channel en dan vallen al snel de luikjes dicht...
Zaterdag 1 december 2007
We slapen heerlijk uit vanochtend. Pas om 10 uur zijn we wakker. We nemen een warme douche en gaan pas om 11 uur ergens ontbijten. We wandelen over de markt en komen dan plots Dan tegen die we eerder in Phnom Penh ontmoet hebben. We kletsen wat bij en zien elkaar later wel ergens.
Na wat bezoekjes aan reisbureautjes besluiten we om met de bus naar Battambang te gaan. Vanuit Battambang willen we dan weer terug met de boot. Bij een reisbureautje regelen we buskaartjes. Morgenochtend om 6.30 uur komt de minibus ons oppikken. De reis zal zo'n 6 uur duren...
De rest van de middag internetten we om de weblog bij te werken. Buiten is het erg warm: 35 graden geen wolkje aan de lucht.
Vanavond hebben we weer met de meiden afgesproken. Laat zullen we het niet maken. Morgen weer vroeg dag dus...
Groetjes,
Bas & Christel
De wekker gaat om 5 uur. We staan op. Wel erg vroeg hoor! Om half zes staan we beneden. We maken de mannetjes wakker. Ze slapen op stretchers in de lobby. We vragen of we kunnen ontbijten. Dat kan niet. Veel te vroeg. Ja, maar we hebben het gisteren toch echt gevraagd. Oke, ze maken een ander mannetje wakker, die buiten op twee stoelen slaapt. Hij maakt een heerlijke pannekoek en een tonijnsandwich. Als we net aan het ontbijt zitten, staat de minibus al voor de deur. Als we zeggen dat we toch eerst even willen ontbijten, is dat geen probleem, halen ze eerst andere mensen op.
Om 6 uur is de minibus terug. We stappen in. Ook de twee meiden die we gisteren ontmoet hebben stappen in de bus. Daarna rijden we nog tot half acht rond door het dorp om mensen op te pikken. Hadden we wel wat later op kunnen staan!
Maar dan begint de reis toch echt! Eerst rijden twee uur op dezelfde hobbelweg waarlangs we gekomen zijn. Dat is toch twee uur korter dan met de bus! We stoppen bij het zelfde tentje en drinken daar wat. We kletsen al de hele tijd met de twee meiden. Joan komt uit New Foundland, Canada. To is geboren in Vietnam, maar is op haar 10de vertrokken naar Amerika en woont in Los Angeles. Ze hebben net allebei een jaar in Zuid Korea gewerkt als Engelse lerares. Ze reisen nu via Azie naar huis.
Na een niet onaardige rit met de minibus, komen we om 14.00 uur aan in Kampong Cham. Echter rijdt de bus gewoon door. We roepen: Kampong Cham? Het busje stopt. Moeten jullie in Kampong Cham zijn dan? Uh, ja! Het busje keert en zet ons keurig af in Kampong Cham.
Na wat gezoek vinden we een hotel. Het ligt aan de Mekong en heeft een mooi uitzicht. De kamer is klein en er is geen warm water. Geeft niet, het is maar voor een nacht. Beneden in het hotel vragen we wat een buskaartje naar Siem Reap kost. Die zijn 5 dollar per stuk. Das geen geld, regel er maar 4! Maar we willen wel fatsoenlijke plaatsen! En niet in het gangpad!! Komt goed zegt de man. We zien wel.
We maken een wandeling langs de markt en lopen naar het busstation waar we morgen om half negen moeten zijn. Zo kuieren we nog wat rond.
's Avonds eten we ergens in een restaurantje. We eten een heerlijke lokale curry! We spelen een potje kaart met z'n tweetjes. De meiden zijn al vroeg naar bed. We missen Andrew wel een beetje, maar het is toch ook wel weer leuk om met z'n twee-en te zijn. Toch gaan wij ook niet te laat naar bed. Het was een lange dag vandaag!
Vrijdag 30 november 2007
De wekker gaat om half acht. Das een meer christelijke tijd! We staan op en pakken onze spullen. We checken uit en we zitten om 8 uur met z'n viertjes aan het ontbijt. Daarna lopen we naar het busstation. Het is een grote touringcar. Wij hebben de twee voorste stoelen en de meiden zitten achter ons. Bas heeft nu zee van plek voor z'n benen. Erg lekker! We rijden in een uurtje of 6 naar Siem Reap. Het is een afstand van 270 kilometer. De weg is goed, maar leidt door allerlei dorpjes. Onderweg zien we ook nog een ernstig ongeluk. Een Lexus 4x4 is totall loss na een crash met een bus. De bus ziet er nog wel redelijk uit. We manouvreren om het ongeluk heen en rijden verder.
Om 14.30 uur zijn we op het busstation. De busmaatschappij heeft gratis tuk tuks geregeld omdat het station 4 kilometer van het centrum af ligt. Uiteraard worden we bij een guesthouse afgezet. We bekijken de kamers en zijn niet helemaal tevreden. Geen warm water en niet gezellig. Poging 2. Dit guesthouse ziet er erg goed uit. Er is ook warm water. De kamers kosten 8 dollar. De meiden dubben wat. Toch wel veel geld. Dan zegt het mannetje van het guesthouse dat de kamer wel voor 7 dollar kan. Bas springt daar op in en biedt 6 dollar per kamer. Het mannetje denkt na en twijfelt even. Oke, voor 6 dollar, maar dan mag je dat tegen niemand zeggen! Tuurlijk doen we dat niet! Zo, geregeld dan!
We spreken met de meiden om 19.00 uur in de lobby af. Wij gaan eerst even Siem Reap verkennen. Siem Reap heeft haar bekendheid te danken aan het grote tempelcomlex Angor Wat.
Het centrum barst van de barretjes en restaurantjes. Er is ook een centrale markt waar vanallus te krijgen is. Het ziet er allemaal wel leuk uit!
Morgen willen we een rustdag houden. De dag erna willen we voor een paar dagen naar Battambang. Dat ligt 6 uur met de bus verder. Daarna komen we weer terug naar Siem Reap om het tempelcomplex te gaan bekijken. Op 11 december vliegen we vanuit hier naar Sydney. We hebben dus nog wel even de tijd hier...
's Avonds gaan we met Joan en To eten bij een straatstalletje. Het eten smaakt lekker en het is erg gezellig. Als we op willen staan raken we in gesprek met een Duitse jongen. We gaan weer zitten en bestellen nog maar een biertje. De meiden houden het voor gezien. Ze staan morgenochtend vroeg op om de tempels te gaan bekijken. Wij niet! Wij drinken nog wat met de jongen.
Terug in het hotel kijken we nog even Discovery Channel en dan vallen al snel de luikjes dicht...
Zaterdag 1 december 2007
We slapen heerlijk uit vanochtend. Pas om 10 uur zijn we wakker. We nemen een warme douche en gaan pas om 11 uur ergens ontbijten. We wandelen over de markt en komen dan plots Dan tegen die we eerder in Phnom Penh ontmoet hebben. We kletsen wat bij en zien elkaar later wel ergens.
Na wat bezoekjes aan reisbureautjes besluiten we om met de bus naar Battambang te gaan. Vanuit Battambang willen we dan weer terug met de boot. Bij een reisbureautje regelen we buskaartjes. Morgenochtend om 6.30 uur komt de minibus ons oppikken. De reis zal zo'n 6 uur duren...
De rest van de middag internetten we om de weblog bij te werken. Buiten is het erg warm: 35 graden geen wolkje aan de lucht.
Vanavond hebben we weer met de meiden afgesproken. Laat zullen we het niet maken. Morgen weer vroeg dag dus...
Groetjes,
Bas & Christel
Naar Ban Lung, Ratanakiri
Zondag 25 november 2007 (vervolg)
Om 12.15 uur zijn we bij het busstation. Nou ja, busstation. Een soort garage met een bureautje. We vragen hoe laat de bus er zal zijn. Volgens de meneer zal de bus om 12.35 uur vertrekken. Mooi, dan zijn we in ieder geval op tijd.
Om 13.00 uur is er nog geen bus. We informeren maar weer eens. De bus zal er om 13.30 uur zijn. Er zijn wat problemen. We informeren nog wat nader en het blijkt dat het dezelfde bus is die we van Phnom Penh naar Kratie hebben genomen. Maar die bus was er pas 's middags om 15.00 uur. Komt deze bus dan ook niet pas om 15.00 uur aan? Nee, nee, de bus is eerder vertrokken en zal er om 14.00 uur zijn. We wachten maar weer af. Ondertussen speelt Bas samen met Maya met een soort stuiterveer. Erg vermoeiend en ook nog in de brandende zon. Goed voor de conditie zullen we maar zeggen. Christel speelt een potje kaart met de andere meiden en Andrew leest z'n boek.
Uiteindelijk is de bus er om 14.45 uur. De bus zit stampensvol. En er stappen maar een handjevol mensen uit. Wij zijn totaal met 11 westerlingen. De grote backpacks worden onderin de bus gepropt. Andrew zit helemaal achterin de bus bij het raam, daarnaast zit Christel. De twee Zweedse dames, Jessica en Maya zitten aan de andere kant en Bas neemt in het midden plaats. Zo is de achterste rij met vijf stoelen gevuld. Lisa neemt plaats naast een Duitser en Eliann moet op een stoel in het gangpad zitten en voor haar in het gangpad zit Ricardo. De rest van het busgezelschap zit ook keurig in het gangpad. We zijn er niet helemaal gelukkig mee, maar we hebben eigenlijk ook weinig keus...
De bus vertrekt uiteindelijk pas om 15.15 uur. We hebben dan volgens de busmaatschappij een rit van 6 uur voor de boeg. Waarom geloven wij dat niet?
Na een uur of twee en half komen we bij een splitsing aan. Daar stopt de bus voor een pauze. We rekken en strekken en drinken wat. Na een minuut of twintig worden we weer de bus in gedirigeerd. De meiden wisselen af en toe van plaats.
De weg is niet meer van asfalt, maar is gewoon zand met erg veel kuilen. We worden zowat door de bus heen geslingerd. Langzaamaan wordt het donker en zien we buiten en in de bus niks meer. Het gaat allemaal erg traag en we passeren ook nog een paar bruggetjes, die maximaal een ton of 10 kunnen hebben volgens het bord wat er naast staat. We hobbelen zo een paar uur de donkerte in.
Dan stopt de bus en stappen we uit. Het zal wel een pauze zijn. Maar nee, de bus is te zwaar om over deze brug te rijden. We maken van de gelegenheid gebruik om de blaas te legen. Bas staat gewoon ergens tegen aan te plassen, terwijl Christel een beschut plaatsje zoekt.... in het donker. Bas ziet een paar lokale dames uit het veld komen en zegt tegen Christel dat ze daar misschien wel kan plassen. Zo gezegd zo gedaan. Christel stapt het veld in. Twee seconden later een enorme gil! Wat is er? Christel staat met haar voeten in een oud rijstveld, dat nu een moeras is. Ze is er zo'n centimeter of 5 ingezakt en kan er niet uitkomen. Met de hulp van Bas lukt het om weer op de kant te komen. Haar voeten en slippers zijn helemaal grijs van de modder. De buschauffeur toetert dat we de bus in moeten. Volgens Christel moet hij maar even wachten. Ze was het al beu, dat hobbelen, en nu met dit erbij gaat het zeg maar niet beter...;-))
Na een paar flesjes water in een poging tot schoonmaken nemen we weer plaats in de bus. We komen 's avonds na een 4 uur durende hobbelige rit aan in Ban Lung in de provincie Ratanakiri. Dat ligt in het uiterste Noordwesten van Cambodja.
Het is hier erg stoffig. Ze kennen geen asfalt wegen, dus nu het droog is, is het erg stoffig. Alles zit onder en ook de backpacks zijn meer oranje dan hun originele kleur. Op het busstation worden we direct omringd door allerlei mannetjes die wel een hotel voor ons weten. Volgens hen is het hoogseizoen. Dus er zijn maar weinig kamers. Waarom geloven wij dit ook al niet?
Een van de mannetjes zegt dat er om de hoek een hotel is met kamers voor 5 dollar met warmwater. Dat willen we zien. Collectief gaan we op pad naar dit hotel. Daar aangekomen valt het allemaal niet tegen. Wij nemen een kamer en Eliann en Lisa nemen een kamer. Andrew neemt ook een kamer, maar Jessica vraagt of hij de kamer met haar wil delen. Wat is dit? Ah, Maya en Ricardo zijn verliefd geworden. Ze willen graag een kamer met elkaar. Vandaar dat Jessica aan Andrew vroeg of ze bij hem op de kamer kan slapen. Er staan toch twee bedden en zo kunnen ze de kosten delen. Prima geregeld. We drinken en eten beneden nog wat en niet lang daarna gaan we slapen, we zijn moe...
Maandag 26 november 2007
We slapen uit. Om 10 uur zitten we aan het ontbijt. Iedereen heeft een goede nachtrust gehad. Maya en Ricardo willen fietsen huren, terwijl de rest brommers wil huren. Ze vinden het niet erg om alleen te gaan fietsen. Dat geloven wij wel...
Om 11 uur willen we drie brommers hebben. We zijn met zes personen en de meiden, behalve Christel, willen niet zelf rijden. De kerel van het hotel, Mr Loot, regelt drie brommers. Twee zien er prima uit, maar de derde ziet er echt niet uit. Bas test de brommer en de voorrem doet het niet. We weigeren. Volgens Mr. Loot is het geen probleem, dan rem je toch alleen met de achterrem. Tuurlijk, maar toch willen we die brommer niet. Regel maar een andere!
Ondertussen loopt het al weer tegen twaalf uur en we hebben maar twee goede brommers. We vragen ons af of het nog wel zin heeft om ze te huren vandaag. Christel stelt voor om vandaag naar de waterval te gaan en daarna op de olifanten te gaan rijden. Dan huren we morgen wel brommers. Ze hebben dan de hele dag de tijd om drie goede brommers te fixen.
Mr. Loot regelt mannetjes met brommers die ons bij de waterval afzetten. De waterval is schitterend. Iedereen behalve Bas en Jessica neemt een duik in het water onder de waterval. Jessica heeft een infectie aan haar teen en Bas neemt de foto's...;-))
Na een half uur droogt iedereen zich weer af en lopen we terug naar boven. Daar staan drie olifanten op ons te wachten. We klimmen op de olifant en nemen plaats in een houten mand op de olifant. Als iedereen zit, kan de rit beginnen.
In het begin hadden we zoiets van: best zielig enzo. Maar gaande weg zien we dat de olifanten goed behandeld worden en dat ze gewoon hun eigen gang gaan. Ze slaan gewoon een pad in en lopen overal dwars doorheen, zoals ze dat ook in de natuur doen. Van de dorpbewoners krijgen ze suikerriet te snoepen. Erg grappig en geinig allemaal. Dan staat er midden op de weg een vrachtauto. De olifanten zijn daar niet erg blij mee. Ze gaan behoorlijk te keer en gebruiken hun slurf als toeter. Het lukt de 'olifantenbestuurder' maar net om ze in bedwang te houden. Het loopt goed af.
We gaan een stuk jungle in en de olifanten breken takken van bamboebomen af en eten die onderweg op. Na anderhalf uur komen we aan in het olifantendorp. We klimmen weer van de olifanten af en we kunnen ze gewoon aaien. Ze kroelen zelfs met hun slurf. We zien dat de olifanten hier niet slecht af zijn. Dat geeft ons een goed gevoel.
Achterop de brommer rijden we weer terug naar het hotel. We zitten helemaal onder het stof en hebben wel een douche verdient. Na het douchen gaan we snookeren in het hotel. Niemand kan er wat van, maar we hebben wel heel veel lol! Daarna is het alweer etenstijd. Buiten zitten we op het terras eerst nog even wat te drinken.
Dan komen Maya en Ricardo aanlopen en ze zeggen dat er in het dorp een leuk restaurantje zit. Oke, dan gaan we daar naar toe. Aangekomen bij het restaurant is het eigenlijk niet meer dan een straatstalletje met tafels en stoelen. We nemen plaats. Iedereen bestelt wat en we wachten op het eten. De mensen met kip krijgen ook echt kip. De botten zitten er nog allemaal in en aan. De mensen met varkensvlees hebben geluk, want het smaakt prima. Ook Christel met haar lokale Amok (vlees en rijst) geniet er van. Na het eten lopen we weer terug naar het hotel waar we nog wat drinken. De mensen met kip bestellen nog iets kleins te eten daar...
Na een paar biertjes gaan we slapen, welterusten! We checken nog even of er morgen 3 brommers zijn. Ja hoor, geen probleem.
Dinsdag 27 november 2007
We zitten om half tien aan het ontbijt. Mr. Loot weet niks van brommers. Dat dachten we dus al. Toch lukt het om drie fatsoenlijke brommers te regelen. Om half elf zijn we op pad.
Eerst gaan we naar een andere waterval dan gisteren. We rijden eerst een half uur de verkeerde kant op. We hebben de afslag gemist. Het is dichterbij dan we dachten. Weer terug en nu de goede afslag. Na een zeer hobbelige rit komen we aan. We hadden nu beter van die off-the-road motoren kunnen hebben...
De waterval is een stuk kleiner, maar niet minder mooi. We genieten er even van en daarna rijden we naar het meer.
Het meer is een oude vulkaan krater. Het water is groen en helder. Het ruikt naar de mineralen. De omgeving is echt schitterend! We nemen allemaal een duik in het water. Het water heeft een temperatuur van 26 graden. Erg lekker! We drogen op en dan begint de maag weer te knorren. Onderweg naar het meer zijn we een lodge tegen gekomen. Daarop stond: Nordic House. De Scandinavische dames willen daar wel lunchen. Wij ook wel, dus we pakken de brommers en rijden er naar toe.
Het ziet er erg goed uit. De menukaart bevat diverse Scandinavische gerechten waaronder gerookte Noorse zalm. Hmmm...
Iedereen bestelt wat en we kletsen. Het duurt even voordat het eten er is, maar na een drie kwartier heeft dan toch iedereen eten, behalve Christel. Ze maken de frietjes die zij besteld heeft vers, dus dat duurt even. Als ze dat geweten had, had ze wel iets anders besteld.... ze sterft van de honger...;-))
Het eten is heerlijk! Bas heeft een pasta met Noorse zalm, smaakt prima! Christel heeft een schnitzel. Smaakt ook geweldig. Zijn we toch wel even aan toe, zo na drie maanden alleen maar ooster eten!
We rekenen af en gaan nog even terug naar het meer. Daar kletsen we nog wat met een stel Engelsen en Zuidafrikanen. Ze zitten allemaal aan de rijstwijn. Of we ook meedoen? Wij slaan deze keer over. We moeten nog rijden en de weg is niet verlicht en uiteraard erg hobbelig. Doen we maar niet! We genieten van de zonsondergang bij het meer en daarna rijden we terug naar het hotel.
Eerst gaan we maar weer even douchen. Daarna leveren we de brommers in. Met Mr. Loot bespreken we de mogelijkheid tot een trekking door de jungle. Het blijkt dat we niet echt dieren gaan zien en dat het behoorlijk saai zal zijn. We denken er de rest van de avond wel over na. Nu willen we eerst wat eten. De maag knort alweer...
Doordat we vanmiddag in het Nordic House best veel gegeten hebben, is de maaltijd vanavond wat kleiner. Na het eten beslissen we dat we morgen liever een relaxdag houden dan een dag lang door de jungle trekken, waarvan we niet weten of dat heel erg bijzonder zal gaan zijn. Per slot van rekening kunnen we een tocht om het meer heen maken. We beslissen morgen wel.
's Avonds doen we nog wat internet en op het terras van het hotel drinken een paar biertjes. Het wordt er gezellig tot in de late uurtjes...
Woensdag 28 november 2007
We hebben rustdag. Om 10.30 uur zitten we aan het ontbijt. We willen naar het meer lopen. Das ver, maar lijkt wel op een trekking. Maar eerst willen we transport voor de rest van de reis gaan regelen.
Andrew kiest ervoor om via de noordelijke route naar Siem Reap te reizen. Christel heeft besloten om dat niet te doen. Het zal erg lastig, hobbelig en stoffig zijn. Ze heeft het daar wel een beetje mee gehad. Bas volgt gedwee zijn echtgenote en dus gaan wij naar Siem Reap met de bus. De Noorse Eliann en de Zweedse Lisa (die ondertussen verlieft is op Andrew...) gaan naar Laos voor een paar dagen. De twee andere meiden uit Zweden en Ricardo gaan terug naar Phnom Penh, ze zijn vanochtend al vertrokken.
Na wat rondgevraag regelen we een minibus (das comfortabeler, zeggen ze...) voor morgen naar Kampong Cham. Daar zullen we een nacht doorbrengen en daarna een bus regelen naar Siem Reap, waar de Angor Wat tempels zijn. Andrew, Lisa en Eliann regelen een auto naar Stung Treng.
Na al dat geregel zijn we terug bij het hotel. We hebben toch niet zo heel veel zin meer om naar het meer te lopen. Via Mr. Loot regelen we mannetjes met brommers. Die zetten ons af bij het meer.
We gaan eerst een wandeling maken om het meer heen. We zien zelfs een slang ons pad kruisen! Het is inderdaad gewoon de jungle. Er hangen lianen en hierendaar is het helemaal overwoekerd. Soms zijn er schitterende uitzichten over het meer. Na een uurtje zijn we rondgelopen en nemen we een duik in het heerlijke water. We dollen wat met de locals en kletsen met een stel Duitsers. Ook komen we Joan uit Canada en To uit Amerika tegen. Zij gaan morgen ook naar Kampong Cham. We geinen dat ze misschien wel in dezelfde bus zitten. We zien wel!
De maag laat weer van zich horen en we besluiten collectief dat het eten in het Nordic House wel duur, maar erg goed was. We lopen in een minuut of 20 daar naar toe. We genieten weer van het eten en kletsen met de mensen. Omdat het al weer tegen 5 uur loopt, besluiten we niet meer terug te gaan naar het meer. We vragen aan het mannetje achter de bar of hij mannetjes met brommers kan regelen. Dat kan hij wel. Hij springt op zijn brommer en regelt twee andere mannetjes met brommers.
Zo, dan hebben we dus 3 brommers, maar 5 personen. Hmm, dan moeten Bas en Christel maar op 1 brommer met bestuurder en Andrew en Lisa (uiteraard!) op 1 brommer met bestuurder en dan zit Eliann alleen op een brommer met bestuurder. Zo rijden we terug naar het hotel. Kan allemaal hier in Azie. We lachen ons rot af en toe!
Terug in het hotel gaan we eerst maar weer douchen. 's Avonds eten we pas laat en drinken en kaarten wat. We gaan op tijd naar bed, want morgen staan we om 5 uur al weer naast het bed voor de bus naar Kampong Cham... We vragen nog wel even aan Mr. Loot of we morgenochtend kunnen ontbijten. Geen probleem! We zien wel!
Welterusten!
Groetjes,
Bas & Christel
Om 12.15 uur zijn we bij het busstation. Nou ja, busstation. Een soort garage met een bureautje. We vragen hoe laat de bus er zal zijn. Volgens de meneer zal de bus om 12.35 uur vertrekken. Mooi, dan zijn we in ieder geval op tijd.
Om 13.00 uur is er nog geen bus. We informeren maar weer eens. De bus zal er om 13.30 uur zijn. Er zijn wat problemen. We informeren nog wat nader en het blijkt dat het dezelfde bus is die we van Phnom Penh naar Kratie hebben genomen. Maar die bus was er pas 's middags om 15.00 uur. Komt deze bus dan ook niet pas om 15.00 uur aan? Nee, nee, de bus is eerder vertrokken en zal er om 14.00 uur zijn. We wachten maar weer af. Ondertussen speelt Bas samen met Maya met een soort stuiterveer. Erg vermoeiend en ook nog in de brandende zon. Goed voor de conditie zullen we maar zeggen. Christel speelt een potje kaart met de andere meiden en Andrew leest z'n boek.
Uiteindelijk is de bus er om 14.45 uur. De bus zit stampensvol. En er stappen maar een handjevol mensen uit. Wij zijn totaal met 11 westerlingen. De grote backpacks worden onderin de bus gepropt. Andrew zit helemaal achterin de bus bij het raam, daarnaast zit Christel. De twee Zweedse dames, Jessica en Maya zitten aan de andere kant en Bas neemt in het midden plaats. Zo is de achterste rij met vijf stoelen gevuld. Lisa neemt plaats naast een Duitser en Eliann moet op een stoel in het gangpad zitten en voor haar in het gangpad zit Ricardo. De rest van het busgezelschap zit ook keurig in het gangpad. We zijn er niet helemaal gelukkig mee, maar we hebben eigenlijk ook weinig keus...
De bus vertrekt uiteindelijk pas om 15.15 uur. We hebben dan volgens de busmaatschappij een rit van 6 uur voor de boeg. Waarom geloven wij dat niet?
Na een uur of twee en half komen we bij een splitsing aan. Daar stopt de bus voor een pauze. We rekken en strekken en drinken wat. Na een minuut of twintig worden we weer de bus in gedirigeerd. De meiden wisselen af en toe van plaats.
De weg is niet meer van asfalt, maar is gewoon zand met erg veel kuilen. We worden zowat door de bus heen geslingerd. Langzaamaan wordt het donker en zien we buiten en in de bus niks meer. Het gaat allemaal erg traag en we passeren ook nog een paar bruggetjes, die maximaal een ton of 10 kunnen hebben volgens het bord wat er naast staat. We hobbelen zo een paar uur de donkerte in.
Dan stopt de bus en stappen we uit. Het zal wel een pauze zijn. Maar nee, de bus is te zwaar om over deze brug te rijden. We maken van de gelegenheid gebruik om de blaas te legen. Bas staat gewoon ergens tegen aan te plassen, terwijl Christel een beschut plaatsje zoekt.... in het donker. Bas ziet een paar lokale dames uit het veld komen en zegt tegen Christel dat ze daar misschien wel kan plassen. Zo gezegd zo gedaan. Christel stapt het veld in. Twee seconden later een enorme gil! Wat is er? Christel staat met haar voeten in een oud rijstveld, dat nu een moeras is. Ze is er zo'n centimeter of 5 ingezakt en kan er niet uitkomen. Met de hulp van Bas lukt het om weer op de kant te komen. Haar voeten en slippers zijn helemaal grijs van de modder. De buschauffeur toetert dat we de bus in moeten. Volgens Christel moet hij maar even wachten. Ze was het al beu, dat hobbelen, en nu met dit erbij gaat het zeg maar niet beter...;-))
Na een paar flesjes water in een poging tot schoonmaken nemen we weer plaats in de bus. We komen 's avonds na een 4 uur durende hobbelige rit aan in Ban Lung in de provincie Ratanakiri. Dat ligt in het uiterste Noordwesten van Cambodja.
Het is hier erg stoffig. Ze kennen geen asfalt wegen, dus nu het droog is, is het erg stoffig. Alles zit onder en ook de backpacks zijn meer oranje dan hun originele kleur. Op het busstation worden we direct omringd door allerlei mannetjes die wel een hotel voor ons weten. Volgens hen is het hoogseizoen. Dus er zijn maar weinig kamers. Waarom geloven wij dit ook al niet?
Een van de mannetjes zegt dat er om de hoek een hotel is met kamers voor 5 dollar met warmwater. Dat willen we zien. Collectief gaan we op pad naar dit hotel. Daar aangekomen valt het allemaal niet tegen. Wij nemen een kamer en Eliann en Lisa nemen een kamer. Andrew neemt ook een kamer, maar Jessica vraagt of hij de kamer met haar wil delen. Wat is dit? Ah, Maya en Ricardo zijn verliefd geworden. Ze willen graag een kamer met elkaar. Vandaar dat Jessica aan Andrew vroeg of ze bij hem op de kamer kan slapen. Er staan toch twee bedden en zo kunnen ze de kosten delen. Prima geregeld. We drinken en eten beneden nog wat en niet lang daarna gaan we slapen, we zijn moe...
Maandag 26 november 2007
We slapen uit. Om 10 uur zitten we aan het ontbijt. Iedereen heeft een goede nachtrust gehad. Maya en Ricardo willen fietsen huren, terwijl de rest brommers wil huren. Ze vinden het niet erg om alleen te gaan fietsen. Dat geloven wij wel...
Om 11 uur willen we drie brommers hebben. We zijn met zes personen en de meiden, behalve Christel, willen niet zelf rijden. De kerel van het hotel, Mr Loot, regelt drie brommers. Twee zien er prima uit, maar de derde ziet er echt niet uit. Bas test de brommer en de voorrem doet het niet. We weigeren. Volgens Mr. Loot is het geen probleem, dan rem je toch alleen met de achterrem. Tuurlijk, maar toch willen we die brommer niet. Regel maar een andere!
Ondertussen loopt het al weer tegen twaalf uur en we hebben maar twee goede brommers. We vragen ons af of het nog wel zin heeft om ze te huren vandaag. Christel stelt voor om vandaag naar de waterval te gaan en daarna op de olifanten te gaan rijden. Dan huren we morgen wel brommers. Ze hebben dan de hele dag de tijd om drie goede brommers te fixen.
Mr. Loot regelt mannetjes met brommers die ons bij de waterval afzetten. De waterval is schitterend. Iedereen behalve Bas en Jessica neemt een duik in het water onder de waterval. Jessica heeft een infectie aan haar teen en Bas neemt de foto's...;-))
Na een half uur droogt iedereen zich weer af en lopen we terug naar boven. Daar staan drie olifanten op ons te wachten. We klimmen op de olifant en nemen plaats in een houten mand op de olifant. Als iedereen zit, kan de rit beginnen.
In het begin hadden we zoiets van: best zielig enzo. Maar gaande weg zien we dat de olifanten goed behandeld worden en dat ze gewoon hun eigen gang gaan. Ze slaan gewoon een pad in en lopen overal dwars doorheen, zoals ze dat ook in de natuur doen. Van de dorpbewoners krijgen ze suikerriet te snoepen. Erg grappig en geinig allemaal. Dan staat er midden op de weg een vrachtauto. De olifanten zijn daar niet erg blij mee. Ze gaan behoorlijk te keer en gebruiken hun slurf als toeter. Het lukt de 'olifantenbestuurder' maar net om ze in bedwang te houden. Het loopt goed af.
We gaan een stuk jungle in en de olifanten breken takken van bamboebomen af en eten die onderweg op. Na anderhalf uur komen we aan in het olifantendorp. We klimmen weer van de olifanten af en we kunnen ze gewoon aaien. Ze kroelen zelfs met hun slurf. We zien dat de olifanten hier niet slecht af zijn. Dat geeft ons een goed gevoel.
Achterop de brommer rijden we weer terug naar het hotel. We zitten helemaal onder het stof en hebben wel een douche verdient. Na het douchen gaan we snookeren in het hotel. Niemand kan er wat van, maar we hebben wel heel veel lol! Daarna is het alweer etenstijd. Buiten zitten we op het terras eerst nog even wat te drinken.
Dan komen Maya en Ricardo aanlopen en ze zeggen dat er in het dorp een leuk restaurantje zit. Oke, dan gaan we daar naar toe. Aangekomen bij het restaurant is het eigenlijk niet meer dan een straatstalletje met tafels en stoelen. We nemen plaats. Iedereen bestelt wat en we wachten op het eten. De mensen met kip krijgen ook echt kip. De botten zitten er nog allemaal in en aan. De mensen met varkensvlees hebben geluk, want het smaakt prima. Ook Christel met haar lokale Amok (vlees en rijst) geniet er van. Na het eten lopen we weer terug naar het hotel waar we nog wat drinken. De mensen met kip bestellen nog iets kleins te eten daar...
Na een paar biertjes gaan we slapen, welterusten! We checken nog even of er morgen 3 brommers zijn. Ja hoor, geen probleem.
Dinsdag 27 november 2007
We zitten om half tien aan het ontbijt. Mr. Loot weet niks van brommers. Dat dachten we dus al. Toch lukt het om drie fatsoenlijke brommers te regelen. Om half elf zijn we op pad.
Eerst gaan we naar een andere waterval dan gisteren. We rijden eerst een half uur de verkeerde kant op. We hebben de afslag gemist. Het is dichterbij dan we dachten. Weer terug en nu de goede afslag. Na een zeer hobbelige rit komen we aan. We hadden nu beter van die off-the-road motoren kunnen hebben...
De waterval is een stuk kleiner, maar niet minder mooi. We genieten er even van en daarna rijden we naar het meer.
Het meer is een oude vulkaan krater. Het water is groen en helder. Het ruikt naar de mineralen. De omgeving is echt schitterend! We nemen allemaal een duik in het water. Het water heeft een temperatuur van 26 graden. Erg lekker! We drogen op en dan begint de maag weer te knorren. Onderweg naar het meer zijn we een lodge tegen gekomen. Daarop stond: Nordic House. De Scandinavische dames willen daar wel lunchen. Wij ook wel, dus we pakken de brommers en rijden er naar toe.
Het ziet er erg goed uit. De menukaart bevat diverse Scandinavische gerechten waaronder gerookte Noorse zalm. Hmmm...
Iedereen bestelt wat en we kletsen. Het duurt even voordat het eten er is, maar na een drie kwartier heeft dan toch iedereen eten, behalve Christel. Ze maken de frietjes die zij besteld heeft vers, dus dat duurt even. Als ze dat geweten had, had ze wel iets anders besteld.... ze sterft van de honger...;-))
Het eten is heerlijk! Bas heeft een pasta met Noorse zalm, smaakt prima! Christel heeft een schnitzel. Smaakt ook geweldig. Zijn we toch wel even aan toe, zo na drie maanden alleen maar ooster eten!
We rekenen af en gaan nog even terug naar het meer. Daar kletsen we nog wat met een stel Engelsen en Zuidafrikanen. Ze zitten allemaal aan de rijstwijn. Of we ook meedoen? Wij slaan deze keer over. We moeten nog rijden en de weg is niet verlicht en uiteraard erg hobbelig. Doen we maar niet! We genieten van de zonsondergang bij het meer en daarna rijden we terug naar het hotel.
Eerst gaan we maar weer even douchen. Daarna leveren we de brommers in. Met Mr. Loot bespreken we de mogelijkheid tot een trekking door de jungle. Het blijkt dat we niet echt dieren gaan zien en dat het behoorlijk saai zal zijn. We denken er de rest van de avond wel over na. Nu willen we eerst wat eten. De maag knort alweer...
Doordat we vanmiddag in het Nordic House best veel gegeten hebben, is de maaltijd vanavond wat kleiner. Na het eten beslissen we dat we morgen liever een relaxdag houden dan een dag lang door de jungle trekken, waarvan we niet weten of dat heel erg bijzonder zal gaan zijn. Per slot van rekening kunnen we een tocht om het meer heen maken. We beslissen morgen wel.
's Avonds doen we nog wat internet en op het terras van het hotel drinken een paar biertjes. Het wordt er gezellig tot in de late uurtjes...
Woensdag 28 november 2007
We hebben rustdag. Om 10.30 uur zitten we aan het ontbijt. We willen naar het meer lopen. Das ver, maar lijkt wel op een trekking. Maar eerst willen we transport voor de rest van de reis gaan regelen.
Andrew kiest ervoor om via de noordelijke route naar Siem Reap te reizen. Christel heeft besloten om dat niet te doen. Het zal erg lastig, hobbelig en stoffig zijn. Ze heeft het daar wel een beetje mee gehad. Bas volgt gedwee zijn echtgenote en dus gaan wij naar Siem Reap met de bus. De Noorse Eliann en de Zweedse Lisa (die ondertussen verlieft is op Andrew...) gaan naar Laos voor een paar dagen. De twee andere meiden uit Zweden en Ricardo gaan terug naar Phnom Penh, ze zijn vanochtend al vertrokken.
Na wat rondgevraag regelen we een minibus (das comfortabeler, zeggen ze...) voor morgen naar Kampong Cham. Daar zullen we een nacht doorbrengen en daarna een bus regelen naar Siem Reap, waar de Angor Wat tempels zijn. Andrew, Lisa en Eliann regelen een auto naar Stung Treng.
Na al dat geregel zijn we terug bij het hotel. We hebben toch niet zo heel veel zin meer om naar het meer te lopen. Via Mr. Loot regelen we mannetjes met brommers. Die zetten ons af bij het meer.
We gaan eerst een wandeling maken om het meer heen. We zien zelfs een slang ons pad kruisen! Het is inderdaad gewoon de jungle. Er hangen lianen en hierendaar is het helemaal overwoekerd. Soms zijn er schitterende uitzichten over het meer. Na een uurtje zijn we rondgelopen en nemen we een duik in het heerlijke water. We dollen wat met de locals en kletsen met een stel Duitsers. Ook komen we Joan uit Canada en To uit Amerika tegen. Zij gaan morgen ook naar Kampong Cham. We geinen dat ze misschien wel in dezelfde bus zitten. We zien wel!
De maag laat weer van zich horen en we besluiten collectief dat het eten in het Nordic House wel duur, maar erg goed was. We lopen in een minuut of 20 daar naar toe. We genieten weer van het eten en kletsen met de mensen. Omdat het al weer tegen 5 uur loopt, besluiten we niet meer terug te gaan naar het meer. We vragen aan het mannetje achter de bar of hij mannetjes met brommers kan regelen. Dat kan hij wel. Hij springt op zijn brommer en regelt twee andere mannetjes met brommers.
Zo, dan hebben we dus 3 brommers, maar 5 personen. Hmm, dan moeten Bas en Christel maar op 1 brommer met bestuurder en Andrew en Lisa (uiteraard!) op 1 brommer met bestuurder en dan zit Eliann alleen op een brommer met bestuurder. Zo rijden we terug naar het hotel. Kan allemaal hier in Azie. We lachen ons rot af en toe!
Terug in het hotel gaan we eerst maar weer douchen. 's Avonds eten we pas laat en drinken en kaarten wat. We gaan op tijd naar bed, want morgen staan we om 5 uur al weer naast het bed voor de bus naar Kampong Cham... We vragen nog wel even aan Mr. Loot of we morgenochtend kunnen ontbijten. Geen probleem! We zien wel!
Welterusten!
Groetjes,
Bas & Christel
Abonneren op:
Reacties (Atom)
