Hue Citytour en DMZ

Donderdag 25 oktober 2007 (vervolg)

's Avonds eten we in een restaurantje ergens in een zijstraat van de boulevard. Als we zitten komt er een oudere man op ons af. Hij vraagt waar we vandaan komen, hoelang we in Hue blijven en wat we allemaal gaan doen. Standaard vragen die we telkens krijgen. We geven de man keurig antwoord en zeggen dat we een citytour en een DMZ tour van plan zijn te doen. Hij blijkt als gids voor een bureautje te werken. De eigenaar van dat bureautje is tevens de eigenaar van het restaurant waar we zitten. Goh, wat toevallig... Toch zijn we geinteresseerd, want de beste man heeft als soldaat gevochten in het Zuid Vietnamese leger tegen de Vietcong. We kunnen en mogen hem alles vragen. We stellen als eis dat als we de DMZ tour gaan doen, dat HIJ dan onze gids is. Overmorgen heeft hij tijd en wil ons dan graag rondleiden daar. Ok. Dan doen we morgen de citytour met zijn zoon. We maken een deal en spreken een totaalprijs af voor 3 man (Andrew incluis) twee dagen toeren met zijn bedrijfje. Hij vraagt 100 dollar. We dingen af naar 80 dollar. Ok, geregeld. We gaan terug naar 't hotel, spelen nog een potje 'shithead' en gaan slapen!


Vrijdag 26 oktober 2007

Met een gebonk op de deur worden we wakker. Wat is dat? Das een uur eerder dan we afgesproken hebben met Andrew. Zou hij zich een uur vergissen. Bas doet de deur open en het is inderdaad Andrew. Wat mot je? Ik ga verhuizen! Ow. Hij is die ochtend om 6 uur gewekt door drilboren en slaghamers. Christel vindt het meteen een goed plan, want de kamer beviel haar totaal niet. Andrew en Bas gaan op pad voor een ander hotel. We gaan terug naar het allereerste hotel waar we gister gekeken hebben. De jongen herkent ons meteen. Waarom we nu wel komen? Nou, we vinden hem aardig en geven 'm graag een tweede kans... ;-))
We verhuizen direct naar een mooie kamer met een goede douche en airco!

Om half negen zitten we aan het ontbijt. De gids van vandaag komt ons halen met een auto en chauffeur. Luxe hoor! Eerst gaan we naar een boedhistisch klooster. Als we aankomen begint net de ochtend ceremonie. Er wordt een god ge-eerd met fruit, gezang(?) en een hoop gebel. Het klooster is erg oud en raakt begroeid met mos en andere beplanting. Het ziet er wel mooi uit zo. Er is ook nog een mooie tuin omheen met een vijver.
We gaan verder naar een wierookmakerij. Het is erg toeristisch uiteraard. Christel doet nog een poging om zelf de wierook aan een houtje te rollen. Valt toch best tegen! Snel gaan we weer verder.
We gaan een berg op met Franse en Amerikaanse bunkers die uitkijken over de Parfum rivier. Het is een mooi uitzicht en er worden de nodige foto's gemaakt. Ook hier is veel gevochten in de oorlogen die Vietnam heeft meegemaakt. Het tekent aardig het landschap.
Vervolgens komen we aan bij een tobe. De tombe van Tu Duc. Een koning die hier ergens rond 1800 leefde. Het ziet er imposant uit. We lopen er een tijdje rond en na een half uurtje vinden we het wel best. Op naar het volgende punt.
We komen aan bij een oude arena waar ze indertijd olifanten met tijgers lieten vechten. De olifanten wonnen altijd. Das niet zo gek want de tijgers werden ontdaan van tanden en nagels. Aardige mensen destijds! De olifant stond voor koning en de tijgers symboliseerden de vijand. Dat verklaart een hoop, maar toch...
We vervolgen de toer naar de oude citadel in het centrum van Hue. Het is de oude verboden stad van de koning. Het is erg vervallen, maar er wordt momenteel veel opgeknapt! We schieten onze foto's en geloven het allemaal wel.
Dan staat de rit door het platteland van Hue en omgeving op het programma. We rijden door overstroomde rijstvelden. Er is erg veel regen gevallen de laatste tijd. Niet zo gek, want we zitten hier tegen het einde van de regentijd. We komen aan bij een oude houten brug. Thanh Toan Brug. Het is een Japanse brug. De brug is geheel overdekt en in oude stijl opgetrokken. Best mooi! Hiermee sluiten we de citytour door Hue af en worden we terug naar ons hotel gebracht. De tour was leuk, maar de gids was niet zo boeiend en we hadden het best zelf kunnen doen op scooters. Maar das achteraf.

Christel treft het niet. Al twee keer verkouden, nu gaat het beter hoor. En nu kampt ze met een onstoken oog. Heeft ze nog nooit gehad. Maar ach, eens moet de eerste keer zijn. De apotheek zit op de hoek. Zonder doktersrecept koopt ze oogdruppels, die in Nederland uitsluitend via de arts verkrijgbaar zijn. Ze zoekt nog wat op op internet en besluit ze gewoon te gaan gebruiken. Dat wordt een paar dagen een brilletje in plaats van lenzen...

's Avonds eten we ergens en spelen we weer een potje kaart. We gaan op tijd naar bed voor
de DMZ toer van morgen. We zijn benieuwd!


Zaterdag 27 oktober 2007

Vroeg op staan en om half acht zitten we al aan het ontbijt. Om 8 uur zitten we in de auto met dezelfde chauffeur als gisteren, maar met de oude soldaat als gids. Zijn naam is Tjung. Hij vertelt gelijk honderduit. We stellen hem vragen over hoe het was in de oorlog etc. Hij antwoord openlijk op onze vragen. De oorlog tegen de Noord Vietnamezen (Vietcong) was erg hard. De Vietcong was slim en heeft talloze tunnels gegraven. De Amerikanen hadden een aantal strategische punten langs het DMZ gebouwd. Het DMZ was bedoeld als een grens tussen Noord en Zuid. Hier mocht niet gevochten worden. Dit is echter heel anders uitgepakt. Het is de meest bevochten DMZ ter wereld. Tot op de dag van vandaag zijn er hele gebieden waar je beter niet kunt komen vanwege de landmijnen en blindgangers. De meeste van de Amerikanen overigens. Uiteindelijk zijn de Noord Vietnamezen via Laos en Cambodja door geschoten naar Saigon. Zo hebben ze de oorlog gewonnen en is Vietnam weer verenigd. Deze vereniging is niet vrijwillig gegaan voor de Zuid Vietnamezen. Tot op heden hebben ze last van het feit dat ze Zuid Vietnamees zijn. Hun kinderen en kleinkinderen kunnen geen publieke functies uitoefenen. Sinds 1989 is er wel een en ander veranderd en is er iets meer vrijheid. Van alle gesneuvelde Zuid Vietnamese soldaten is niets meer terug te vinden. Alle gedenkstenen en begraafplaatsen zijn Noord Vietnamees en staan curieus genoeg bijna allemaal op Zuid Vietnamese bodem.

Tijdens de toer stoppen we bij een oude Franse christelijke kerk. De kerk is compleet verwoest door beschietingen van de Noord Vietnamesen. Alle honderd mensen die in de kerk zaten zijn omgekomen. We zien ook een deel van de Ho Chi Minh Trail.
Daarna volgt een stop bij de oude Amerikaanse legerbasis. Het is een tocht door rubberplantages. Na anderhalve kilometer lopen komen we bij een bunker aan. Dat is alles wat nog over is. Onderweg komen we allerlei oude kogels en andere artillerie tegen. Sommige zijn blindganger andere restanten. Tjung verteld over de strategien destijds. Vanaf deze heuvel kunnen we alle richtingen op kijken. Hij wijst alle andere bases van de Amerikanen aan.
We vervolgen de trip naar de Ben Hai rivier. Deze rivier was de letterlijke scheidingslijn tussen Noord en Zuid. Aan de Noord kant staan grote luidsprekers opgesteld. Deze werden gebruikt om met teksten en geluiden de Zuid Vietnamezen te irriteren. Een soort psychologische oorlogsvoering. We passeren en bezoeken een paar begraafplaatsen.
Daarna komt het hoogtepunt van de dag. De Vinh Moc tunnels. Deze tunnels zijn nog steeds in tact en bestaan uit vijf lagen onder de grond. Het was een stad onder de grond. Er was alles. Een bomkelder, een ziekenhuis, school, vergaderruimtes en slaapplaatsen. De Noord Vietnamezen hebben daar 6 jaar geleefd. We gaan door een deel van de tunnels. Tjung gaat voorop. Voor hem is dat eigenlijk raar, want dit was vijandelijk gebied. De tunnels zijn erg nauw, laag en vochtig. Je moet oppassen niet je hoofd te stoten. We gaan eruit bij de zee. Een prachtig gezicht.
Na de tunnels gaan we naar het strand en genieten we de lunch. Na de lunch rijden we weer terug naar Hue. Onderweg stoppen we nog een keer bij een citadel. Deze is compleet verwoest in de oorlog. Beide legers hebben hier 81 dagen hard gevochten. Veel doden dus. Er is nu een museum met veel foto's en oude verroeste geweren en andere artillerie. We bekijken alles met interesse. Er is toch wel heel veel gebeurd hier in Vietnam. Een zeer mooi land dat gewoonweg kapot geschoten is... triest...

's Avonds eten we wat en drinken wat in de DMZ bar. Toch wel de gezelligste kroeg van Hue. Goede muziek en veel backpackers en locals. Er wordt gepoold en we drinken een biertje. We kletsen met een Nieuw Zeelander en een Australier die hier woont. Om middernacht duiken we ons mandje in. Als we morgen maar geen kater hebben... We moeten vroeg op voor de bus naar Hoi An.

Tot hier Hue. We gaan verder naar Hoi An.

Groetjes,

Bas & Christel!