Naar Christchurch...

Woensdag 9 januari 2008 (dag 132)

We worden om een uur of negen wakker. Douchen en ontbijten! We maken van het bed weer een bank en tafel. We zijn weer gereed om te vertrekken. Om 10 uur rijden we de camping af.
We rijden eerst een rondje over het schiereiland Otago Peninsula. Het is mooi, maar niet spectaculair. Wel is het weggetje leuk. Het volgt precies de contouren van het eiland. Lekker slinger de slang.

We nemen de toeristische route naar het binnenland. Via deze weg rijden we richting Mount Cook, de hoogste berg van Nieuw Zeeland, zo'n 3755 meter hoog. Onderweg hier naar toe komen we een paar stuwmeren tegen. We nemen ook hier weer de toeristische route via de stuwdammen. Het landschap is hier mooi, maar minder als dat we gezien hebben in het westen en het zuiden.

Dat beeld verandert als we weer witte bergtoppen zien. Om vijf uur 's middags komen we aan bij het einde van de weg. Die houdt hier gewoon op. We hebben het national park Mt Cook bereikt. Via een onverharde weg volgen de bordjes camping. Na 3 kilometer komen we aan. Het is weer een camping van de staat. Prima! We parkeren de camper enigzins waterpas en zo dat we kunnen genieten van het zicht op de besneeuwde bergtoppen.

's Avonds eten we eigengemaakte salade. Dan horen we ineens een donder. Onweer? Nee, het is een lawine! Op de bergtop is een stuk sneeuw losgeraakt en naar beneden komen zetten. Het is toch redelijk ver weg, want het geluid komt een stuk later. Maar wel gaaf om te zien hoor!

We kletsen wat met onze Engelse buren die in Nieuw Zeeland wonen en werken. We genieten hier nog even van de prachtige sterrenhemel. Het lijkt wel of hier meer sterren aan de hemel staan dan bij ons op het noordelijk halfrond. Daarna gaan we lekker slapen.


Donderdag 10 januari 2008 (dag 133)

Om 9 uur worden we wakker. Ontbijten doen we samen met de Engelsen en hun kinderen aan de grote picknick-tafel. Daarna trekken we onze wandelschoenen aan. We gaan een tocht maken naar Mount Cook. Nou ja, dat klinkt ook spannender dan het is. Het is een wandeling van 3 uur op en neer naar de Hooker Valley. De vallei aan de voet van Mount Cook.

Als we gaan wandelen komen we eerst een gedenkteken tegen. Hier herdenken ze alle mensen die omgekomen zijn in dit gebied als gevolg van bergbeklimmen of lawines. Het zijn veelal jonge mensen van rond de 20 jaar valt ons op. Daarna wandelen we door. Onderweg steken we via twee hangbruggen de wilde, koude bergstromen over. Het is best bewolkt op dit moment. Dus heel veel van Mount Cook zien we niet. Dan komen we een berghut tegen. Hier kijken we even rond. We vervolgen onze wandeling. Na ruim een uur en een kwartier lopen komen we aan in de Hooker Valley. De wolken glooien over Mount Cook heen. Je ziet ze gewoon verdwijnen. Niet veel later is het kraakhelder. Mount Cook is prachtig! We kijken eigenlijk op een gletsjer en een gletsjermeer. Het water is ijskoud en er drijven zelfs ijsschotsen en blokken in. We maken een paar foto's en eten wat. Op de terugweg maken we nog wat foto's van Mount Cook zonder wolken. Echt adembenemend als je dit in het echt ziet!

Na ruim een uur zijn we weer terug bij de camper. We lunchen hier nog even en daarna vertrekken we weer. We gaan opzoek naar een zalmkwekerij. We nemen de afslag waar het zou moeten zitten. Maar op de een of andere manier missen we een volgende afslag en rijden 20 kilometer voor niks over een grindweg. De omgeving en uitzichten waren prachtig, maar geen zalmkwekerij te bekennen! Na die twintig kilometer zijn we maar omgedraaid en terug gereden. Toen zagen we ineens wel de goede afslag. En ja hoor een paar kilometer later zien we de zalmkwekerij!

De zalmkwekerij ligt in een kanaal. Door dit kanaal stroomt water van het hoger gelegen meer naar het lager gelegen meer. Dit stroomt behoorlijk door. Voordat het water het andere meer bereikt persen ze het water door een stel buizen heen. Zodoende wordt elektriciteit opgewekt. Het water in het kanaal is azuur blauw. In een soort bakken van netten zwemmen een boel zalmen. Voor 3 dollar mag je gaan kijken en mag je ze nog voeren ook! Dat is slim! Je vraagt aan mensen geld om je vissen te laten voeren! Toch doen wij het ook. Het is eigenlijk best leuk. Als je een handje brokken in het water gooit, dan zwermen ze er op af. Grappig hoor. We voeren ze net zo lang tot onze bakken leeg zijn. We hebben het wel weer gezien. In het winkeltje kopen we een lekker stukje zalm voor vanavond.

Na een paar uur rijden komen we aan in Geraldine. Een gehuchtje. Maar met een winkel en een camping! We doen eerst boodschappen en daarna parkeren we de bus op de camping. Bas maakt salade en gaat de zalm in een pannetje bakken. Het is een beetje prullen zo, maar het lukt hem uiteindelijk toch om een mooi korstje rond de zalm te krijgen. De zalm smaakt echt heerlijk! Supervers en vet! We genieten er lekker van.

Doordat het best bewolkt is, koelt het behoorlijk af. Het is ronduit koud! We gaan de bus in en gaan kaarten. Het wordt eigenlijk steeds kouder. We besluiten om het elektrische kacheltje te gaan gebruiken. Het is eigenlijk een soort fohn, maar dan in de vorm van een kacheltje. De voetjes zijn na 10 minuten lekker warm! We kaarten en lezen nog wat en gaan daarna lekker slapen. Lekker in de kou!


Vrijdag 11 januari 2008 (dag 134)

We worden wakker van de hitte. Nee, we hebben het kacheltje 's nachts niet aangehad. De zon staat op de camper te bakken. Er is geen wolkje aan de lucht en de zon brandt al behoorlijk! We ontbijten aan de picknick-tafel en maken ons klaar voor vertrek. We volgen de 'Inland Scenic Highway'. Het is mooi, maar niet het meest bijzondere gebied van Nieuw Zeeland. Het is allemaal erg dor en droog hier. Dat klopt ook wel, want de meeste regen komt uit het westen, van de Tasman Zee. Echter worden de wolken door de Nieuw Zeeuwse Alpen tegengehouden en laten hun water dus aan de westkant vallen. Hierdoor regent het aan de westkant van de bergen 5 meter per jaar en aan de oostkant 0,75 meter per jaar!

Als de Scenic Highway ophoudt rijden we door Christchurch heen naar het schiereiland Banks Peninsula. Erg bergachtig en vele zee inhammen. Dus we zien hier veel baaitjes. Erg mooi! Zo krullen we de bergen op. Doordat het hier zo droog is, is alles geel en oker-kleurig.

In Diamond Harbour vinden we een camping. We maken lekker kip-sate! Daarna is het al weer avond. We lezen wat in de nieuwe Lonely Planet van Australie. We moeten ons wel een beetje voor bereiden! Daarna zoeken we ons mandje maar weer eens op!


Zaterdag 12 januari 2007 (dag 135)

We staan op en ontbijten. Het is heerlijk weer vandaag. Echt zomer! Na het ontbijt rijden we verder over het schiereiland. We belanden in het plaatsje Akaroa. Een leuk lief plaatsje met veel toeristen. Hier lunchen we en lopen wat rond. Daarna rijden we terug naar Christchurch via de bochtige weggetjes. Daar hebben we vanochtend een camping geboekt vlakbij het stadscentrum.

Aan het einde van de middag komen we aan bij de camping. Het is eigenlijk een groot backpackers hostel. Ze hebben vier plaatsen met stroom voor campers. We parkeren de camper. Een prima plek. Het centrum is 500 meter lopen. Beter kan bijna niet!

Nadat we geinstalleerd zijn, lopen we de stad in. Christchurch heeft 350.000 inwoners, maar het stadshart is klein. Er staat een kathedraal en er loopt een oude tram door het centrum. Het is een leuke stad en doet Engels aan. We kopen wat souvenirs en lopen daarna terug.

We douchen en verkleden ons. 's Avonds eten we bij een Japans restaurant. Het is lekker, maar niet zo goed als de laatste keer in Auckland. Na het eten gaan we opzoek naar het Belgische Bier Cafe. Eerst lopen we de verkeerde kant op, maar het richtingsgevoel voor bier heeft Bas niet in de steek gelaten. We vinden het op een hoek in een park. Het ziet er mooi uit en doet inderdaad Belgisch aan. Binnen zijn een heleboel Belze pilskes te krijgen. We gaan aan de bar zitten en Christel drinkt een Kriek en Bas een Leffe.
Achter hebben ze nog een terras en als daar plek vrijkomt gaan we daar zitten. We raken aan de praat met een Nederlands stelletje. Daar kletsen we mee en drinken een biertje, deze keer een Kwak. We kletsen ook nog even met het personeel. Een van de jongens komt uit Zuid Afrika. Dus kunnen we even lekker Afrikaans klappen. Wel grappig!
We blijven hier tot half een. Daarna doen we nog even het uitgaansleven van Christchurch aan. Maar na een uurtje hebben we het eigenlijk wel gezien. We nemen de taxi terug naar de camping. Zakken vol, welterusten!


Zondag 13 januari 2008 (dag 136)

Karin, gefeliciteerd!

Ondanks het stappen van gisteren worden we al om 9 uur wakker. De zon staat behoorlijk op de camper te bonken. We soezen nog wat na en staan dan op. Christel neemt een duik in het enorme zwembad (7x4x1). Bas springt onder de douche. Daarna ontbijten we. We moeten alle restjes gaan opmaken, want morgen moeten we de camper gaan inleveren!

We lopen het centrum van Christchurch in. Daar vinden we een goed internetcafe. Daar boeken we onze terugvlucht van Sydney naar Amsterdam via Singapore op 28 februari 2008.

Daarna gaan we wat eten en lachen met een straatartiest die Houdini nadoet. We lopen nog een rondje en daarna gaan we weer naar het internetcafe en updaten de weblog en zetten de laatste foto's online.

Een rustig dagje dus. Morgen moeten we onze spullen allemaal weer bij elkaar rapen en in onze backpacks zien te proppen. Eerst gaan we de camper inleveren en om 14.45 uur vliegen we van Christchurch naar Brisbane.

Nou, dit was het laatste verslag vanuit Nieuw Zeeland. Echt het mooiste land wat we tot nu toe gezien hebben! Misschien wel het mooiste land van de wereld...

Check de foto's op:
http://picasaweb.google.com/bastelmania


Groetjes,

Bas & Christel!