Hanoi en naar Hue

Zondag 21 oktober 2007

Ontbijten en het busje in van Sapa naar Lao Cai. Eerst rijden we in een halfvol busje rondjes door Sapa. Schiet eens een end op, zeggen we. Dan stop het busje bij een ander busje. We worden met 16 man in een 9 persoons busje gepropt. Je kan er van alles van zeggen en vinden, maar zo gaat het er hier aan toe. Christel en Bas zitten helemaal achterin tussen de rozen. Andrew zit ergens vooraan en bovenop hem zit een Vietnamees. Zo scheuren we de berg af naar Lao Cai. Daar aangekomen op het station, blijken de treinkaartjes niet veel goedkoper. Dan komt er een gozer die wel iets voor ons kan regelen. We gaan naar zijn kantoortje en hij kan inderdaad goedkopere kaartjes regelen. Maar ze zijn niet veel goedkoper dan op het station. Dan blijkt ook nog dat de goedkope plaatsen er niet meer zijn en dat we in verschillende coupe's zitten. En zitten is een understatement. Op deze dagtrein zijn alleen slaapplaatsen en geen zitplaatsen! Rara politiepet! Het zal wel weer allemaal! We besluiten toch maar op het station kaartjes te regelen, want dan zitten we bij elkaar. Leuker en gezelliger.
Om 12.15 uur gaat de trein. We zitten met z'n drieen in de coupe. Als de trein gaat rijden is dat nog steeds zo. De trein is zowat leeg! We boemelen richting Hanoi. Het gaat tergent traag. Een kleine dieselloc trekt ons voort door de rijstvelden. Het is enkelspoor en af en toe moet er op een andere trein gewacht worden. Maar dit is wel de express-trein hoor! We gaan zeker met 50-60 kilometer per uur! Ja , zo gaat het wel 12 uur duren voordat we de 500 kilometer naar Hanoi volbracht hebben. De rest van de dag spelen we 'Shithead', eten we wat en kijken we uit het raam. Vietnam is mooi!
Om 20.30 uur komen we aan in Hanoi. Door de conductrice worden we naar een kantoortje begeleid waar onze kaartjes worden gecontroleerd. Alles is goed. Mooi! Taxi! We willen naar het Old Quarter, de oude binnenstad van Hanoi met veel franse inslag en invloed. Na 10 minuutjes staan we downtown. Iedereen biedt ons weer een kamer aan. We gaan er bij een paar kijken. Hanoi is een stuk duurder dan Sapa. Na flink onderhandelen, met de wegloop-techniek, komen we terecht bij Camellia Hotel 3. We zitten hier voor 10 dollar per nacht inclusief ontbijt! Das een goede prijs hier in Hanoi. Eten doen we bij een Vietnamees-Italiaans restaurantje. Slapen doen we daarna, we zijn moe!


Maandag 22 oktober 2007

Vandaag willen we het rustig aan doen. We lopen langs het meer en lopen langs de Notre Dame van Hanoi. De kerk lijkt sprekend op die in Parijs. Franse invloed! De straten van Hanoi zijn vergeven van de brommers en scooters. De auto's en busjes rijden daar tussen en als voetganger loop je ergens... De trottoirs zijn bezet door eetstalletjes, scooters of winkeltjes. Lopen moet dus op de straat. Het is een kakofonie van getoeter en gerem. Een heerlijke symphonie! We lunchen in een resaturantje en gaan terug naar het hotel.
Andrew gaat iets cultureels doen en wij gaan souveniertjes kopen en een pakketje samenstallen wat we naar Nederland gaan sturen. Maar eerst moet Bas nodig naar de kapper! Hij kan bijna vlechtjes maken! We vinden een kapper. Voor een appel en een ei wordt Bas geknipt en geschoren! De tondeuse maakt de coupe van Bas weer precies zo als 2 maanden geleden. Lekker kaal en koel! De Vietnamese dame geeft Bas ook nog even een scheerbeurt. Heerlijk die kleine vingertjes over je gezicht... Afrekenen en maar weer verder.
We kopen links en rechts wat souverniers en gaan weer terug naar het hotel. We halen onze backpacks overhoop en vinden spullen die we niet meer nodig hebben, maar niet weg willen gooien. Met de souveniers en die spullen gaan we naar het postkantoor. Alles moet bekeken worden, je weet maar nooit immers... Alles in een doosje, flink wat plakband en dan wegen. Vijf kilo bijna. Tja, tis niet anders. Vliegen of per schip? Kost dat? Vliegen 60 dollar, varen 20 dollar. Per schip dus! We lopen weer terug naar het hotel. 's Avonds regelen we op het station treinkaartjes naar Hue. We gaan achter op brommertjes terug. We hebben afgesproken dat we totaal 30.000 dong betalen. De chauffeur van Bas spreekt aardig Duits. Ze lullen een end raak. Aangekomen terug bij het hotel rekent Bas af. Per vergissing betaalt Andrew zijn chauffeur 10.000 dong. Bas wil dus 10.000 terug van zijn chauffeur. Dat zit er niet in. Andrew neemt plaats voor de brommer en Bas legt in vloeiend Duits uit dat we toch echt die 10.000 dong terug willen hebben! Hij wil van niets weten. Dan trekt Bas de contactsleutels uit de brommer. Zo, nu kan je niet meer weg! Dan wordt die vent boos. Maar wij waren het al! Schoorvoetend geeft hij de 10.000 terug en wij zijn sleutels. Hij weg!

Morgen gaan we een dagtrip maken naar Halong Bay. Welterusten!


Dinsdag 23 oktober 2007

Om half 8 zitten we aan het ontbijt. Gebakken eieren, spek en vers fruit. We nemen wat bananen mee voor onderweg. Om 8 uur worden we opgehaald voor onze dagtrip naar Halong Bay. Hier zijn veel karstgebergten te zien en drijvende dorpjes in de baai.
Het duurt ff voordat de bus er is. Busje komt zo! Inderdaad nog geen 10 minuten later is het busje daar. Samen met een Koreaanse, die erg nieuwsgierig is naar onze belevenissen, twee dames uit Wales en twee jongens uit de Filipijnen gaan we op pad. Na drie en een half uur rijden, inclusief een stop bij een kunsthal (ofzoiets) komen we aan in de haven van Halong City. Het krioelt hier van de houten boten. We krijgen alle drie een kaartje en worden naar de boot begeleid. De rest van het busje heeft kennelijk een andere trip, want die gaan niet met ons mee.
De 'gids' wijst een boot aan en we gaan aan boord. Dan moeten we overstappen op een andere boot en weer een en weer een. Vijf boten verder hebben we dan toch echt onze 'eigen' boot bereikt. Er komen nog wat Thaise mensen bij, een (andere) Koreaanse en een stel Vietnamezen. We nemen gedrie-en plaats aan een tafel. Na enkele minuten varen we uit. Het lijkt wel de A13 in de spits. In een grote kolonne varen we de baai in. Dit is erg toeristisch. Maar goed, we zijn er nu eenmaal, en dit moet je toch gezien hebben. De baai lijkt erg veel op Yangshuo in China. Het zijn eigenlijk dezelfde type bergen. Alleen hier liggen, staan ze in zee.
De boot legt aan bij een drijvende visafslag. Een kleintje hoor. In manden die in het water hangen zwemt vanalles: garnalen, krabben, haaien en andere vissoorten. Je kan een vis kopen en die wordt dan door de kok aan boord klaar gemaakt. Dat doen wij niet, maar de Thai doen het wel. Ze wijzen een vis aan en die wordt met een groot schepnet uit de mand gevist. Ze keuren 'm goed. Dan pakt de Vietnamese visboer een stevige knuppel en in twee rake klappen slaat hij het leven uit de vis. Niet een erg prettig gezicht... maar verser kun je de vis niet krijgen.
We gaan weer terug aan boord. De lunch wordt geserveerd. Garnalen, vis, inktvissalade, spinazie en frietjes. Het smaakt allemaal heerlijk!
Na de lunch vaart de boot weer uit. We varen tussen de bergen door en de gids verteld wat we er allemaal in kunnen zien. Met veel fantasie geloven we het allemaal wel. De boot legt aan bij de grootste grot van Halong Bay. De grot is inderdaad groot. Vanbinnen is alles met gekleurde lampen verlicht. Dat maakt het een beetje nep allemaal. De grot is wel echt, maar er is veel aan gedaan. Een plavuizen vloer, een fontijn, de gekleurde lampen, etc. Toch is het wel de moeite waard, we kijken er gewoon doorheen. Ook in de grot zijn weer allerlei figuren te zien, allemaal met veel fantasie.
Terug op de boot. We varen terug naar de haven, dan zit onze trip van 4 uur er op. We luieren nog wat op het zonnedek(je). In de haven staat een busje te wachten wat ons terug gaat brengen naar Hanoi. Onderweg evalueren we de trip. Als je nog nooit in Yangshuo, China, geweest bent, dan moet er beslist langer naar toe gaan. Heb je dat wel gezien, zoals wij, dan is 1 dag meer dan zat! Goede keuze dus, om maar 1 dag te gaan. Om 19.30 uur zijn we weer terug bij het hotel.

We gaan een hapje eten en keren weer terug naar het hotel. Voor het hotel staat de jongen die ons naar dit hotel gelokt heeft. Hij herkent ons en praat honderduit. Of we naar een bar willen? Dat willen we wel. Hij weet er (natuurlijk) wel een. Die kerel pakt z'n brommer en zegt dat we achterop moeten springen. Uhm, dat gaat toch niet met drie man en een bestuurder? Ja hoor dat kan wel! Andrew neemt plaats achter de jongen, Christel daar weer achter en Bas hangt er achteraan. Die gozer scheurt daar door Hanoi! De ballen van Andrew zijn zowat afgekneld, Christel wordt geplet. Bas kan niet zitten en z'n voeten niet kwijt en hangt gewoon aan de rest van de mensen en de brommer. Na een dolle rit komen aan bij de 'Funcky Monkey'. Ze draaien goede muziek en we drinken een pilsje. De prijzen zijn behoorlijk aan de dure kant, dus we drinken er hier maar 1. We lopen de straat weer op en onderweg vlakbij het hotel vinden we een barretje boven een winkeltje met balkon. Wij naar boven. Het ziet er leuk en gezellig uit. Dan blijkt ook nog eens dat je bij twee biertjes een gratis biertje krijgt! Mooi! We drinken er een paar en Christel drinkt ranja met een rietje. Tja, er moet toch iemand nuchter blijven om ons naar 't hotel te begeleiden... ;-)


Woensdag 24 oktober 2007

Vanochtend doen we rustig aan. We slapen uit en ontbijten laat. Om 12.00 uur moeten we uitchecken. Dat doen we dan ook. We ontmoeten in de lobby, bij de internetcomputers, Martine uit Aalsmeer. Ze reist ook door zuid-oost Azie en gaat hier in Hanoi voor 4 weken vrijwilligerswerk doen. Ze vraagt wat we vandaag gaan doen. Nou, we willen naar het Army Museum. Of ze mee mag. Natuurlijk, hoe meer zielen hoe meer vreugd. Ze heeft een kaart van Hanoi. Handig! De dames informeren hoe ze moeten lopen bij de kerel aan de receptie. De jongens bemoeien zich er niet mee. We gaan op pad. Na een tijdje lopen beginnen we ons toch af te vragen of we goed zitten. Niet dus! We lopen naar het verkeerde museum. Weer terug. We zijn een heel eind uit de richting. De magen beginnen te knorren. Tijd voor lunch dan eerst maar. Het museum is toch pas weer om 13.30 uur open. We vinden een restaurantje met een zeer vriendelijke gastvrouw. Het eten smaakt heerlijk! Na de lunch gaan we weer op pad. Buiten op straat staat de eigenaar met een teckel. Het hondje is door het dolle als tie ons ziet. We moeten aaien en spelen. Bas vraagt hoe oud het hondje moet zijn voordat het in de pan gaat? De eigenaar lacht en zegt dat dat niet zal gebeuren met deze(!) hond. Hij wijst ons de weg naar het museum. We lopen er in een keer goed naar toe deze keer.
Eenmaal binnen gaat het over zowel de Franse als de Amerikaanse bezetting. Buiten staat een Huey helicopter van het Amerikaanse leger destijds. Ook zijn er tanks en Amerikaanse bommenwerpers, waaronder een B52. In het midden ligt een grote schroothoop met een romp van een vliegtuig, motoren en andere zooi dat in de oorlog gesneuveld is.
We gaan gebouw 1 binnen. Erg indrukwekkend is het allemaal niet. Er staan wat oude verroeste geweren en er hangen veel foto's en brieven (in het Vietnamees). Zo lopen we de andere gebouwen allemaal door. Op het terrein staat ook nog een toren. Die beklimmen we en hebben uitzicht over de legerbasis van Vietnam. Leuk allemaal hoor. Om 4 uur hebben we het allemaal wel gezien en zijn alle foto's gemaakt. We lopen weer terug naar het hotel.
Op de kamer van Martine frissen we ons op en maken ons klaar voor het diner. De trein vertrekt toch pas om 23.00 uur, dus we hebben nog wel even de tijd. Met z'n vieren gaan we ergens eten en we belanden weer in ons barretje van gister. Nu treffen we een Australier (Mark) en een stel uit Engeland, James en Fiona. We raken gezellig aan de praat en drinken de nodige drankjes. Om 22.00 uur is het toch echt tijd om de spullen te pakken en naar het station te gaan. Andrew en Bas zijn lichtjes blij en zwalken over straat. Bij het hotel nemen we afscheid van Martine en pakken we de spullen en een taxi naar het station.
De trein staat al keurig op ons te wachten. Onze coupe delen we met drie Vietnamezen waarvan er een het regenwoud in Brazilie aan het omzagen is. Andrew maakt 'm een paar keer wakker. In de trein zitten ook een stel Fransen met een Vietnamese gids. Bas hoort ze uit en vertaald alles weer naar het engels. We drinken Vietnamese Vodka en zoeken ons bedje maar eens op. Zo boemelen we de nacht in...


Donderdag 25 oktober 2007

Na een nacht slecht slapen in deze boemel, komen we om 11 uur aan in Hue. Op het station heeft iedereen weer een kamer voor ons. We nemen een taxi naar de oude binnenstad. In een straatje met alleen maar guesthouses en hotels laten we ons links en rechts verleiden om een kijkje te nemen in de kamers. Uiteindelijk beslissen we de voordeligste met de beste kamer te nemen.
We zijn moe, nemen een douche en relaxen wat. Andrew gaat op pad om een en ander uit te zoeken over een toer naar het DMZ, waar veel gevochten is tijdens de Amerikaanse oorlog hier. Wij kuieren door de regen(!) langs het water van de Parfum rivier en vinden een internetcafeetje waar we dit allemaal weer optekenen. Zometeen is het weer etenstijd en gaan we uitvogelen wat we allemaal gaan doen. De regen zal nog een paar dagen aanhouden... helaas... je kunt niet altijd geluk hebben...

Nou, tot de volgende keer maar weer!

Groetjes,

Bas & Christel