Voorlopig zal dit de laatste weblog zijn. Misschien dat we hier later nog wat statistiek van onze reis opzetten. Maar eerst gaan we maar weer eens terug in het gewone leventje zien te komen. We hebben nog ongeveer een maand vrij. Daarna is het weer werken geblazen. Dat zal behoorlijk wennen zijn.
We hebben echt enorm van deze reis genoten. Veel gezien en veel geleerd. We hebben er zeker geen spijt van. Sterker nog: we kunnen het iedereen aanraden, die maar een beetje met de gedachte speelt...
Vanaf deze plek willen we iedereen bedanken die onze weblog gevolgd heeft. Erg bedankt voor de leuke reacties!! Dat is echt fijn als je zo ver weg bent.
Wil je ons bereiken of heb je vragen? Dat kan via: bastelmania@gmail.com.
De foto-site houden we ook up-2-date.
Ga naar: http://picasaweb.google.com/bastelmania
Nogmaals erg bedankt en tot ziens of mails!!
Groetjes,
Bas & Christel!
vrijdag 7 maart 2008
Terug naar huis...
Donderdag 28 februari 2008 (dag 182)
Om half vijf gaat de wekker. Met enige moeite slepen we ons naar de badkamer. Douchen en spullen naar beneden brengen. Peter en Ellen zijn ondertussen ook al wakker. Wat doen we ze aan...
Ellen heeft het ontbijt gereed gemaakt. Na het eten laden we de spullen in de auto. We nemen afscheid van Ellen. Zij kruipt nog even terug. Groot gelijk heeft ze. Samen met Peter rijden we naar het station. Daar nemen we afscheid van Peter. Echt super toffe mensen aan de andere kant van de wereld!
We kopen kaartjes en nemen de trein van half zes. Na een uurtje komen we aan op Central Station, daar stappen we over. Na 20 minuten komen we aan op de luchthaven. Ruim op tijd. Inchecken is al gebeurd, dus we hoeven alleen onze backpacks in te leveren. Alles netjes binnen het gewicht...
Op de luchthaven eten we nog wat en relaxen we. Een uurtje later mogen we de gate in. Daar komt net de A380 aan. Het schip waarmee wij gaan vliegen. Toch wel leuk hoor! Na een tijdje mogen we aan boord. We zitten op het maindeck, dus niet boven. Dat maakt niks uit. Je merkt eigenlijk niet dat het zo'n groot toestel is.
De plaatsen zijn erg ruim en we hebben kussentjes en dekens. Elke stoel heeft een beeldscherm. Best groot en je kan vanalles doen en zien. 30 films, 50 series, spelletjes, vluchtinformatie, etc. Luxe dus!
Na 7,5 uur vliegen landen we op Singapore. Hier is het benauwd. Ach, we zijn wel wat gewend ondertussen. We lopen eerst naar de Singapore Infobalie. Daar vragen we of we het centrum in kunnen, want we hebben 10 uur! Geen probleem, we krijgen een transitvisum. Weer een paar stempels erbij in het paspoort!
Met een gratis bus worden midden in het centrum afgezet. We lopen wat rond op een markt en lopen daarna naar Little India. Best grappig allemaal. We hebben ons niet verkleed, dus we hebben het warm. Spijkerbroek en zware schoenen...
Het is echt weer Azie. Stiekum hebben we dat best gemist. Azie heeft iets speciaals. Het is gewoon zo. We vleien ons neer in een klein restaurantje en drinken er alleen wat. We zitten precies aan de straatkant. Dan ziet Bas plotseling een bekende. Hij roept. We worden herkend. Het zijn Maarten en Alexandra (Alex). We hebben hen ontmoet in Vietnam en daarna weer een keer in Phnom Penh (Cambodja). Leuke lui. Ze moeten snel even naar hun hotel en komen dan weer terug. Wij wachten wel.
Als ze terug komen kletsen we bij. Wij gaan naar huis en zij zijn op weg naar Perth, Australie. Maarten heeft gelijk een boel vragen. Wij hebben op de meeste wel een antwoord. Leuk om zo mensen te kunnen helpen. Samen lopen we door Little India en later gaan we ergens wat eten. Na het eten nemen we afscheid. Wij moeten terug naar de luchthaven en zij moeten nog een en ander regelen voor hun reis naar Perth.
Wat is de wereld toch klein he?!
We nemen weer de gratis pendelbus terug naar de luchthaven. Daar halen we onze handbagage weer op. Kopen nog wat parfum voor onszelf en we gaan ergens rustig zitten en relaxen wat.
Dan gaat de gate open. We gaan door allerlei controles en dan is het wachten voordat je het vliegtuig in kan. Maar dat duurt niet lang. Eenmaal binnen installeren we ons en gaat het vliegtuig richting startbaan.
We kijken een paar series en documentaires, we eten en we proberen veel te slapen. Dat lukt eigenlijk aardig. Van de 12,5 uur vliegen hebben we meer dan de helft geslapen. We waren ook wel extreem moe, dat helpt!
Vrijdag 29 februari 2008 (dag 183)
Om 6.20 uur landen we op schiphol. Op naar de douane en de bagageband. Het duurt erg lang voordat onze backpacks komen. He, daar is die van Christel. Die van Bas nog niet. Hmmm, toch spannend dan hoor. Maar uiteindelijk komt ook die van Bas de band op. Mooi!
We gaan door de laatste douane controle en lopen Nederland binnen na 183 dagen weg geweest te zijn. We worden enthousiast ontvangen door de ouders van Christel en Ilse en Dave. We halen de auto en rijden naar Roosendaal.
Daar aangekomen (9.15 uur) hangt er een groot spandoek voor het huis: "Globetrotters, Welcome back". Erg leuk!
De moeder van Bas heeft koffie en cake klaar staan (het is toch geen uitvaart?). Even na 10-en is iedereen weer weg. Even rust. Douchen, spullen uitpakken, wasje draaien.
Daarna gaan we naar de ouders van Bas. Die hebben een half jaar op de katten gepast. We zijn erg benieuwd naar ze. Ze herkennen ons vrijwel meteen en zijn niet meer weg te slaan. Toch mogen we ze nu nog niet meenemen. Mijn vader wil ze eerst nog zien. Ok.
Dan boodschappen doen. Er is niks in huis. Duur karretje. Het is erg raar om weer terug te zijn. Het is alsof de tijd hier stilgestaan heeft...
's Avonds komen de ouders van Bas een hapje eten en we kletsen bij. Ook zijn de katten ondertussen weer thuis. Het wordt niet laat, we zijn toch best moe. Van een echte jetlag is op dit moment geen sprake...
Zaterdag 1 maart 2008 (dag 1, weer thuis...)
De hele dag proberen we vrienden te bereiken. We krijgen sms-smoesjes dat ze vanavond wel bellen en dat ze nu geen tijd hebben. Toch raar hoor. Is dan niemand blij en enthousiast dat we weer terug zijn?
's Middags gaan we toch op bezoek bij Martijn en Linda en de kids. Een erg leuk weerzien. Ze wonen ondertussen alweer een half jaar in hun nieuwe huisje. We bekijken alles en we vertellen veel over de reis. We blijven ook nog frietjes eten... lang geleden!
Om een uur of zeven zijn we weer terug thuis. De ouders van Christel komen om een uur of acht op de koffie. Nog steeds hebben we niks van de andere vrienden en familie gehoord... toch vreemd...
Om acht uur staan Ruud en Karin (ouders Christel) voor de deur. De koffie staat klaar. Nog geen tien minuten later gaat de bel.......
Al onze vrienden en familie staan voor de deur: 'Surprise!'. Een erg leuke verrassing. Nu vallen de puzzelstukjes allemaal op hun plaats.
Ze hebben vanalles geregeld: hapjes, drank, etc. Het wordt een erg gezellige avond tot in de late uurtjes...
Groetjes,
Bas & Christel!
Om half vijf gaat de wekker. Met enige moeite slepen we ons naar de badkamer. Douchen en spullen naar beneden brengen. Peter en Ellen zijn ondertussen ook al wakker. Wat doen we ze aan...
Ellen heeft het ontbijt gereed gemaakt. Na het eten laden we de spullen in de auto. We nemen afscheid van Ellen. Zij kruipt nog even terug. Groot gelijk heeft ze. Samen met Peter rijden we naar het station. Daar nemen we afscheid van Peter. Echt super toffe mensen aan de andere kant van de wereld!
We kopen kaartjes en nemen de trein van half zes. Na een uurtje komen we aan op Central Station, daar stappen we over. Na 20 minuten komen we aan op de luchthaven. Ruim op tijd. Inchecken is al gebeurd, dus we hoeven alleen onze backpacks in te leveren. Alles netjes binnen het gewicht...
Op de luchthaven eten we nog wat en relaxen we. Een uurtje later mogen we de gate in. Daar komt net de A380 aan. Het schip waarmee wij gaan vliegen. Toch wel leuk hoor! Na een tijdje mogen we aan boord. We zitten op het maindeck, dus niet boven. Dat maakt niks uit. Je merkt eigenlijk niet dat het zo'n groot toestel is.
De plaatsen zijn erg ruim en we hebben kussentjes en dekens. Elke stoel heeft een beeldscherm. Best groot en je kan vanalles doen en zien. 30 films, 50 series, spelletjes, vluchtinformatie, etc. Luxe dus!
Na 7,5 uur vliegen landen we op Singapore. Hier is het benauwd. Ach, we zijn wel wat gewend ondertussen. We lopen eerst naar de Singapore Infobalie. Daar vragen we of we het centrum in kunnen, want we hebben 10 uur! Geen probleem, we krijgen een transitvisum. Weer een paar stempels erbij in het paspoort!
Met een gratis bus worden midden in het centrum afgezet. We lopen wat rond op een markt en lopen daarna naar Little India. Best grappig allemaal. We hebben ons niet verkleed, dus we hebben het warm. Spijkerbroek en zware schoenen...
Het is echt weer Azie. Stiekum hebben we dat best gemist. Azie heeft iets speciaals. Het is gewoon zo. We vleien ons neer in een klein restaurantje en drinken er alleen wat. We zitten precies aan de straatkant. Dan ziet Bas plotseling een bekende. Hij roept. We worden herkend. Het zijn Maarten en Alexandra (Alex). We hebben hen ontmoet in Vietnam en daarna weer een keer in Phnom Penh (Cambodja). Leuke lui. Ze moeten snel even naar hun hotel en komen dan weer terug. Wij wachten wel.
Als ze terug komen kletsen we bij. Wij gaan naar huis en zij zijn op weg naar Perth, Australie. Maarten heeft gelijk een boel vragen. Wij hebben op de meeste wel een antwoord. Leuk om zo mensen te kunnen helpen. Samen lopen we door Little India en later gaan we ergens wat eten. Na het eten nemen we afscheid. Wij moeten terug naar de luchthaven en zij moeten nog een en ander regelen voor hun reis naar Perth.
Wat is de wereld toch klein he?!
We nemen weer de gratis pendelbus terug naar de luchthaven. Daar halen we onze handbagage weer op. Kopen nog wat parfum voor onszelf en we gaan ergens rustig zitten en relaxen wat.
Dan gaat de gate open. We gaan door allerlei controles en dan is het wachten voordat je het vliegtuig in kan. Maar dat duurt niet lang. Eenmaal binnen installeren we ons en gaat het vliegtuig richting startbaan.
We kijken een paar series en documentaires, we eten en we proberen veel te slapen. Dat lukt eigenlijk aardig. Van de 12,5 uur vliegen hebben we meer dan de helft geslapen. We waren ook wel extreem moe, dat helpt!
Vrijdag 29 februari 2008 (dag 183)
Om 6.20 uur landen we op schiphol. Op naar de douane en de bagageband. Het duurt erg lang voordat onze backpacks komen. He, daar is die van Christel. Die van Bas nog niet. Hmmm, toch spannend dan hoor. Maar uiteindelijk komt ook die van Bas de band op. Mooi!
We gaan door de laatste douane controle en lopen Nederland binnen na 183 dagen weg geweest te zijn. We worden enthousiast ontvangen door de ouders van Christel en Ilse en Dave. We halen de auto en rijden naar Roosendaal.
Daar aangekomen (9.15 uur) hangt er een groot spandoek voor het huis: "Globetrotters, Welcome back". Erg leuk!
De moeder van Bas heeft koffie en cake klaar staan (het is toch geen uitvaart?). Even na 10-en is iedereen weer weg. Even rust. Douchen, spullen uitpakken, wasje draaien.
Daarna gaan we naar de ouders van Bas. Die hebben een half jaar op de katten gepast. We zijn erg benieuwd naar ze. Ze herkennen ons vrijwel meteen en zijn niet meer weg te slaan. Toch mogen we ze nu nog niet meenemen. Mijn vader wil ze eerst nog zien. Ok.
Dan boodschappen doen. Er is niks in huis. Duur karretje. Het is erg raar om weer terug te zijn. Het is alsof de tijd hier stilgestaan heeft...
's Avonds komen de ouders van Bas een hapje eten en we kletsen bij. Ook zijn de katten ondertussen weer thuis. Het wordt niet laat, we zijn toch best moe. Van een echte jetlag is op dit moment geen sprake...
Zaterdag 1 maart 2008 (dag 1, weer thuis...)
De hele dag proberen we vrienden te bereiken. We krijgen sms-smoesjes dat ze vanavond wel bellen en dat ze nu geen tijd hebben. Toch raar hoor. Is dan niemand blij en enthousiast dat we weer terug zijn?
's Middags gaan we toch op bezoek bij Martijn en Linda en de kids. Een erg leuk weerzien. Ze wonen ondertussen alweer een half jaar in hun nieuwe huisje. We bekijken alles en we vertellen veel over de reis. We blijven ook nog frietjes eten... lang geleden!
Om een uur of zeven zijn we weer terug thuis. De ouders van Christel komen om een uur of acht op de koffie. Nog steeds hebben we niks van de andere vrienden en familie gehoord... toch vreemd...
Om acht uur staan Ruud en Karin (ouders Christel) voor de deur. De koffie staat klaar. Nog geen tien minuten later gaat de bel.......
Al onze vrienden en familie staan voor de deur: 'Surprise!'. Een erg leuke verrassing. Nu vallen de puzzelstukjes allemaal op hun plaats.
Ze hebben vanalles geregeld: hapjes, drank, etc. Het wordt een erg gezellige avond tot in de late uurtjes...
Groetjes,
Bas & Christel!
Naar de Blue Mountains...
Maandag 25 februari 2008 (dag 179)
We worden (uiteraard) laat wakker. Eigenlijk moeten we om 10 uur uitchecken. Toch gaan we ons niet haasten. We pakken al onze spullen weer in en checken uiteindelijk tegen elven uit. Geen probleem.
We kunnen onze spullen bij de receptie achterlaten. Pas aan het eind van de middag gaan we naar Penrith waar Peter en Ellen wonen.
Maar eerst gaan we naar de kapper. Bas laat zijn coupe weer bijknippen en Christel neemt een andere coupe aan.
Na het knippen gaan we weer de stad in. Sydney blijft leuk en we hebben er toch wel een beetje ons hart verloren... We lopen wat rond en lunchen. Dit is de laatste keer dat we Sydney zien... voorlopig...
Terug in Kings Cross gaan we internetten. We werken een deel van de weblog bij en zetten de laatste foto's er op. Ondertussen bellen we Peter. We spreken af dat we de trein van 16.00 uur nemen. Het is een uur met de trein naar Penrith. We bellen als we in de buurt zijn.
We pakken onze spullen op bij de receptie van het hotel en gaan op reis...
Als we Paramatta gepasseerd zijn belt Bas Peter op. Hij zal tegen de tijd van aankomst op het station wachten. Mooi!
Omstreeks half zes komen we aan. Peter staat keurig te wachten. We maken kennis met deze tot dan toe onbekende mensen. Zoals al eerder verteld op deze weblog zijn Peter en Ellen jeugdvrienden van Leo en Anja, dat zijn weer goede vrienden van de ouders van Christel. Toch is het altijd weer raar, spannend en leuk om zulke ontmoetingen te hebben. Dit hebben we ook al eerder meegemaakt met de ouders van Andrew...
Peter is een hele aardige man en we rijden naar hun huis. Ellen is nog thuis. Ze moet vanavond nog wel een curus geven. Ook Ellen is een alleraardigste vrouw. Ze spreken nog goed Roosendaals! Leuk om dat weer te horen. We kletsen veel met Peter over onze reis en hun leven in Australie, waar ze al weer 26 jaar wonen.
Om half negen is Ellen weer terug. Ze maakt heerlijk eten en we drinken lekkere wijn. 's Avonds kletsen we weer veel en maken plannen voor morgen. De Blue Mountains liggen zowat bij hun in de achtertuin. Ze hebben daar veel ervaring. Natuurlijk willen ze ons het een en ander laten zien. Wij zijn enthousiast!
Tegen enen gaan we pas naar bed. Welterusten...
Dinsdag 26 februari 2008 (dag 180)
Om negen uur zitten we aan het ontbijt. We hebben heerlijk geslapen. Om tien uur zitten we in de auto. Op weg naar de Blue Mountains. Het is niet ver. Er lopen maar een paar wegen door de Blue Mountains. Eigenlijk de enige twee mogelijkheden. De Blue Mountains zijn eigenlijk heel stijl. Andere wegen zijn niet mogelijk. We komen langs een paar monumenten. Interessant!
We komen aan bij de eerste uitkijk van vandaag. Een erg imponerend zicht. Kaarsrechte stijle wanden. Veel groen en natuur. Peter wijst aan waar we naar toe lopen. We gaan op pad.
We lopen via de aangegeven paden. Het is er mooi en onwillekeurig doet het ons denken aan Luxemburg. Echter de hoogte en de uitgestrektheid heb je in Luxemburg niet. Na anderhalf uur lopen komen we bij de tweede uitkijk aan. Deze is helemaal op de rotsen gebouwd. Je staat zowat midden in het dal op een grote hoogte. Erg mooi!
We lopen weer terug. We hebben geen tijd om hier een echte grote hike te maken. Dat komt ooit nog wel eens. Dat staat vast!
Weer terug bij de auto regent het. We zien grote, heftige onweersbuien richting Sydney trekken. Ook dat is een fascinerend gezicht. Tijdens het schuilen eten we vers fruit. Daarna rijden we naar de Three Sisters. Dat zijn drie bergtoppen op een rijtje, ooit een stuk of zeven trouwens.
Als we aankomen parkeren we de auto. We lopen naar het pas vernieuwde platform waarvanuit je de toppen goed kunt zien. Het is erg mooi, maar toch valt het een beetje tegen. Wij hadden ons voorgesteld dat het groter en massaler was. Peter dacht dat al, maar heeft ons bewust niets gezegd. Toch is het wel de moeite waard om ze te zien, het blijft prachtig allemaal!
Na deze uitkijk rijden we naar een ander gedeelte van de Blue Mountains. Peter heeft hier veel gehiked. Trips van dagen met een tentje. Nu zit dat er niet in, vanwege de tijd. Wel is ook dit stuk wederom prachtig. We lopen naar een waterval en kruisen deze ook nog eens. Je kan hier een rondje lopen en je komt zo weer uit bij de parkeerplaats. Goed geregeld! Eerlijk gezegd zijn we best moe nu. Het trappen lopen wordt wat zwaarder...
Terug bij de auto gaan we via een omweg door de natuur terug naar het huis van Peter en Ellen. Daar relaxen we wat en nemen een douche.
Peter en Ellen zijn golfers. Golf is in Australie helemaal geen elitesport zoals in Nederland. Het is heel normaal en iedereen doet het zowat. Op de club gaan we een hapje eten. We drinken er wat en het is gezellig! Weer terug thuis kletsen we nog wat, maar de vermoeidheid slaat toe. Naar bed!
Woensdag 27 februari 2008 (dag 181)
Helaas moet Peter werken vandaag. Daar kon hij niet onderuit. Samen met Ellen ontbijten we. Daarna laat Ellen ons zien waar het roeien tijdens de Olympische Spelen van 2000 plaatsvond. Het is een groot gebied speciaal aangelegd hiervoor. Het wordt nog steeds gebruikt en is nu een soort openlucht sportplaats voor de lokale bewoners.
Hierna gaan we naar de stranden van Penrith. Dat ligt helemaal niet aan de kust. Maar ze bouwen hier nieuwe (dure) huizen in een natuurlijke omgeving. Veel meer dan een bouwput is het op dat moment nog niet. Maar wel leuk om te zien.
Ellen moet wat boodschappen doen. Er is een markt en we struinen weer wat rond. Daarna zijn we weer thuis. Ellen moet even weg voor haar werk. Wij gaan onze spullen nu eens goed inpakken. Morgen moeten we vliegen... We maken ook handig gebruik van hun computer en sturen wat mailtjes. Ook checken we gelijk in voor de vlucht van Sydney naar Singapore.
Peter is om een uur of vijf weer thuis. We kletsen weer wat en Bas helpt Peter met wat computervraagjes. Ellen komt ook weer thuis en maakt weer een overheerlijke maaltijd. 's Avonds gaan we aan de borrel en evalueren we onze reis en de tijd die we bij hun zijn geweest. Het is erg gezellig geweest en we hebben er zeker geen spijt van!
Morgen moeten we vroeg op staan. Peter wilde ons naar de luchthaven brengen, maar gezien de ochtenddrukte in Sydney is het handiger om met de trein te gaan. Prima geregeld hier!
Nu op tijd naar bed!
Groetjes,
Bas & Christel
We worden (uiteraard) laat wakker. Eigenlijk moeten we om 10 uur uitchecken. Toch gaan we ons niet haasten. We pakken al onze spullen weer in en checken uiteindelijk tegen elven uit. Geen probleem.
We kunnen onze spullen bij de receptie achterlaten. Pas aan het eind van de middag gaan we naar Penrith waar Peter en Ellen wonen.
Maar eerst gaan we naar de kapper. Bas laat zijn coupe weer bijknippen en Christel neemt een andere coupe aan.
Na het knippen gaan we weer de stad in. Sydney blijft leuk en we hebben er toch wel een beetje ons hart verloren... We lopen wat rond en lunchen. Dit is de laatste keer dat we Sydney zien... voorlopig...
Terug in Kings Cross gaan we internetten. We werken een deel van de weblog bij en zetten de laatste foto's er op. Ondertussen bellen we Peter. We spreken af dat we de trein van 16.00 uur nemen. Het is een uur met de trein naar Penrith. We bellen als we in de buurt zijn.
We pakken onze spullen op bij de receptie van het hotel en gaan op reis...
Als we Paramatta gepasseerd zijn belt Bas Peter op. Hij zal tegen de tijd van aankomst op het station wachten. Mooi!
Omstreeks half zes komen we aan. Peter staat keurig te wachten. We maken kennis met deze tot dan toe onbekende mensen. Zoals al eerder verteld op deze weblog zijn Peter en Ellen jeugdvrienden van Leo en Anja, dat zijn weer goede vrienden van de ouders van Christel. Toch is het altijd weer raar, spannend en leuk om zulke ontmoetingen te hebben. Dit hebben we ook al eerder meegemaakt met de ouders van Andrew...
Peter is een hele aardige man en we rijden naar hun huis. Ellen is nog thuis. Ze moet vanavond nog wel een curus geven. Ook Ellen is een alleraardigste vrouw. Ze spreken nog goed Roosendaals! Leuk om dat weer te horen. We kletsen veel met Peter over onze reis en hun leven in Australie, waar ze al weer 26 jaar wonen.
Om half negen is Ellen weer terug. Ze maakt heerlijk eten en we drinken lekkere wijn. 's Avonds kletsen we weer veel en maken plannen voor morgen. De Blue Mountains liggen zowat bij hun in de achtertuin. Ze hebben daar veel ervaring. Natuurlijk willen ze ons het een en ander laten zien. Wij zijn enthousiast!
Tegen enen gaan we pas naar bed. Welterusten...
Dinsdag 26 februari 2008 (dag 180)
Om negen uur zitten we aan het ontbijt. We hebben heerlijk geslapen. Om tien uur zitten we in de auto. Op weg naar de Blue Mountains. Het is niet ver. Er lopen maar een paar wegen door de Blue Mountains. Eigenlijk de enige twee mogelijkheden. De Blue Mountains zijn eigenlijk heel stijl. Andere wegen zijn niet mogelijk. We komen langs een paar monumenten. Interessant!
We komen aan bij de eerste uitkijk van vandaag. Een erg imponerend zicht. Kaarsrechte stijle wanden. Veel groen en natuur. Peter wijst aan waar we naar toe lopen. We gaan op pad.
We lopen via de aangegeven paden. Het is er mooi en onwillekeurig doet het ons denken aan Luxemburg. Echter de hoogte en de uitgestrektheid heb je in Luxemburg niet. Na anderhalf uur lopen komen we bij de tweede uitkijk aan. Deze is helemaal op de rotsen gebouwd. Je staat zowat midden in het dal op een grote hoogte. Erg mooi!
We lopen weer terug. We hebben geen tijd om hier een echte grote hike te maken. Dat komt ooit nog wel eens. Dat staat vast!
Weer terug bij de auto regent het. We zien grote, heftige onweersbuien richting Sydney trekken. Ook dat is een fascinerend gezicht. Tijdens het schuilen eten we vers fruit. Daarna rijden we naar de Three Sisters. Dat zijn drie bergtoppen op een rijtje, ooit een stuk of zeven trouwens.
Als we aankomen parkeren we de auto. We lopen naar het pas vernieuwde platform waarvanuit je de toppen goed kunt zien. Het is erg mooi, maar toch valt het een beetje tegen. Wij hadden ons voorgesteld dat het groter en massaler was. Peter dacht dat al, maar heeft ons bewust niets gezegd. Toch is het wel de moeite waard om ze te zien, het blijft prachtig allemaal!
Na deze uitkijk rijden we naar een ander gedeelte van de Blue Mountains. Peter heeft hier veel gehiked. Trips van dagen met een tentje. Nu zit dat er niet in, vanwege de tijd. Wel is ook dit stuk wederom prachtig. We lopen naar een waterval en kruisen deze ook nog eens. Je kan hier een rondje lopen en je komt zo weer uit bij de parkeerplaats. Goed geregeld! Eerlijk gezegd zijn we best moe nu. Het trappen lopen wordt wat zwaarder...
Terug bij de auto gaan we via een omweg door de natuur terug naar het huis van Peter en Ellen. Daar relaxen we wat en nemen een douche.
Peter en Ellen zijn golfers. Golf is in Australie helemaal geen elitesport zoals in Nederland. Het is heel normaal en iedereen doet het zowat. Op de club gaan we een hapje eten. We drinken er wat en het is gezellig! Weer terug thuis kletsen we nog wat, maar de vermoeidheid slaat toe. Naar bed!
Woensdag 27 februari 2008 (dag 181)
Helaas moet Peter werken vandaag. Daar kon hij niet onderuit. Samen met Ellen ontbijten we. Daarna laat Ellen ons zien waar het roeien tijdens de Olympische Spelen van 2000 plaatsvond. Het is een groot gebied speciaal aangelegd hiervoor. Het wordt nog steeds gebruikt en is nu een soort openlucht sportplaats voor de lokale bewoners.
Hierna gaan we naar de stranden van Penrith. Dat ligt helemaal niet aan de kust. Maar ze bouwen hier nieuwe (dure) huizen in een natuurlijke omgeving. Veel meer dan een bouwput is het op dat moment nog niet. Maar wel leuk om te zien.
Ellen moet wat boodschappen doen. Er is een markt en we struinen weer wat rond. Daarna zijn we weer thuis. Ellen moet even weg voor haar werk. Wij gaan onze spullen nu eens goed inpakken. Morgen moeten we vliegen... We maken ook handig gebruik van hun computer en sturen wat mailtjes. Ook checken we gelijk in voor de vlucht van Sydney naar Singapore.
Peter is om een uur of vijf weer thuis. We kletsen weer wat en Bas helpt Peter met wat computervraagjes. Ellen komt ook weer thuis en maakt weer een overheerlijke maaltijd. 's Avonds gaan we aan de borrel en evalueren we onze reis en de tijd die we bij hun zijn geweest. Het is erg gezellig geweest en we hebben er zeker geen spijt van!
Morgen moeten we vroeg op staan. Peter wilde ons naar de luchthaven brengen, maar gezien de ochtenddrukte in Sydney is het handiger om met de trein te gaan. Prima geregeld hier!
Nu op tijd naar bed!
Groetjes,
Bas & Christel
Weer terug in Sydney...
Zaterdag 23 februari 2008 (dag 177)
Vandaag gaan we de camper inleveren. Maar voordat het zover is gaan we eerst naar Kiama. Een toeristisch plaatsje. Toch wel leuk. Er is een gigantisch blowhole. Dat is zeg maar een soort gat in de rosten, ingeslagen door de zee. De golven slaan hier in en dat zorgt voor een geisereffect. In Curacao heb je ze ook, daar worden het Boca's genoemd. Het is een fascinerend gezicht. Wederom veel foto's.
We rijden weer verder. Onderweg lunchen we nog eerst voordat we Sydney induiken. Na wat gezoek vinden we Apollo, onze camperverhuurder. Na nog geen vijf minuten zijn we van onze camper af. Alles is in orde. Mooi! We bestellen een taxi. Die arriveert binnen 10 minuutjes. We laten ons in Kings Cross, Sydney afzetten.
Als we bij het hotel inchecken, blijken we niet op de lijst van verwachte gasten te staan. Toch is er voor ons een kamer, mooi! We sjouwen alles naar boven. Op de kamer blijkt er een lampje niet te werken, het heet water is er niet en de tv geeft vooral sneeuw...
In overleg wisselen we van kamer. Hier is alles in orde.
We wandelen naar het centrum van Sydney en struinen daar wat rond. In de haven van Sydney liggen twee cruiseschepen. Het zijn de Queen Victoria (nieuw) en de Queen Elizabeth II (oud). De laatste vaart voor de allerlaatste keer van Sydney naar Dubai. Het is uniek dat ze alle twee hier zijn. Morgen zal het een spektakel zijn als ze elkaar passeren en de scheepshoorns laten horen.
Aan het eind van de middag zijn we weer terug in het hotel. We gaan douchen. Wederom geen heet water. Hmmm... Volgens de receptie problemen met de warmwatervoorziening. Tja, dat dachten we al. Toch is het water niet ijskoud en in Sydney is het warm en we zijn ondertussen wel wat gewend. We maken er geen punt van verder.
's Avonds gaan we naar het Italiaanse restaurant wat we de vorige keer ontdekt hebben. Helaas is het vol. We reserveren direct voor morgen. Wel eten we lekker bij een Thai. Lekker pittig!
Eigenlijk willen we nog wat drinken. Maar we zijn eigenlijk te moe. Bij de receptie nemen we een film mee en die gaan we lekker op bed kijken. We halen het einde van de film niet...
Zondag 24 februari 2008 (dag 178)
We worden vroeg wakker. We doezelen nog wat en kijken tv. De douche is nog steeds niet echt warm. Na het ontbijten pakken we de trein naar Paddy's Market. Daar kopen we twee trolly's. Ja, een mens verzamelt wat zo onderweg... Ook kopen we hier de nodige souvenirs. Het blijft leuk om op zulke markten rond te struinen.
Eerst brengen we de spullen terug naar het hotel. Daarna pakken we weer een trein en deze keer naar de haven. We lopen daar wat rond en we zoeken nog wat aboriginal souvenirs. Die blijken hier 3x zo duur als op de markt. We pakken snel een trein terug naar de markt. Die is op maandag namelijk gesloten. Daar aangekomen kopen we wat we zoeken en gaan weer terug naar het hotel. Daar kleden we ons om en spoeden ons weer terug naar de haven, want de cruiseschepen gaan elkaar daar passeren.
Het is erg druk, we zijn eigenlijk net op tijd. De Queen Victoria is aan het draaien en de Queen Elizabeth II ligt rustig te wachten. We gaan snel naar de botanische tuin. Daar hebben we het beste uitzicht. Maar ook daar is het uiteraard stervens druk. Toch bemachtigen we een mooi plaatsje en maken tal van foto's. Als het allemaal weer achter de rug is, gaan we weer terug naar Kings Cross.
Om acht uur zijn we in het Italiaans restaurant. Als we net zitten, komen er mensen binnen die we ook in de trein gezien hebben. De vrouw heeft toevallig dezelfde tas als Christel uit Cambodja. Ook zij zijn daar geweest. We kletsen lekker. Dan komen er ook nog kennissen van hen. Er blijkt ook een voetbal wedstrijd geweest te zijn vandaag in Sydney. Er wordt vollop gediscussieerd. Ook andere mensen bemoeien zich ermee. Allemaal in een gemoedelijke sfeer. Best gezellig. Toch lukt het om van de heerlijke maaltijd te genieten. Erg lekker!
Na het eten gaan we terug. Als we de Empire (bar/disco) passeren, zien we daar het stel weer zitten. We moeten direct binnen komen en wat drinken. Het wordt gezellig...
Groetjes,
Bas & Christel!
Vandaag gaan we de camper inleveren. Maar voordat het zover is gaan we eerst naar Kiama. Een toeristisch plaatsje. Toch wel leuk. Er is een gigantisch blowhole. Dat is zeg maar een soort gat in de rosten, ingeslagen door de zee. De golven slaan hier in en dat zorgt voor een geisereffect. In Curacao heb je ze ook, daar worden het Boca's genoemd. Het is een fascinerend gezicht. Wederom veel foto's.
We rijden weer verder. Onderweg lunchen we nog eerst voordat we Sydney induiken. Na wat gezoek vinden we Apollo, onze camperverhuurder. Na nog geen vijf minuten zijn we van onze camper af. Alles is in orde. Mooi! We bestellen een taxi. Die arriveert binnen 10 minuutjes. We laten ons in Kings Cross, Sydney afzetten.
Als we bij het hotel inchecken, blijken we niet op de lijst van verwachte gasten te staan. Toch is er voor ons een kamer, mooi! We sjouwen alles naar boven. Op de kamer blijkt er een lampje niet te werken, het heet water is er niet en de tv geeft vooral sneeuw...
In overleg wisselen we van kamer. Hier is alles in orde.
We wandelen naar het centrum van Sydney en struinen daar wat rond. In de haven van Sydney liggen twee cruiseschepen. Het zijn de Queen Victoria (nieuw) en de Queen Elizabeth II (oud). De laatste vaart voor de allerlaatste keer van Sydney naar Dubai. Het is uniek dat ze alle twee hier zijn. Morgen zal het een spektakel zijn als ze elkaar passeren en de scheepshoorns laten horen.
Aan het eind van de middag zijn we weer terug in het hotel. We gaan douchen. Wederom geen heet water. Hmmm... Volgens de receptie problemen met de warmwatervoorziening. Tja, dat dachten we al. Toch is het water niet ijskoud en in Sydney is het warm en we zijn ondertussen wel wat gewend. We maken er geen punt van verder.
's Avonds gaan we naar het Italiaanse restaurant wat we de vorige keer ontdekt hebben. Helaas is het vol. We reserveren direct voor morgen. Wel eten we lekker bij een Thai. Lekker pittig!
Eigenlijk willen we nog wat drinken. Maar we zijn eigenlijk te moe. Bij de receptie nemen we een film mee en die gaan we lekker op bed kijken. We halen het einde van de film niet...
Zondag 24 februari 2008 (dag 178)
We worden vroeg wakker. We doezelen nog wat en kijken tv. De douche is nog steeds niet echt warm. Na het ontbijten pakken we de trein naar Paddy's Market. Daar kopen we twee trolly's. Ja, een mens verzamelt wat zo onderweg... Ook kopen we hier de nodige souvenirs. Het blijft leuk om op zulke markten rond te struinen.
Eerst brengen we de spullen terug naar het hotel. Daarna pakken we weer een trein en deze keer naar de haven. We lopen daar wat rond en we zoeken nog wat aboriginal souvenirs. Die blijken hier 3x zo duur als op de markt. We pakken snel een trein terug naar de markt. Die is op maandag namelijk gesloten. Daar aangekomen kopen we wat we zoeken en gaan weer terug naar het hotel. Daar kleden we ons om en spoeden ons weer terug naar de haven, want de cruiseschepen gaan elkaar daar passeren.
Het is erg druk, we zijn eigenlijk net op tijd. De Queen Victoria is aan het draaien en de Queen Elizabeth II ligt rustig te wachten. We gaan snel naar de botanische tuin. Daar hebben we het beste uitzicht. Maar ook daar is het uiteraard stervens druk. Toch bemachtigen we een mooi plaatsje en maken tal van foto's. Als het allemaal weer achter de rug is, gaan we weer terug naar Kings Cross.
Om acht uur zijn we in het Italiaans restaurant. Als we net zitten, komen er mensen binnen die we ook in de trein gezien hebben. De vrouw heeft toevallig dezelfde tas als Christel uit Cambodja. Ook zij zijn daar geweest. We kletsen lekker. Dan komen er ook nog kennissen van hen. Er blijkt ook een voetbal wedstrijd geweest te zijn vandaag in Sydney. Er wordt vollop gediscussieerd. Ook andere mensen bemoeien zich ermee. Allemaal in een gemoedelijke sfeer. Best gezellig. Toch lukt het om van de heerlijke maaltijd te genieten. Erg lekker!
Na het eten gaan we terug. Als we de Empire (bar/disco) passeren, zien we daar het stel weer zitten. We moeten direct binnen komen en wat drinken. Het wordt gezellig...
Groetjes,
Bas & Christel!
Terug naar de kust...
Donderdag 21 februari 2008 (dag 175)
We staan op en ontbijten weer zoals gebruikelijk. Voordat we weer richting kust gaan door de bergen willen we eerst nog even een bezoek brengen aan het Australian Spacecenter. We gaan op pad. Een paar kilometer buiten het centrum vinden we het Spacecenter. We rijden helemaal naar boven. Daar komen we er achter dat het Center is gesloten wegens verbouwing. Ach ja, dan komen we toch gewoon een keer terug...
We rijden terug naar Canberra en nemen daar de Kings Highway. We rijden via Queanbeyan dwars door de bergen. Het is echt mooi rijden en het wordt op een gegeven moment erg mistig. We zijn helemaal in de wolken... Toch zien we geen hand voor ogen. Heel voorzichtig dalen we af. Na een paar kilometer lost de mist op en hebben we weer zicht. We rijden door tot aan Batemans Bay. Daar lunchen we bij de SubWay. Lekkere broodjes. En we doen boodschappen.
We hebben pas zaterdag een hotel geboekt en we zitten nu wel erg dicht tegen Sydney aan. We besluiten om nog een paar uur naar het zuiden te rijden. Tegen het eind van de middag komen we aan in Turros Heads. Daar vinden we een camping.
De camping ligt precies aan de kust. Nu zelfs nog meer dan ooit. Een paar weken geleden is een stuk van een paar hondermeter in de zee gestort. Best heftig! Ondanks dat de hele rand is afgezet met hekken, nemen we toch een plaatsje aan het water. Het uitzicht is adembenemend.
We relaxen wat en wandelen naar het strand. Idyllisch... Als we weer terug zijn, drinken we wat en merken we dat de lorikieten (soort parkieten) wel erg brutaal zijn. Het zijn erg mooi vogels. Diep groen met een diep rode borst. De overburen voeren ze appels. Ja, dat lusten ze wel. Ook stikt het hier van de konijnen. Ook die zijn niet echt schuw. We maken al snel vrienden met brood en aardbeien...
Dan is het alweer etenstijd. We maken een heerlijke salade en smullen ervan. 's Avonds spelen we zoals gebruikelijk een potje kaar. Deze keer in de camper, want de wind maakt het fris en de kaarten waaien weg...
Daarna maken we het bed weer op en duiken erin...
Vrijdag 22 februari 2008 (dag 176)
We zijn vroeg wakker, maar we luieren nog even. Haast kennen en hebben we niet. Uiteindelijk gaan we toch douchen en ontbijten. We kletsen nog wat met Australiers die net een half jaar in Zuid Amerika hebben gereisd. Erg interessant allemaal...
We rijden de camping af en nemen de toeristische route terug naar Batemans Bay. Erg mooi en leuk. Batemans Bay doorkruisen we en laten we verder voor wat het is. Na een paar uur rijden komen we bij Jervis Bay. Dit is een natuurreservaat. We besluiten om er in te gaan. Na een paar kilometer asfalt wordt het een gravelweg. Een beetje stoffig, maar na kilometers rustig rijden komen we bij een prachtige uitkijk terecht. Daar schieten we wat foto's. We rijden terug en gaan nog langs het strand met grotten. Ook weer prachtig. We kletsen nog met wat mensen en dan rijden we weer verder. Zeker de moeite waard!
Christel heeft haar campingboekje weer gepakt. Ze heeft een camping gevonden in Shoalhaven Heads. Daar parkeren we camper. De camping heeft een soort kinderboerderij, daar nemen we een kijkje. Ook hier zijn weer veel vogels en via het brood leggen we contact. We maken dus weer vrienden...
Christel doet nog snel een wasje en Bas ontfermt zich over het avondeten. Daarna weer lezen en kaarten en dan slapen...
Groetjes,
Bas & Christel!
We staan op en ontbijten weer zoals gebruikelijk. Voordat we weer richting kust gaan door de bergen willen we eerst nog even een bezoek brengen aan het Australian Spacecenter. We gaan op pad. Een paar kilometer buiten het centrum vinden we het Spacecenter. We rijden helemaal naar boven. Daar komen we er achter dat het Center is gesloten wegens verbouwing. Ach ja, dan komen we toch gewoon een keer terug...
We rijden terug naar Canberra en nemen daar de Kings Highway. We rijden via Queanbeyan dwars door de bergen. Het is echt mooi rijden en het wordt op een gegeven moment erg mistig. We zijn helemaal in de wolken... Toch zien we geen hand voor ogen. Heel voorzichtig dalen we af. Na een paar kilometer lost de mist op en hebben we weer zicht. We rijden door tot aan Batemans Bay. Daar lunchen we bij de SubWay. Lekkere broodjes. En we doen boodschappen.
We hebben pas zaterdag een hotel geboekt en we zitten nu wel erg dicht tegen Sydney aan. We besluiten om nog een paar uur naar het zuiden te rijden. Tegen het eind van de middag komen we aan in Turros Heads. Daar vinden we een camping.
De camping ligt precies aan de kust. Nu zelfs nog meer dan ooit. Een paar weken geleden is een stuk van een paar hondermeter in de zee gestort. Best heftig! Ondanks dat de hele rand is afgezet met hekken, nemen we toch een plaatsje aan het water. Het uitzicht is adembenemend.
We relaxen wat en wandelen naar het strand. Idyllisch... Als we weer terug zijn, drinken we wat en merken we dat de lorikieten (soort parkieten) wel erg brutaal zijn. Het zijn erg mooi vogels. Diep groen met een diep rode borst. De overburen voeren ze appels. Ja, dat lusten ze wel. Ook stikt het hier van de konijnen. Ook die zijn niet echt schuw. We maken al snel vrienden met brood en aardbeien...
Dan is het alweer etenstijd. We maken een heerlijke salade en smullen ervan. 's Avonds spelen we zoals gebruikelijk een potje kaar. Deze keer in de camper, want de wind maakt het fris en de kaarten waaien weg...
Daarna maken we het bed weer op en duiken erin...
Vrijdag 22 februari 2008 (dag 176)
We zijn vroeg wakker, maar we luieren nog even. Haast kennen en hebben we niet. Uiteindelijk gaan we toch douchen en ontbijten. We kletsen nog wat met Australiers die net een half jaar in Zuid Amerika hebben gereisd. Erg interessant allemaal...
We rijden de camping af en nemen de toeristische route terug naar Batemans Bay. Erg mooi en leuk. Batemans Bay doorkruisen we en laten we verder voor wat het is. Na een paar uur rijden komen we bij Jervis Bay. Dit is een natuurreservaat. We besluiten om er in te gaan. Na een paar kilometer asfalt wordt het een gravelweg. Een beetje stoffig, maar na kilometers rustig rijden komen we bij een prachtige uitkijk terecht. Daar schieten we wat foto's. We rijden terug en gaan nog langs het strand met grotten. Ook weer prachtig. We kletsen nog met wat mensen en dan rijden we weer verder. Zeker de moeite waard!
Christel heeft haar campingboekje weer gepakt. Ze heeft een camping gevonden in Shoalhaven Heads. Daar parkeren we camper. De camping heeft een soort kinderboerderij, daar nemen we een kijkje. Ook hier zijn weer veel vogels en via het brood leggen we contact. We maken dus weer vrienden...
Christel doet nog snel een wasje en Bas ontfermt zich over het avondeten. Daarna weer lezen en kaarten en dan slapen...
Groetjes,
Bas & Christel!
Abonneren op:
Reacties (Atom)
