Zaterdag 29 september 2007
Hieperdepiep Hoera! Christel wordt 30!!!! Gefeliciteerd!!
Vandaag moeten we om 12.00 uur uitchecken en worden we opgehaald door het reisbureau van de cruise. Alles loopt zoals verwacht. Er staat keurig een mannetje te wachten. Hij regelt een taxi en we zetten koers naar het kantoortje. Daar worden we opgewacht door Amy, haar engelse naam. Er is ook nog een jongen (heet ook Bas) uit Nederland die ook met de cruise meegaat. Hij heeft eerste klas geboekt. Wij hadden eerder die ochtend voor onszelf besloten om, als het kan, te upgraden naar eerste klas. Ook bij wijze van verjaardagscadeautje voor Christel.
Amy legt alles uit over de cruise en welke excursies je allemaal kan bijboeken. We besluiten om een tocht te maken naar de drie kleine kloven en een excursie naar de grote, omstreden, dam. We informeren bij Amy naar een eventuele mogelijkheid om te upgraden naar eerste klas. Dan komt de aap uit de mouw! Ze zegt dat het zonde van het geld is om te upgraden, want deze boot is niet zo luxe. Hmm, vreemd, want op de folder staat toch wel een hele mooie boot. Voor andere Bas is het best lullig, want die heeft eerste klas geboekt. We discussieren een eind in de rondte, maar komen geen steek verder. We krijgen ook geen korting. De prijs voor een oud barrel of een luxe cruiseboot is hetzelfde. Toch wel raar vinden we. Maar ja, zo werkt het kennelijk. We zijn het er niet mee eens. Dan biedt Amy aan om bij de boot te gaan kijken, die ligt nu in de haven. Ok, doen we dat eerst. Bij de boot aangekomen, is het inderdaad oud en erg onderkomen. Bij de eerste klas is nog wel een normaal toilet, maar in de 2e klas heb je alleen de beschikking over een stinkende franse hurkpot. Hier willen we niet 3 dagen mee cruisen! Wij terug naar het kantoortje.
Tegen Amy zeggen we dat we niet met die boot mee willen, maar met de boot uit de folder! Plots blijkt die boot morgen (30-09-07) te varen! Kunnen we daarop mee dan? Ja, dat is geen probleem. Hmm, en eerste klas dan? FF bellen. Nee, dat gaat niet. Maar er is een andere mogelijkheid: Huur in de 2e klas een extra bed, dan kun je met 2 personen in een hut van 4 personen. Ok, maar is dan het sanitair wel naar onze wens? Ja, want op deze boot is er geen verschil tussen 1e en 2e klas wat betreft het sanitair. We nemen dat dan maar aan. De consequentie is wel dat we hier in Chongqing een extra nacht moeten blijven. Amy biedt aan dat dat in het hotel boven het kantoor kan voor een 10-tje (euro) voor een nacht. Ok, doen we dat. We regelen gelijk een busticket van Yichang (eindpunt cruise) naar Wuhan. Tegelijkertijd regelen we voor 4 oktober vliegtickets van Wuhan naar Shenzhen zodat we op dezelfde dag nog naar Hong Kong kunnen varen. Dat moet dan nog wel ff betaald worden! Dat geld hebben we niet op zak. Er loopt keurig een mannetje met ons mee naar de pinautomaat. We betalen en zijn van onze schuld af.
Op naar onze nieuwe hotelkamer. Deze blijkt op de 23e verdieping te zijn. We hebben een prachtig uitzicht over Chongqing. De kamer zit op een hoek, dus we hebben breedbeeld!!
Plots voelt Bas zich niet helemaal lekker worden. We denken dat het van de warmte is. Het is hier in Chongqing erg warm! Bas gaat om 17.00 uur op bed liggen en komt er pas de volgende ochtend om 9.00 uit! Het zal wel nodig geweest zijn! Niet echt een hele leuke verjaardag zo voor Christel... Maar dat komt wel goed op de cruise... hopen we...
Zondag 30 september 2007
Vandaag willen we eens normaal eten. We zijn het Chinese eten een beetje beu! We zijn de Chinezen af en toe helemaal beu! Het restaurantje waar we al eerder hebben gegeten serveert ook sandwiches. We bestellen er een paar en smullen er van! Vervolgens brengen we nog een bezoek aan de Carrefour voor de laatste boodschappen. Om 13.30 uur checken we uit en kunnen we onze spullen in het kantoortje van de reder kwijt. Het internet is gratis en het is hier lekker koel! Vanavond om 23.00 uur vertrekt de boot. Tot die tijd vermaken we ons hier wel!
We zijn heel benieuwd hoe de boot is en hoe de cruise zal gaan....
Groetjes,
Bas & Christel!
ps: De foto's zijn weer bijgewerkt!
zondag 30 september 2007
vrijdag 28 september 2007
Naar Chongqing
Donderdag 27 september 2007
Ook deze ochtend worden we weer vroeg gewekt door onze telefoon. Om 5.45 uur al! Oh ja, we moeten eruit, de bus gaat om 6.20 uur naar Chongqing! We kleden ons aan, eten wat bananen voor ontbijt en gaan met onze spullen naar het kantoortje van het hostel. We zijn de enigen, op de medewerker van het hostel na. We wachten rustig op ons busje dat ons weer naar een grotere gecharterde bus brengt. Om 6.30 uur nog niemand. Ok, we wachten nog wel ff. He he, om 6.40 uur komt het busje. We stappen in en zijn in 15 minuten bij de grote bus. We dumpen onze backpacks onderin en stappen in. De bus blijkt helemaal vol met Chinezen. Na goed speuren blijken er nog twee plekjes vrij helemaal achterin de bus op de lange bank. We vragen of een Chinees echtpaar naast elkaar wil gaan zitten, zodat wij dat ook kunnen. Geen probleem, ze wisselen van plek! Bas naast het raam en Christel er naast. De reis kan beginnen.
We rijden een half uur hortend en stotend door de ochtendspits van Chengdu. We hoeven toch niet meer uit te leggen hoe dat gaat in het Chinese verkeer? Uiteindelijk draaien we de Chengdu Express Way op, das de snelweg tussen Chengdu en Chongqing. We hobbelen en schudden bij het leven en de chauffeur weet de claxon en de remmen goed te vinden. We vragen ons af waar Rijkswaterstaat zich druk over maakt als het wegdek een beetje hobbelt! Er wordt weer heerlijk rechts en links ingehaald en de chauffeur heeft er flink de vaart in! Af en toe flink toeteren en flink remmen en dan huppekee het gas er weer op! Echt confortabel is het niet, maar de Chinezen in de bus vinden het doodnormaal! Ok, wij dan ook maar, verstand op nul en gaan!
We hebben onderweg twee stops van elk een kwartiertje. De beloofde 4 uur die de rit zou duren, is toch ruim 5 en een half uur geworden. Om 12.30 uur staan we op een busstation in Chongqing.
We pakken onze backpacks en worden direct belaagd door plattegrond verkopers. We zijn moe en hebben hier geen zin in nu! We proberen via de Lonely Planet uit te vogelen waar we nu precies staan. We komen er maar niet achter. He! Laten we het de chauffeur vragen. Ok, goed plan! We laten het kaartje in ons boek zien. Hij snapt er niks van. Uiteindelijk schrijft ie in het Chinees iets op z'n hand. We bedanken 'm voor de uitleg en gaan verder met ons kluitje het riet in! We belanden aan de overkant van de weg. Nu worden we omsingeld door plattegrondverkopers! Ok, laten we er maar een kopen.
Dan beginnen de onderhandelingen weer:
Wij: "Wat kost dat dan?"
Hij: "6 yuan!"
Wij: "Ben je gek?"
Hij: "Ja, maar dat staat hier!"
Wij: "Nou en?"
Hij: "Ok, voor 5 dan?"
Wij: "Nee, voor 3!"
Hij: "Echt niet! Voor 4?"
Wij: "Nee, voor 3!"
Hij: "4!"
Wij: "3!"
Hij: "4!"
Wij: "3!"
Hij: "4!"
Wij: "3!"
Hij: "Ok, voor 3 dan!"
Wij weg met de plattergrond. We worden er nog niks wijzer van op dat moment. Een vrouwtje wijst aan waar we staan. Ok dan! Dan gaan we DIE kant op. Dat doen we.
We komen aan op een hoek van een straat. We houden dan maar een taxi aan die ons wellicht naar de straat kan brengen waar we ongeveer heen willen. We wijzen op de kaart de straat aan en vragen of ie ons daar ff kan afgooien? Hij snapt er helemaal niks van en zegt die straat helemaal niet te kennen! Nou ja, zeg! Ben je ook taxichauffeur! Hij rijdt weer weg.
Dan horen we ineens mensen engels praten. Ik vraag aan een Chinees meisje of ze engels spreekt. Dat kan ze! We vragen waar de straat is die we zoeken: Cangbai Lu. Dat vraagt ze dan weer aan een blanke meneer. Hmmm. Dan blijkt het een Amerikaan te zijn die hier al drie jaar voor werk woont! Zijn dochter, die er ook bij is, zit ondetussen al in een taxi. We staan op straat zo te praten totdat zijn dochter roept dat we wel mee kunnen rijden, want ze komen er toch langs! De taxi is een Suzuki Swift met kont... We proppen onze backpacks in de kofferbak (waar ook nog een grote lpg tank in ligt). We stappen in en zitten inclusief chauffeur met 6 man in die wagen! Lachen hoor! We rijden een stuk en de Amerikaan vraagt waar we precies moeten zijn. Dat weten we niet. Maar we zoeken een niet te duur hostel of hotel. Hij laat de taxi stoppen en zegt dat in deze straat volop hotels zijn. We stappen uit en bedanken ze!
We lopen een hotel binnen. Ze blijken alleen nog een suite te hebben. Die is ons te duur! Onderhandelen lukt niet, dus we druipen af. Als we op straat staan zien we een ander hotel. Er staat op Motel 168. Hmm, een motel dan ofzo? We lopen er naar toe. Eenmaal binnen zien we dat de kamers hier prima geprijst zijn. De goedkoopste (special offer room) is 138 Yuan per nacht. De kingsize room 158. De rest is duurder. We zijn wel geinteresseerd in een van de twee kamers, maar dan willen we die wel eerst zien! Na enige tijd dringt bij de Chinese baliemedewerkers door wat we bedoelen. Er wordt een mannetje geroepen en we kunnen met hem mee. We zien eerst kamer 8517, een goedkope. Dit is een room without a view, geen raam dus. De kamer is zeker niet klein, een tv, een fatsoenlijk tweepersoons bed en een super badkamer! En vooral is het schoon! We zien nog de andere kamer, maar we hebben al besloten dat we de goedkoopste willen. We checken in en nemen een heerlijke douche. Weer eens een fatsoenlijke! Met een stortdouche en een douchekop op normale hoogte!
We hebben nog de rest van de middag om Chongqing te bekijken. Chongqing is gebouwd op een aantal bergen. Er zijn veel trapjes en stijle wegen en dus geen fietsers, maar motors! Het valt op dat hier veel hoge gebouwen zijn. Chongqing is een van de grootste steden van China blijkt. Het ligt op de kruising van twee rivieren: de Jialing en de Yangtze. De Yangtze is de op drie na langste rivier ter wereld. Door deze rivieren en de aanleg van de dam is Chongqing uitgegroeid tot een wereldstad! Er zijn hier grote shoppingmalls en er is hier zelfs een Carrefour! Das zo'n grote franse supermarkt! We slenteren door de winkel en kopen een theebeker met zeefje. Kun je losse thee zetten, zonder dat je theeblaadjes in je mond krijgt! Bij een klein theewinkeltje vallen we naar binnen. We moeten gaan zitten en allerlei theetjes proeven. De dames vinden het maar wat leuk dat we er zijn. Ze spreken een klein beetje engels. Er wordt lekkere thee geschonken en we genieten er van. We worden verwend met snoepjes. Die mogen we ook kopen als we willen... ja ja...
We besluiten twee zakjes thee te kopen. Jasmijn thee uit de streek en nog een jasmijn thee, maar dan de hele bloem. Droog is het een bol, maar in het water ontvouwt het zich als een bloem. Mooi en lekker!
Aan het einde van de middag gaan we terug naar het motel. We rusten wat uit. Na een paar uur frissen we ons op en gaan 's avonds Chongqing in. Als we een tijdje rondlopen lijkt het net of we in New York zijn beland. Overal is fel neonlicht en de hoge gebouwen worden beschenen met van die grote schijnwerpers. Het is echt een gaaf gezicht. Ben je in midden China, dan lijkt het net of je in New York bent, grappig...
We eten in een restaurantje boven een winkelcentrum waar ze blijkbaar westersachtig eten serveren. We bestellen een kip curry en een kebab schotel en nog een soepie. De gerechten zijn heerlijk! We blijven nog even in de heerlijke stoelen hangen en rekenen af. De rekening bedraagt maar liefst 123 Yuan! Das nog geen 12,30 euro! Toch is dat voor Chinese begrippen een kapitaal voor een maaltijd! Ons maakt het voor nu niet uit! We kuieren terug naar het motel en gaan slapen!
Vrijdag 28 september 2007
Doordat we geen raam hebben is het echt pikkedonker op de kamer. We worden pas om 10.30 uur wakker. Geeft niks, we hadden toch geen strakke plannen. We gaan uit bed, douchen en drinken thee. Vandaag moeten we een meneer Zeng bellen in verband met de cruise die we gaan maken over de Yangtze. Bij de lobby vragen we of we mogen bellen. Geen punt. We krijgen een engels sprekende dame aan de lijn. Altijd fijn! We spreken af dat ze ons morgen (zaterdag) om 12.00 uur bij het motel ophaald. Dan kunnen we onze backpacks bij haar laten en kunnen we nog ff de stad in tot 18.30 uur. Goed plan, doen we!
De rest van de dag slenteren we lekker door warm en benauwd Chongqing (30+), totdat we een lekker koel, maar rokerig internetcafe tegen komen...
Dat was het weer. Morgen gaan we voor drie dagen op riviercruise!
Groetjes,
Bas & Christel!
ps:
De fotoalbums zijn weer bijgewerkt! Er is ook een nieuw album: Curieus. Hierin staan plaatjes van gekke dingen die we zien!!
Ook deze ochtend worden we weer vroeg gewekt door onze telefoon. Om 5.45 uur al! Oh ja, we moeten eruit, de bus gaat om 6.20 uur naar Chongqing! We kleden ons aan, eten wat bananen voor ontbijt en gaan met onze spullen naar het kantoortje van het hostel. We zijn de enigen, op de medewerker van het hostel na. We wachten rustig op ons busje dat ons weer naar een grotere gecharterde bus brengt. Om 6.30 uur nog niemand. Ok, we wachten nog wel ff. He he, om 6.40 uur komt het busje. We stappen in en zijn in 15 minuten bij de grote bus. We dumpen onze backpacks onderin en stappen in. De bus blijkt helemaal vol met Chinezen. Na goed speuren blijken er nog twee plekjes vrij helemaal achterin de bus op de lange bank. We vragen of een Chinees echtpaar naast elkaar wil gaan zitten, zodat wij dat ook kunnen. Geen probleem, ze wisselen van plek! Bas naast het raam en Christel er naast. De reis kan beginnen.
We rijden een half uur hortend en stotend door de ochtendspits van Chengdu. We hoeven toch niet meer uit te leggen hoe dat gaat in het Chinese verkeer? Uiteindelijk draaien we de Chengdu Express Way op, das de snelweg tussen Chengdu en Chongqing. We hobbelen en schudden bij het leven en de chauffeur weet de claxon en de remmen goed te vinden. We vragen ons af waar Rijkswaterstaat zich druk over maakt als het wegdek een beetje hobbelt! Er wordt weer heerlijk rechts en links ingehaald en de chauffeur heeft er flink de vaart in! Af en toe flink toeteren en flink remmen en dan huppekee het gas er weer op! Echt confortabel is het niet, maar de Chinezen in de bus vinden het doodnormaal! Ok, wij dan ook maar, verstand op nul en gaan!
We hebben onderweg twee stops van elk een kwartiertje. De beloofde 4 uur die de rit zou duren, is toch ruim 5 en een half uur geworden. Om 12.30 uur staan we op een busstation in Chongqing.
We pakken onze backpacks en worden direct belaagd door plattegrond verkopers. We zijn moe en hebben hier geen zin in nu! We proberen via de Lonely Planet uit te vogelen waar we nu precies staan. We komen er maar niet achter. He! Laten we het de chauffeur vragen. Ok, goed plan! We laten het kaartje in ons boek zien. Hij snapt er niks van. Uiteindelijk schrijft ie in het Chinees iets op z'n hand. We bedanken 'm voor de uitleg en gaan verder met ons kluitje het riet in! We belanden aan de overkant van de weg. Nu worden we omsingeld door plattegrondverkopers! Ok, laten we er maar een kopen.
Dan beginnen de onderhandelingen weer:
Wij: "Wat kost dat dan?"
Hij: "6 yuan!"
Wij: "Ben je gek?"
Hij: "Ja, maar dat staat hier!"
Wij: "Nou en?"
Hij: "Ok, voor 5 dan?"
Wij: "Nee, voor 3!"
Hij: "Echt niet! Voor 4?"
Wij: "Nee, voor 3!"
Hij: "4!"
Wij: "3!"
Hij: "4!"
Wij: "3!"
Hij: "4!"
Wij: "3!"
Hij: "Ok, voor 3 dan!"
Wij weg met de plattergrond. We worden er nog niks wijzer van op dat moment. Een vrouwtje wijst aan waar we staan. Ok dan! Dan gaan we DIE kant op. Dat doen we.
We komen aan op een hoek van een straat. We houden dan maar een taxi aan die ons wellicht naar de straat kan brengen waar we ongeveer heen willen. We wijzen op de kaart de straat aan en vragen of ie ons daar ff kan afgooien? Hij snapt er helemaal niks van en zegt die straat helemaal niet te kennen! Nou ja, zeg! Ben je ook taxichauffeur! Hij rijdt weer weg.
Dan horen we ineens mensen engels praten. Ik vraag aan een Chinees meisje of ze engels spreekt. Dat kan ze! We vragen waar de straat is die we zoeken: Cangbai Lu. Dat vraagt ze dan weer aan een blanke meneer. Hmmm. Dan blijkt het een Amerikaan te zijn die hier al drie jaar voor werk woont! Zijn dochter, die er ook bij is, zit ondetussen al in een taxi. We staan op straat zo te praten totdat zijn dochter roept dat we wel mee kunnen rijden, want ze komen er toch langs! De taxi is een Suzuki Swift met kont... We proppen onze backpacks in de kofferbak (waar ook nog een grote lpg tank in ligt). We stappen in en zitten inclusief chauffeur met 6 man in die wagen! Lachen hoor! We rijden een stuk en de Amerikaan vraagt waar we precies moeten zijn. Dat weten we niet. Maar we zoeken een niet te duur hostel of hotel. Hij laat de taxi stoppen en zegt dat in deze straat volop hotels zijn. We stappen uit en bedanken ze!
We lopen een hotel binnen. Ze blijken alleen nog een suite te hebben. Die is ons te duur! Onderhandelen lukt niet, dus we druipen af. Als we op straat staan zien we een ander hotel. Er staat op Motel 168. Hmm, een motel dan ofzo? We lopen er naar toe. Eenmaal binnen zien we dat de kamers hier prima geprijst zijn. De goedkoopste (special offer room) is 138 Yuan per nacht. De kingsize room 158. De rest is duurder. We zijn wel geinteresseerd in een van de twee kamers, maar dan willen we die wel eerst zien! Na enige tijd dringt bij de Chinese baliemedewerkers door wat we bedoelen. Er wordt een mannetje geroepen en we kunnen met hem mee. We zien eerst kamer 8517, een goedkope. Dit is een room without a view, geen raam dus. De kamer is zeker niet klein, een tv, een fatsoenlijk tweepersoons bed en een super badkamer! En vooral is het schoon! We zien nog de andere kamer, maar we hebben al besloten dat we de goedkoopste willen. We checken in en nemen een heerlijke douche. Weer eens een fatsoenlijke! Met een stortdouche en een douchekop op normale hoogte!
We hebben nog de rest van de middag om Chongqing te bekijken. Chongqing is gebouwd op een aantal bergen. Er zijn veel trapjes en stijle wegen en dus geen fietsers, maar motors! Het valt op dat hier veel hoge gebouwen zijn. Chongqing is een van de grootste steden van China blijkt. Het ligt op de kruising van twee rivieren: de Jialing en de Yangtze. De Yangtze is de op drie na langste rivier ter wereld. Door deze rivieren en de aanleg van de dam is Chongqing uitgegroeid tot een wereldstad! Er zijn hier grote shoppingmalls en er is hier zelfs een Carrefour! Das zo'n grote franse supermarkt! We slenteren door de winkel en kopen een theebeker met zeefje. Kun je losse thee zetten, zonder dat je theeblaadjes in je mond krijgt! Bij een klein theewinkeltje vallen we naar binnen. We moeten gaan zitten en allerlei theetjes proeven. De dames vinden het maar wat leuk dat we er zijn. Ze spreken een klein beetje engels. Er wordt lekkere thee geschonken en we genieten er van. We worden verwend met snoepjes. Die mogen we ook kopen als we willen... ja ja...
We besluiten twee zakjes thee te kopen. Jasmijn thee uit de streek en nog een jasmijn thee, maar dan de hele bloem. Droog is het een bol, maar in het water ontvouwt het zich als een bloem. Mooi en lekker!
Aan het einde van de middag gaan we terug naar het motel. We rusten wat uit. Na een paar uur frissen we ons op en gaan 's avonds Chongqing in. Als we een tijdje rondlopen lijkt het net of we in New York zijn beland. Overal is fel neonlicht en de hoge gebouwen worden beschenen met van die grote schijnwerpers. Het is echt een gaaf gezicht. Ben je in midden China, dan lijkt het net of je in New York bent, grappig...
We eten in een restaurantje boven een winkelcentrum waar ze blijkbaar westersachtig eten serveren. We bestellen een kip curry en een kebab schotel en nog een soepie. De gerechten zijn heerlijk! We blijven nog even in de heerlijke stoelen hangen en rekenen af. De rekening bedraagt maar liefst 123 Yuan! Das nog geen 12,30 euro! Toch is dat voor Chinese begrippen een kapitaal voor een maaltijd! Ons maakt het voor nu niet uit! We kuieren terug naar het motel en gaan slapen!
Vrijdag 28 september 2007
Doordat we geen raam hebben is het echt pikkedonker op de kamer. We worden pas om 10.30 uur wakker. Geeft niks, we hadden toch geen strakke plannen. We gaan uit bed, douchen en drinken thee. Vandaag moeten we een meneer Zeng bellen in verband met de cruise die we gaan maken over de Yangtze. Bij de lobby vragen we of we mogen bellen. Geen punt. We krijgen een engels sprekende dame aan de lijn. Altijd fijn! We spreken af dat ze ons morgen (zaterdag) om 12.00 uur bij het motel ophaald. Dan kunnen we onze backpacks bij haar laten en kunnen we nog ff de stad in tot 18.30 uur. Goed plan, doen we!
De rest van de dag slenteren we lekker door warm en benauwd Chongqing (30+), totdat we een lekker koel, maar rokerig internetcafe tegen komen...
Dat was het weer. Morgen gaan we voor drie dagen op riviercruise!
Groetjes,
Bas & Christel!
ps:
De fotoalbums zijn weer bijgewerkt! Er is ook een nieuw album: Curieus. Hierin staan plaatjes van gekke dingen die we zien!!
woensdag 26 september 2007
Naar Chengdu
Maandag 24 september 2007
Vanavond vertrekt de trein om 22.18 uur naar Chengdu. We hebben de kamer in het hostel een halve dag extra geboekt. Zo hebben we de hele dag nog in Xian.
Vandaag gaan we een wandeling maken over de stadsmuren van Xian. De North Gate (Bei Men) is de dichtstbijzijnde plaats om er op te klimmen. We lopen er naar toe. Aangekomen ligt om de poort(en) een gigantische rotonde. We lopen er een keer omheen om de ingang te zoeken. Ja, precies aan de andere kant. We staan ons af te vragen hoe we daar komen. Dan zien we vage witte strepen op het wegdek staan. Ah, dat moet een zebrapad zijn! Inderdaad er loopt (liep?) diagonaal over de rotonde een zebrapad. We steken over. Het is erg druk met verkeer. Dat wordt spannend. Maar uiteindelijk lukt het ons om aan de overkant te geraken! We betalen entree en zijn binnen.
De lengte van de gehele stadmuren rondom is zo'n kleine 14 kilometer. We besluiten van de Noord naar de Zuid poort te lopen via de Oost kant, das toch 7 kilometer! De stadsmuren van Xian zijn de enige en nu dus de oudste van China. Ze zijn helemaal gerestaureerd. Het ziet er allemaal keurig uit. Het is mooi weer, dus we kuieren lekker rustig over de muren. Links en rechts kijken we over de randen heen en aanschouwen Xian vanaf een hoogte van ongeveer 18 meter. We zien mooie moderne gebouwen maar ook erg vervallen huisjes en flatjes. Tja, dat is China. Er zijn grote verschillen tussen arm en rijk! Na een uurtje of drie komen we bij de Zuid poort aan. We vinden het wel welletjes en nemen de trappen naar beneden. We wandelen nog wat door het stadshart en de marktjes. Even later onderhandelen we weer over een riksja naar het hostel. We komen uit op een prijs van 15 yuan. Dat hebben we de vorige keer immers ook betaald. We scheuren er op los en komen heelhuids aan bij het hostel. Dan afrekenen maar. Bas geeft 15 yuan aan de man en bedankt hem voor de prettige rit(!). De man zegt dat hij afgesproken heeft dat we in dillors betalen. We begrijpen de man eerst echt niet. Maar na lang aandringen van de man blijkt dus dat hij wil dat we 15 dollar betalen ipv 15 yuan. We schieten in de lach en verklaren de man voor gek! We draaien ons om en lopen gewoon weg. De man druipt af en scheurt weg. We lachen er de rest van de middag nog vrolijk om! Dillors, Dollars....hahahahaha!
We nemen nog een lekkere douche en pakken onze backpacks weer in. Na het uitchecken bij het hostel eten we nog wat en gaan lekker in de lounge hangen en wat lezen. Om 21.30 uur pakken we onze spullen op en lopen richting het station. Het is nog even zoeken waar de goede ingang precies is. Ah, gevonden. De tassen moeten (weer) door een scanner en we staan in de stationshal. We zoeken op het paneel ons treinnummer op. Gevonden: K165, vertrek 22.18 uur, klopt nog steeds! Hmmm, de rest staat in het Chinees. Vervelend. Plots komt er een Chinees meisje naar ons toe en vraagt in keurig Engels of ze ons misschien kan helpen. Nou, graag! Ze bekijkt onze kaartjes en zegt dat we boven moeten zijn. We gaan de roltrap op en vinden daar inderdaad de wachtruimte voor trein K165 van Xian naar Chengdu. Het inchecken is ondertussen al begonnen en we voegen ons toe aan de rijen. Eenmaal bij de trein aangekomen zoeken we wagon 9 op. We zijn binnen! We treffen een keurige lege coupe aan. Zouden we met z'n tweetjes blijven deze reis? Misschien wel. Inmiddels rijdt de trein al. We hopen nog steeds. Helaas. Er komt een Chinees meisje bij ons. Niet erg. Rare meid, maar misschien wel aardig. Even later komt er ook nog een (zaken-) man bij. We proberen een gesprek aan te knopen. Dat lukt aardig, alleen begrijpen beide partijen niets van elkaar... ;-)) De Chinees spreekt (bijna) geen Engels (yes, no, how are you...) en het Chinese meisje ook amper. Dat wordt leuk. Onze nieuwe vriend vindt ons Chinese vertaalboekje wel interessant. Even later zitten we heerlijk zwijgend tegenover elkaar. We laten het maar zo, en proberen dan maar af en toe vriendelijk te knikken en te lachen. We poetsen onze tanden en gaan slapen, het is ondetussen al weer bedtijd!
Dinsdag 25 september 2007
Na een woelige nacht worden we om een uur of half 9 wakker. We dommelen nog wat na. Een half uur later zitten we allemaal rechtop in bed! Door de speaker klinkt een enorm lawaai! Het blijkt muziek te zijn! We proberen het volume laag te draaien, maar dat lukt niet echt... Dan maar uit bed, wassen en aankleden. We ontbijten met een paar cake-jes en bananen en drinken een kopje thee. We rijden eigenlijk al vanaf vannacht door de bergen heen. Het uitzicht is schitterend. De foto's spreken weer voor zich!
Om 14.48 uur komen we aan in Chengdu. Het is hier bewolkt en een graad of 25. Geen klagen toch? We willen een taxi fixen. Helaas snapt de beste man niet waar we heen willen. Vreemd, want Bas houdt toch echt de kaart voor zijn neus en wijst daarop het omcirkelde gedeelte aan waar het hostel zich zou moeten bevinden. Dan duikt daar ineens weer dat Chinese meisje van het station op. Ze helpt ons weer en we dumpen onze spullen in de kofferbak en stappen in de taxi. We cruisen door Chengdu. Het valt ons meteen op dat hier veel hoge en grote gebouwen zijn. Het lijkt af en toe wel New York hier! Ah, we zijn er! We betalen de beste man en pakken onze spullen. Aangekomen bij de lobby kijken de Chinese dames wel erg vreemd naar ons. We zeggen dat we Sam's Guesthouse zoeken. Ze giechelen onder elkaar en wijzen ons de weg. Het is 10 meter verder en staat met koeienletters geschreven. Ach, je kunt er maar overheen kijken.
Bij Sam's laten ze ons een keurige kamer zien. We zijn tevreden en besluiten die te boeken voor twee nachten. Tevens boeken we een excursie naar het Panda Breeding Center. Eerst een lekkere douche en dan de stad in.
Chengdu heeft een schitterend plein: Tianfu Square. Groot en massaal. Echter willen we naar het Tibetaanse kwartier. Chengdu is immers de plaats om van en naar Tibet te gaan. Na een stief kwartiertje lopen komen we na ongeveer drie kwartier aan op plaats van bestemming...;-))
Het ziet er allemaal erg leuk uit. Er is ook een snack-street. Hier treffen we allerlei specialiteiten uit Sichuan (de provincie met Chengdu als hoofdstad) aan. Te noemen vallen: varkenssnuiten, hanenpoten, de kop van een of ander knaagdier, veel inktvis en nog wat ondefineerbaars. Plots hebben we minder trek dan dat we hadden. We zijn dan wel Globetrotters, maar we slikken niet alles!! Wandeling gaat verder.
We komen nu aan in het hart van de Tibetaanse wijk. Het ziet er erg leuk, maar ook toeristisch uit. Er zijn verschillende winkeltjes en restaurantjes. De restaurantjes blijken meestal barretjes. Helaas. Maar we hebben honger! We vinden een restaurant, maar je kunt hier alleen pizza krijgen. Wel uniek opzich, maar in Sichuan wil je Sichuan eten en geen Italiaans! We zoeken verder. Uiteindelijk lopen we de wijk weer uit. Er zijn veel restaurants. Buiten ziet het er allemaal gezellig uit met lampions en... terrasjes! Leuk! Toch weer een afknapper, de terrasjes blijken geen terrasjes maar stoeltjes voor de gasten die op een tafel wachten. Tja, wel leuk, maar we gaan nu niet op een tafeltje wachten. We lopen verder. Echter blijkt het bijna bij elk restaurant zo te zijn. Jammer maar helaas. We lopen weer verder. Ineens zien we ergens een restaurantje waar plek is! Een echt Chinees restaurant. De hele menukaart is Chinees. Gelukkig staan er wel plaatjes bij. Maar ook daaruit kunnen we niet opmaken wat er allemaal in zit. Boekje er bij! Tekens vergelijken. Vragen. Dan is er een Chinees die iets van Engels spreekt. We willen beef of chicken. De eigenaar snapt het en wijst de gerechten aan die deze ingredienten bevatten. We kiezen er een uit en bestellen er rijst en bier bij. Even later komt op een hete plaat ons eten aan. Het valt niet tegen! Wat is dit een heerlijk gerecht! We smullen en eten netjes het bordje leeg. Er wordt betaald en we zijn weer weg. Aangekomen in het hostel gaan we nog wat lezen en daarna slapen.
Woensdag 26 september 2007
We liggen nog heerlijk te slapen als om 6.30 uur de wekker gaat. Shit, we moeten eruit! De bus naar het Panda reservaat vertrekt om half acht. We regelen op straat een ontbijt en stappen de bus in. We rijden een half uur en komen bij het reservaat aan.
Het is echt bijzonder om zo'n reuze Panda in het echt te zien. Ze zijn niet eens zo groot als we dachten. Toch zijn het de echte! Ze eten 10 tot 16 uur per dag en voor de rest slapen ze. Er is een broedkamer waar we door glas naar de baby pandaatjes kunnen kijken. Erg lief en vooral aaibaar, maar ja er zit dik drie centimeter glas tussen. Er zitten Panda's te eten en er liggen er een aantal te slapen en hangen in de bomen. Het doet ons onwillekeurig aan onze katten Japie en Lucky denken...;-))
We zien ook nog rode Panda's, maar die lijken meer op wasberen wat ons betreft. Wel mooi en leuk om te zien uiteraard! Daarna lopen we via een winkeltje naar een filmzaaltje. De film gaat over Panda's, hoe verrassend! Na de film nog naar het museum en dan zit het er al weer op! We gaan weer terug naar het hostel.
We willen morgen de bus naar Chongqing nemen. Het hostel kan dat voor een zeer aantrekkelijke prijs regelen. Maar de bus vertrekt dan wel morgenochtend om 6.30 uur! Das wel erg vroeg! Kunnen we niet zelf iets regelen en dan later gaan? Ja hoor, maar das een stuk duurder en duurt langer... Ok dan! We nemen de bus vanuit het hostel wel! Slapen we wel verder in de bus...
Vanavond nog een poging wagen Sichuan te eten en dan zit Chengdu er voor ons weer op.
Ondertussen zijn we de nieuwe foto's aan het uploaden.
Het album Xian is aangevuld en er is een nieuwe van Chengdu!
Tot de volgende keer maar weer!
Groetjes,
Bas & Christel!
Vanavond vertrekt de trein om 22.18 uur naar Chengdu. We hebben de kamer in het hostel een halve dag extra geboekt. Zo hebben we de hele dag nog in Xian.
Vandaag gaan we een wandeling maken over de stadsmuren van Xian. De North Gate (Bei Men) is de dichtstbijzijnde plaats om er op te klimmen. We lopen er naar toe. Aangekomen ligt om de poort(en) een gigantische rotonde. We lopen er een keer omheen om de ingang te zoeken. Ja, precies aan de andere kant. We staan ons af te vragen hoe we daar komen. Dan zien we vage witte strepen op het wegdek staan. Ah, dat moet een zebrapad zijn! Inderdaad er loopt (liep?) diagonaal over de rotonde een zebrapad. We steken over. Het is erg druk met verkeer. Dat wordt spannend. Maar uiteindelijk lukt het ons om aan de overkant te geraken! We betalen entree en zijn binnen.
De lengte van de gehele stadmuren rondom is zo'n kleine 14 kilometer. We besluiten van de Noord naar de Zuid poort te lopen via de Oost kant, das toch 7 kilometer! De stadsmuren van Xian zijn de enige en nu dus de oudste van China. Ze zijn helemaal gerestaureerd. Het ziet er allemaal keurig uit. Het is mooi weer, dus we kuieren lekker rustig over de muren. Links en rechts kijken we over de randen heen en aanschouwen Xian vanaf een hoogte van ongeveer 18 meter. We zien mooie moderne gebouwen maar ook erg vervallen huisjes en flatjes. Tja, dat is China. Er zijn grote verschillen tussen arm en rijk! Na een uurtje of drie komen we bij de Zuid poort aan. We vinden het wel welletjes en nemen de trappen naar beneden. We wandelen nog wat door het stadshart en de marktjes. Even later onderhandelen we weer over een riksja naar het hostel. We komen uit op een prijs van 15 yuan. Dat hebben we de vorige keer immers ook betaald. We scheuren er op los en komen heelhuids aan bij het hostel. Dan afrekenen maar. Bas geeft 15 yuan aan de man en bedankt hem voor de prettige rit(!). De man zegt dat hij afgesproken heeft dat we in dillors betalen. We begrijpen de man eerst echt niet. Maar na lang aandringen van de man blijkt dus dat hij wil dat we 15 dollar betalen ipv 15 yuan. We schieten in de lach en verklaren de man voor gek! We draaien ons om en lopen gewoon weg. De man druipt af en scheurt weg. We lachen er de rest van de middag nog vrolijk om! Dillors, Dollars....hahahahaha!
We nemen nog een lekkere douche en pakken onze backpacks weer in. Na het uitchecken bij het hostel eten we nog wat en gaan lekker in de lounge hangen en wat lezen. Om 21.30 uur pakken we onze spullen op en lopen richting het station. Het is nog even zoeken waar de goede ingang precies is. Ah, gevonden. De tassen moeten (weer) door een scanner en we staan in de stationshal. We zoeken op het paneel ons treinnummer op. Gevonden: K165, vertrek 22.18 uur, klopt nog steeds! Hmmm, de rest staat in het Chinees. Vervelend. Plots komt er een Chinees meisje naar ons toe en vraagt in keurig Engels of ze ons misschien kan helpen. Nou, graag! Ze bekijkt onze kaartjes en zegt dat we boven moeten zijn. We gaan de roltrap op en vinden daar inderdaad de wachtruimte voor trein K165 van Xian naar Chengdu. Het inchecken is ondertussen al begonnen en we voegen ons toe aan de rijen. Eenmaal bij de trein aangekomen zoeken we wagon 9 op. We zijn binnen! We treffen een keurige lege coupe aan. Zouden we met z'n tweetjes blijven deze reis? Misschien wel. Inmiddels rijdt de trein al. We hopen nog steeds. Helaas. Er komt een Chinees meisje bij ons. Niet erg. Rare meid, maar misschien wel aardig. Even later komt er ook nog een (zaken-) man bij. We proberen een gesprek aan te knopen. Dat lukt aardig, alleen begrijpen beide partijen niets van elkaar... ;-)) De Chinees spreekt (bijna) geen Engels (yes, no, how are you...) en het Chinese meisje ook amper. Dat wordt leuk. Onze nieuwe vriend vindt ons Chinese vertaalboekje wel interessant. Even later zitten we heerlijk zwijgend tegenover elkaar. We laten het maar zo, en proberen dan maar af en toe vriendelijk te knikken en te lachen. We poetsen onze tanden en gaan slapen, het is ondetussen al weer bedtijd!
Dinsdag 25 september 2007
Na een woelige nacht worden we om een uur of half 9 wakker. We dommelen nog wat na. Een half uur later zitten we allemaal rechtop in bed! Door de speaker klinkt een enorm lawaai! Het blijkt muziek te zijn! We proberen het volume laag te draaien, maar dat lukt niet echt... Dan maar uit bed, wassen en aankleden. We ontbijten met een paar cake-jes en bananen en drinken een kopje thee. We rijden eigenlijk al vanaf vannacht door de bergen heen. Het uitzicht is schitterend. De foto's spreken weer voor zich!
Om 14.48 uur komen we aan in Chengdu. Het is hier bewolkt en een graad of 25. Geen klagen toch? We willen een taxi fixen. Helaas snapt de beste man niet waar we heen willen. Vreemd, want Bas houdt toch echt de kaart voor zijn neus en wijst daarop het omcirkelde gedeelte aan waar het hostel zich zou moeten bevinden. Dan duikt daar ineens weer dat Chinese meisje van het station op. Ze helpt ons weer en we dumpen onze spullen in de kofferbak en stappen in de taxi. We cruisen door Chengdu. Het valt ons meteen op dat hier veel hoge en grote gebouwen zijn. Het lijkt af en toe wel New York hier! Ah, we zijn er! We betalen de beste man en pakken onze spullen. Aangekomen bij de lobby kijken de Chinese dames wel erg vreemd naar ons. We zeggen dat we Sam's Guesthouse zoeken. Ze giechelen onder elkaar en wijzen ons de weg. Het is 10 meter verder en staat met koeienletters geschreven. Ach, je kunt er maar overheen kijken.
Bij Sam's laten ze ons een keurige kamer zien. We zijn tevreden en besluiten die te boeken voor twee nachten. Tevens boeken we een excursie naar het Panda Breeding Center. Eerst een lekkere douche en dan de stad in.
Chengdu heeft een schitterend plein: Tianfu Square. Groot en massaal. Echter willen we naar het Tibetaanse kwartier. Chengdu is immers de plaats om van en naar Tibet te gaan. Na een stief kwartiertje lopen komen we na ongeveer drie kwartier aan op plaats van bestemming...;-))
Het ziet er allemaal erg leuk uit. Er is ook een snack-street. Hier treffen we allerlei specialiteiten uit Sichuan (de provincie met Chengdu als hoofdstad) aan. Te noemen vallen: varkenssnuiten, hanenpoten, de kop van een of ander knaagdier, veel inktvis en nog wat ondefineerbaars. Plots hebben we minder trek dan dat we hadden. We zijn dan wel Globetrotters, maar we slikken niet alles!! Wandeling gaat verder.
We komen nu aan in het hart van de Tibetaanse wijk. Het ziet er erg leuk, maar ook toeristisch uit. Er zijn verschillende winkeltjes en restaurantjes. De restaurantjes blijken meestal barretjes. Helaas. Maar we hebben honger! We vinden een restaurant, maar je kunt hier alleen pizza krijgen. Wel uniek opzich, maar in Sichuan wil je Sichuan eten en geen Italiaans! We zoeken verder. Uiteindelijk lopen we de wijk weer uit. Er zijn veel restaurants. Buiten ziet het er allemaal gezellig uit met lampions en... terrasjes! Leuk! Toch weer een afknapper, de terrasjes blijken geen terrasjes maar stoeltjes voor de gasten die op een tafel wachten. Tja, wel leuk, maar we gaan nu niet op een tafeltje wachten. We lopen verder. Echter blijkt het bijna bij elk restaurant zo te zijn. Jammer maar helaas. We lopen weer verder. Ineens zien we ergens een restaurantje waar plek is! Een echt Chinees restaurant. De hele menukaart is Chinees. Gelukkig staan er wel plaatjes bij. Maar ook daaruit kunnen we niet opmaken wat er allemaal in zit. Boekje er bij! Tekens vergelijken. Vragen. Dan is er een Chinees die iets van Engels spreekt. We willen beef of chicken. De eigenaar snapt het en wijst de gerechten aan die deze ingredienten bevatten. We kiezen er een uit en bestellen er rijst en bier bij. Even later komt op een hete plaat ons eten aan. Het valt niet tegen! Wat is dit een heerlijk gerecht! We smullen en eten netjes het bordje leeg. Er wordt betaald en we zijn weer weg. Aangekomen in het hostel gaan we nog wat lezen en daarna slapen.
Woensdag 26 september 2007
We liggen nog heerlijk te slapen als om 6.30 uur de wekker gaat. Shit, we moeten eruit! De bus naar het Panda reservaat vertrekt om half acht. We regelen op straat een ontbijt en stappen de bus in. We rijden een half uur en komen bij het reservaat aan.
Het is echt bijzonder om zo'n reuze Panda in het echt te zien. Ze zijn niet eens zo groot als we dachten. Toch zijn het de echte! Ze eten 10 tot 16 uur per dag en voor de rest slapen ze. Er is een broedkamer waar we door glas naar de baby pandaatjes kunnen kijken. Erg lief en vooral aaibaar, maar ja er zit dik drie centimeter glas tussen. Er zitten Panda's te eten en er liggen er een aantal te slapen en hangen in de bomen. Het doet ons onwillekeurig aan onze katten Japie en Lucky denken...;-))
We zien ook nog rode Panda's, maar die lijken meer op wasberen wat ons betreft. Wel mooi en leuk om te zien uiteraard! Daarna lopen we via een winkeltje naar een filmzaaltje. De film gaat over Panda's, hoe verrassend! Na de film nog naar het museum en dan zit het er al weer op! We gaan weer terug naar het hostel.
We willen morgen de bus naar Chongqing nemen. Het hostel kan dat voor een zeer aantrekkelijke prijs regelen. Maar de bus vertrekt dan wel morgenochtend om 6.30 uur! Das wel erg vroeg! Kunnen we niet zelf iets regelen en dan later gaan? Ja hoor, maar das een stuk duurder en duurt langer... Ok dan! We nemen de bus vanuit het hostel wel! Slapen we wel verder in de bus...
Vanavond nog een poging wagen Sichuan te eten en dan zit Chengdu er voor ons weer op.
Ondertussen zijn we de nieuwe foto's aan het uploaden.
Het album Xian is aangevuld en er is een nieuwe van Chengdu!
Tot de volgende keer maar weer!
Groetjes,
Bas & Christel!
zondag 23 september 2007
In Xian
Vrijdag 21 september 2007
Vandaag is excursiedag (zie ook de nieuwe foto's!). We gaan in een busje gepropt op pad naar het beroemde pas in 1976 toevallig door een boer ontdekte Terracotta Leger wat ongeveer 2000 jaar geleden is gemaakt om de graftombe van de keizer te verdedigen. In de bus treffen we een stel uit Engeland. Steve en Claire. Ze zijn voor een jaar onderweg en hebben er ondertussen al 5 maanden op zitten. Ze zijn vanuit India, Nepal, Cambodja en Vietnam naar China gereist. Claire bept onophoudelijk over hun avonturen die ze meegemaakt hebben in die landen. Das eigenlijk best handig, want we luisteren aandachtig over wat we beter wel en niet kunnen doen. Die tips nemen we toch weer ff mee!
Het busje stopt en iedereen denkt dat we er al zijn. Maar niets is minder waar. We worden gedropt bij een fabriek waar ze terracotta poppen en aanverwanten maken. Er is een speciale routing door de fabriekshal en aan het einde kun je voor een zacht prijsje allerlei vervaardigde spullen kopen. Goh wat toevallig! Niemand koopt iets en we wachten netjes bij het busje om verder te gaan.
We rijden weer. Het gaat uiteraard op z'n Chinees. Er wordt naar hartelust links en rechts ingehaald en zonder claxon ben je ten dode opgeschreven! Zo hobbelen we naar het Terracotta Leger.
Daar aangekomen worden we zowat behandeld als een schoolklasje. We moeten op tijd daar zijn en hebben 20 minuten hier en daar, enzovoorts. Maar goed het zal wel tijd genoeg zijn!
We blijken met twee busjes vanuit het hostel gekomen te zijn en ontmoeten ook nog drie meiden uit Gibraltar. Nicola, Melanie en Bianca. Aardige dames!
Het Terracotta Leger is indrukwekkend te noemen. Zoals gezegd is het al 2000 jaar oud. Het is gemaakt door ware kunstenaars. Ooit waren ze ook mooi beschilderd. Echter toen het af was hebben ze destijds alles weer onder de aarde gegooid. Niemand weet waarom. Pas toen dat boertje in 1976 een bron aan het graven was, is het pas ontdekt! Veel is kapot gegaan. Het blijkt ook dat er verschillende lagen en rangen in het leger zit. Er zijn archeologische teams vanuit de hele wereld bij betrokken. Maar goed, jullie kunnen de foto's zien. Dat zegt meer dan onze woorden. (zie album: Excursie Xian op http://picasaweb.google.com/bastelmania)
Na het Terracotta Leger gaan we met z'n allen lunchen. We genieten een heerlijke Chinese maaltijd in een romantische omgeving. De verlichting is hel TL licht en de bediening is nog slechter dan in menig kantine! Maar goed, het voer is goed!
Na de lunch gaan we naar de tombe van de keizer: Qin Shi Huang. Het is een soort afgeplatte piramide. Er gaat een steile trap omhoog en we mogen van de gidsen hier maar liefst 20 minuten vertoeven. We lopen de trap omhoog en hebben een leuk uitzicht. Niet echt super, maar het gaat. We realiseren ons plots dat we boven op het graf van die keizer staan. Das best gek! Maar goed, we moeten weer naar beneden anders worden onze akela's boos...;-))
De volgende stop is een van overheidswege opgelegd bezoek aan een museum. Elke Chinese touroperator is verplicht om zoiets in te lassen. We laten het gedwee over ons heen komen. Het is een triest museum. We zijn de enigen en verder alleen wat slapende bewakers. Niks dus.
Wij weer verder. We stoppen nu bij het kuuroord van de keizer: Huaqing Pool. De berg is een oude vulkaan. Er zijn 3 bronnen die warm water (45 graden) naar de oppervlakte stuwen. We zien alleen lege baden van de keizer en zijn gevolg. Later kunnen we zelf ook pootje baden in het warme water. Dat is erg welkom, want het is toch weer de hele dag flink lopen! We gaan met z'n allen in een rijtje tegenover elkaar zitten en raken gezellig aan de praat met de dames uit Gibraltar. We praten uiteraard over reizen en Bas over zijn bezoek samen met Wouter aan Gibraltar zo'n 19 jaar geleden! (Pfff, zo lang alweer?)
Om 18.10 uur moeten we weer bij de bus zijn. We zijn gedwee, maar we komen lekker 10 minuten later! De gids is not amused, maar kan daar weinig aan doen! ;-))
We rijden door de avondspits van Xian weer naar het hostel. Het Engels stel vertrekt diezelfde avond met de trein naar Peking. We stellen voor om nog ff wat samen te eten. Zo gezegd zo gedaan. Steve was wel geinteresseerd in het gerecht wat Bas de avond ervoor had besteld. Het was zeg maar rundvlees met groenten in een zwarte pepersaus op een hete plaat! Niet verkeerd hoor, en erg lekker! Steve vindt het ook erg lekker. Hij gooit gelijk zijn witte rijst erbij en bouwt er heerlijk op los! Wij lachen! Hij eet het hele bord tot op de laatste rijstkorrel leeg. Hij zegt dat dit het eerste gerecht in maanden is waarvan hij zo genoten heeft. Nou, dat beloofd wat...
Dan gaat hij naar een van de Chinese serveersters en vraagt of ze de naam van dat gerecht in het Chinees kan opschrijven, zodat hij dat ergens anders weer kan bestellen. Wij wensen Steve veel succes toe!
Dan is het voor de Engelsen tijd om te vertrekken. We wisselen nog wat adressen uit en zwaaien ze vriendelijk uit!
De dames uit Gibraltar nodigen ons uit aan hun tafel om nog een biertje te drinken. Dat laten we ons (Bas) geen twee keer zeggen. We schuiven aan. Het is erg gezellig en kletsen er op los. De dames leiden een lekker losbandig leven en reizen lekker in het rond. We worden zelfs uitgenodigd om een keer naar Gibraltar te komen. We zien wel! Nu is het bedtijd! Gewoon slapen hoor! ;-))
Zaterdag 22 september 2007
Vandaag is het rustdag! We slapen lekker uit en ontbijten pas om een uur of 11. We besluiten om dat in het hostel te doen. We bestellen geroosterd brood, jam en gebakken eieren! Sunny side up! Lekker! Weer eens wat anders!
We gaan lekker kuieren en lopen door allerlei straatjes. Dan valt het op dat er allerlei dames voor een deur staan en dat daar binnen alleen een sofa staat. Hmm, dat zijn geen kapsters merkt Christel op. Nee, dat denkt Bas ook niet. Zullen het dan masseuses zijn? Misschien. Maar wat doen dan al die seksspeeltjes op de planken? Ah, het kwartje valt: het zijn....? Goed geraden! Die hebben ze hier dus ook! Het viel eigenlijk ook wel op dat Bas wel heel veel sjans had...;-))
We lopen verder en komen in het centrum van Xian uit. Hier zijn we al eerder geweest. We besluiten vandaag eens gezond te eten en gaan naar de McDonalds. We eten er kipnuggets en een soort McChicken. En frietjes met ketchup!!! Lekker hoor!
Na de lunch duiken we weer de markt op. We slenteren nog wat rond en bekijken de slagerijen die heerlijk uitgedroogd vlees verkopen. Dan lopen we een straatje in waar het toch wel naar rottend vlees ruikt. Het blijken uitgedroogde levers van runderen te zijn. Heerlijk! We lopen toch maar weer verder en laten ons niet verleiden een stukje te proeven...gatverdamme!!
We zijn moe en gaan weer met een riksja naar het hostel. Deze keer voor minder geld, want Bas dingt weer aardig af! De rit kost deze keer 15 yuan ipv 20 yuan! Ja ja, we moeten op de kleintjes letten!
Aangekomen in het hostel gaan we lekker douchen en drinken in de lobby nog wat. We nemen alvast afscheid van onze nieuwe vriendinnen uit Gibraltar. Ze vertrekken morgen naar Kunming. Daarna raken we kortstondig in gesprek met een Australier uit Perth die ook al vertrekt. Daarna keuvelen we met een Duits meisje dat Chinees heeft gestudeerd. Erg interessant allemaal. Echt waar hoor! We verzamelen nog wat tips en dan is het weer bedtijd!
Zondag 23 september 2007
Vandaag gaan we fietsen! Ja, je moet een beetje suicidaal zijn om dat te willen, maar we gaan het toch echt doen! We ontbijten op straat en regelen bij het hostel twee fietsen. We kiezen twee mountainbikes uit! Dat lijkt ons wel wat. Er zit maar 1 groot slot bij. Geen probleem, daarmee leggen we ze wel allebei vast. De tip is om de fietsen bewaakt te parkeren. Oke, doen we!
Er zitten wel veel versnellingen op zo'n fiets, maar er is maar 1 verzet. De rest werkt gewoon niet. Zowel Christel als Bas zitten wel erg laag. Geen gezicht! Erger nog: geen porum om zo te fietsen! We checken wel of onze remmen en niet te vergeten onze fietsbellen het doen. Die werken (een beetje). Wij fietsen. We laveren ons door het verkeer van Xian.
Jullie moeten toch even wat weten over de Chinese verkeersregels. Op de straat geldt het recht van de sterkste. Vrachtwagen en bussen eerst, dan auto's (vooral taxi's), dan (brom)scooters, dan de fietsers en daarna pas de voetganger. Zebrapaden zijn er wel, maar we vragen ons af waarom?! Iedereen rijdt elkaar gewoon voor de sokken, en het wordt nog geaccepteerd ook. Vervolgens de kruisingen met stoplichten. Rechtsafslaand verkeer mag altijd doorrijden. Net als bij ons in Nederland met de (brom)fietsers. Maar in China geldt dat dus voor al het verkeer. Moet jij rechtdoor, dan moet je verdomd goed uitkijken dat er niet eentje van rechts komt! Waarom dan stoplichten? Tja, waarom eigenlijk. Sterker nog: op grote kruisingen met stoplichten staan er mannetjes in het midden om het verkeer te regelen. Te regelen? Geen idee, het zal allemaal wel. Wij laveren en bellen ons er doorheen. Het went en is eigenlijk best geinig!
We komen aan bij de Grote Wilde Ganzen Pagode. Voor op het plein is een hele grote fontein. We stallen de fietsen en lopen het plein op. We gaan op een bankje zitten en kijken er lekker op los. Ook wij worden weer aardig bekeken. Dan om 12.00 uur barst de waterpartij los. Uit grote boxen komt luide muziek. Zowel Chinees als Wester. El Condor Pasa komt voorbij en een paar Weense walsen. Zelfs de Redetski mars horen we even later. Na een kwartier is het voorbij.
We wandelen verder richting de pagode. Onderweg worden we aangesproken door een jongeman, die z'n engels op ons komt oefenen. We denken eerst dat hij nog wat wil verkopen, maar het valt mee. Bij de ingang aangekomen druipt ie af. Wij naar binnen. Het is weer een heel boedhistisch gebeuren. Dus weer veel boedha's en wierook. We komen aan bij de Pagode zelf. Dan blijkt waar Chinezen heel goed in zijn: Je vraagt entree, maar binnen de muren vraag je voor de verschillende attractie en zelfs de hoofdattractie nog eens entree geld. Dit hebben we al vaker meegemaakt. Je doet er weinig aan. De studentenkaart van Bas biedt weer korting en we gaan naar binnen. De zeven verdiepingen tellende Pagode is vanbinnen voorzien van een trappenstelsel. We klimmen naar de eerste etage. Je kan dan naar alle vier de kanten kijken. We klimmen zo verder tot aan de zevende. Eigenlijk best gaaf en we hebben hier zeker geen spijt van! Bekijk de foto's maar!
We eten weer gezond bij de KFC en pikken om 14.00 uur nog een showtje van de fonteinen mee.
Daarna halen we onze fietsen weer op en zetten koers naar de kleinere broer van deze pagode: de Kleine Wilde Ganzen Pagode! What's in a name! We slingeren tussen het verkeer door en laten ons tussen de bussen, auto's en scooters drukken. Heerlijk allemaal! Dan zien we plots een bord dat verwijst naar die kleine pagode. Das aan de andere kant van de kruising. Suicidaal als we zijn racen we dwars over het kruispunt en het lijkt of iedereen voor ons stopt.... dat lijkt waarschijnlijk alleen maar zo... maar het lukt wel! Mooi! We rijden de straat in en moeten weer aan de overkant zijn. Het is hier vrij rustig, dus we steken over zonder noemenswaardige problemen. Hoewel... Dan blijkt de ketting van de fiets van Bas er af te liggen. K*t. We zetten de fietsen aan de kant en bekijken wat we er aan zouden kunnen doen. Het is met derailleur, dus kun je met een servetje om de ketting met je handen de ketting weer op het tandwiel leggen. Dat lukt! Maar ondertussen is de zonnebril van Bas op de grond gevallen. Glas eruit en een miniscuul schroefje eruit...shit! Das kl*te! De adelaarsogen (met lenzen) van Christel spotten het schroefje! Hoera! Nu nog terug in de bril. Onderwijl hebben we toeschouwers gekregen. Niet dat ze helpen, maar het is kennelijk vermakelijk om twee westerlingen zo te zien klooien. Kunnen we ons ook wel weer voorstellen. We laten ons niet verder van de wijs brengen en gaan een poging doen om het mini schroefje weer terug in de bril te krijgen. Het schroefje zit weer in de bril. Nu nog aandraaien. Tja, hmm, geen horlogeschroevendraaiertjes op zak natuurlijk! Waar is McGyver nu je 'm nodig hebt? Plots bedenkt Bas zich dat hij een zakmesje bij heeft. Oke, proberen we het daarmee. We McGyveren er op los en 5 minuten later zit het schroefje er weer muurvast in! Zonnebril op en fietsen maar weer. We hebben ondertussen geen zin meer om ook nog naar die kleine pagode te gaan. We fietsen door het centrum weer terug naar het hostel.
In het hostel boeken we alvast voor volgende week zaterdag (29 september, wat was er dan ook al weer? hmmm... oh ja, dan wordt Christel 30!!!) boottickets voor een cruise over de Yangtze rivier. Je kan ze maar hebben, want volgende week is het heel druk met Chinezen omdat ze dan een week vrij zijn vanwege China-dag op 1 oktober.
Zo, morgen nog een dagje rust. Dan gaan we de stadsmuren bekijken. 's Avonds om 22.18 uur vertrekt onze trein naar Chengdu. Hoe dat allemaal gaat vertellen we de volgende keer weer!
Groetjes,
Bas & Christel!
ps:
Wederom bedankt voor jullie leuke reacties! Blijf ze vooral posten, want dat vinden we erg leuk! Het is fijn om wat te horen. Zo blijven we een beetje op de hoogte!
En houd de foto-site in de gaten! We proberen regelmatig onze nieuwe foto's er op te zetten!
Vandaag is excursiedag (zie ook de nieuwe foto's!). We gaan in een busje gepropt op pad naar het beroemde pas in 1976 toevallig door een boer ontdekte Terracotta Leger wat ongeveer 2000 jaar geleden is gemaakt om de graftombe van de keizer te verdedigen. In de bus treffen we een stel uit Engeland. Steve en Claire. Ze zijn voor een jaar onderweg en hebben er ondertussen al 5 maanden op zitten. Ze zijn vanuit India, Nepal, Cambodja en Vietnam naar China gereist. Claire bept onophoudelijk over hun avonturen die ze meegemaakt hebben in die landen. Das eigenlijk best handig, want we luisteren aandachtig over wat we beter wel en niet kunnen doen. Die tips nemen we toch weer ff mee!
Het busje stopt en iedereen denkt dat we er al zijn. Maar niets is minder waar. We worden gedropt bij een fabriek waar ze terracotta poppen en aanverwanten maken. Er is een speciale routing door de fabriekshal en aan het einde kun je voor een zacht prijsje allerlei vervaardigde spullen kopen. Goh wat toevallig! Niemand koopt iets en we wachten netjes bij het busje om verder te gaan.
We rijden weer. Het gaat uiteraard op z'n Chinees. Er wordt naar hartelust links en rechts ingehaald en zonder claxon ben je ten dode opgeschreven! Zo hobbelen we naar het Terracotta Leger.
Daar aangekomen worden we zowat behandeld als een schoolklasje. We moeten op tijd daar zijn en hebben 20 minuten hier en daar, enzovoorts. Maar goed het zal wel tijd genoeg zijn!
We blijken met twee busjes vanuit het hostel gekomen te zijn en ontmoeten ook nog drie meiden uit Gibraltar. Nicola, Melanie en Bianca. Aardige dames!
Het Terracotta Leger is indrukwekkend te noemen. Zoals gezegd is het al 2000 jaar oud. Het is gemaakt door ware kunstenaars. Ooit waren ze ook mooi beschilderd. Echter toen het af was hebben ze destijds alles weer onder de aarde gegooid. Niemand weet waarom. Pas toen dat boertje in 1976 een bron aan het graven was, is het pas ontdekt! Veel is kapot gegaan. Het blijkt ook dat er verschillende lagen en rangen in het leger zit. Er zijn archeologische teams vanuit de hele wereld bij betrokken. Maar goed, jullie kunnen de foto's zien. Dat zegt meer dan onze woorden. (zie album: Excursie Xian op http://picasaweb.google.com/bastelmania)
Na het Terracotta Leger gaan we met z'n allen lunchen. We genieten een heerlijke Chinese maaltijd in een romantische omgeving. De verlichting is hel TL licht en de bediening is nog slechter dan in menig kantine! Maar goed, het voer is goed!
Na de lunch gaan we naar de tombe van de keizer: Qin Shi Huang. Het is een soort afgeplatte piramide. Er gaat een steile trap omhoog en we mogen van de gidsen hier maar liefst 20 minuten vertoeven. We lopen de trap omhoog en hebben een leuk uitzicht. Niet echt super, maar het gaat. We realiseren ons plots dat we boven op het graf van die keizer staan. Das best gek! Maar goed, we moeten weer naar beneden anders worden onze akela's boos...;-))
De volgende stop is een van overheidswege opgelegd bezoek aan een museum. Elke Chinese touroperator is verplicht om zoiets in te lassen. We laten het gedwee over ons heen komen. Het is een triest museum. We zijn de enigen en verder alleen wat slapende bewakers. Niks dus.
Wij weer verder. We stoppen nu bij het kuuroord van de keizer: Huaqing Pool. De berg is een oude vulkaan. Er zijn 3 bronnen die warm water (45 graden) naar de oppervlakte stuwen. We zien alleen lege baden van de keizer en zijn gevolg. Later kunnen we zelf ook pootje baden in het warme water. Dat is erg welkom, want het is toch weer de hele dag flink lopen! We gaan met z'n allen in een rijtje tegenover elkaar zitten en raken gezellig aan de praat met de dames uit Gibraltar. We praten uiteraard over reizen en Bas over zijn bezoek samen met Wouter aan Gibraltar zo'n 19 jaar geleden! (Pfff, zo lang alweer?)
Om 18.10 uur moeten we weer bij de bus zijn. We zijn gedwee, maar we komen lekker 10 minuten later! De gids is not amused, maar kan daar weinig aan doen! ;-))
We rijden door de avondspits van Xian weer naar het hostel. Het Engels stel vertrekt diezelfde avond met de trein naar Peking. We stellen voor om nog ff wat samen te eten. Zo gezegd zo gedaan. Steve was wel geinteresseerd in het gerecht wat Bas de avond ervoor had besteld. Het was zeg maar rundvlees met groenten in een zwarte pepersaus op een hete plaat! Niet verkeerd hoor, en erg lekker! Steve vindt het ook erg lekker. Hij gooit gelijk zijn witte rijst erbij en bouwt er heerlijk op los! Wij lachen! Hij eet het hele bord tot op de laatste rijstkorrel leeg. Hij zegt dat dit het eerste gerecht in maanden is waarvan hij zo genoten heeft. Nou, dat beloofd wat...
Dan gaat hij naar een van de Chinese serveersters en vraagt of ze de naam van dat gerecht in het Chinees kan opschrijven, zodat hij dat ergens anders weer kan bestellen. Wij wensen Steve veel succes toe!
Dan is het voor de Engelsen tijd om te vertrekken. We wisselen nog wat adressen uit en zwaaien ze vriendelijk uit!
De dames uit Gibraltar nodigen ons uit aan hun tafel om nog een biertje te drinken. Dat laten we ons (Bas) geen twee keer zeggen. We schuiven aan. Het is erg gezellig en kletsen er op los. De dames leiden een lekker losbandig leven en reizen lekker in het rond. We worden zelfs uitgenodigd om een keer naar Gibraltar te komen. We zien wel! Nu is het bedtijd! Gewoon slapen hoor! ;-))
Zaterdag 22 september 2007
Vandaag is het rustdag! We slapen lekker uit en ontbijten pas om een uur of 11. We besluiten om dat in het hostel te doen. We bestellen geroosterd brood, jam en gebakken eieren! Sunny side up! Lekker! Weer eens wat anders!
We gaan lekker kuieren en lopen door allerlei straatjes. Dan valt het op dat er allerlei dames voor een deur staan en dat daar binnen alleen een sofa staat. Hmm, dat zijn geen kapsters merkt Christel op. Nee, dat denkt Bas ook niet. Zullen het dan masseuses zijn? Misschien. Maar wat doen dan al die seksspeeltjes op de planken? Ah, het kwartje valt: het zijn....? Goed geraden! Die hebben ze hier dus ook! Het viel eigenlijk ook wel op dat Bas wel heel veel sjans had...;-))
We lopen verder en komen in het centrum van Xian uit. Hier zijn we al eerder geweest. We besluiten vandaag eens gezond te eten en gaan naar de McDonalds. We eten er kipnuggets en een soort McChicken. En frietjes met ketchup!!! Lekker hoor!
Na de lunch duiken we weer de markt op. We slenteren nog wat rond en bekijken de slagerijen die heerlijk uitgedroogd vlees verkopen. Dan lopen we een straatje in waar het toch wel naar rottend vlees ruikt. Het blijken uitgedroogde levers van runderen te zijn. Heerlijk! We lopen toch maar weer verder en laten ons niet verleiden een stukje te proeven...gatverdamme!!
We zijn moe en gaan weer met een riksja naar het hostel. Deze keer voor minder geld, want Bas dingt weer aardig af! De rit kost deze keer 15 yuan ipv 20 yuan! Ja ja, we moeten op de kleintjes letten!
Aangekomen in het hostel gaan we lekker douchen en drinken in de lobby nog wat. We nemen alvast afscheid van onze nieuwe vriendinnen uit Gibraltar. Ze vertrekken morgen naar Kunming. Daarna raken we kortstondig in gesprek met een Australier uit Perth die ook al vertrekt. Daarna keuvelen we met een Duits meisje dat Chinees heeft gestudeerd. Erg interessant allemaal. Echt waar hoor! We verzamelen nog wat tips en dan is het weer bedtijd!
Zondag 23 september 2007
Vandaag gaan we fietsen! Ja, je moet een beetje suicidaal zijn om dat te willen, maar we gaan het toch echt doen! We ontbijten op straat en regelen bij het hostel twee fietsen. We kiezen twee mountainbikes uit! Dat lijkt ons wel wat. Er zit maar 1 groot slot bij. Geen probleem, daarmee leggen we ze wel allebei vast. De tip is om de fietsen bewaakt te parkeren. Oke, doen we!
Er zitten wel veel versnellingen op zo'n fiets, maar er is maar 1 verzet. De rest werkt gewoon niet. Zowel Christel als Bas zitten wel erg laag. Geen gezicht! Erger nog: geen porum om zo te fietsen! We checken wel of onze remmen en niet te vergeten onze fietsbellen het doen. Die werken (een beetje). Wij fietsen. We laveren ons door het verkeer van Xian.
Jullie moeten toch even wat weten over de Chinese verkeersregels. Op de straat geldt het recht van de sterkste. Vrachtwagen en bussen eerst, dan auto's (vooral taxi's), dan (brom)scooters, dan de fietsers en daarna pas de voetganger. Zebrapaden zijn er wel, maar we vragen ons af waarom?! Iedereen rijdt elkaar gewoon voor de sokken, en het wordt nog geaccepteerd ook. Vervolgens de kruisingen met stoplichten. Rechtsafslaand verkeer mag altijd doorrijden. Net als bij ons in Nederland met de (brom)fietsers. Maar in China geldt dat dus voor al het verkeer. Moet jij rechtdoor, dan moet je verdomd goed uitkijken dat er niet eentje van rechts komt! Waarom dan stoplichten? Tja, waarom eigenlijk. Sterker nog: op grote kruisingen met stoplichten staan er mannetjes in het midden om het verkeer te regelen. Te regelen? Geen idee, het zal allemaal wel. Wij laveren en bellen ons er doorheen. Het went en is eigenlijk best geinig!
We komen aan bij de Grote Wilde Ganzen Pagode. Voor op het plein is een hele grote fontein. We stallen de fietsen en lopen het plein op. We gaan op een bankje zitten en kijken er lekker op los. Ook wij worden weer aardig bekeken. Dan om 12.00 uur barst de waterpartij los. Uit grote boxen komt luide muziek. Zowel Chinees als Wester. El Condor Pasa komt voorbij en een paar Weense walsen. Zelfs de Redetski mars horen we even later. Na een kwartier is het voorbij.
We wandelen verder richting de pagode. Onderweg worden we aangesproken door een jongeman, die z'n engels op ons komt oefenen. We denken eerst dat hij nog wat wil verkopen, maar het valt mee. Bij de ingang aangekomen druipt ie af. Wij naar binnen. Het is weer een heel boedhistisch gebeuren. Dus weer veel boedha's en wierook. We komen aan bij de Pagode zelf. Dan blijkt waar Chinezen heel goed in zijn: Je vraagt entree, maar binnen de muren vraag je voor de verschillende attractie en zelfs de hoofdattractie nog eens entree geld. Dit hebben we al vaker meegemaakt. Je doet er weinig aan. De studentenkaart van Bas biedt weer korting en we gaan naar binnen. De zeven verdiepingen tellende Pagode is vanbinnen voorzien van een trappenstelsel. We klimmen naar de eerste etage. Je kan dan naar alle vier de kanten kijken. We klimmen zo verder tot aan de zevende. Eigenlijk best gaaf en we hebben hier zeker geen spijt van! Bekijk de foto's maar!
We eten weer gezond bij de KFC en pikken om 14.00 uur nog een showtje van de fonteinen mee.
Daarna halen we onze fietsen weer op en zetten koers naar de kleinere broer van deze pagode: de Kleine Wilde Ganzen Pagode! What's in a name! We slingeren tussen het verkeer door en laten ons tussen de bussen, auto's en scooters drukken. Heerlijk allemaal! Dan zien we plots een bord dat verwijst naar die kleine pagode. Das aan de andere kant van de kruising. Suicidaal als we zijn racen we dwars over het kruispunt en het lijkt of iedereen voor ons stopt.... dat lijkt waarschijnlijk alleen maar zo... maar het lukt wel! Mooi! We rijden de straat in en moeten weer aan de overkant zijn. Het is hier vrij rustig, dus we steken over zonder noemenswaardige problemen. Hoewel... Dan blijkt de ketting van de fiets van Bas er af te liggen. K*t. We zetten de fietsen aan de kant en bekijken wat we er aan zouden kunnen doen. Het is met derailleur, dus kun je met een servetje om de ketting met je handen de ketting weer op het tandwiel leggen. Dat lukt! Maar ondertussen is de zonnebril van Bas op de grond gevallen. Glas eruit en een miniscuul schroefje eruit...shit! Das kl*te! De adelaarsogen (met lenzen) van Christel spotten het schroefje! Hoera! Nu nog terug in de bril. Onderwijl hebben we toeschouwers gekregen. Niet dat ze helpen, maar het is kennelijk vermakelijk om twee westerlingen zo te zien klooien. Kunnen we ons ook wel weer voorstellen. We laten ons niet verder van de wijs brengen en gaan een poging doen om het mini schroefje weer terug in de bril te krijgen. Het schroefje zit weer in de bril. Nu nog aandraaien. Tja, hmm, geen horlogeschroevendraaiertjes op zak natuurlijk! Waar is McGyver nu je 'm nodig hebt? Plots bedenkt Bas zich dat hij een zakmesje bij heeft. Oke, proberen we het daarmee. We McGyveren er op los en 5 minuten later zit het schroefje er weer muurvast in! Zonnebril op en fietsen maar weer. We hebben ondertussen geen zin meer om ook nog naar die kleine pagode te gaan. We fietsen door het centrum weer terug naar het hostel.
In het hostel boeken we alvast voor volgende week zaterdag (29 september, wat was er dan ook al weer? hmmm... oh ja, dan wordt Christel 30!!!) boottickets voor een cruise over de Yangtze rivier. Je kan ze maar hebben, want volgende week is het heel druk met Chinezen omdat ze dan een week vrij zijn vanwege China-dag op 1 oktober.
Zo, morgen nog een dagje rust. Dan gaan we de stadsmuren bekijken. 's Avonds om 22.18 uur vertrekt onze trein naar Chengdu. Hoe dat allemaal gaat vertellen we de volgende keer weer!
Groetjes,
Bas & Christel!
ps:
Wederom bedankt voor jullie leuke reacties! Blijf ze vooral posten, want dat vinden we erg leuk! Het is fijn om wat te horen. Zo blijven we een beetje op de hoogte!
En houd de foto-site in de gaten! We proberen regelmatig onze nieuwe foto's er op te zetten!
donderdag 20 september 2007
Naar Xian!
Woensdag 19 september 2007 (vervolg)
We hebben de rest van de middag in Datong rond geslenterd. Ook daar is een DrumTower, dus die hebben we ook maar even gespot. We zijn nog wat hutongs doorgelopen en genoten van het lekkere weer op een plein in het centrum. 's Avonds terug naar het hotel om onze backpacks op te halen. Gelukt! Toen op naar het station zo'n 200 meter verder... lopend tussen de roggelende, spugende, hard bellende en pratende, slapende en rokende Chinezen! Heerlijk! We voelen ons helemaal thuis! Op het treinstation aangekomen, mogen we plaats nemen in de speciale wachtruimte voor mensen die met soft-seat reizen. Das bijzonder, want er zijn maar weining Chinezen die dat kunnen of willen betalen! Echter liggen de mensen (Chinezen) die er al zijn langsuit op de (zachte) banken en staat de tv keihard aan op een soort Chinese GTST...Er staan nog wat (zachte) stoelen aan de zijkant waar we plaats nemen.
Om 17.58 uur vertrekt de trein, zowat precies op tijd! We blijken onze wagon (9) te delen met de Poolse Monika, die alleen reist. Verder schijnt er nog een Chinees te zijn die bij ons slaapt, maar alleen zijn spullen in onze coupé (of ook de zijne?) dropt. Later worden die spullen overigens weer opgehaald door een dame. Wij weten het ook niet. Wat we wel weten (gokken) is dat we met z'n drie-en in de coupe zullen zitten voor een uurtje of 17. We zitten de rest van de avond met Monika te kletsen. Ze reist voor 6 weken in haar uppie door China. Ze woonde in Amsterdam en Berlijn, maar vertrekt nu naar London. We hebben maar niet om verdere details gevraagd...;-)) Maar ze was/is best aardig hoor! We gaan om een uur of 11 's avonds slapen. Het enige wat we nog horen is roggelende Chinezen en het gebonk van de trein op de rails.
Donderdag 20 september 2007
De volgende ochtend worden we collectief om een uur of 8.30 uur wakker. We hebben best geslapen, zij het ongeveer om de twee uur wakker door een flinke stoot van de trein. We komen om een uur of 10.30 uur aan in Xian. Zodra we het stationsgebouw verlaten worden we in een hinderlaag gelokt door allerlei mensen die een prima ho(s)tel weten en ons daar graag naar toe begeleiden. Ja ja. We hadden in de trein al besloten waar we heen wilden, dus dat doen we ook. Monika heeft ook besloten daar heen te gaan en we lopen gedrie-en op. Plots verschijnt er een man die ons wel even de weg wijst. Hij noemt echter wel de naam van het hostel wat we zoeken. Namelijk het Lu Dao Binguan. Er is daar een manager die zich Jim Beam noemt, naar een of ander whisky merk. Onze spontane gids blijft die naam herhalen. Hij loopt voorop en wij proberen de kaart in de Lonely Planet te volgen. Verrrek, we lopen 'm achter na! Zou het toch kloppen? Het klopt! Hij leidt ons naar binnen en daar staan we. We willen een twin room, maar eerst willen we wel eens die kamer zien! Geen punt! We lopen met onze gids naar boven en krijgen een prima kamer te zien voor de prijs van 198 Y per nacht (delen door 10 voor euro's). We zeggen dat we minsten drie nachten willen blijven en dat er wat van de prijs af moet! Ja jongens zo werkt het hier! Uiteindelijk doet hij de kamer voor 188 per nacht. SO! Een euro per nacht winst! Het gaat natuurlijk om het principe! Beneden checken we vlot in en gaan naar de kamer voor een heerlijke warme douche! Deze keer een betere kamer. Redelijk schoon en 24 uur warm water! Twee queen-size bedden, een watercooler en een prachtig uitzicht op het dak van de buren en een rokende schoorsteen. De wind staat gelukkig de andere kant op...;-))
We hebben heerlijk gedouched en Christel heeft een handwasje gedaan. De kleedjes zijn weer schoon. Hoewel, ze ruiken weer iets frisser, schoon is wat anders! Ach we kopen hier wel nieuwe!We lopen de lobby van het hostel in en informeren naar verschillende tours, want we zijn hier om in ieder geval naar het Terracotta Leger te gaan! We fixen probleemloos de tour, die morgenochtend (vrijdag) om 9 uur vertrekt. Tevens gaan we nog langs meer bezienswaardigheden. Prima! Doen we!
We verlaten het hostel en gaan op stap in Xian. Toch best nog een grote stad met zo'n 6,6 miljoen inwoners! Het hele stadcentrum is nog steeds omgeven door een eeuwenoude stadsmuur, die voor het grootste gedeelte is gerestaureerd. Mooi hoor! We lopen wat rond en gaan uiteindelijk op zoek naar alweer een Drum en Bell Tower. Die hebben ze echt overal. Maar ja, je mot wat! Toch? ;-))
We vinden de torens en bekijken ze van binnen en van buiten. De oude studentenpas van Bas werkt ook hier prima! Kleine kinderen krijgen altijd reductie, zegt Christel...;-))
We genieten bij Starbucks van een heerlijk thee-tje in hun airco-omgeving. Het is warm in Xian! Geen klacht hoor, maar het is gewoon zomer met een graadje of 27 en een strak blauwe lucht. Van smog is hier momenteel weinig sprake. Dat in tegenstelling met Peking! Na de torens en de thee wandelen we verder en zien een markt die bestaat uit stalletjes in een soort partytenten. Gezellig! Daar moeten we heen! Ze verkopen vooral gedroogd en gesuikerd fruit. We kopen wat mango en tomaat stukjes. Lekker hoor! Verder dingen we af op een houten boedah beeldje voor een behouden reis. We betalen geen 10, maar 5 yuan. Nog te veel, maar vooruit! ;-))
Uiteindelijk blijken we ondertussen in de Moslimwijk van Xian te zijn beland. De mensen dragen opvallend vaak een hoofddoekje en ook van varkensvlees ontbreekt elk spoor. Het is leuk om hier te lopen. Vriendelijke mensen en ze verkopen vanalles! Het zijn net Chinezen! Of waren ze dat ook? Nou ja, het zal wel! We lopen door een overdekt gedeelte vlak bij de Grote Moskee. We besluiten nu niet daar naar toe te gaan, dat kan later ook nog wel! We lopen verder. Bij een aardige meneer kopen we een rugzak. Althans dat willen we. Hij heeft er wel een paar. Hij laat ze allemaal zien. We willen een rugzak bij hebben. Das toch makkelijker met vervoer van spullen enzow... We komen uit op een rugzak van North Face. Een bekend en goed merk. Alleen deze is uiteraard zo nep als nylon bont! Hij vraagt er maar liefst 200 yuan voor, maar we krijgen direct 10% korting van 'm. Dus mot dat ding toch nog 18 euro opbrengen. Das te veel van het goeie! Bas biedt er niet meer dan 10 yuan voor! Das 1 euro! Die man verklaart Bas voor gek. Bas hem ook! Hij zakt naar 150 yuan. Bas stijgt naar 40 yuan. Uiteindelijk vinden ze elkaar bij 60 yuan. Temeer omdat Bas echt niet meer wil betalen en de man uiteindelijk toegeeft! Ha! We betalen en zijn weer weg.
Na al dat geloop zijn we moe en willen een riksja nemen. Plots worden we omsingelt door wel 10 van die dingen met mensen erop! Ze willen 30 yuan hebben voor de rit naar ons hostel. Das te veel, want we willen maar 20 betalen (das schappelijk hoor!). Ze weigeren op 1 na! Die brengt ons wel ff naar het hostel toe. Het wordt een ongelofelijke dodenmansrit. Je hoeft echt niet suicidaal te zijn om zelfmoordneigingen te hebben danwel te krijgen. We scheuren kriskras door de spits van Xian. Christel houdt het niet droog van het lachen. Das dan ook het enige wat je kan doen. We nemen afscheid van elkaar en gaan lachend de dood te gemoed. Het lijkt wel een soort kermisattractie! Toch komen we heelhuids aan bij het hostel, nou ja in de straat er tegenover. We vinden het prima en betalen onze chauffeur (of coureur?).
Wij terug in het hostel. We willen over een paar dagen naar Chengdu vertrekken met de trein. Daar is een of ander panda reservaat. Omdat de softsleeper van Datong naar Xian ons wel beviel opteren we weer voor de softsleeper. De man van de lobby zegt dat we naar loket 3 van het station moeten gaan, daar spreekt iemand engels en kun je het zo regelen. Nou, mooi niet dus! We worden met het beroemde kluitje het riet ingestuurd. Wij terug naar het hostel. De beste man schrijft in het Chinees op wat we willen en we gaan terug naar het station. Inmiddels is de rij aardig opgelopen, maar we wachten geduldig en verdedigen onze positie. Chinezen kruipen nou eenmaal graag voor! Ah, we zijn aan de beurt! We laten ons briefje zien. Hij snapt het en laat op een scherm zien dat we trein K165 van 22.18 op 24 september kunnen krijgen. Bas vraagt of het een softsleeper is. De man zegt vanallus in het Chinees, maar we kunnen er niks van maken. De jongen achter ons schiet te hulp. Pfieuw, hij spreekt zowaar een lietel enchliesch! Mooi. We hebben softsleeper plaatsen!! Hoi hoi! We wandelen in de avondschemer terug naar het hostel, waar we voor het gemak ook maar eten. Lekker en goed gegeten!
Zo, dat was het weer!
Morgen dus op excursie!
Dat lezen jullie later dus wel weer!
Groetjes aan Nederland!
Bas & Christel!
We hebben de rest van de middag in Datong rond geslenterd. Ook daar is een DrumTower, dus die hebben we ook maar even gespot. We zijn nog wat hutongs doorgelopen en genoten van het lekkere weer op een plein in het centrum. 's Avonds terug naar het hotel om onze backpacks op te halen. Gelukt! Toen op naar het station zo'n 200 meter verder... lopend tussen de roggelende, spugende, hard bellende en pratende, slapende en rokende Chinezen! Heerlijk! We voelen ons helemaal thuis! Op het treinstation aangekomen, mogen we plaats nemen in de speciale wachtruimte voor mensen die met soft-seat reizen. Das bijzonder, want er zijn maar weining Chinezen die dat kunnen of willen betalen! Echter liggen de mensen (Chinezen) die er al zijn langsuit op de (zachte) banken en staat de tv keihard aan op een soort Chinese GTST...Er staan nog wat (zachte) stoelen aan de zijkant waar we plaats nemen.
Om 17.58 uur vertrekt de trein, zowat precies op tijd! We blijken onze wagon (9) te delen met de Poolse Monika, die alleen reist. Verder schijnt er nog een Chinees te zijn die bij ons slaapt, maar alleen zijn spullen in onze coupé (of ook de zijne?) dropt. Later worden die spullen overigens weer opgehaald door een dame. Wij weten het ook niet. Wat we wel weten (gokken) is dat we met z'n drie-en in de coupe zullen zitten voor een uurtje of 17. We zitten de rest van de avond met Monika te kletsen. Ze reist voor 6 weken in haar uppie door China. Ze woonde in Amsterdam en Berlijn, maar vertrekt nu naar London. We hebben maar niet om verdere details gevraagd...;-)) Maar ze was/is best aardig hoor! We gaan om een uur of 11 's avonds slapen. Het enige wat we nog horen is roggelende Chinezen en het gebonk van de trein op de rails.
Donderdag 20 september 2007
De volgende ochtend worden we collectief om een uur of 8.30 uur wakker. We hebben best geslapen, zij het ongeveer om de twee uur wakker door een flinke stoot van de trein. We komen om een uur of 10.30 uur aan in Xian. Zodra we het stationsgebouw verlaten worden we in een hinderlaag gelokt door allerlei mensen die een prima ho(s)tel weten en ons daar graag naar toe begeleiden. Ja ja. We hadden in de trein al besloten waar we heen wilden, dus dat doen we ook. Monika heeft ook besloten daar heen te gaan en we lopen gedrie-en op. Plots verschijnt er een man die ons wel even de weg wijst. Hij noemt echter wel de naam van het hostel wat we zoeken. Namelijk het Lu Dao Binguan. Er is daar een manager die zich Jim Beam noemt, naar een of ander whisky merk. Onze spontane gids blijft die naam herhalen. Hij loopt voorop en wij proberen de kaart in de Lonely Planet te volgen. Verrrek, we lopen 'm achter na! Zou het toch kloppen? Het klopt! Hij leidt ons naar binnen en daar staan we. We willen een twin room, maar eerst willen we wel eens die kamer zien! Geen punt! We lopen met onze gids naar boven en krijgen een prima kamer te zien voor de prijs van 198 Y per nacht (delen door 10 voor euro's). We zeggen dat we minsten drie nachten willen blijven en dat er wat van de prijs af moet! Ja jongens zo werkt het hier! Uiteindelijk doet hij de kamer voor 188 per nacht. SO! Een euro per nacht winst! Het gaat natuurlijk om het principe! Beneden checken we vlot in en gaan naar de kamer voor een heerlijke warme douche! Deze keer een betere kamer. Redelijk schoon en 24 uur warm water! Twee queen-size bedden, een watercooler en een prachtig uitzicht op het dak van de buren en een rokende schoorsteen. De wind staat gelukkig de andere kant op...;-))
We hebben heerlijk gedouched en Christel heeft een handwasje gedaan. De kleedjes zijn weer schoon. Hoewel, ze ruiken weer iets frisser, schoon is wat anders! Ach we kopen hier wel nieuwe!We lopen de lobby van het hostel in en informeren naar verschillende tours, want we zijn hier om in ieder geval naar het Terracotta Leger te gaan! We fixen probleemloos de tour, die morgenochtend (vrijdag) om 9 uur vertrekt. Tevens gaan we nog langs meer bezienswaardigheden. Prima! Doen we!
We verlaten het hostel en gaan op stap in Xian. Toch best nog een grote stad met zo'n 6,6 miljoen inwoners! Het hele stadcentrum is nog steeds omgeven door een eeuwenoude stadsmuur, die voor het grootste gedeelte is gerestaureerd. Mooi hoor! We lopen wat rond en gaan uiteindelijk op zoek naar alweer een Drum en Bell Tower. Die hebben ze echt overal. Maar ja, je mot wat! Toch? ;-))
We vinden de torens en bekijken ze van binnen en van buiten. De oude studentenpas van Bas werkt ook hier prima! Kleine kinderen krijgen altijd reductie, zegt Christel...;-))
We genieten bij Starbucks van een heerlijk thee-tje in hun airco-omgeving. Het is warm in Xian! Geen klacht hoor, maar het is gewoon zomer met een graadje of 27 en een strak blauwe lucht. Van smog is hier momenteel weinig sprake. Dat in tegenstelling met Peking! Na de torens en de thee wandelen we verder en zien een markt die bestaat uit stalletjes in een soort partytenten. Gezellig! Daar moeten we heen! Ze verkopen vooral gedroogd en gesuikerd fruit. We kopen wat mango en tomaat stukjes. Lekker hoor! Verder dingen we af op een houten boedah beeldje voor een behouden reis. We betalen geen 10, maar 5 yuan. Nog te veel, maar vooruit! ;-))
Uiteindelijk blijken we ondertussen in de Moslimwijk van Xian te zijn beland. De mensen dragen opvallend vaak een hoofddoekje en ook van varkensvlees ontbreekt elk spoor. Het is leuk om hier te lopen. Vriendelijke mensen en ze verkopen vanalles! Het zijn net Chinezen! Of waren ze dat ook? Nou ja, het zal wel! We lopen door een overdekt gedeelte vlak bij de Grote Moskee. We besluiten nu niet daar naar toe te gaan, dat kan later ook nog wel! We lopen verder. Bij een aardige meneer kopen we een rugzak. Althans dat willen we. Hij heeft er wel een paar. Hij laat ze allemaal zien. We willen een rugzak bij hebben. Das toch makkelijker met vervoer van spullen enzow... We komen uit op een rugzak van North Face. Een bekend en goed merk. Alleen deze is uiteraard zo nep als nylon bont! Hij vraagt er maar liefst 200 yuan voor, maar we krijgen direct 10% korting van 'm. Dus mot dat ding toch nog 18 euro opbrengen. Das te veel van het goeie! Bas biedt er niet meer dan 10 yuan voor! Das 1 euro! Die man verklaart Bas voor gek. Bas hem ook! Hij zakt naar 150 yuan. Bas stijgt naar 40 yuan. Uiteindelijk vinden ze elkaar bij 60 yuan. Temeer omdat Bas echt niet meer wil betalen en de man uiteindelijk toegeeft! Ha! We betalen en zijn weer weg.
Na al dat geloop zijn we moe en willen een riksja nemen. Plots worden we omsingelt door wel 10 van die dingen met mensen erop! Ze willen 30 yuan hebben voor de rit naar ons hostel. Das te veel, want we willen maar 20 betalen (das schappelijk hoor!). Ze weigeren op 1 na! Die brengt ons wel ff naar het hostel toe. Het wordt een ongelofelijke dodenmansrit. Je hoeft echt niet suicidaal te zijn om zelfmoordneigingen te hebben danwel te krijgen. We scheuren kriskras door de spits van Xian. Christel houdt het niet droog van het lachen. Das dan ook het enige wat je kan doen. We nemen afscheid van elkaar en gaan lachend de dood te gemoed. Het lijkt wel een soort kermisattractie! Toch komen we heelhuids aan bij het hostel, nou ja in de straat er tegenover. We vinden het prima en betalen onze chauffeur (of coureur?).
Wij terug in het hostel. We willen over een paar dagen naar Chengdu vertrekken met de trein. Daar is een of ander panda reservaat. Omdat de softsleeper van Datong naar Xian ons wel beviel opteren we weer voor de softsleeper. De man van de lobby zegt dat we naar loket 3 van het station moeten gaan, daar spreekt iemand engels en kun je het zo regelen. Nou, mooi niet dus! We worden met het beroemde kluitje het riet ingestuurd. Wij terug naar het hostel. De beste man schrijft in het Chinees op wat we willen en we gaan terug naar het station. Inmiddels is de rij aardig opgelopen, maar we wachten geduldig en verdedigen onze positie. Chinezen kruipen nou eenmaal graag voor! Ah, we zijn aan de beurt! We laten ons briefje zien. Hij snapt het en laat op een scherm zien dat we trein K165 van 22.18 op 24 september kunnen krijgen. Bas vraagt of het een softsleeper is. De man zegt vanallus in het Chinees, maar we kunnen er niks van maken. De jongen achter ons schiet te hulp. Pfieuw, hij spreekt zowaar een lietel enchliesch! Mooi. We hebben softsleeper plaatsen!! Hoi hoi! We wandelen in de avondschemer terug naar het hostel, waar we voor het gemak ook maar eten. Lekker en goed gegeten!
Zo, dat was het weer!
Morgen dus op excursie!
Dat lezen jullie later dus wel weer!
Groetjes aan Nederland!
Bas & Christel!
woensdag 19 september 2007
Datong
Maandag 17 september 2007
In de middag hebben we nog lekker wat rondgeslenterd in Peking. Die middag was het erg broeierig en zeer smoggy! Niet normaal meer! We vleien neer op een van de weinige terrasjes in een populaire winkelstraat. We drinken een colaatje. We zitten daar een klein uurtje totdat de eerste regendruppels de grond raken! Het begint echt te gieten nu! We besluiten om toch maar een van de winkeltjes binnen te rennen! Zodoende stonden we weer te kijken naar magic matches, wonderstrijkijzers en de zoveelste die een of ander prutspulletje wilde aansmeren. Maar goed, hier stonden we droog! We slenteren zo de rest van de middag van winkeltje naar winkeltje totdat we het echt beu zijn! We nemen de metro terug naar het hotel, waar we later nog een hapje eten en in het barretje nog een lekker kopje Chinese thee genieten van 12 (TWAALF) euro! Oke, het was bijzondere thee en er werd telkens vers warm water toegevoegd! Een aanslag op ons budget! Dat wel, maar wel lekker...;-))
Naar Datong
Via het hotel hadden we hard-sleeper plaatsen bemachtigd voor de K605 trein naar Datong. De trein vertrekt om 23.26 uur vanaf het Beijing West Station. We pakken om een uur of 10 onze spullen en fixen op straat een taxi die ons in een half uurtje voor slechts 3 euro netjes bij het West station afdropt! Vanaf dat moment staan we er eigenlijk alleen voor. Best een raar gevoel, maar toch ook wel spannend en vooral leuk! Er zijn geen andere mensen te ontdekken dan Chinezen! We vinden op het paneel onze trein en moeten wachten in vertrekhal 4. Daar aangekomen blijkt het helemaal vol en mensen liggen soms op twee, drie of vier plaatsen tegelijkertijd. En een zooi! Wat een bende zeg! De odeur van menselijk afval komt ons tegemoed wanneer we richting de toiletten van de wachtruimte lopen. Dit belooft wat!
We besluiten in wachtruimte 2 te gaan hangen, daar is tenminste plek en kunnen we via de ramen wachtruimte 4 in de gaten houden. Uiteindelijk vetrekt de trein om 23.43 uur. We moeten zijn in wagon 7 en bedden 7 en 8. Zoals dat in China gaat, heeft elke wagon een conductrice. Zij neemt keurig je treinkaartje in en je krijgt een ander plastic kaartje terug. We zoeken onze plaatsjes. Gevonden! Helemaal bovenin. De ruimte tussen bed en plafond is zo'n centimeter of 40 a 50. Dat houdt niet over. Zodra de trein vertrekt gaan de lampen uit! Handig! We zoeken onze zaklamp op. Zo goed en zo kwaad als het gaat pakken we onze spullen en bergen de rest op. We besluiten onze kleren aan te houden en zo de nacht door te komen. Dat valt eigenlijk geheel niet tegen. We hebben al met al slechts een uurtje of 3, 4 geslapen, maar voelen ons niet brak ofzo. De hard-sleeper valt dus best wel mee, voor 1 nachtje! Maar we kunnen ons niet voorstellen om in zo'n trein een uur of 17 of meer te moeten zitten.
Dinsdag 18 september 2007
Goed, we zijn aangekomen in Datong. We pakken onze spullen en lopen achter de meute aan naar de uitgang. Daar staat iemand die vraagt of we CITS nodig hebben. CITS is de Chinese International Tourist Service. Ze spreken redelijk engels, zijn behulpzaam en kunnen tours en trein- of buskaartjes en hotels regelen. Zo staat het althans in de Lonely Planet (Reisboek). Maar het klopt aardig. We laten ons begeleiden naar het CITS kantoortje op het station. We regelen een hotel, treinkaartjes voor woensdag naar Xian en een tour naar het hangend klooster en de grotten. Hier waren we per slot van rekening voor naar Datong gegaan. Voor de treinkaartjes naar Xian hebben we de keus uit hard- of soft-sleeper. Maar we kunnen ook met een slaapbus. De bus duurt 12 uur en de trein 17 uur. Waarom dit verschil? Geen idee!
Om 9 uur begint de tour naar het klooster en de grotten. We hebben dan nog een uur of 2 om naar het hotel te gaan en te ontbijten. Hotel gevonden! Vlak bij het station. Ze moeten nog wel ff de kamer schoonmaken. Geen probleem! De kamer is ronduit smerig. Volgens ons moet er haast wel een zonnebloemenkwekerij geweest zijn. Zoveel zonnebloempittenafval hebben we nog nooit bij elkaar gezien. De badkamer is ook niet om over naar huis te schrijven. Dus doen we dat maar niet! ;-))
We laten onze spullen achter (op de stoelen die er staan) en gaan de straat op voor een ontbijtje. Om 8.45 uur staan we bij het CITS kantoor. Daar treffen we meer mensen, en zodoende zijn we de hele dag opgescheept met een Nederland-Canadees stel, een Australisch stel, een Duitse dochter en moeder, twee Amerikanen en twee Israeli. Het klikt eigenlijk wel en raken in gesprek tijdens de twee uur durende toch door het prachtige Datong, waar niemand elkaar voorrang gunt en gewoon voorrang neemt! De heerlijke kakofonie van de verschillende toeters, bellen en piepende remmen klinkt als muziek in de oren. Uiteindelijk zijn we stad uit en dan gaat het wel...
Aangekomen bij het hangend klooster. Net als in Peking is het weer in Datong slecht. Het is koud en nat. We besluiten om toch maar een plu te kopen bij dat meisje. De plu kost maar liefst 1 euro! Afzetters! Zeker omdat het hier toeristisch is zeker! Huh! Het is natuurlijk een enorme aderlating, maar kopen dan toch maar die plu! Hij doet het nog ook! Great!
We volgen onze Chinese gids die redelijk engels spreekt. Ze regelt de kaartjes en we kunnen allemaal naar binnen. Het klooster hangt inderdaad prachtig tegen de berg aan. Er is ook een stuwdam. Dan blijkt waarom ze dat klooster zoveel honderdjaar geleden tegen de berg hebben geplakt! Er is sprake van heftige overstroming wanneer het regent! En het regent nu! Maar de dam zorgt nu voor goede afvloeiing ofzo. We kunnen het klooster helemaal in. Best grappig zo schuin tegen de berg. De foto's spreken boekdelen. Behoeft verder geen uitleg.
We genieten nog een heerlijke lunch en vertrekken naar de grotten. Deze grotten zijn uitgehouwen en er zijn complete boedahbeelden in gemaakt. Het zijn eigenlijk allemaal kleine kerkjes. Erg mooi gemaakt, maar erg onderkomen allemaal. Dat komt vooral de de weersinvloeden. De bergen zijn hier van kalkzand. Zodra het veel regent, dan spoelt het weg. Dat is te zien. Ook hier spreken de foto's weer voor zich.
De Amerikaanse dame, die alleen reist, stelt voor om wellicht vanavond met z'n alleen ergens te gaan eten. Dit valt bij de meeste in goede aarde. Zodoende verzamelen we ons om 18.30 uur voor het station. Wij zijn er, de Amerikaanse Deborah, het Nederlands-Canadees stel Mark en Jeanny, het Australische koppel Kim en Christine en de Amerikaan Theo. We zoeken een restaurant uit de Lonelt Planet op voorstel van Jeanny. Prima. Echter kunnen we het niet vinden en zoeken en vragen in het rond. Uiteindelijk stellen Kim enChristine voor om misschien naar het restaurantje te gaan waar hun gister waren. Oke, doen we dat! Het restaurantje lijkt meer op een kantine in aan- of afbouw. De gastvrouw is helemaal in haar nopjes al te door heeft dat we hier werkelijk komen eten. We schuiven wat met de tafels en gaan zitten. We bestellen van de kaart 6 gerechten en wat rijst. Als het niet genoeg is, dan bestellen we wel bij! Ook bestellen we een paar flessen bier en een colaatje voor Christel. Het eten komt snel. Het is heerlijk. We zitten nu met wildvreemde deelgenoten lekker te tafelen. We genieten van heerlijke kip, beef, vis en groente gerechten. Echt heerlijk allemaal! Het is gezellig en iedereen kletst bij elkaar de oren van de kop. Na nog wat biertjes gaat een van de dames vragen of hier ook een wc is. De man begrijpt het meteen en we krijgen de rekening.... hij begreep er niks van dus of wij niet? De reking is behoorlijk opgelopen we moeten 278 yuan afrekenen. Dat is zeg maar 27,80 euro! Totaal hoor, niet pp. PP komt dat neer op 3,50 euro! Zo, we hebben dus lekker voor een eurootje of 7 gegeten met z'n twee-en. We lopen nog wat op met z'n allen en nemen afscheid. We wensen elkaar het beste en taaien af. We zijn moe!
Woensdag 19 september 2007
Na een heerlijke nacht van getoeter van treinen en de tv van de buren hebben we toch niet slecht geslapen. We dommelen nog wat na en gaan om 9.30 toch maar het bed uit. De kamer was inderdaad opgeruimt, maar slecht schoongemaakt. Je kan niet met goed fatsoen op de blote voeten lopen. Slippers aan dus! Om 10 uur staan we bij het CITS kantoor. We hebben soft-sleeper kaartjes voor de treinreis naar Xian. De trein vertrekt straks om 18.00 uur. Nog ff uitchecken en dan vamiddag de rest van Datong een beetje verkennen. Wat eten en dan de trein in. We zijn benieuwd!
De rest komt de volgende keer weer!
Bedankt voor al jullie leuke reacties! Erg leuk om te lezen!
Tijdens het schrijven van dit verslag zijn de foto's ge-upload. We hebben nog geen beschrijvingen aan de foto's gehangen. Die komen nog wel eens. Wel hebben we de albums verdeeld in plaatsen. Ze zijn te zien op: http://picasaweb.google.com/bastelmania
Veel kijkplezier!
Groetjes,
Bas & Christel!
In de middag hebben we nog lekker wat rondgeslenterd in Peking. Die middag was het erg broeierig en zeer smoggy! Niet normaal meer! We vleien neer op een van de weinige terrasjes in een populaire winkelstraat. We drinken een colaatje. We zitten daar een klein uurtje totdat de eerste regendruppels de grond raken! Het begint echt te gieten nu! We besluiten om toch maar een van de winkeltjes binnen te rennen! Zodoende stonden we weer te kijken naar magic matches, wonderstrijkijzers en de zoveelste die een of ander prutspulletje wilde aansmeren. Maar goed, hier stonden we droog! We slenteren zo de rest van de middag van winkeltje naar winkeltje totdat we het echt beu zijn! We nemen de metro terug naar het hotel, waar we later nog een hapje eten en in het barretje nog een lekker kopje Chinese thee genieten van 12 (TWAALF) euro! Oke, het was bijzondere thee en er werd telkens vers warm water toegevoegd! Een aanslag op ons budget! Dat wel, maar wel lekker...;-))
Naar Datong
Via het hotel hadden we hard-sleeper plaatsen bemachtigd voor de K605 trein naar Datong. De trein vertrekt om 23.26 uur vanaf het Beijing West Station. We pakken om een uur of 10 onze spullen en fixen op straat een taxi die ons in een half uurtje voor slechts 3 euro netjes bij het West station afdropt! Vanaf dat moment staan we er eigenlijk alleen voor. Best een raar gevoel, maar toch ook wel spannend en vooral leuk! Er zijn geen andere mensen te ontdekken dan Chinezen! We vinden op het paneel onze trein en moeten wachten in vertrekhal 4. Daar aangekomen blijkt het helemaal vol en mensen liggen soms op twee, drie of vier plaatsen tegelijkertijd. En een zooi! Wat een bende zeg! De odeur van menselijk afval komt ons tegemoed wanneer we richting de toiletten van de wachtruimte lopen. Dit belooft wat!
We besluiten in wachtruimte 2 te gaan hangen, daar is tenminste plek en kunnen we via de ramen wachtruimte 4 in de gaten houden. Uiteindelijk vetrekt de trein om 23.43 uur. We moeten zijn in wagon 7 en bedden 7 en 8. Zoals dat in China gaat, heeft elke wagon een conductrice. Zij neemt keurig je treinkaartje in en je krijgt een ander plastic kaartje terug. We zoeken onze plaatsjes. Gevonden! Helemaal bovenin. De ruimte tussen bed en plafond is zo'n centimeter of 40 a 50. Dat houdt niet over. Zodra de trein vertrekt gaan de lampen uit! Handig! We zoeken onze zaklamp op. Zo goed en zo kwaad als het gaat pakken we onze spullen en bergen de rest op. We besluiten onze kleren aan te houden en zo de nacht door te komen. Dat valt eigenlijk geheel niet tegen. We hebben al met al slechts een uurtje of 3, 4 geslapen, maar voelen ons niet brak ofzo. De hard-sleeper valt dus best wel mee, voor 1 nachtje! Maar we kunnen ons niet voorstellen om in zo'n trein een uur of 17 of meer te moeten zitten.
Dinsdag 18 september 2007
Goed, we zijn aangekomen in Datong. We pakken onze spullen en lopen achter de meute aan naar de uitgang. Daar staat iemand die vraagt of we CITS nodig hebben. CITS is de Chinese International Tourist Service. Ze spreken redelijk engels, zijn behulpzaam en kunnen tours en trein- of buskaartjes en hotels regelen. Zo staat het althans in de Lonely Planet (Reisboek). Maar het klopt aardig. We laten ons begeleiden naar het CITS kantoortje op het station. We regelen een hotel, treinkaartjes voor woensdag naar Xian en een tour naar het hangend klooster en de grotten. Hier waren we per slot van rekening voor naar Datong gegaan. Voor de treinkaartjes naar Xian hebben we de keus uit hard- of soft-sleeper. Maar we kunnen ook met een slaapbus. De bus duurt 12 uur en de trein 17 uur. Waarom dit verschil? Geen idee!
Om 9 uur begint de tour naar het klooster en de grotten. We hebben dan nog een uur of 2 om naar het hotel te gaan en te ontbijten. Hotel gevonden! Vlak bij het station. Ze moeten nog wel ff de kamer schoonmaken. Geen probleem! De kamer is ronduit smerig. Volgens ons moet er haast wel een zonnebloemenkwekerij geweest zijn. Zoveel zonnebloempittenafval hebben we nog nooit bij elkaar gezien. De badkamer is ook niet om over naar huis te schrijven. Dus doen we dat maar niet! ;-))
We laten onze spullen achter (op de stoelen die er staan) en gaan de straat op voor een ontbijtje. Om 8.45 uur staan we bij het CITS kantoor. Daar treffen we meer mensen, en zodoende zijn we de hele dag opgescheept met een Nederland-Canadees stel, een Australisch stel, een Duitse dochter en moeder, twee Amerikanen en twee Israeli. Het klikt eigenlijk wel en raken in gesprek tijdens de twee uur durende toch door het prachtige Datong, waar niemand elkaar voorrang gunt en gewoon voorrang neemt! De heerlijke kakofonie van de verschillende toeters, bellen en piepende remmen klinkt als muziek in de oren. Uiteindelijk zijn we stad uit en dan gaat het wel...
Aangekomen bij het hangend klooster. Net als in Peking is het weer in Datong slecht. Het is koud en nat. We besluiten om toch maar een plu te kopen bij dat meisje. De plu kost maar liefst 1 euro! Afzetters! Zeker omdat het hier toeristisch is zeker! Huh! Het is natuurlijk een enorme aderlating, maar kopen dan toch maar die plu! Hij doet het nog ook! Great!
We volgen onze Chinese gids die redelijk engels spreekt. Ze regelt de kaartjes en we kunnen allemaal naar binnen. Het klooster hangt inderdaad prachtig tegen de berg aan. Er is ook een stuwdam. Dan blijkt waarom ze dat klooster zoveel honderdjaar geleden tegen de berg hebben geplakt! Er is sprake van heftige overstroming wanneer het regent! En het regent nu! Maar de dam zorgt nu voor goede afvloeiing ofzo. We kunnen het klooster helemaal in. Best grappig zo schuin tegen de berg. De foto's spreken boekdelen. Behoeft verder geen uitleg.
We genieten nog een heerlijke lunch en vertrekken naar de grotten. Deze grotten zijn uitgehouwen en er zijn complete boedahbeelden in gemaakt. Het zijn eigenlijk allemaal kleine kerkjes. Erg mooi gemaakt, maar erg onderkomen allemaal. Dat komt vooral de de weersinvloeden. De bergen zijn hier van kalkzand. Zodra het veel regent, dan spoelt het weg. Dat is te zien. Ook hier spreken de foto's weer voor zich.
De Amerikaanse dame, die alleen reist, stelt voor om wellicht vanavond met z'n alleen ergens te gaan eten. Dit valt bij de meeste in goede aarde. Zodoende verzamelen we ons om 18.30 uur voor het station. Wij zijn er, de Amerikaanse Deborah, het Nederlands-Canadees stel Mark en Jeanny, het Australische koppel Kim en Christine en de Amerikaan Theo. We zoeken een restaurant uit de Lonelt Planet op voorstel van Jeanny. Prima. Echter kunnen we het niet vinden en zoeken en vragen in het rond. Uiteindelijk stellen Kim enChristine voor om misschien naar het restaurantje te gaan waar hun gister waren. Oke, doen we dat! Het restaurantje lijkt meer op een kantine in aan- of afbouw. De gastvrouw is helemaal in haar nopjes al te door heeft dat we hier werkelijk komen eten. We schuiven wat met de tafels en gaan zitten. We bestellen van de kaart 6 gerechten en wat rijst. Als het niet genoeg is, dan bestellen we wel bij! Ook bestellen we een paar flessen bier en een colaatje voor Christel. Het eten komt snel. Het is heerlijk. We zitten nu met wildvreemde deelgenoten lekker te tafelen. We genieten van heerlijke kip, beef, vis en groente gerechten. Echt heerlijk allemaal! Het is gezellig en iedereen kletst bij elkaar de oren van de kop. Na nog wat biertjes gaat een van de dames vragen of hier ook een wc is. De man begrijpt het meteen en we krijgen de rekening.... hij begreep er niks van dus of wij niet? De reking is behoorlijk opgelopen we moeten 278 yuan afrekenen. Dat is zeg maar 27,80 euro! Totaal hoor, niet pp. PP komt dat neer op 3,50 euro! Zo, we hebben dus lekker voor een eurootje of 7 gegeten met z'n twee-en. We lopen nog wat op met z'n allen en nemen afscheid. We wensen elkaar het beste en taaien af. We zijn moe!
Woensdag 19 september 2007
Na een heerlijke nacht van getoeter van treinen en de tv van de buren hebben we toch niet slecht geslapen. We dommelen nog wat na en gaan om 9.30 toch maar het bed uit. De kamer was inderdaad opgeruimt, maar slecht schoongemaakt. Je kan niet met goed fatsoen op de blote voeten lopen. Slippers aan dus! Om 10 uur staan we bij het CITS kantoor. We hebben soft-sleeper kaartjes voor de treinreis naar Xian. De trein vertrekt straks om 18.00 uur. Nog ff uitchecken en dan vamiddag de rest van Datong een beetje verkennen. Wat eten en dan de trein in. We zijn benieuwd!
De rest komt de volgende keer weer!
Bedankt voor al jullie leuke reacties! Erg leuk om te lezen!
Tijdens het schrijven van dit verslag zijn de foto's ge-upload. We hebben nog geen beschrijvingen aan de foto's gehangen. Die komen nog wel eens. Wel hebben we de albums verdeeld in plaatsen. Ze zijn te zien op: http://picasaweb.google.com/bastelmania
Veel kijkplezier!
Groetjes,
Bas & Christel!
zondag 16 september 2007
Van Ulaan Baatar naar Peking
13 september 2007
Inderdaad, het was een vroeg ontbijt! Om 5 uur naast het bedje, wassen en tas inpakken! Toen een heerlijk ontbijtje. Hup de bus in voor ongeveer anderhalf uur rijden naar Ulaan Baatar. Een vrij hobbelige reis, maar alles kwam goed tot aan het station. In de bus kreeg iedereen die nog geen treinkaartje had z'n kaartje. Wij dus ook! Maar wat bleek tot onze verbazing en ontsteltenis toen wij onze kaartjes kregen.... Bas zat in wagon 1 en Christel in wagon.... 10! Tien! Das zeg maar vooraan en achteraan in de trein... Best vervelend om het netjes te zeggen. We moesten het maar met de conducteur regelen. De coupe bij Bas was tot op het allerlaatste moment leeg, tot er drie zwitserse dames van midden twintig hun intrek namen in MIJN coupe! Dus geen plek meer over om bijvoorbeeld Christel over te laten komen. Christel zat ondertussen bij een echtpaar en zoon uit Terneuzen, Kees, Bep en Pascal, die ook in de bus en gerkamp zaten. Toen de trein eenmaal vaart gemaakt had ging Bas eens naar achter lopen. Das nog een hele trip! We schatten een kilometer of anderhalf door een schuddende en waggelende trein. Uiteindelijk komt Bas Christel tegen in wagon 7. Zij was dus ook al aan de wandel gegaan. Wij weer terug naar wagon 1 om kennis te maken met Bas zijn drie nieuwe zwitserse vriendinnen die best wel heel aardig waren, maar gelijk de gehele coupe hadden geconfisceerd! Ze waren boterhammen met pindakaas aan het eten. Daarna gingen ze pitten. Heeeel gezellig! In wagon 1 zaten nog een aantal Nederlanders die we kenden. Op een gegeven moment zijn we toch maar naar wagon 10 gegaan. Onderweg komen we de 24 jarige Pascal van het Terneuzense gezinnetje tegen ergens halverwege wagon 9. Bas wist dat hij onze situatie kende en zegt spontaan dat er in zijn coupe drie leuke dames op hem zitten te wachten! ;-))
Dat hoefden we geen twee keer tegen Pascal te zeggen. Hij stelde direct voor om te ruilen! Zo gezegd zo gedaan. Pascal en Bas zijn gewisseld van wagon 10 naar wagon 1. Bas in 10, Pacal in 1 bij die dames. Probleem opgelost! Hij blij, wij blij!
Dus zo kwamen wij terecht bij de zeer aardige Kees en Bep. In die wagon waren nog meer Nederlanders aanwezig. Ondermeer Remco en Kirsten uit Haarlem. Bas kende Remco al uit een eerdere trein (Tja wie kent Bas niet!!). Remco heeft in een vorige trein samen met Rob en Anneke in de coupe gezeten, dus vandaar!
Plans do change!
Inderdaad plannen kunnen veranderen:
Remco is nogal bereisd in het Zuidoost-Aziatische gebied. Hij vroeg ons wat onze verdere plannen waren. Wij vertelden dat we na China Vietnam in gaan en daarna naar Indonesie. Na wat gebabbel en gelees in de Lonely Planet (zo'n reisbijbel) adviseerde Remco om in het komende seizoen niet naar Indonesie te reizen in verband met het regenseizoen. Het regent daar welliswaar niet de hele dag, maar de wegen worden onbegaanbaar (alsof ze dat anders wel zouden zijn). Toch moesten we Remco gelijk geven. Remco adviseerde om wellicht na Vietnam naar Cambodja te reizen. Dat reist makkelijk vanuit Vietnam en dan hoef je niet moeilijk te doen om in het wellicht natte Indonesie te komen. Al met al is dat toch wel een goed plan. Dus hebben we de plannen bijgesteld. We gaan dus NIET naar Indonesie (sorry Monabie, toch bedankt voor de reisroute!) maar naar Cambodja! Vanuit Cambodja reizen we dan naar Bangkok in Thailand om een goedkope vlucht naar Cairns te regelen.
Onderweg in de trein kwamen we ook weer onze Australische vrienden Peter en Nathalie tegen. Met hem hebben we ook weer onze plannen voor Australie bijgesteld. In het kort: We vliegen naar Cairns. Daarna vliegen we naar Brisbane. Daar kopen we een camper, rijden naar Sydney. Gaan langs bij Peter en Nat en vliegen dan naar New Zealand voor een week of 2 a 3. De camper kunnen we achterlaten bij hen. Daarna vliegen we weer terug naar Sydney en vervolgen onze reis! Hoe een en ander straks in werkelijkheid zal gaan kunnen jullie over een paar maanden op deze weblog lezen!
Terug naar de trein.
De treinreis is goed verlopen. Om 19.30 uur kwamen we aan bij de Mongools Chinese grens. Eerst werden onze paspoorten weer ingenomen om ze na een uur weer terug te krijgen en de reis naar China te vervolgen. Nog geen half uurtje later komen we aan in Erlian. De Chinese grensplaats met Mongolie. Hier worden uiteraard onze paspoorten weer ingenomen en de drie (3!) ingevulde paperassen met je verleden en ziektes.
Wielenwissel
We worden een hal in gereden. Elke wagon wordt losgekoppeld en omhoog getild door een hydraulische lift. Dit duurt al met al een uur 4!! Iedereen moet in de wagon blijven. Er mogen wel foto's gemaakt worden. Die krijgen jullie nog wel te zien. Na de wielenwissel worden we naar het station van Erlian gereden. Hier mogen we eruit. Er is een winkel waar we proviand inslaan. Om 00.00 uur moeten we allemaal weer de trein in. Pas om 1.00 uur gaat de trein rijden! En al die tijd is de plee op slot!!! Das best lastig kwa plassen en tandenpoetsen en dus gaan slapen!! Uiteindelijk gaat de trein rijden en kunnen we onze behoeftes doen. We gaan slapen.
We hebben een goede nacht gehad. We worden pas om een uur 9 wakker. Een zelf samengesteld ontbijtje eten en nog lekker door tuffen tot Beijing, waar we om een uur of half drie aan zullen komen. Maar eerst hebben we nog geluncht in de Chinese restauratiewagen. Niets bijzonder hoor. Gewoon rijst met wat kip. Kon er mee door, maar niet wat we ons er bij voorgesteld hadden.
Om 2 uur in de middag arriveren we in Peking! We missen Peter en Nathalie om gedag te zeggen (die mailen we wel!) en vertrekken met de transfer naar het Hademen Hotel. Goed hotel hoor, prima bedden en een heerlijke warme douche! Wat waren we daar aan toe! In die trein wordt je (iedereen hoor!) echt smerig! Alles wordt zwart! Maar goed nu zijn we schoon.
Peking
Vorig jaar hadden we natuurlijk alles wat we wilden zien in Peking al gezien. Behalve de drum and bell towers. Die hebben we zaterdag (15 september) opegzocht. Mooi, leuk, been there done that...;-)).
Even terug naar vrijdag. 's Avonds hebben we in het hotel een treinkaartje geregeld naar Datong. Daar hangt een klooster in de bergen en er zijn een aantal mooie grotten te bezichtigen. De enige kaartjes die we konden regelen waren twee enkeltjes naar Datong. Daar vertrekken we morgenavond (maandag 17 september) naar toe.
Hoe dat allemaal zal gaan, dat lezen jullie de volgende keer!
Groetjes uit een heet (30 graden) en smoggie Peking!!
Bas & Christel!
Inderdaad, het was een vroeg ontbijt! Om 5 uur naast het bedje, wassen en tas inpakken! Toen een heerlijk ontbijtje. Hup de bus in voor ongeveer anderhalf uur rijden naar Ulaan Baatar. Een vrij hobbelige reis, maar alles kwam goed tot aan het station. In de bus kreeg iedereen die nog geen treinkaartje had z'n kaartje. Wij dus ook! Maar wat bleek tot onze verbazing en ontsteltenis toen wij onze kaartjes kregen.... Bas zat in wagon 1 en Christel in wagon.... 10! Tien! Das zeg maar vooraan en achteraan in de trein... Best vervelend om het netjes te zeggen. We moesten het maar met de conducteur regelen. De coupe bij Bas was tot op het allerlaatste moment leeg, tot er drie zwitserse dames van midden twintig hun intrek namen in MIJN coupe! Dus geen plek meer over om bijvoorbeeld Christel over te laten komen. Christel zat ondertussen bij een echtpaar en zoon uit Terneuzen, Kees, Bep en Pascal, die ook in de bus en gerkamp zaten. Toen de trein eenmaal vaart gemaakt had ging Bas eens naar achter lopen. Das nog een hele trip! We schatten een kilometer of anderhalf door een schuddende en waggelende trein. Uiteindelijk komt Bas Christel tegen in wagon 7. Zij was dus ook al aan de wandel gegaan. Wij weer terug naar wagon 1 om kennis te maken met Bas zijn drie nieuwe zwitserse vriendinnen die best wel heel aardig waren, maar gelijk de gehele coupe hadden geconfisceerd! Ze waren boterhammen met pindakaas aan het eten. Daarna gingen ze pitten. Heeeel gezellig! In wagon 1 zaten nog een aantal Nederlanders die we kenden. Op een gegeven moment zijn we toch maar naar wagon 10 gegaan. Onderweg komen we de 24 jarige Pascal van het Terneuzense gezinnetje tegen ergens halverwege wagon 9. Bas wist dat hij onze situatie kende en zegt spontaan dat er in zijn coupe drie leuke dames op hem zitten te wachten! ;-))
Dat hoefden we geen twee keer tegen Pascal te zeggen. Hij stelde direct voor om te ruilen! Zo gezegd zo gedaan. Pascal en Bas zijn gewisseld van wagon 10 naar wagon 1. Bas in 10, Pacal in 1 bij die dames. Probleem opgelost! Hij blij, wij blij!
Dus zo kwamen wij terecht bij de zeer aardige Kees en Bep. In die wagon waren nog meer Nederlanders aanwezig. Ondermeer Remco en Kirsten uit Haarlem. Bas kende Remco al uit een eerdere trein (Tja wie kent Bas niet!!). Remco heeft in een vorige trein samen met Rob en Anneke in de coupe gezeten, dus vandaar!
Plans do change!
Inderdaad plannen kunnen veranderen:
Remco is nogal bereisd in het Zuidoost-Aziatische gebied. Hij vroeg ons wat onze verdere plannen waren. Wij vertelden dat we na China Vietnam in gaan en daarna naar Indonesie. Na wat gebabbel en gelees in de Lonely Planet (zo'n reisbijbel) adviseerde Remco om in het komende seizoen niet naar Indonesie te reizen in verband met het regenseizoen. Het regent daar welliswaar niet de hele dag, maar de wegen worden onbegaanbaar (alsof ze dat anders wel zouden zijn). Toch moesten we Remco gelijk geven. Remco adviseerde om wellicht na Vietnam naar Cambodja te reizen. Dat reist makkelijk vanuit Vietnam en dan hoef je niet moeilijk te doen om in het wellicht natte Indonesie te komen. Al met al is dat toch wel een goed plan. Dus hebben we de plannen bijgesteld. We gaan dus NIET naar Indonesie (sorry Monabie, toch bedankt voor de reisroute!) maar naar Cambodja! Vanuit Cambodja reizen we dan naar Bangkok in Thailand om een goedkope vlucht naar Cairns te regelen.
Onderweg in de trein kwamen we ook weer onze Australische vrienden Peter en Nathalie tegen. Met hem hebben we ook weer onze plannen voor Australie bijgesteld. In het kort: We vliegen naar Cairns. Daarna vliegen we naar Brisbane. Daar kopen we een camper, rijden naar Sydney. Gaan langs bij Peter en Nat en vliegen dan naar New Zealand voor een week of 2 a 3. De camper kunnen we achterlaten bij hen. Daarna vliegen we weer terug naar Sydney en vervolgen onze reis! Hoe een en ander straks in werkelijkheid zal gaan kunnen jullie over een paar maanden op deze weblog lezen!
Terug naar de trein.
De treinreis is goed verlopen. Om 19.30 uur kwamen we aan bij de Mongools Chinese grens. Eerst werden onze paspoorten weer ingenomen om ze na een uur weer terug te krijgen en de reis naar China te vervolgen. Nog geen half uurtje later komen we aan in Erlian. De Chinese grensplaats met Mongolie. Hier worden uiteraard onze paspoorten weer ingenomen en de drie (3!) ingevulde paperassen met je verleden en ziektes.
Wielenwissel
We worden een hal in gereden. Elke wagon wordt losgekoppeld en omhoog getild door een hydraulische lift. Dit duurt al met al een uur 4!! Iedereen moet in de wagon blijven. Er mogen wel foto's gemaakt worden. Die krijgen jullie nog wel te zien. Na de wielenwissel worden we naar het station van Erlian gereden. Hier mogen we eruit. Er is een winkel waar we proviand inslaan. Om 00.00 uur moeten we allemaal weer de trein in. Pas om 1.00 uur gaat de trein rijden! En al die tijd is de plee op slot!!! Das best lastig kwa plassen en tandenpoetsen en dus gaan slapen!! Uiteindelijk gaat de trein rijden en kunnen we onze behoeftes doen. We gaan slapen.
We hebben een goede nacht gehad. We worden pas om een uur 9 wakker. Een zelf samengesteld ontbijtje eten en nog lekker door tuffen tot Beijing, waar we om een uur of half drie aan zullen komen. Maar eerst hebben we nog geluncht in de Chinese restauratiewagen. Niets bijzonder hoor. Gewoon rijst met wat kip. Kon er mee door, maar niet wat we ons er bij voorgesteld hadden.
Om 2 uur in de middag arriveren we in Peking! We missen Peter en Nathalie om gedag te zeggen (die mailen we wel!) en vertrekken met de transfer naar het Hademen Hotel. Goed hotel hoor, prima bedden en een heerlijke warme douche! Wat waren we daar aan toe! In die trein wordt je (iedereen hoor!) echt smerig! Alles wordt zwart! Maar goed nu zijn we schoon.
Peking
Vorig jaar hadden we natuurlijk alles wat we wilden zien in Peking al gezien. Behalve de drum and bell towers. Die hebben we zaterdag (15 september) opegzocht. Mooi, leuk, been there done that...;-)).
Even terug naar vrijdag. 's Avonds hebben we in het hotel een treinkaartje geregeld naar Datong. Daar hangt een klooster in de bergen en er zijn een aantal mooie grotten te bezichtigen. De enige kaartjes die we konden regelen waren twee enkeltjes naar Datong. Daar vertrekken we morgenavond (maandag 17 september) naar toe.
Hoe dat allemaal zal gaan, dat lezen jullie de volgende keer!
Groetjes uit een heet (30 graden) en smoggie Peking!!
Bas & Christel!
woensdag 12 september 2007
Van Irkutsk naar Ulaan Baatar
Hee Bloglezers daar zijn we weer!!
Nadat we het internetcafe verlaten hadden (zie vorige post) zijn we met Rob en Anneke door Irkutsk gaan wandelen. Irkutsk is niet echt een heel bijzondere stad, maar wel gaaf om ooit eens geweest te zijn. We hebben de middag bij de rivier de Angara, die naar het Baikalmeer toe stroomt, lekker vande zon genoten en lekker zitten kletsen.
's Avonds hadden we met de hele club afgesproken bij een restaurantje in de stad. Mee dat we daar zitten, zien we nog een paar Nederlandse mannen lopen die we kennen uit de trein. Hup aan tafel d'r bij! De mensen van het restaurantje wisten niet wat ze meemaakten! ;-))
Echt lachen. We zaten daar dus met 14 man! Verschillende bestellingen! Nou, dat ging natuurlijk helemaal mis! hahahahahaha! Geweldig! Uiteindelijk waren ze heel vriendelijk en deden hun stinkende best! Wij hadden geen klachten hoor! Lekker gegeten en daarna vroeg naar het mandje voor de trein naar Ulaan Baatar, Mongolie! Maar eerst moesten we natuurlijk terug naar de homestay van Alexandr. Wij met z'n 4-en een donker steegje in en lopen naar de achter- (of voor-?) deur. Rob pakt zijn sleutel (een hele lange die op een soort handboor lijkt). Maar het gaat niet lukken. We staan weer in de broek te pissen van het lachen. Ook Bas lukt het niet. Anneke legt ondertussen alles vast met hun videocamera. Gelukkig, of niet, liepen er een paar mensen daar die daar ook moesten zijn. Komt die kerel, pakt z'n sleutel, steekt 'm in het gat en...hup de deur was open! Wij naar binnen, 5 trappen op, tandenpoets en slapen tot ... 3.45 uur, want om 4.15 uur ontbijten...
's Morgens door de meest dronken chauffeur naar het station gebracht. Daar hebben we gewacht op de rest. Vervolgens de trein in. We waren gewaarschuwd: Er zullen waarschijnlijk Mongolen in je coupe liggen met hun handelswaar. Nou, dat bleek inderdaad het geval. Met een beetje duw en trekwerk en een goed gesprek (?) dropen onze Mongoolse vrienden af. Hoe kan dat dan, dat ze in je coupe zitten? Nou, de conductrices verkopen lege plaatsen voor de helft van het geld en stoppen dat in hun zak! Zo dus!
Uiteindelijk zitten we weer met Marcel en Agaat in de coupe. De rest een coupe naast ons en een paar een wagon verderop. De zon komt op en we rijden langs het Baikalmeer....... echt onvoorstelbaar mooi, gewoon a-d-e-m-b-e-n-e-m-e-n-d!
De nevel glijdt over het serene water, de zon schijnt net over de bergen en weerspiegelt in het water. Het lijkt wel het begin van een roman. Maar echt, wacht maar tot jullie de foto's zien!!
De hele dag hebben we ons wel vermaakt in de trein. Christel is inmiddels strontv'rkouwuh, maar is ondertussen aan de beterende hand! (Maakt u zich geen zorgen, komt allemaal goed!)
Dan de grens tussen Rusland en Mongolie...
Dat is pas echt spectaculair! De trein stop bij het laatste Russische station. Iedereen moet in de coupe blijven zitten. Vervolgens komen er een zooi petten naar binnen om je paspoort te komen halen. Vanwege de kale kop van Bas is er wat verwarring tussen de werkelijkheid en de foto op zijn paspoort. Ze komen met drie man kijken en maken geen grapjes en kijken heeeeeel streng! Uitiendelijk nemen ze onze paspoorten mee en zijn weg. We mochten toen de trein verlaten en kopen wat fruit en noodles. Verder een beetje rondlopen en ouwehoeren met allerlei mensen.
7 (zeven!) uur later krijgen we het signaal dat we de trein weer in moeten. We krijgen dan onze paspoorten terug. Alle verlichting moet uit de ramen en gordijnen dicht! Tussen Rusland en Mongolie ligt een stukje niemandsland (DMZ) met aan beide kanten een hek met stroom erop. De trein rijdt tergend traag. Allemaal heel spannend! Bas en een paar andere gasten duiken een coupe in, doen de deur dicht en stiekum de gordijnen open. Dat mag natuurlijk niet! Gelukkig zeggen ze er niks van en kunnen we het stukje niemandsland (in het donker welliswaar) aanschouwen. Nou stel je niks voor, want hetstelt niks voor! Vervolgens rijden we Mongolie binnen. Weer moet de trein stoppen. Dan komen er Mongoolse petten binnen en nemen wederom je paspoort in beslag. Lang verhaal kort: na twee uur krijgen we onze paspoorten terug en gaat de trein verder. Uit eindelijk komen we 's ochtends om 7.45 uur in Ulaan Baatar aan. We nemen afscheid van de meeste mensen uit de groep. Hier scheiden onze wegen, wellicht komen we elkaar nog wel tegen onderweg. Alleen Arjan en Petra en de oudere mannen gaan mee naar het gertentenkamp.
Je wil perse backpacken en individueel reizen, maar toch valt het afscheid stiekum wel een beetje zwaar, maar we moeten verder!
We worden op het station opgehaald en krijgen een ontbijt aangeboden. Prima binnen te houden hoor, alleen lullig dat tijdens het uitserveren een of ander rood sausje op de witte fleecejas van Christel valt. Uiteindelijk krijgt ze dat in de wc er prima uit! Dat viel geheel niet tegen!
Daarna zijn we naar een Boedistisch klooster gegaan, waar net de ceremonie plaatsvond. Erg indrukwekkend al die monniken en biddende mensen. Vervolgens nog wat rond gekeuteld en om 1100 uur de bus weer in. Toch wel erg schoolreisje-achtig, niet wat we zoeken, maar goed wel leuk hoor... Nadat we nog een supermarkt hebben bezocht (zonder biddende monniken overigens ;-)) ) en e.e.a. hebben ingeslagen gaat de reis naar het gertentenkamp. Hier komen we om 1300 uur aan. Er staan zo'n 20 gers. Echt leuk ingedeelt met 4 bedden een tafeltje en een houtkachel. Het kan hier flink afkoelen 's nachts tot wel zo'n 5 graden momenteel en vorst tijden zonsopkomst!! Toch kiezen wij er voor om niet de kachel aan te laten maken, lekkel onder de wol te duiken! Maar niet voordat we gegeten hebben en de "paleisger" bezocht hebben waar we de Australiers, Peter en Nathalie ontmoeten en met een leuk clubje een paar biertjes wegtikken! Ondertussen kunnen Bas en Peter het aardig vinden met elkaar en Bas fixt dat wanneer hun weer in Sidney zijn (rond half december) wij bij hun langs gaan! Ze vinden het geweldig en we wisselen info uit! We zullen wel zien wat er van terecht komt, toch hebben Peter en Nat goede tips voor ons wat betreft Australie. Daar later ooit meer over!
De eerste nacht in een gertent. De bedden zijn echt kei en keihard! De inflatable matjes worden weer nuttig ingezet! Dan is het goed te doen. Maar goed, we zijn ook moe en een beetje gezellig van het bier enzow! 's Morgens om half vijf moet Bas pissen. Maar het is zo lekker warm in bed en in de tent zo koud... toch maar d'ruit. Achter de tent ff pissen. Bas schat dat het idd een graad of 5, 6 is. Christel besluit ook maar een poging te wagen en dat lukt ook zij is van de druk op de blaas af. Lekker terug het warme bedje in! Het slaapt echt heerlijk zo in de kou en in een lekker warm bedje. Goed geslapen dus en we gaan om 9 uur ontbijten. De meeste mensen hebben hier voor het excursiepakket gekozen, wij niet. En we zijn blij ook, want het heeft een erg hoog schoolreisjes-gehalte. Wij gaan een hike maken naar een berg die veel lijkt op een schildpad en daarom ook Trutle-Rock word genoemd! Hoe verzin je het!
We hebben eenlunchpakketje meegekregen van het resort. Een soort shoarmapannekoekjes met komkommer en tomaatjes! Heerlijk en wel nodig ook na 10 kilometer lopen tussen de koeienstront. We liepen echt tussen de koeien, yaks, geiten, schapen en paarden. Die lopen hier allemaal vrij rond en grazen hier en daar wat in kuddes. Wederom een geweldige ervaring. Achter die schildpadberg ligt ook nog een klooster en daar wil Bas graag naar toe. Na wat gediscussieer wint Bas en gaan we op pad. Het blijkt nog een hele tippel, de berg op! Maar stug doorzetten! Uiteindelijk halen we het klooster en het is prachtig! Toch blijven we niet lang en gaan weer op de terugweg. Al met al hebben we toch zo'n 25 kilometer gelopen en dat voelen we dan ook! Uitgeput komen we bij onze ger aan. Dan blijkt dat het warmwater stuk is... goed, wat dan? Uiteindelijk mogen we in een van de (nieuwe) huisjes douchen. Heerlijk lekker warm water! Daarna is het weer etenstijd! Het eten is hier echt lekker en goed verzorgd. Het personeel is zeer attent en vriendelijk. Dat valt hier zowiezo op. De mensen zijn echt heel erg vriendelijk en aardig. Je voelt je hier op je gemak!
's Avonds nog wat gedronken en naar het mandje! Wederom een heerlijke nacht gehad! We zijn wel een beetje abrupt wakker geschrokken. Gisterochtend hadden we onze vuile was aangeboden en prompt staat het meisje deze ochtend in de ger naast mijn bed met de schone was! Perfect gewassen en we kunnen er voorlopig weer tegenaan!
Vandaag wordt een soort rustdag. We werden wakker met de paarden grazend in de voortuin op nog geen 5 meter afstand! Echt geweldig (we gebruiken dit woord vaak, maar het kan niet anders!). Pas om 9.30 uur ontbeten we. De andere groep gaat weer op schoolreisje en wij zwaaien hen uit!
Om 11 uur lopen we naar het dorpje aan de overkant van de weg... zo'n 35 minuten lopen! Daar aangekomen, worden we direct door de vrouw des huizes uitgenodigd om in haar ger een schaaltje yakyoghurt met kaaskoekjes te komen eten. Het valt in het geheel niet tegen! Het is heerlijk en lijkt sterk op onze eigen magere yoghurt van de appieheijn. We mogen de hele boerderij bekijken en er zijn zelfs wat yakkalfjes te zien! Erg leuk en ontroerend allemaal. Het kleine meisje van de familie krijgt van Bas een ballon en ze vindt het geweldig. Bas laat nog wat extra ballonnen achter. Vervolgens lopen we weer terug, want om 1300 uur is de lunch! Wederom goed te doen! Daarna gaan we internetten via de satteliet, een beetje traag, maar het werkt! Het resultaat lezen jullie nu trouwens! ;-))
Tussen 1500 en 1600 is de schoolklas weer terug en gaan we met Arjan en Petra nog een beetje de berg in onze achtertuin op. En dat is ongeveer nu!
Morgen om 5.30 uur ontbijt. Om 6.00 uur de bus in naar het station voor de trein naar Peking. Het laatste gedeelte van deze prachtige reis! Daarover later meer!
Groetjes,
Bas & Christel!
Nadat we het internetcafe verlaten hadden (zie vorige post) zijn we met Rob en Anneke door Irkutsk gaan wandelen. Irkutsk is niet echt een heel bijzondere stad, maar wel gaaf om ooit eens geweest te zijn. We hebben de middag bij de rivier de Angara, die naar het Baikalmeer toe stroomt, lekker vande zon genoten en lekker zitten kletsen.
's Avonds hadden we met de hele club afgesproken bij een restaurantje in de stad. Mee dat we daar zitten, zien we nog een paar Nederlandse mannen lopen die we kennen uit de trein. Hup aan tafel d'r bij! De mensen van het restaurantje wisten niet wat ze meemaakten! ;-))
Echt lachen. We zaten daar dus met 14 man! Verschillende bestellingen! Nou, dat ging natuurlijk helemaal mis! hahahahahaha! Geweldig! Uiteindelijk waren ze heel vriendelijk en deden hun stinkende best! Wij hadden geen klachten hoor! Lekker gegeten en daarna vroeg naar het mandje voor de trein naar Ulaan Baatar, Mongolie! Maar eerst moesten we natuurlijk terug naar de homestay van Alexandr. Wij met z'n 4-en een donker steegje in en lopen naar de achter- (of voor-?) deur. Rob pakt zijn sleutel (een hele lange die op een soort handboor lijkt). Maar het gaat niet lukken. We staan weer in de broek te pissen van het lachen. Ook Bas lukt het niet. Anneke legt ondertussen alles vast met hun videocamera. Gelukkig, of niet, liepen er een paar mensen daar die daar ook moesten zijn. Komt die kerel, pakt z'n sleutel, steekt 'm in het gat en...hup de deur was open! Wij naar binnen, 5 trappen op, tandenpoets en slapen tot ... 3.45 uur, want om 4.15 uur ontbijten...
's Morgens door de meest dronken chauffeur naar het station gebracht. Daar hebben we gewacht op de rest. Vervolgens de trein in. We waren gewaarschuwd: Er zullen waarschijnlijk Mongolen in je coupe liggen met hun handelswaar. Nou, dat bleek inderdaad het geval. Met een beetje duw en trekwerk en een goed gesprek (?) dropen onze Mongoolse vrienden af. Hoe kan dat dan, dat ze in je coupe zitten? Nou, de conductrices verkopen lege plaatsen voor de helft van het geld en stoppen dat in hun zak! Zo dus!
Uiteindelijk zitten we weer met Marcel en Agaat in de coupe. De rest een coupe naast ons en een paar een wagon verderop. De zon komt op en we rijden langs het Baikalmeer....... echt onvoorstelbaar mooi, gewoon a-d-e-m-b-e-n-e-m-e-n-d!
De nevel glijdt over het serene water, de zon schijnt net over de bergen en weerspiegelt in het water. Het lijkt wel het begin van een roman. Maar echt, wacht maar tot jullie de foto's zien!!
De hele dag hebben we ons wel vermaakt in de trein. Christel is inmiddels strontv'rkouwuh, maar is ondertussen aan de beterende hand! (Maakt u zich geen zorgen, komt allemaal goed!)
Dan de grens tussen Rusland en Mongolie...
Dat is pas echt spectaculair! De trein stop bij het laatste Russische station. Iedereen moet in de coupe blijven zitten. Vervolgens komen er een zooi petten naar binnen om je paspoort te komen halen. Vanwege de kale kop van Bas is er wat verwarring tussen de werkelijkheid en de foto op zijn paspoort. Ze komen met drie man kijken en maken geen grapjes en kijken heeeeeel streng! Uitiendelijk nemen ze onze paspoorten mee en zijn weg. We mochten toen de trein verlaten en kopen wat fruit en noodles. Verder een beetje rondlopen en ouwehoeren met allerlei mensen.
7 (zeven!) uur later krijgen we het signaal dat we de trein weer in moeten. We krijgen dan onze paspoorten terug. Alle verlichting moet uit de ramen en gordijnen dicht! Tussen Rusland en Mongolie ligt een stukje niemandsland (DMZ) met aan beide kanten een hek met stroom erop. De trein rijdt tergend traag. Allemaal heel spannend! Bas en een paar andere gasten duiken een coupe in, doen de deur dicht en stiekum de gordijnen open. Dat mag natuurlijk niet! Gelukkig zeggen ze er niks van en kunnen we het stukje niemandsland (in het donker welliswaar) aanschouwen. Nou stel je niks voor, want hetstelt niks voor! Vervolgens rijden we Mongolie binnen. Weer moet de trein stoppen. Dan komen er Mongoolse petten binnen en nemen wederom je paspoort in beslag. Lang verhaal kort: na twee uur krijgen we onze paspoorten terug en gaat de trein verder. Uit eindelijk komen we 's ochtends om 7.45 uur in Ulaan Baatar aan. We nemen afscheid van de meeste mensen uit de groep. Hier scheiden onze wegen, wellicht komen we elkaar nog wel tegen onderweg. Alleen Arjan en Petra en de oudere mannen gaan mee naar het gertentenkamp.
Je wil perse backpacken en individueel reizen, maar toch valt het afscheid stiekum wel een beetje zwaar, maar we moeten verder!
We worden op het station opgehaald en krijgen een ontbijt aangeboden. Prima binnen te houden hoor, alleen lullig dat tijdens het uitserveren een of ander rood sausje op de witte fleecejas van Christel valt. Uiteindelijk krijgt ze dat in de wc er prima uit! Dat viel geheel niet tegen!
Daarna zijn we naar een Boedistisch klooster gegaan, waar net de ceremonie plaatsvond. Erg indrukwekkend al die monniken en biddende mensen. Vervolgens nog wat rond gekeuteld en om 1100 uur de bus weer in. Toch wel erg schoolreisje-achtig, niet wat we zoeken, maar goed wel leuk hoor... Nadat we nog een supermarkt hebben bezocht (zonder biddende monniken overigens ;-)) ) en e.e.a. hebben ingeslagen gaat de reis naar het gertentenkamp. Hier komen we om 1300 uur aan. Er staan zo'n 20 gers. Echt leuk ingedeelt met 4 bedden een tafeltje en een houtkachel. Het kan hier flink afkoelen 's nachts tot wel zo'n 5 graden momenteel en vorst tijden zonsopkomst!! Toch kiezen wij er voor om niet de kachel aan te laten maken, lekkel onder de wol te duiken! Maar niet voordat we gegeten hebben en de "paleisger" bezocht hebben waar we de Australiers, Peter en Nathalie ontmoeten en met een leuk clubje een paar biertjes wegtikken! Ondertussen kunnen Bas en Peter het aardig vinden met elkaar en Bas fixt dat wanneer hun weer in Sidney zijn (rond half december) wij bij hun langs gaan! Ze vinden het geweldig en we wisselen info uit! We zullen wel zien wat er van terecht komt, toch hebben Peter en Nat goede tips voor ons wat betreft Australie. Daar later ooit meer over!
De eerste nacht in een gertent. De bedden zijn echt kei en keihard! De inflatable matjes worden weer nuttig ingezet! Dan is het goed te doen. Maar goed, we zijn ook moe en een beetje gezellig van het bier enzow! 's Morgens om half vijf moet Bas pissen. Maar het is zo lekker warm in bed en in de tent zo koud... toch maar d'ruit. Achter de tent ff pissen. Bas schat dat het idd een graad of 5, 6 is. Christel besluit ook maar een poging te wagen en dat lukt ook zij is van de druk op de blaas af. Lekker terug het warme bedje in! Het slaapt echt heerlijk zo in de kou en in een lekker warm bedje. Goed geslapen dus en we gaan om 9 uur ontbijten. De meeste mensen hebben hier voor het excursiepakket gekozen, wij niet. En we zijn blij ook, want het heeft een erg hoog schoolreisjes-gehalte. Wij gaan een hike maken naar een berg die veel lijkt op een schildpad en daarom ook Trutle-Rock word genoemd! Hoe verzin je het!
We hebben eenlunchpakketje meegekregen van het resort. Een soort shoarmapannekoekjes met komkommer en tomaatjes! Heerlijk en wel nodig ook na 10 kilometer lopen tussen de koeienstront. We liepen echt tussen de koeien, yaks, geiten, schapen en paarden. Die lopen hier allemaal vrij rond en grazen hier en daar wat in kuddes. Wederom een geweldige ervaring. Achter die schildpadberg ligt ook nog een klooster en daar wil Bas graag naar toe. Na wat gediscussieer wint Bas en gaan we op pad. Het blijkt nog een hele tippel, de berg op! Maar stug doorzetten! Uiteindelijk halen we het klooster en het is prachtig! Toch blijven we niet lang en gaan weer op de terugweg. Al met al hebben we toch zo'n 25 kilometer gelopen en dat voelen we dan ook! Uitgeput komen we bij onze ger aan. Dan blijkt dat het warmwater stuk is... goed, wat dan? Uiteindelijk mogen we in een van de (nieuwe) huisjes douchen. Heerlijk lekker warm water! Daarna is het weer etenstijd! Het eten is hier echt lekker en goed verzorgd. Het personeel is zeer attent en vriendelijk. Dat valt hier zowiezo op. De mensen zijn echt heel erg vriendelijk en aardig. Je voelt je hier op je gemak!
's Avonds nog wat gedronken en naar het mandje! Wederom een heerlijke nacht gehad! We zijn wel een beetje abrupt wakker geschrokken. Gisterochtend hadden we onze vuile was aangeboden en prompt staat het meisje deze ochtend in de ger naast mijn bed met de schone was! Perfect gewassen en we kunnen er voorlopig weer tegenaan!
Vandaag wordt een soort rustdag. We werden wakker met de paarden grazend in de voortuin op nog geen 5 meter afstand! Echt geweldig (we gebruiken dit woord vaak, maar het kan niet anders!). Pas om 9.30 uur ontbeten we. De andere groep gaat weer op schoolreisje en wij zwaaien hen uit!
Om 11 uur lopen we naar het dorpje aan de overkant van de weg... zo'n 35 minuten lopen! Daar aangekomen, worden we direct door de vrouw des huizes uitgenodigd om in haar ger een schaaltje yakyoghurt met kaaskoekjes te komen eten. Het valt in het geheel niet tegen! Het is heerlijk en lijkt sterk op onze eigen magere yoghurt van de appieheijn. We mogen de hele boerderij bekijken en er zijn zelfs wat yakkalfjes te zien! Erg leuk en ontroerend allemaal. Het kleine meisje van de familie krijgt van Bas een ballon en ze vindt het geweldig. Bas laat nog wat extra ballonnen achter. Vervolgens lopen we weer terug, want om 1300 uur is de lunch! Wederom goed te doen! Daarna gaan we internetten via de satteliet, een beetje traag, maar het werkt! Het resultaat lezen jullie nu trouwens! ;-))
Tussen 1500 en 1600 is de schoolklas weer terug en gaan we met Arjan en Petra nog een beetje de berg in onze achtertuin op. En dat is ongeveer nu!
Morgen om 5.30 uur ontbijt. Om 6.00 uur de bus in naar het station voor de trein naar Peking. Het laatste gedeelte van deze prachtige reis! Daarover later meer!
Groetjes,
Bas & Christel!
zaterdag 8 september 2007
Trans Siberie Express...
3 september 2007,
Om 19.30 uur worden we opgehaald door een chauffeur met een busje en gaan nog een aantal mensen in het Hostel op halen. Hier zien we Tim weer met Lenneke uit Alphen aan de Rijn. Verder ontmoeten we Rob en Anneke uit Eindhoven en twee dames uit Alkmaar. Wij naar het centraal station! In de spits! In de file! Great! De trein vertrekt om 21.25, we komen om 20.20 uur aan op / bij het station. Ruim op tijd zou je denken... We moeten echter nog op een andere groep wachten uit hotels en daar zit ook Dmitry bij met de tickets... U voelt 'm al aankomen? Nou, we hebben met z'n allen staan wachten op het station voor de trein zonder tickets tot dat plots daar Dmitry, om 21.20 uur, met de rest van de groep aan komt gerend, gesprint zeg maar! We hebben dus NET op tijd de Trans Siberie Express kunnen halen. Ging dus bijna je droom letterlijk aan je neus voorbij!!
De reis gaat dan richting Irkutsk, 5000 kilometer van Moskou en 5 uur later! We gaan dus door 5 tijdzones, maar op de trein (en de stations) blijft het altijd Moskou-tijd.
Wij in onze coupe. Hijgend en puffend, met die zware tassen. Hier ontmoeten we Marcel en Agaat uit Zoetermeer. Marcel meet slechts 2 meter, dus dat past makkelijk op een bedje van 1,75m. Gelijk al lachen natuurlijk! Verder zijn er Tim en Lenneke dus (Geen stel) en Remco en Manon uit Amsterdam. Dit alles in de twee coupes in het midden van wagon 8. Richting de Provodnika (zeg maar een soort kruising tussen een conducteur en een stewardes.) zaten nog twee coupes met Nederlanders, maar dan wat grijzer. Daarnaast zaten dan weer in een half coupeetje Petra en Arjan uit Breda. Aan de andere kant van de wagon zitten twee coupes met Zwitserse mensen (ook met grijs haar).
Gelijk de eerste avond/nacht werd onze coupe omgedoopt tot de feest coupe, de coupe ernaast was zeg maar het lounge gedeelte...;-))
Tot in de vroege uurtjes is het gezellig en vloeit er behoorlijk wat bier en...... natuurlijk VODKA! We doen zelfs Karaoke met de Provodnik! Lachen met russische ondertiteling!!!!
Wij naar bed! Met vieren in een klein coupeetje, best gezellig en knus! Slapen valt reuze mee en we deinen heerlijk in slaap! Maar dat kan net zo goed aan de drank gelegen hebben...;-))
's Ochtends (of 's middags?) weer wakker. Omdat het dus Moskou-tijd blijft in de trein, weten we ongeveer uit boekjes hoe laat het plaatselijk zou moeten zijn. Blijft toch een vreemde ervaring. 's Ochtends komt die provodnika plots ontbijt brengen (droge krackers met vette worst). Dit was niet besteld en had ook niemand verwacht! We krijgen een paar uur later zelfs een warme maaltijd! Iets wat op een schnitzel lijkt...
Dit gaat al die drie dagen zo door! Rob en Anneke maken een iets andere reis en hebben wel tickets en zitten in wagon 13 tussen de Russen en een paar Nederlanders. Die krijgen geen eten en de Provodnika daar is een stuk minder vriendelijk... Waarschijnlijk staan wij op een groepsticket van 10 personen en daar zal dan wel eten bij zitten, verzinnen we te plekke, maar het zal wel! We vinden het prima! Toch hebben we twee avonden met z'n allen in de restauratiewagon gegeten. Dat viel geheel NIET tegen! Alleen die eigenaar/patron was een nog niet opgepakte beul uit een of ander tijdperk! Wat een sjagerijn zeg!!
Om de zoveel uur stopt de trein voor soms 20, soms 15 of 2 minuten. In de eerste twee gevallen mag je de trein uit en dan staan daar allemaal vrouwtjes met eten en fruit en staan er soms kioskjes waar je wat kan halen.
In al die dagen valt het landschap iets of wat tegen, het is niet lelijk hoor! Mooie steppes met gras en vooral: Berkenbomen! Dat blijft eigenlijk zo. Ook hier in Irkutsk en omgeving veel van dat soort landschap.
Maar het is en blijft een fantastische ervaring! Zeer bijzonder!
7 september 2007,
Aangekomen in Irkutsk om 8.00 lokale tijd (das dus 3 's nachts in Moskou en 1 uur 's nachts in Roosendaal!). We worden gelijk in een bus gestopt en rijden met de hele bups naar Lisvianka in anderhalf uur. We zien onderweg steeds meer Baikalmeer. We worden gedropt in een hostel dat helemaal opgetrokken is van hout. Het ruikt ook zo! We krijgen allemaal een twee-persoonskamer. Er is slechts 1 douche... Das best handig met 12 nieuwe mensen die willen douchen na zo'n treinreis...!! Dus zowat iedereen heeft koud water!
Daarna ontbijt! Lekkere pannekoekjes met bramenjam en boterhammen met kaas! Prima!
Op een of andere manier klikt het zo leuk met de groep dat we aan elkaar blijven plakken. We maken een trip naar het hoogste punt van het dorp en hebben helaas door de bewolking niet het beste uitzicht op het Baikalmeer. Wel maken we later die middag een boottochtje van een uur over het meer. Echt supergaaf en ook weer een bijzondere ervaring! Christel eet gerookte Omul (komt alleen maar voor in het Baikalmeer) op het marktje en Bas een bakje nasi (ofzo?). Allebei genieten wij van deze lekkere hapjes! Omul smaakt een beetje naar gerookte makreel! Prima te doen! Eind van de middag komen we weer aan in het hostel. Lenneke (bij Tim op de kamer) en Agaat (van Marcel) zijn samen iets halen en zijn al even weg. Maar zij hebben de sleutel van hun kamers...;-)) Wij lachen. Maar Tim heeft echt werkelijk vanallus bij! We noemen 'm al een paar dagen McGyver! Het lukt Tim dus om met een CZ-pasje en een blikopener de deur probleemloos open te maken! Gelijk een tip dus om geen waardevolle spullen achter te laten in je kamer (zowiezo niet hoor!!)
's Avonds eten we met z'n allen en zijn er ook weer twee Nederlandse mannen bij ons aangesloten! Eten is goed, alleen komen de voorgerechten erna en bij Bas tegelijkertijd met het hoofdgerecht! Geen punt, weer lachen natuurlijk! Bas heeft deze keer typisch Russische Borsjt genomen. Een soort bietensoep. Deze was echt heerlijk!
8 september 2007,
We hebben echt heerlijk geslapen, goede bedden, maar we waren ook echt moe! Om 8 uur opstaan, 9 uur ontbijt en om 10 uur stond de bus al weer klaar om ons naar Irkutsk te rijden. Onderweg zijn we nog gestopt bij Talsi, een openluchtmuseum, met huizen en dorpen hoe de mensen hier leefden. Tja, leuk, maar ook een beetje schoolreisje achtig. Beetje jammer.... Maar met een paar gasten een beetje melig en loltrappen dan maar!! ;-))
Om 1400 uur worden we afgezet bij onze homestay, bij Alexandr, samen met Rob en Anneke. Ieder stel krijgt een aparte kamer. Alle vier sterven we van de honger en duiken de eerste de beste pizzaria in! Echt heerlijk pizza gegeten en toen naar het internetcafe! En daar zitten we nu!
Morgenochtend vertrekt om 5.45 uur(!) de trein naar Ulaanbaatar (Mongolie). Das dus vroeg opstaan!
Nou, tot laters maar weer!
Groetjes,
Bas & Christel
ps:
We hadden voor Vladimr en Natalja (van de homestay in Moskou) nog een bosje bloemen gekocht... Je koopt ze daar per bloem... Wij aanwijzen en een boeketje laten maken, blijkt later omgerekend dat het bosje slechts 18 euro kost......Dat was niet helemaal de bedoeling eigenlijk... Maar goed wij wilden ook niet teruggaan! Uiteindelijk was Natalja er erg blij mee en dat maakte veel goed! (Ze wist waarschijnlijk hoe duur ze waren) ;-P
Om 19.30 uur worden we opgehaald door een chauffeur met een busje en gaan nog een aantal mensen in het Hostel op halen. Hier zien we Tim weer met Lenneke uit Alphen aan de Rijn. Verder ontmoeten we Rob en Anneke uit Eindhoven en twee dames uit Alkmaar. Wij naar het centraal station! In de spits! In de file! Great! De trein vertrekt om 21.25, we komen om 20.20 uur aan op / bij het station. Ruim op tijd zou je denken... We moeten echter nog op een andere groep wachten uit hotels en daar zit ook Dmitry bij met de tickets... U voelt 'm al aankomen? Nou, we hebben met z'n allen staan wachten op het station voor de trein zonder tickets tot dat plots daar Dmitry, om 21.20 uur, met de rest van de groep aan komt gerend, gesprint zeg maar! We hebben dus NET op tijd de Trans Siberie Express kunnen halen. Ging dus bijna je droom letterlijk aan je neus voorbij!!
De reis gaat dan richting Irkutsk, 5000 kilometer van Moskou en 5 uur later! We gaan dus door 5 tijdzones, maar op de trein (en de stations) blijft het altijd Moskou-tijd.
Wij in onze coupe. Hijgend en puffend, met die zware tassen. Hier ontmoeten we Marcel en Agaat uit Zoetermeer. Marcel meet slechts 2 meter, dus dat past makkelijk op een bedje van 1,75m. Gelijk al lachen natuurlijk! Verder zijn er Tim en Lenneke dus (Geen stel) en Remco en Manon uit Amsterdam. Dit alles in de twee coupes in het midden van wagon 8. Richting de Provodnika (zeg maar een soort kruising tussen een conducteur en een stewardes.) zaten nog twee coupes met Nederlanders, maar dan wat grijzer. Daarnaast zaten dan weer in een half coupeetje Petra en Arjan uit Breda. Aan de andere kant van de wagon zitten twee coupes met Zwitserse mensen (ook met grijs haar).
Gelijk de eerste avond/nacht werd onze coupe omgedoopt tot de feest coupe, de coupe ernaast was zeg maar het lounge gedeelte...;-))
Tot in de vroege uurtjes is het gezellig en vloeit er behoorlijk wat bier en...... natuurlijk VODKA! We doen zelfs Karaoke met de Provodnik! Lachen met russische ondertiteling!!!!
Wij naar bed! Met vieren in een klein coupeetje, best gezellig en knus! Slapen valt reuze mee en we deinen heerlijk in slaap! Maar dat kan net zo goed aan de drank gelegen hebben...;-))
's Ochtends (of 's middags?) weer wakker. Omdat het dus Moskou-tijd blijft in de trein, weten we ongeveer uit boekjes hoe laat het plaatselijk zou moeten zijn. Blijft toch een vreemde ervaring. 's Ochtends komt die provodnika plots ontbijt brengen (droge krackers met vette worst). Dit was niet besteld en had ook niemand verwacht! We krijgen een paar uur later zelfs een warme maaltijd! Iets wat op een schnitzel lijkt...
Dit gaat al die drie dagen zo door! Rob en Anneke maken een iets andere reis en hebben wel tickets en zitten in wagon 13 tussen de Russen en een paar Nederlanders. Die krijgen geen eten en de Provodnika daar is een stuk minder vriendelijk... Waarschijnlijk staan wij op een groepsticket van 10 personen en daar zal dan wel eten bij zitten, verzinnen we te plekke, maar het zal wel! We vinden het prima! Toch hebben we twee avonden met z'n allen in de restauratiewagon gegeten. Dat viel geheel NIET tegen! Alleen die eigenaar/patron was een nog niet opgepakte beul uit een of ander tijdperk! Wat een sjagerijn zeg!!
Om de zoveel uur stopt de trein voor soms 20, soms 15 of 2 minuten. In de eerste twee gevallen mag je de trein uit en dan staan daar allemaal vrouwtjes met eten en fruit en staan er soms kioskjes waar je wat kan halen.
In al die dagen valt het landschap iets of wat tegen, het is niet lelijk hoor! Mooie steppes met gras en vooral: Berkenbomen! Dat blijft eigenlijk zo. Ook hier in Irkutsk en omgeving veel van dat soort landschap.
Maar het is en blijft een fantastische ervaring! Zeer bijzonder!
7 september 2007,
Aangekomen in Irkutsk om 8.00 lokale tijd (das dus 3 's nachts in Moskou en 1 uur 's nachts in Roosendaal!). We worden gelijk in een bus gestopt en rijden met de hele bups naar Lisvianka in anderhalf uur. We zien onderweg steeds meer Baikalmeer. We worden gedropt in een hostel dat helemaal opgetrokken is van hout. Het ruikt ook zo! We krijgen allemaal een twee-persoonskamer. Er is slechts 1 douche... Das best handig met 12 nieuwe mensen die willen douchen na zo'n treinreis...!! Dus zowat iedereen heeft koud water!
Daarna ontbijt! Lekkere pannekoekjes met bramenjam en boterhammen met kaas! Prima!
Op een of andere manier klikt het zo leuk met de groep dat we aan elkaar blijven plakken. We maken een trip naar het hoogste punt van het dorp en hebben helaas door de bewolking niet het beste uitzicht op het Baikalmeer. Wel maken we later die middag een boottochtje van een uur over het meer. Echt supergaaf en ook weer een bijzondere ervaring! Christel eet gerookte Omul (komt alleen maar voor in het Baikalmeer) op het marktje en Bas een bakje nasi (ofzo?). Allebei genieten wij van deze lekkere hapjes! Omul smaakt een beetje naar gerookte makreel! Prima te doen! Eind van de middag komen we weer aan in het hostel. Lenneke (bij Tim op de kamer) en Agaat (van Marcel) zijn samen iets halen en zijn al even weg. Maar zij hebben de sleutel van hun kamers...;-)) Wij lachen. Maar Tim heeft echt werkelijk vanallus bij! We noemen 'm al een paar dagen McGyver! Het lukt Tim dus om met een CZ-pasje en een blikopener de deur probleemloos open te maken! Gelijk een tip dus om geen waardevolle spullen achter te laten in je kamer (zowiezo niet hoor!!)
's Avonds eten we met z'n allen en zijn er ook weer twee Nederlandse mannen bij ons aangesloten! Eten is goed, alleen komen de voorgerechten erna en bij Bas tegelijkertijd met het hoofdgerecht! Geen punt, weer lachen natuurlijk! Bas heeft deze keer typisch Russische Borsjt genomen. Een soort bietensoep. Deze was echt heerlijk!
8 september 2007,
We hebben echt heerlijk geslapen, goede bedden, maar we waren ook echt moe! Om 8 uur opstaan, 9 uur ontbijt en om 10 uur stond de bus al weer klaar om ons naar Irkutsk te rijden. Onderweg zijn we nog gestopt bij Talsi, een openluchtmuseum, met huizen en dorpen hoe de mensen hier leefden. Tja, leuk, maar ook een beetje schoolreisje achtig. Beetje jammer.... Maar met een paar gasten een beetje melig en loltrappen dan maar!! ;-))
Om 1400 uur worden we afgezet bij onze homestay, bij Alexandr, samen met Rob en Anneke. Ieder stel krijgt een aparte kamer. Alle vier sterven we van de honger en duiken de eerste de beste pizzaria in! Echt heerlijk pizza gegeten en toen naar het internetcafe! En daar zitten we nu!
Morgenochtend vertrekt om 5.45 uur(!) de trein naar Ulaanbaatar (Mongolie). Das dus vroeg opstaan!
Nou, tot laters maar weer!
Groetjes,
Bas & Christel
ps:
We hadden voor Vladimr en Natalja (van de homestay in Moskou) nog een bosje bloemen gekocht... Je koopt ze daar per bloem... Wij aanwijzen en een boeketje laten maken, blijkt later omgerekend dat het bosje slechts 18 euro kost......Dat was niet helemaal de bedoeling eigenlijk... Maar goed wij wilden ook niet teruggaan! Uiteindelijk was Natalja er erg blij mee en dat maakte veel goed! (Ze wist waarschijnlijk hoe duur ze waren) ;-P
maandag 3 september 2007
Mockba 860
Hee Bloglezers,
Hier ons eerste bericht vanuit Moskou!
Vanuit Dusseldorf zijn we om 15.10 uur naar Moskou gevlogen in een uurtje of 3.
Op de luchthaven Domedova stond Dmitry te wachten met een mooi "Tiara Reizen" bordje.
Daar stond ook ene Tim uit Limboland en er kwamen een stuk of 9 oude fossielen die ook een reisje naar Moskou maakten. Gelukkig gingen die naar een of ander hotel.
Door Alexandr (een maat van Dmitry) zijn wij en Tim naar downtown Moskou gebracht.
Wij werden bij een Russische familie gedropt, terwijl Tim naar een hostel werd gebracht.
We zitten nu dus bij Vladimr en Natalja, een echtpaar van een jaar of 50+, en de kat (we zijn gelijk vrienden voor het leven geworden, wij zijn nl de eersten bij wie de kat zich heerlijk op de schoot werpt en gaat spinnen, das nog nooit gebeurd volgens Natalja).
We slapen in hun slaapkamer en in hun bed! Slaapt goed, maar een beetje hard maar dat went snel hoor! (Toch heeft Bas al na een half uur zijn inflatable matje erbij gepakt) ;-))
We krijgen ook elke ochtend een lekker ontbijtje van Natalja, eieren en worstjes met tomaat en augurken! Heerlijk!
Moskou is jarig en bestaat 860 jaar! Dat is feest! Nou, overal grote petten en militairen, veel straten zijn afgeloten en de veiligheid is in hoogste paraatheid gebracht. Toch heerst er een gemoedelijke sfeer en is het eigenlijk best gezellig!
Tussen de verschillende podia en festiviteiten door proberen wij de stad te ontdekken. Dat lukt eigenlijk maar een beetje. Uiteindelijk komen we ergens bij de ingang van het Kremlin terecht. Geheel toevallig staat daar ook een gids die ons wel naar binnen kan loodsen en kaartjes kan regelen. Dat schijnt moeilijk te gaan. Het kost ons dan wel 600 roebel (18 euro) extra! Wij niet gek, dus we wachten af. Dan gaat die gids weer verder en komt er een Amerikaans stel (Greg & Chantal) naar ons toe en vraagt waarom we niet met z'n 4-en gaan voor dezelfde prijs! Waarom ook niet! We staan te wachten op de gids en prompt sluit zich ook nog een Duits stel (Dieter & "Heidi") bij ons aan. We spreken met de gids af dat we met 6-en zijn als groep! Wij naar binnen!
Dan blijkt dat de gids idd onze kaartjes, 300 rbl pp, regelt (1 kaartje voor 6 personen, onthoud dit!!!), maar verder niet meegaat en gewoon het foldertje voorleest! Nou, dat was weer 600/100 roebel pp armer. Wij toch maar het Kremlin in!
Het Kremlin is erg mooi, groot en Russisch degelijk. Er staan een paar kerken op in Russisch Orthodoxe stijl. O.a. de Maria Hemelvaartkathedraal, erg mooi beschilderd aan de binnenkant en zeer hoog! We heben een paar van deze kerken bezocht en zijn toen naar de Wapenkamer gegaan. Daar zijn oude wapens, koetsen, servies, bestek en kleding te vinden uit de Tsarentijd. Vooral de koetsen zijn een bezienswaardigheid! Foto's? Nee, dat mocht natuurlijk niet! Helaas!
Op een gegeven moment hadden de Duitsers het wel gezien en namen afscheid en vertrokken langs de achteruitgang. De Amerikanen wilden ook nog naar de Juwelen en Diamantenzaal, aangezien daar een forse entreeprijs werd gevraagd, haakten ook wij af. Wij weer naar buiten. Bij het binnengaan van het Kremlin moesten we onze rugzak om veiligheidredenen in een garderobe achterlaten. Daar moesten we terug naar toe dus. Wij op pad. Worden we door een of andere Kremlin VOPO tegengehouden, dat we ons kaartje moesten laten zien, anders mochten we niet verder! Zo, mooi, want Greg had dat "groepskaartje" dus! Wij weer terug naar binnen... Komen we geheel toevallig Chantal tegen die naar de wc was geweest! Wij haar vertellen en zij zeer Amerikaans bezorgd...you know...;-))
Mooi, daar was Greg van de NASA. Wij het kaartje en toen vond de VOPO het goed en konden wij terug naar de ingang om onze rugzak op te halen! Achteraf toch wel leuk, waren we bijna gelijk onze rugzak kwijt...;-))
's Avonds gegeten bij Posh Cafe. Een gewoon restaurant midden in het centrum van Moskou. Soepie, Wienerschnitzeltje en een Beef-Stroganoff met een halve liter Heineken en een colaatje met thee na voor een schappelijke prijs van 50 euries! Inclusief een pakje Marlboro (75 Eurocent per pakkie!!!!)
Bas heeft zijn oude studentenkaart meegenomen en al een paar keer succesvol geprobeerd deze te gebruiken voor entreekortingen! Best grappig, scheelt soms best veel hoor! ;-)) Hollander!!
Zondag hebben we rustigaan gedaan. Beetje langs de rivier de Moskva gewandeld om het Kremlin heen. Toen zagen we ook die mooie Basiliuskerk met die gekleurde bollen aan het Rode Plein. Echt prachtig als je die in het echt ziet!
Voor Bas hebben we toch maar een pet gekocht, want met die kale kop is het toch best fris (15 graden!! brr!)
Vandaag (maandag) zijn de festiviteiten voorbij en kunnen we Moskou op haar gewone drukke manier zien. Tis mooi weer en een graadje of 25 met een stevige oostenbries.
Het Rode Plein is ook weer normaal toegankelijk en tis best gaaf om daar te lopen. Ook zijn we naar het Gorkipark geweest, maar dat was uitgestorven en meer een kinderspeelplaats.
Nu gaan we een hapje eten en terug naar Park Pobedi (Overwinningspark), waar Vladimr en Natalja wonen, om ons klaar te maken voor de treinreis. We worden om 19.30 uur opgehaald, daarna Tim en dan, hup, naar het station voor de reis met de Trans Siberie Express!! Spannend!!
Nou, dat was het voor nu!
Groetjes
Bas & Christel!
Hier ons eerste bericht vanuit Moskou!
Vanuit Dusseldorf zijn we om 15.10 uur naar Moskou gevlogen in een uurtje of 3.
Op de luchthaven Domedova stond Dmitry te wachten met een mooi "Tiara Reizen" bordje.
Daar stond ook ene Tim uit Limboland en er kwamen een stuk of 9 oude fossielen die ook een reisje naar Moskou maakten. Gelukkig gingen die naar een of ander hotel.
Door Alexandr (een maat van Dmitry) zijn wij en Tim naar downtown Moskou gebracht.
Wij werden bij een Russische familie gedropt, terwijl Tim naar een hostel werd gebracht.
We zitten nu dus bij Vladimr en Natalja, een echtpaar van een jaar of 50+, en de kat (we zijn gelijk vrienden voor het leven geworden, wij zijn nl de eersten bij wie de kat zich heerlijk op de schoot werpt en gaat spinnen, das nog nooit gebeurd volgens Natalja).
We slapen in hun slaapkamer en in hun bed! Slaapt goed, maar een beetje hard maar dat went snel hoor! (Toch heeft Bas al na een half uur zijn inflatable matje erbij gepakt) ;-))
We krijgen ook elke ochtend een lekker ontbijtje van Natalja, eieren en worstjes met tomaat en augurken! Heerlijk!
Moskou is jarig en bestaat 860 jaar! Dat is feest! Nou, overal grote petten en militairen, veel straten zijn afgeloten en de veiligheid is in hoogste paraatheid gebracht. Toch heerst er een gemoedelijke sfeer en is het eigenlijk best gezellig!
Tussen de verschillende podia en festiviteiten door proberen wij de stad te ontdekken. Dat lukt eigenlijk maar een beetje. Uiteindelijk komen we ergens bij de ingang van het Kremlin terecht. Geheel toevallig staat daar ook een gids die ons wel naar binnen kan loodsen en kaartjes kan regelen. Dat schijnt moeilijk te gaan. Het kost ons dan wel 600 roebel (18 euro) extra! Wij niet gek, dus we wachten af. Dan gaat die gids weer verder en komt er een Amerikaans stel (Greg & Chantal) naar ons toe en vraagt waarom we niet met z'n 4-en gaan voor dezelfde prijs! Waarom ook niet! We staan te wachten op de gids en prompt sluit zich ook nog een Duits stel (Dieter & "Heidi") bij ons aan. We spreken met de gids af dat we met 6-en zijn als groep! Wij naar binnen!
Dan blijkt dat de gids idd onze kaartjes, 300 rbl pp, regelt (1 kaartje voor 6 personen, onthoud dit!!!), maar verder niet meegaat en gewoon het foldertje voorleest! Nou, dat was weer 600/100 roebel pp armer. Wij toch maar het Kremlin in!
Het Kremlin is erg mooi, groot en Russisch degelijk. Er staan een paar kerken op in Russisch Orthodoxe stijl. O.a. de Maria Hemelvaartkathedraal, erg mooi beschilderd aan de binnenkant en zeer hoog! We heben een paar van deze kerken bezocht en zijn toen naar de Wapenkamer gegaan. Daar zijn oude wapens, koetsen, servies, bestek en kleding te vinden uit de Tsarentijd. Vooral de koetsen zijn een bezienswaardigheid! Foto's? Nee, dat mocht natuurlijk niet! Helaas!
Op een gegeven moment hadden de Duitsers het wel gezien en namen afscheid en vertrokken langs de achteruitgang. De Amerikanen wilden ook nog naar de Juwelen en Diamantenzaal, aangezien daar een forse entreeprijs werd gevraagd, haakten ook wij af. Wij weer naar buiten. Bij het binnengaan van het Kremlin moesten we onze rugzak om veiligheidredenen in een garderobe achterlaten. Daar moesten we terug naar toe dus. Wij op pad. Worden we door een of andere Kremlin VOPO tegengehouden, dat we ons kaartje moesten laten zien, anders mochten we niet verder! Zo, mooi, want Greg had dat "groepskaartje" dus! Wij weer terug naar binnen... Komen we geheel toevallig Chantal tegen die naar de wc was geweest! Wij haar vertellen en zij zeer Amerikaans bezorgd...you know...;-))
Mooi, daar was Greg van de NASA. Wij het kaartje en toen vond de VOPO het goed en konden wij terug naar de ingang om onze rugzak op te halen! Achteraf toch wel leuk, waren we bijna gelijk onze rugzak kwijt...;-))
's Avonds gegeten bij Posh Cafe. Een gewoon restaurant midden in het centrum van Moskou. Soepie, Wienerschnitzeltje en een Beef-Stroganoff met een halve liter Heineken en een colaatje met thee na voor een schappelijke prijs van 50 euries! Inclusief een pakje Marlboro (75 Eurocent per pakkie!!!!)
Bas heeft zijn oude studentenkaart meegenomen en al een paar keer succesvol geprobeerd deze te gebruiken voor entreekortingen! Best grappig, scheelt soms best veel hoor! ;-)) Hollander!!
Zondag hebben we rustigaan gedaan. Beetje langs de rivier de Moskva gewandeld om het Kremlin heen. Toen zagen we ook die mooie Basiliuskerk met die gekleurde bollen aan het Rode Plein. Echt prachtig als je die in het echt ziet!
Voor Bas hebben we toch maar een pet gekocht, want met die kale kop is het toch best fris (15 graden!! brr!)
Vandaag (maandag) zijn de festiviteiten voorbij en kunnen we Moskou op haar gewone drukke manier zien. Tis mooi weer en een graadje of 25 met een stevige oostenbries.
Het Rode Plein is ook weer normaal toegankelijk en tis best gaaf om daar te lopen. Ook zijn we naar het Gorkipark geweest, maar dat was uitgestorven en meer een kinderspeelplaats.
Nu gaan we een hapje eten en terug naar Park Pobedi (Overwinningspark), waar Vladimr en Natalja wonen, om ons klaar te maken voor de treinreis. We worden om 19.30 uur opgehaald, daarna Tim en dan, hup, naar het station voor de reis met de Trans Siberie Express!! Spannend!!
Nou, dat was het voor nu!
Groetjes
Bas & Christel!
Abonneren op:
Reacties (Atom)
